Ρετρό φαγάκι

Υπάρχουν ίσως φαγητά και γλυκά που έχουν γίνει ρετρό διότι παραείναι ανθυγιεινά ή παχυντικά για τα τωρινά δεδομένα. Αλλιώς γιατί να παψει να φτιάχνεται ένα φαγητό? Μπορεί να γίνει ρετρό σε μια οικογένεια (τα παιδιά δεν μαγειρεύουν τα ίδια με τους γονείς τους, για διάφορους λόγους) αλλά όχι γενικά στα νοικοκυριά. Βέβαια υπάρχει λιγότερος χρόνος για μπελαλίδικα φαγητά, κι έτσι κάποια μπορεί να φτιάχνονται σπανιότερα. Όμως πάντα μπορούν να φτιαχτούν με λίγη προετοιμασία.

Φυσικά υπάρχουν πάμπολλα φαγητά που θυμάμαι από τη μητέρα μου αλλά δεν τρώω πια είτε γιατί δεν μου αρέσανε ποτέ (αλλά με το ακαταμάχητο μητρικό επιχείρημα "αυτό έβγαλε η κατσαρόλα σήμερα" τα έτρωγα τότε) είτε γιατί τα αποφεύγω. Κεφτεδάκια με πατάτες τηγανισμένες στο λάδι τους? Μια φορα στα 5 χρόνια! Συκωτάκια τηγανιτά (και σβησμένα με κρασί μετά)? Κομμένα από χρόνια.

Ενα γλυκό που μου άρεσε αφάνταστα και είχα φτιάξει και εγώ μερικές φορές αλλά έπαψα να το φτιάχνω από πολλά χρόνια διότι μόνο που το σκέφτομαι βουλώνουν οι αρτηρίες μου ήταν αυτό το ρολό της κατάψυξης (Άπειρη ζάχαρη, βούτυρο, ίσως ωμά αυγά, κακάο, μπισκότα Μιράντα κομμένα κομμάτια, κονιάκ για μυρωδιά). Δεν ήταν διαδεδομένο όταν ήμουν μικρός αλλά η μητέρα μου το είχε μάθει από κάποια φίλη της και το έφτιαχνε σχετικά συχνά γιατί ήταν απλό αλλά και πολύ νόστιμο. Το έτρωγα με τα χέρια βέβαια, και έλυωνε το βούτυρο και μετά έγλειφα τα δάχτυλά μου. Δεν ξέρω αν συνηθίζεται ακόμη. Διότι, κακά τα ψέματα, μόνο που το κοίταγες χόντραινες.

Άλλο που θυμάμαι είναι το παγωτό με Εrmol. Είχαμε ένα τετράγωνο μεταλλικό κουτί και βάζαμε εκεί το χτυπημένο παγωτό και έπρεπε μετά από κάποιες ώρες να βγει και να ξαναχτυπηθεί. Δεν είχαμε μίξερ ακόμη, οπότε ο κλήρος για το χτύπημα με τη ρόδα έπεφτε σε μένα (άλλο ακαταμάχητο μητρικό επιχείρημα, "είσαι άντρας και έχεις τη δύναμη"). Αλλά έτσι έγλειφα το μπωλ και τη ρόδα μετά :) .
 
Η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός, για πρωινό σε ένα μεγάλο σκεύος μου έβαζε γάλα, hemo, αβγό και ζάχαρη, τα χτύπαγε στο μίξερ και το έπινα για πρωινό! Πολύ δυναμωτικό ρόφημα...

Ο κορμός που λες elephada είναι πολύ ωραίο γλυκό, με παγωτό πάει πολύ, αλλά σπανίως τον φτιάχναμε εμείς, όμως πολλές φορές τον παίρνω στις καφετέριες με παγωτό, ως γλυκό έχει θερμίδες αλλά δε νομίζω περισσότερες από άλλα γλυκά..
 
Πατάτες με αβγά, στο τηγάνι και ανακατεμένα.. Πεθαίνω ακόμα και τώρα να το φάω όσο πιο συχνά μπορώ και "τυχαίνει" να πηγαίνω που και που στο πατρικό για κάτι τέτοιο μαμαδίστικο, αλλά δυστυχώς πλέον ξέρω ότι άμα υπερβώ τις 2-3 φορές το μήνα το παντελόνι μου δεν θα χαρεί το ίδιο με μένα :D
 
Ο κορμός (ή σαλάμι λόγω των σπασμένων μπισκότων που είχε μέσα και έκανε τη χρωματική διαφορά) ήταν το πρώτο γλυκό που έφτιαξα, στο δημοτικό. Από τα πιο εύκολα, βέβαια. Δε νομίζω ότι έχει παραπάνω θερμίδες από διάφορες αηδίες που πουλάνε στις μέρες μας τα ζαχαροπλαστεία...

Η γιαγιά μου (όπως οι περισσότερες, εεε; ;) μαγείρευε υπέροχα. Το αγαπημένο μου η χορτόπιτα (όχι μόνο σπανάκι αλλά διάφορα άγρια χόρτα με υπέροχο χειροποιητο φύλλο). Επίσης αρνάκι με ρύζι στο φούρνο (συνοδεία γιαουρτιού). Είναι υπέροχο, δοκιμάστε το. Και πάρα πολλά άλλα που λόγω του νεαρού της ηλικίας μου δεν εκτιμούσα ιδιαίτερα αφού προτιμούσα τα γλυκά της!

Για σνακ, ψωμί με ζάχαρη.

Από γλυκά, κυρίως κουταλιού: μελιτζανάκι, κυδώνι, καρυδάκι και βύσσινο τα αγαπημένα μου πάντα. Επίσης σταφύλι. Αλλά και ραβανί, χαλβά σιμιγδαλένιο και (πιο ρετρό) χαλβά από αλεύρι.
 
Κορμό φτιάχναμε κι εμείς, πάρα πολύ συχνά! Επίσης, ψωμί με ζάχαρη τρώω ακόμα και τώρα γιαμμ γιαμμμμ :heartcloud:

Δεν διάβασα όλα τα μηνύματα, -μπορεί να έχει ήδη ειπωθεί- εκείνο το γλυκό που στο πάνω μέρος είναι ζελέ, μετά κρέμα γιώτης, μπισκότα Παπαδοπούλου πτι-μπερ και απο κάτω πάλι μια στρώση με κρέμα γιώτης. Βασικά κάνεις όσες στρώσεις θες. Ήταν πολύ γιάμμυ κι αυτό.. Όταν το πετυχαίναμε (εγώ με τις φίλες μου) #)

Must ήταν και οι κρέπες με μερέντα. Τίποτα δεν έμενε!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Cococinel είπε:
Δεν διάβασα όλα τα μηνύματα, -μπορεί να έχει ήδη ειπωθεί- εκείνο το γλυκό που στο πάνω μέρος είναι ζελέ, μετά κρέμα γιώτης, μπισκότα Παπαδοπούλου πτι-μπερ και απο κάτω πάλι μια στρώση με κρέμα γιώτης.
Αυτό το γλυκό ήταν είναι και θα είναι ο εφιάλτης μου. Θες επειδή το ζελέ το έφτιαχνε η μάνα μου από ζαχαρούχα συμπυκνωμένη

πορτοκαλάδα, θες επειδή η κρέμα ήταν από άνθος αραβοσίτου στιγμής, αυτό το γλυκό με αναγουλιάζει και μόνο που το σκέφτομαι.
 
johnny19818 είπε:
Αυτό το γλυκό ήταν είναι και θα είναι ο εφιάλτης μου. Θες επειδή το ζελέ το έφτιαχνε η μάνα μου από ζαχαρούχα συμπυκνωμένηπορτοκαλάδα, θες επειδή η κρέμα ήταν από άνθος αραβοσίτου στιγμής, αυτό το γλυκό με αναγουλιάζει και μόνο που το σκέφτομαι.

Αντιθέτως εμένα αυτό το γλυκάκι μου αρέσει! Δροσερό επιδόρπιο το καλοκαίρι...
 
BETTY BOOP είπε:
Αντιθέτως εμένα αυτό το γλυκάκι μου αρέσει! Δροσερό επιδόρπιο το καλοκαίρι...
Θα προτιμούσα ένα κρύο γαλακτομπουρεκάκι με παχιά παχιά κρέμα-γέμιση και μπόλικο σιροπάκι. Μιαμ!!!!
 
Έχουν αναφερθεί οι "φέτες", ή αλλιώς τα ποντιακά "φελία"; Φέτες ψωμιού με αβγό και γάλα τηγανισμένς και πασπαλισμένες με ζάχαρη και κανέλα;....
 
johnny19818 είπε:
Αυτό το γλυκό ήταν είναι και θα είναι ο εφιάλτης μου. Θες επειδή το ζελέ το έφτιαχνε η μάνα μου από ζαχαρούχα συμπυκνωμένηπορτοκαλάδα, θες επειδή η κρέμα ήταν από άνθος αραβοσίτου στιγμής, αυτό το γλυκό με αναγουλιάζει και μόνο που το σκέφτομαι.
Οουπς!!Σου ξύπνησα άσχημες αναμνήσεις άθελά μου! χιχιχι :diablotin: Πιστεύω πως το ζελέ έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ^ ^

panp είπε:
Έχουν αναφερθεί οι "φέτες", ή αλλιώς τα ποντιακά "φελία"; Φέτες ψωμιού με αβγό και γάλα τηγανισμένς και πασπαλισμένες με ζάχαρη και κανέλα;....
800px-FrenchToast.JPG Σλουρπ! Πεντανόστιμο..!!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Cococinel είπε:
Οουπς!!Σου ξύπνησα άσχημες αναμνήσεις άθελά μου! χιχιχι :diablotin: Πιστεύω πως το ζελέ έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ^ ^
Να είσαι σίγουρη(-ος)! Πάντως ειλικρινά αυτό το γλυκό όποτε το σκέφτομαι...είναι καλύτερα να μην το σκέφτομαι :p .
 
johnny19818 είπε:
Να είσαι σίγουρη(-ος)! Πάντως ειλικρινά αυτό το γλυκό όποτε το σκέφτομαι...είναι καλύτερα να μην το σκέφτομαι :p .
Κοίιιιιιτααα..

188ja.jpg :diablotin: :diablotin: :diablotin:
 
χαχαχαχαχαχαχχαχαχααχα!
 
Λοιπόν, λοιπόν λοιπόν... Η γιαγιά μου η Παρασκευή μας έφτιαχνε χτυπητό αυγό με ζάχαρη και κακάο. Αυτή η γιαγιά πραγματικά ήταν τούρμπο μίξερ! το έκανε αφρό το "τσικουλάτο" όπως το λένε στον τόπο μου. Η άλλη μου γιαγιά, μας έφτιαχνε την εξής αδιανόητη "παπαριά": βρεγμένη φέτα ψωμί με νερο και από πάνω ζάχαρη και κακάο! Βέβαια, εγώ την αντάμοιβα όπως της άξιζε: ΠΕΤΑΜΑ!
 
GinaP είπε:
βρεγμένη φέτα ψωμί με νερο και από πάνω ζάχαρη και κακάο! Βέβαια, εγώ την αντάμοιβα όπως της άξιζε: ΠΕΤΑΜΑ!
Μάλλον το χάλαγε το κακάο.. Κατά τα άλλα, κλασική "λιχουδιά" των παιδικών μου χρόνων (Και όχι μόνο δικιά μου..)!

Θυμάμαι και μία γιαγιά στην γειτονία μου που μας μάζευε όλα τα πιτσιρίκια και μας έφτιαχνε ψωμί με ζάχαρη..

Και ή άσχετη πλάκα ήταν όταν η γιαγιά τα έχασε, και μας φώναζε για να μας δώσει ψωμάκι με ζάχαρη, και μας έφερνε την μυγοσκοτώστρα (Όχι.. Δεν μας κυνήγαγε με αυτή!)... :p
 
cloud είπε:
Μάλλον το χάλαγε το κακάο.. Κατά τα άλλα, κλασική "λιχουδιά" των παιδικών μου χρόνων (Και όχι μόνο δικιά μου..)!Θυμάμαι και μία γιαγιά στην γειτονία μου που μας μάζευε όλα τα πιτσιρίκια και μας έφτιαχνε ψωμί με ζάχαρη..

Και ή άσχετη πλάκα ήταν όταν η γιαγιά τα έχασε, και μας φώναζε για να μας δώσει ψωμάκι με ζάχαρη, και μας έφερνε την μυγοσκοτώστρα (Όχι.. Δεν μας κυνήγαγε με αυτή!)... :p
Σωστή η γιαγιά! εμένα πάντως με κυνηγούσε με τη μυγοσκοτώστρα, όταν πετούσα το αυτοσχέδιό της εκλέρ!
 
Πολλά ήταν τα αγαπημένα μου φαγητά τότε. Από τη γιαγιά μου θυμάμαι να μου αρέσουν πολύ οι τυρόπιτες που έφτιαχνε και τα πιροσκί, αυτά μόνο γιατί δεν την πρόλαβα και πολύ. Από τη μητέρα μου πολλά. Είδα να έχει αναφέρει ήδη κάποιος τις πίτες χωρίς φύλλο, κι αυτό συνηθιζόταν πολύ σε μας, λόγω Ηπειρώτικης καταγωγής. Θυμάμαι λοιπόν την τυρόπιτα χωρίς φύλλο, κορτόπιτα όπως λένε στην Ήπειρο, σπανακόπιτα και κολοκυθόπιτα. Οι δύο τελευταίες γίνονταν με σιμιγδάλι ή καλαμποκάλευρο αντί για κανονικό αλεύρι, και ανακάτευες όλα τα υλικά μαζί. Από πίτες με φύλλο μου άρεσε ειδικά η σπανακόπιτα πάλι και η πρασόπιτα. Επίσης, οι μελιτζάνες παπουτσάκια, τα μπιφτέκια, και η ομελέτα με τυρί συνοδευόμενη από πατάτες τηγανητές. Από τον πατέρα μου θυμάμαι να μου αρέσει κι εμένα το γνωστό ωμό, χτυπητό αυγό που έφτιαχνε, τηγανητά μακαρόνια, τα οποία έλεγε ότι τα έμαθε στο στρατό και έβγαιναν όντως υπέροχα, καθώς και μία περίεργη αλλά πολύ νόστιμη λιχουδιά που έκανε, βρεγμένη ψίχα ψωμιού με τυρί φέτα, τα οποία έπλαθε σε μικρές μπαλίτσες.

Όσο για τα γλυκά, ξεχώριζα κυρίως το γλυκό κουταλιού πορτοκάλι της μητέρας μου, τα σοκολατάκια που έφτιαχνε μόνη της, τα κουλουράκια, τον κορμό σοκολάτας που κι εμείς λέγαμε σαλάμι όπως αναφέρθηκε, τη μηλόπιτα και την πάστα φλώρα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η μάνα μου έφτιαχνε κρέμα άνθος αραβοσίτου, έπαιρνε 2 μπισκότα μιράντα και τα βούταγε μέσα στην κρέμα. Έπειτα τα γυρνούσε σε ένα πιάτο με τρούφα και μετά τα έβαζε ψυγείο. Στην αρχή μου άρεσαν κυρίως λόγω της τρούφας αλλά μετά τα σιχάθηκα. Η γιαγιά μου από την άλλη, έκανε μια πολύ απλή συντάγή. Αλεύρι, αλάτι και νερό και το κουρκούτι αυτό έτοιμο για τηγάνισμα. Επίσης έφτιαχνε πολύ ωραίες μυζηθρόπιτες (που λένε στην Κρήτη) ζυμάρι που είχε μέσα μυζήθρα, άνοιγμα με τον πλάστη και στο τηγάνι. Μόλις έβγαιναν ζεστές ζεστες μπορείς να ρίξεις και μέλι από πάνω και είναι θεϊκές.

nerati.JPG
 
Πίσω
Μπλουζα