Σενάρια φαντασίας

[mahoula]

αχ βρε παιδιά τι μου κάνατε σήμερα με όλα αυτά τα σενάρια γέλασα με την ψυχή μου. τα διάβασα όλα μονοκοπανιά. απ'το πολύ γέλιο ξύπνησα και το μωρό μου να φανταστείτε. τελικά εμείς οι καντυμάνιακ έχουμε πολύ φαντασία.

το σενάριο που θέλει την κάντυ να απορρίπτει τον τέρρυ ΄πιστεύω ότι είναι πολύ λογικό αν κάποιος έχει διαβάσει το μάνγκα.

ευχαριστώ όλους για τη φαντασία σας. τη χρειαζόμουν.

 

[misspepper77]

...Λοιπόν είμαστε στην φάση που ο Τέρρυ και η Κάντυ είναι στο σταύλο και σε στιγμή σε στιγμή θα τους πιάσουν στα πράσα!...Στο λεπτό όμως ο Τερρυ την πέρνει και τρέχουν,οπότε χάνονται μέσα στην νύχτα και οι καλόγριες το μόνο που βρίσκουν στο σταύλο είναι την Κλεοπάτρα να τους κοιτάζει απορημένη...Την άλλη μέρα που η Ελίζα έχει φάει τα λυσσιακά της πως πήγε το σχέδιο στραβά...ξεκινάει να ζητήσει το λόγο απο την Κάντυ...Την βρίσκει μαζί με τον Τέρρυ στο λόφο και πρωτού μιλήσει η ακατανόμαστή τρώει ένα σκαμπίλι απο τον πρίγκηπά μας...εχμ σας...Αφού δεν ξέρει απο που της ήρθε ξανατρώει δεύτερο και στο καπάκι μια ροχάλα(με τα συγχωρήσεως παιδιά,θέλω να μείνω πιστή και στο σενάριο...)...και αρχίζει να αναρωτιέται αν βρέχει...όταν της λύνεται η απορία λέει θα μου το πληρώσετε και πάει να φύγει....και εκεί που πάει καμαρωτή...ξέρετε πούθε πέφτει;;;;Στην τρύπα που άνοιξε ο αδελφός της ο Μπαμιας και ξέχασαν οι "τεχνικοί" να κλείσουν απο προηγούμενο επεισόδιο!!!!Το μόνο που ο Τέρρυ δεν απλ΄βνει να την βοηθήσει αυτή τη φορά αλλά στρώνει και μερικές πευκοβελόνες απο πάνω!

Κάντυ σ' αγαπώ!

και γω Τέρρυ και πίσω τους ακούγονται οι κατάρες της Ελίζας...

Συγγραφεύς είμαι παιδιά αν θέλετε την φιμώνω!!!χεχεχε

το παρακάτω το παραθέτω κατόπιν πιέσεων των θαυμαστών μου(...αγαπήτη Χουανίτα ορίστε...γεννηθήτω το θέλημά σου! )

 

[Wally]

Παρατηρω οτι η βροχη συμμετοχης στο Candy subforum απο τις "παραδοσιακες" πυροβολητριες εχει ατονισει απιστευτα.

Εξαιρω (οσο αφορα τη συμμετοχη) εσενα φιλτατη misspepper77 που btw αν και εγω δεν εχω διαβασει κατι σου μεταφερω τα συγχαρητηρια της ξαδερφης μου που εχει καταστραφει με τα σεναρια και τις πολλαπλες πλοκες

 

[misspepper77]

Σε αποκλειστικότητά (χεχεχε) θα σας πω για μια συνάντησή της Κάντυ με τον Τέρρυ στον λόφο(...γιαλατζί,του κολεγίου) όταν ο τελευταίος έπαιζε αμέριμνός την φυσαρμόνικά και σκεφτόταν την καλή του...ήταν ακριβώς τότε που την βοήθησε να μην κάθήσει στο κολέγιο καλοκαιριάτικό και έτσι μπόρεσαν τα πιτσουνάκια να βρεθούν στην Σκωτία!(αχ και βαχ...το παραθέτω σαν σχόλιο-μουσικό διάλλειμα για τις Τερρικές,γιατί ως γνωστόν εγώ αναστενάζω μόνο για τα μάτια του καλού μου Άντονυ...)

Η Κάντυ κοιτάζει τον Άντον...χμμμ ναι η συνήθεια δεν κόβεται...Τέρρυ πάνω στο δέντρο και τα μάτια της είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη...

Απόφασίζει να του μιλήσει...Θέλει να τον ευχαριστήσει!Ανεβαίνει πάνω στο δέντρο και όταν ο Τέρρυ την βλέπει, ξαφνιάζεται...του πέφτουν φυσαρμόνικες,χάνει την μιλιά του(σαδίστρια που είμαι...χεχεχε) και αφού με προσπάθεια παίρνει το γνωστό και μη εξαιρετέο ύφος του γόη που όλες αγαπήσατε...της λέει

-Τι θες εδώ φακιδομούρα Ταρζάν;

-Να...εγώ δηλαδή...(τον έχει τον γλωσσοδέτη και η μικρή μας...α ρε έρωτα τι κάνεις)

-Ε λοιπόν εσύ πρέπει να με αγαπάς πολύ ε....(πάει να το παίξει και λίγο σκληρός άντρας ο Τέρρυ,με την επλπίδα βεβαίως η απάντησή να είναι καταφατική...)

-Μα....δεν μπορείς να είσαι για λίγο σοβαρός λοιπόν!!!!!Εγώ ήθελα να μιλήσω στον Τέρρυ τον ευαίσθητό,τον συμπονετικό και συ ...πως τα καταφέρνεις και πάντοτε γίνεσαι αντιπαθής...

Ο Τέρρυ μένει για λίγο σκεπτικός κάτι που κάνει την Κάντυ να σαστίσει...

-Καλή μου Κάντυ ο ευαίσθητος Τέρρυ που λες,μονο προβλήματά μου δημιουργεί και καλά κάνει και μένει κρυμμένος...Απορώ με τον εαυτό μου όταν τον φέρνει στην επιφάνεια αυτό το απίθανό μουτράκι!

Η Κάντυ μας βεβαίως αλλάζει 52 αποχρώσεις του κόκκινού κάνει μια βεβιασμένη κίνησή να φύγει...Άλλα επειδή είναι λίγο αδέξια πάει να πέσει...

Στην στιγμή ο Τέρρυ την κρατάει σφικτά και έρχονται πρόσωπό με πρόσωπό...Χμμμμ οι Τερρικές παρακολοθούν(ή είχαμε λιπόθυμιές... Σας παρακαλώ δώστε τους ένα πότηρι νερό να συνεχίσουμε...Ευχαριστώ!)

Και εκεί που λέτε που είναι τετ ατ τετ...ο Τέρρυ γέρνει και την φιλάει στο μάγουλο...(ε βρε κορίστια κάντε μια υπομονή η Σκωτία κοντά είναι...τι να πούμε και μεις οι Αντωνικοί,ε μα!)

Εκείνη ψελλίζει ένα ευχαριστώ στα γρήγορά και κατεβαίνει απο το δέντρο όπως όπως...μισό καλσόν και 5 πήχες φόρεμα έμειναν στο δέντρο!

-Σε συμπαθώ πολύ φακιδομούρα Ταρζάν...λέει ο Τέρρυ

(α !!...σας είπα θέλω μια κάποια αληθοφάνεια...δεν θα κάνουμε και ότι θέμε εδω πέρα!!!)

the end

Αυτά και εις άλλα με υγεία!!

Φτου!Παεί η τόση εγκράτεια τόσο καιρό...Αλλά θα συνετισθώ...(το έκανα για μην με ξεχνάνε οι θαυμαστές είπαμε...ένεκα η αναγκή )!

 

[nessie]

Misspeeeeper!!!!!! Με πέθανες!!

Δεν ξέρω με τι να χαρώ πρώτα: Για τον Terry και την Candy- αχ! βαχ! :heartcloud: ή για το καρακατσουλιό την Ελίζα; :animlaugh: (Βάρα κι άλλο- αυτή πρέπει να φάει πολλές )

Εν τω μεταξύ η σκηνή πάνω στο δέντρο είναι τόσο ρεαλιστική :wub: με την έννοια ότι θα μπορούσε να αποτελεί μέρος του anime... (και μια και τώρα θυμήθηκα ότι το "παιδικό" το γράφει η ακατανόμαστη και όχι εσύ, θα μου επιτρέψεις να τη στείλω στη γκιλοτίνα...

Ευχαριστώ!

Λοιπόν, Miss γράψε κι άλλα!! lease: (Μπορείς επίσης να γράψεις και ένα fanfic αν θες- με το ίδιο πάντα θέμα )

 

[misspepper77]

Δεν μπορώ να χαλάσω χατήρι στην Νέσσυ μου...Τσακω ένα ακόμη...

Είναι ο Νηλ και προετοιμάζει μια νέα παγίδα για την Κάντυ...Είμαστε στο σημείο που η Κάντυ δουλεύει για τους Ράγκαν...

Για κακή του τύχη τον βλέπει ο Άντονυ(αχ και βαχ εγώ τώρα ...ε μα πια...)...

-Τι κάνεις με τα άλογα Νηλ...τι είναι αυτό που κρατάς;

-ε τίποτε κάτι βιταμίνες...

Ο Άντονυ που ξέρει καλά πως ο Νηλ σκέφτεται τα ζώα μόνο όταν αυτά είναι η γούνα που περιβάλει το σακάκι του,και αυτό για να μην κρυώνει...του παίρνει το μπουκάλι απο τα χέρια και διαβάζει καθαρτικό...

Χμμ κάνει ο Άντονυ και για πρώτη φορά γελάει πονηρά(εγώ γράφω το σενάριο,πως θα σκεφτόταν και αυτός ο καψερός ,αλα misspepper...χεχεχε)

και αφήνει μόνο του το Νηλ να σκέφτεται γιατί δεν τον άρχισε στις γρήγορές...Ανακουφισμένος λοιπόν ο Νηλ,απολαμβάνει το τσάι του στην βεράντα...

-Ντόροθυ,που είναι τα βουτυματά;;;;;πέρνει το ζόρικο ύφος του ο Νηλ και την διατάζει να τα φέρει...

Στο δρόμο που παγαίνει η καλή μας Ντόροθυ ποιόν βρίσκει...Τον Άντονυ...και όχι μόνο του αλλά με το μπουκαλάκι ανά χείρας...

-Στάσου της λέει μια στιγμή καλή Ντόροθυ....

-Μα τι είναι αυτό που ρίχνετε στα κουλουράκια του κυρίου Νηλ...ρωτάει η Ντόροθυ σαστισμένη...

-Εχμμμ....ανθόνερο....λέει ο Άντονυ και απομακρύνεται...λέγοντας στην Ντόροθυ να μην αποκαλύψει το ...μυστικό συστατικό!

Ο Νήλ λοιπόν όντας και βουλιμικός....δεν τρώει ένα...δεν τρώει δύο...δεν τρώει τριά...για να μην σας κουράζω 6-7 τα τρώει και μετά απο λίγη ώρα τον κόβει αυτός ο γνώριμος ιδρώτας που τον χαρακτηρίζει σε όλες τις κακές του πόζες σαν να έχει διάρροια...

Ε λοιπόν τώρα υπάρχει τουλάχιστον και λόγος!

χαχαχα...συγγνώμμη που δεν υπάρχει καμιά απολύτως ροματζάδα στο σενάριό μου αλλά είπα να αφιερώσω και ένα επεισόδιο τιμωρίας μόνο για τον Νηλ!

:wait2: ...καλά θα σκεφτώ κάτι καλήτερο...γιατί είμαι και ντεφορμε...

 

[nessie]

Η αφιέρωσή σου πολύ με συγκινεί! Με έχεις σκλαβώσει!

 

[misspepper77]

χαχαχα...συγχώρεσέ με που σου αφιέρωσα τέτοιο έκτρωμα...θα επανορθώσω...

 

[misspepper77]

Και τώρα προχωρώ λέγοντας το εξής περιστατικό ανάμεσα στην Κάντυ και τον ηθοποιό μας,ξέρετε πότε;...Όταν αυτός κατηφορίζει στο Μπρόντγουεϊ και εκείνη μένει με το γράμμα στο χέρι να αναρωτιέται γιατί γιατί είναι τόσο λίγο...

..Και φυσικά δεν θα ταλαιπωρήσω την Καντούλα μας στα αμπάρια!...ΧΑ!...Γράφει τον πόνο της στον θείο και έκείνο της στέλνει τσέκ που της επιτρέπει να ταξιδέψει στην πρώτη θέση!

Βρίσκει τον Τέρρυ στο Μπροντγουέι,τα τηλεφωνά να είναι καλά,άσχετά αν η Μιζούκι είτε για να μας βασανίσει είτε επειδή απο ιστορία άστα να πάνε...και πάγαίνει να τον έβρει!

Ο τέρρυ κάνει την πρόβα του στην σκηνή μόνος (χωρίς το κολαούζο την Σουσάννα...γιατί;...γιατί έτσι το θέλω εγώ...)και βλέπει πίσω απο τα άδεια καθίσματα του θεάτρου να ξεπροβάλει η μορφή της Κάντυ...

Νομίζει πως είναι όνειρό,αλλά η Κάντυ τον κοιτάζει πια μέσα στα μάτια σχεδόν ζητώντας του το λόγο που έφυγε...

-Κάντυ συγχώρεσέ με...προσπάθησα να σε προστατέψω...δεν έιχα άλλη επιλογή

Εκείνη που τα ξέρει όλα(της τα είπα εγώ ,για να μην κολλάμε σε λεπτομέρειες παρακαλώ,εδώ είναι και το ρεζουμέ),του κλέινει το στόμα με το χέρι της...

Μένουν ασάλευτοι και οι δύο ενώ τα μάτια τους ανταλλάσσουν όλες τις απόκρυφες σκέψεις τους.

Ο Τέρρυ το μόνο που καταφέρνει να ψελλίσει είναι ότι είναι ευτυχισμένος που την βλέπει και περνάει το χέρι του στα μαλλιά της...

- Μπορεί να ήρθα εδώ με όνειρα...αλλά τα μισά είχαν κι όλας γκρεμιστεί όταν σου σου έγραφα το γράμμα...Κατάλαβα πως δεν μπορώ να κάνω όνειρά χωρίς εσένα...φακιδομούρα Ταρζάν...μου δίνεις όρεξη για ζωή...Μην το ξεχνάς αυτό...

-Τέρρυ...

Σφραγίζεται η καινούργιά τους ζωή με ενα φιλί ενώ η Κάντυ ακουμπά το πρόσωπό του για να βεβαιωθεί πως είναι αληθινός...

-Δεν ξέρω τι σημαίνει χαρά...λέει η Κάντυ...τώρα είναι το προσώπο σου πάνω στο χέρι μου....πριν έρθω εδώ ήταν η σκέψη σου...

...και αυτό είναι η αποζημίωση στην Νέσσυ μας...

 

[nessie]

Ααααα! Δεν παίζω! Η μια ιστορία είναι καλύτερη από την άλλη! Γράψε άλλες πέντε- έξι- εφτά- είκοσι για να διαλέξουμε την καλύτερη!

- Μπορεί να ήρθα εδώ με όνειρα...αλλά τα μισά είχαν κι όλας γκρεμιστεί όταν σου έγραφα το γράμμα...Κατάλαβα πως δεν μπορώ να κάνω όνειρά χωρίς εσένα...φακιδομούρα Ταρζάν...μου δίνεις όρεξη για ζωή...Μην το ξεχνάς αυτό...

Αχ, ναι λοιπόν! Αυτός είναι ο Terry! :hurrah:

-Δεν ξέρω τι σημαίνει χαρά...λέει η Κάντυ...τώρα είναι το προσώπο σου πάνω στο χέρι μου....πριν έρθω εδώ ήταν η σκέψη σου...

Τι είπες τώρα; :animeek: :fever:

 

[misspepper77]

Σήμερις είναι μια υπέροχή μέρα...Βγήκα για καφεδάκι,έχει μια λιακάδα τρομερή και έτσι με γεμάτες τις μπαταρίες μου θα γράψω ένα ακόμη σεναριάκι να έχετε να διαβάζετε,όταν με το καλό μαζωχτήτε οι Κάντυ σίστερς απο Δευτέρα...

Σκεφτόμουν να γράψω για τον Άντονυ αλλά είπαμε ένεκα οι Τερρικές που μας τρώτε λάχανο...τι να κάμνω... θα συμμορφωθώ η Αντωνικιά στις ανάγκες των αναγνωστών και ξεκινώ...καλή αναγνωση

Είμαστε στις ανέμελες στιγμές του κολεγίου και η Κάντυ βρίσκει μερικές στιγμές χαλάρωσης στον αγαπημένο της λόφο...Δεν μπορεί όμως να ηρεμήσει γιατί νοιώθει πως κάτι της λείπει...Ασυναίσθητα κοιτάζει τριγύρω της

-Μα που είναι ο Τέρρυ σήμερα...μονολογεί...

Ξάφνου μια φωνή ακούγεται πίσω της που την κάνει να αναπηδήσει

-Εδώ είμαι φακιδομούρα Ταρζάν...

-Τέρρυ...λέει η Κάντυ και προσπαθεί να κρύψει το πρόσωπό της απο ντροπή.

Ο Τέρρυ χαμογελάει με συμπάθεια(χεχεχε...αφού είπαμε συμπαθιούνται τα παιδιά) και της δίνει μια πολύ όμορφη πένα...

-Όταν μου έδωσες την φυσαρμόνικα δεν περίμενα να γίνει η συντροφιά μου...Σκέφτηκα πως έχεις όλα όσα χρειάζεσαι για να κρεμιέσαι απο τα δέντρα γι αυτό θέλω να σου δώσω κάτι πιο πρακτικό για δώρο...

-Τέρρυυυυ....

-Αυτή η πένα δεν είναι τυχαία καλέ μου Ταρζάν...όποτε ένοιωθα άσχημα έγραφα τις σκέψεις μου στο χαρτί...έχει μάθει όλα μου τα μυστικά!...πάρτην... της αξίζει καλύτερη τύχη...μαζί σου είμαι σίγουρός πως θα μοιράζεται μόνο αισιόδοξες σκέψεις...

-Μα εγώ...έκανε αμήχανα η Κάντυ

-Κάντυ...δεν την χρειάζομαι πια...τώρα έχω την φυσαρμόνικά,δεν έχω την ανάγκη να γράφω πια...

-Μα πως μπορείς και αλλάζεις τόσα πρόσωπα..λέει αυναίσθητα η Κάντυ και ανοίγει την πένα για να την επεξεργαστεί...

Μια ποσότητά μελανιού καταλήγει στο προσωπό της...

-Άστο καλό!!Επίτηδες το έκανες...είμαι σίγουρή!

-Καλέ μου Ταρζάν δεν φταίω εγώ αν είσαι αδέξια...χαχαχα

-Σταμάτα γιατί εκνευρίζομαι...

Ο Τέρρυ της δίνει ένα μαντήλι και σηκώνεται να φύγει

-Χαίρομαι που ότι και να συμβαίνει,εσύ έχεις πάντα το ίδιο γλυκό προσωπάκι δεσποινίς φακιδομούρα!...Τα λέμε!!!

-Τέρρυ...λέει η Κάντυ και μένει μόνη της...

Κρατάει την πενα και σαν να απευθύνεται σε κάποιον με σάρκα και οστά την ρωτάει

-Λοιπόν καλή μου θα μου πεις τι είναι αυτό που πληγώνει τόσο πολύ τον Τέρρυ...

Έπειτα χαμογελάει ευχαριστημένη...τώρα το ξέρει καλά...ο Τέρρυ της την εμπιστεύτηκε γιατί μαζί της νοιώθει χαρούμενος και απελευθερωμένος απ' ότι τον βαραίνει.

 

[Juanita]

Μάλιστα...
:wait2:



Άλλος παροτρύνει... άλλος δρέπει δάφνες...
:angry:



Αλλά... τι γκρινιάζω;;; Το έχω ξαναδεί το σενάριο με τα βιντεάκια της Nessie

0

 
 


:tease: :tease:
 

Καλά Miss... που το ΄κρυβες τέτοιο ταλέντο;;;;




Θα μπορούσαν κάλλιστα όλα τα σεναριάκια σου να είναι κομμάτια της ιστορίας και βέβαια προτιμότερα και ουσιαστικότερα από όλα εκείνα τα άχρηστα ρεφίλ της ΤΟΕΙ!!!



Μπράβο μικρή!!!
:flower:



Περιμένουμε και άλλα, μεγαλύτερα
:cheers:

 

[misspepper77]

Α!Κυρία μου δεν τα διαβάσατε όλα ορθώς...Το λέω ξεκάθαρα... "ύστερά απο παρότρυνσή των θαυμαστών μου...Χουανιτάκι γεννηθήτω το θέλημά σου"!!!Ορίστε μας...

 

[Juanita]

Το θέλημά μου γεννήθηκε... (και δεν έπεσα έξω στην κρίση μου :sure: ) δε μου αφιέρωσες ιστορία...

Αλλά ξέρω... : κρατάς το καλύτερο σενάριο αυτό με τον θείο για το τέλος :cheers:

Περιμένω. περιμένω...

 

[misspepper77]

Αχ μπρε να δω πότε θα γράψω και τίποτις για τον Άντονυ...αλλά τι να κάνω είπαμε... ένεκα πονοψυχιάρα και δεν μπορώ να χαλάσω χατήρια...Λοιπόν σου υπόσχομαι έναν Άλμπερτ,που ακόμη και εμένα την Αντονικιά θα με κάνει να (όχι και να αλλαξοπιστήσω,μην λέμε και ότι θέμε...)αλλά να συγκλονισθώ...

Πρώτον κοίτα αυτοπεποίθησή που την έχω ...και μετριοπάθεια βεβαίως βεβαίως

και δεύτερον όπου ακούς πολλά κεράσια να κρατάς μικρό καλάθι...(ο πρόλογος ήταν καθαρά για να σε κάνω να χαρείς...)

Τουλάχιστον ότι γράψω θα είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στο Χουανιτάκι μας!!Αυτό μπορώ να το υποσχεθώ!

 

[Juanita]

Δεν ξέρω τι λες εσύ... εγώ σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη :sure:

0

Θα γράψει για τον Άλμπερτ, :cheers: θα γράψει για τον Άλμπερτ!!! :cheers: :cheers:

 

[misspepper77]

Λοιπόν καλό μου Χουανιτάκι άκου μια όμορφή ιστορία...

Είμαστε στο σημείο που η Κάντυ έχοντας πονέσει πολύ απο τον χαμό του Άντονυ προσπαθεί να μαζέψει το κουράγιο της και να γιατρέψει τις πληγές της μένοντας στο ορφανοτροφείο...

Καταλαβαίνει πως να πονά για κάτι που δεν υπάρχει είναι μάταιο και ότι αυτός ο πόνος μάλιστα σβήνει και τις όποιες καλές αναμνήσεις είχε απο αυτόν,τον σαν απο όνειρο βγαλμένο πρίγκηπα...

Κλαίει για μια ακόμη φορά στο δέντρο της...Αισθάνεται πίσω της την φιγούρα ενός άνδρα...Την κοιτάζει σιωπηλός και αφήνει πρώτα να ξεσπάσει πρωτού την πάρει στην αγκαλιά του.

-Κάντυ γιατί κλαίς...την ρωτάει κοιτάζοντας την μέσα στα μάτια

-Άλμπέρτ,καλέ μου Άλμπερτ ο Άντονυ...και πρωτού ολοκληρώσει την φράση της ο Άλμπερτ της κλέινει το στόμα με το χέρι του... (χεχεχε μου αναθάρρεψες Χουανιτάκι μου ε

-Κάντυ,κοίταξε γύρω σου...Είσαι ευλογημένη και εσύ το μόνο που κάνεις είναι να κοιτάζεις πίσω..ανάμεσα σε παλιές αγάπες και προσδοκίες που ποτέ δεν εκπληρώθηκαν...Κοίταξε αυτά τα παιδιά...σε βλέπουν σαν δώρο που τους προσφέρθηκε απλόχερα μέσα στην ορφάνια τους...Έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν και να σε προστατεύουν...

Ο Άλμπερτ φεύγει...και θα φύγει απο την ζωή της Κάντυ πολλές φορές ακόμη...

Περνάει ο καιρός και τώρα πια η Κάντυ βρίσκεται στο ορφανοτρόφειο για να γιατρέψει καινούργιές πληγές...Τον χωρισμό της με τον Τέρρυ...Ο Άλμπέρτ δεν έχει δώσει σημέια ζωής και εκείνη έχει κουρνιάσει στο παλιό της κρεβάτι...αυτό που που της θυμίζει την ανεμελιά των παιδικών της χρόνων...

Πηγαίνει και πάλι στο λόφο της...τα βήματά της την οδηγούν πάντοτε μηχανικά προς τα εκεί...ακούει κάτι πολύ γνώριμο...Είναι μια γκάιντα...

Είναι ο πρίγκηπάς του λόφου...νοιώθει τα πόδια της να μην πατούν στην γη..αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να χωρέσει στην πραγματικότητά της...Και όμως να τος μπροστά της...την κοιτάζει και την ρωτά για άλλη μια φορά γιατί κλαίει...

-Γιατί έφυγες 'Αλμπερτ;

-Νόμιζες πως έφυγα...μα ήμουν παντα εδώ...

Η Κάντυ φέρνει σκηνές απο την ζωή της μαζί του...Βλέπει πάντα τον ίδιο άνθρωπό να στέκεται στο πλάι της...μια σκιά που την ακολουθεί...μια ιστορία που χτίσθηκε σιγά σιγά μέσα στο χρόνο

-Άλμπερτ...εσύ λοιπόν είσαι ο πρίγκηπάς μου;

-Καλή μου Κάντυ δεν υπάρχουν πρίγκηπές...μόνο άνθρωποι που προσπαθούν να μας αγαπήσουν γι' αυτό που είμαστε...ακόμη και όταν νομίζουμε πως είμαστε μόνοι μας...σαν απο μηχανής θεός έρχεται το πλήρωμά του χρόνου που μας κάνει να καταλάβουμε ποιός πραγματικά είναι στο πλάι μας...Και δεν είναι κάτι το άπιαστό...έχει σάρκά και όστα...και πολλά μα πολλά ψεγάδια...όπως κάθε τι αληθινό!

(Ο Άλμπερτ είναι αψεγάδιαστός βεβαίως αλλά είπα να περάσω και μερικά ηθικά διδάγματα...Α!...Φυσικά και φιλιούνται!!!)

 

[Juanita]

Χε χε χε!!! Δικαιώθηκα!!!

Είναι όντως το καλύτερο!!! :cheers: (ειδικά εκεί που φιλιούνται :flower: )

Σ΄ευχαριστώ Misspepperaki :thanx2: και περιμένω και μιά μεγάλη ιστοριούλα που θα ανοίξεις σε ξεχωριστό νημάτιο (γιατί η Ακάλια και η Λορένα το έχουν ξεχάσει... :angry: ντιπ για ντιπ... )

 

[nessie]

Μπούχου! Μπούχου!

Τώρα που εγώ θέλω να ρωτήσω αν γράφατε μαζί με τη Mizuki το έργο, θα φάω τηγάνια στο κεφάλι; :xm:

(Μη βαράς καλέ! Εννοώ ότι εσύ έγραφες τις όμορφες σκηνές και μετά ερχόταν η άλλη με τα καλάσνικοφ και τους καθάριζε όλους :wait2: )

Απλά όπως είπε και η Juanita μας, τα σενάριά σου θα μπορούσαν να είναι μέρος της Candy και φυσικά θα ήταν οι σκηνές με τα μαγικά φίλτρα της ΤΟΕΙ! (αυτό το έχω κλέψει από τη domniki!! )

Miss συνέχισε έτσι! :cheers:

Αλλά... τι γκρινιάζω;;; Το έχω ξαναδεί το σενάριο με τα βιντεάκια της Nessie

Αυτό δε θα το σχολιάσω! :sure:

Σ΄ευχαριστώ Misspepperaki :thanx2: και περιμένω και μιά μεγάλη ιστοριούλα που θα ανοίξεις σε ξεχωριστό νημάτιο (γιατί η Ακάλια και η Λορένα το έχουν ξεχάσει... :angry: ντιπ για ντιπ... )

Juanitaκι, τώρα που το θυμήθηκα, το δικό σου fan fic πότε σκοπεύεις να το ολοκληρώσεις;

Άντε, γιατί έχω να διαβάσω και τις ιστορίες των κοριτσιών!

 

[Juanita]

Juanitaκι, τώρα που το θυμήθηκα, το δικό σου fan fic πότε σκοπεύεις να το ολοκληρώσεις;

Άντε, γιατί έχω να διαβάσω και τις ιστορίες των κοριτσιών!

Ξεκίνα των κοριτσιών Nessie μου

Το δεύτερο μέρος δε νομίζω να το ανεβάσω... Άλλωστε δεν έχει ενδιαφέρον αφού επικεντρώνεται στον Τέρρυ και η Κάντυ με το ζόρι συμμετέχει...