Γευση απο ερωτα - 1966
Σπανια ταινια πλεον, αν και για καποιο διαστημα πριν απο 10 - 12 χρονια, προβαλλοταν σχετικα συχνα απο την τηλεοραση.
Πρωταγωνιστρια η ξανθια ηθοποιος Λιλιαν Μηνιατη, στην προτελευταια ταινια της συντομης καριερας της. Η ηρωιδα του εργου, προσφατα παντρεμενη, διηγειται τις ερωτικες περιπετειες που ειχε μεχρι το γαμο της.
Στην αρχη, μαθητρια του Γυμνασιου ακομη, δημιουργει μια ερωτικη φιλια με εναν συμμαθητη της. Οταν εκεινος της λεει οτι την αγαπα αληθινα, αυτη τον αποκρουει ειρωνικα και δεν τον ξαναβλεπει ποτε. Στο ρολο του συμμαθητη της βλεπουμε τον τοτε νεοτατο Δημητρη Ποταμιτη σε μια σπανιοτατη κινηματογραφικη του εμφανιση, αν οχι τη μοναδικη.
Ο επομενος αντρας της ζωης της, Γιωργος Τζωρτζης, θα ειναι κατι τελειως διαφορετικο. Θα ειναι ο ερωτας που χτυπα την πορτα της καρδιας της για πρωτη φορα. Θα ειναι η αγαπη η αληθινη και μεγαλη. Εκεινος, τιμιος, φιλοδοξος, ενα παιδι του λαου που ονειρευεται να σπουδασει και να γινει κατι στη ζωη του. Οταν κερδιζει την υποτροφια που λαχταρουσε, της ζητα να τον ακολουθησει αλλα αυτη δειλιαζει κι ετσι εκεινος φευγει μονος και απογοητευμενος.
Τριτος αντρας στο δρομο της και πρωτη ολοκληρωμενη σχεση για εκεινη, το αφεντικο της, Παρις Αλεξαντερ. Ενας πλει - μποι, τολμηρος, πλουσιος, πνευματωδης, και με μεγαλη εμπειρια στις γυναικες. Δεν αργει καθολου να την κατακτησει, σε σημειο να αναρωτιεται ακομα και η ιδια πως δοθηκε σε εναν αντρα που δεν αγαπουσε, ενω δε δοθηκε ποτε σε εκεινον που αγαπησε πραγματικα.
Τελευταια σταση στη ζωη της ηρωιδας, ο αντρας της, Θεοδωρος Εξαρχος. Στην ταινια δε βλεπουμε πως γνωριζονται, αλλα οπως περιγραφει η ιδια χαρακτηριστικα, δεν ειχε πια να περιμενει τιποτε απο τη ζωη της κι ετσι παντρευτηκε....
Ενω ειναι νιοπαντρη ακομα και λιγο προτου περασει να παρει τον αντρα της απο το γραφειο του, πηγαινει και βλεπει τον παλιο της μεγαλο ερωτα. Φτασμενος κι επιτυχημενος πια, εχει ερθει στην Ελλαδα για μια ομιλια. Συναντιουνται για ενα λεπτο, ωσπου εμφανιζεται η γυναικα του κι εκεινος φευγει μαζι της.
Η τελευταια σκηνη της ταινιας ειναι συγκλονιστικη.
Βλεπουμε την ηρωιδα να περπατα στο δρομο και καθε λιγα δευτερολεπτα να ειναι ολο και πιο γερασμενη, θλιβερος συμβολισμος της συμβατικης, ανιαρης και βαλτωμενης ζωης που την περιμενει....