Σπάνιες Ελληνικές ταινίες

[jan]

Παιδιά μην το πολυψάχνετε

Η ΣΠΑΝΙΟΤΕΡΗ (κατά τη γνώμη μου πάντα) ελληνική ταινία είναι το "ΠΕΙΡΑΜΑΤΌΖΩΟ". Γυρίστηκε το 1975 από τον Γιάννη Κοκόλη και θεωρείται η σπανιότερη γιατί απλούστατα δεν προβλήθηκε ποτέ! Η ταινία στην ουσία είναι η κρυφή κινηματογράφηση ενός απλού υπαλλήλου τράπεζας, ο οποίος "εντάσσεται" στο σενάριο του σκηνοθέτη "συμπρωταγωνιστώντας" με μια (άγνωστη τότε) ηθοποιό και κάποιους κομπάρσους.

Σύμφωνα λοιπόν με το σενάριο ο υπάλληλος ερωτεύεται μια παντρεμένη γυναίκα, αφού αυτή τον έχει πλησιάσει πρώτα, και έτσι σε ένα ερωτικό ραντεβού, ο "σύζυγος" τους πιάνει στα πράσα με αποτέλεσμα ο κατατρομαγμένος υπάλληλος να οδηγείται σε ένα τμήμα όπου "αστυνομικοί" τον κατηγορούν από μοιχεία μέχρι ... κατασκοπεία! Η ταινία τελειώνει με το τέλος της "ανάκρισης" την απελευθέρωση του σοκαρισμένου υπαλλήλου και την προειδοποίηση των αστυνομικών προς αυτόν ότι δε θα αποκαλύψει τίποτα! Εννοείται πως όλοι οι συμμετέχοντες στην ταινία ήταν μιλημένοι πλην του άτυχου "ήρωα" της ταινίας. Η κινηματογράφηση γινόταν με κρυφές κάμερες και μικρόφωνα σε ειδικά διαμορφωμένα σπίτια και χώρους.

Όταν το γύρισμα τελείωσε και ο δημιουργός ανακοίνωσε δημόσια τη εγχείρημά του, ο υπάλληλος του έκανε μήνυση και το δικαστήριο καταδίκασε το σκηνοθέτη σε φυλάκιση 16 μηνών με ταυτόχρονη απαγόρευση προβολής της ταινίας. Στην ουσία μιλάμε για ένα σπάνιο κινηματογραφικό πειραματικό εγχείρημα (με δεδομένη βέβαια την καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων του υπαλλήλου) 35 χρόνια πριν το "Truman Show"! Μάλιστα ο σκηνοθέτης προσπάθησε να διεκδικήσει την αυθεντικότητα του σεναρίου της ταινίας από τον Αμερικανό σεναριογράφο και την Paramount!

Ο μύθος συμπληρώνεται από το ερώτημα που βρίσκεται τώρα η διασωθείσα κόπια (μιας και η ταινία είναι ακόμη απαγορευμένη), όπως και από τις φήμες ότι το γυναικείο ρόλο "έπαιξε" γνωστή ηθοποιός και τηλεπερσόνα της δεκαετίας του 80!

Όποιος καταφέρει και βρει ή έστω δει την ταινία απλά βρήκε θησαυρό!

 

[Dimitrissss]

Παιδιά μην το πολυψάχνετεΗ ΣΠΑΝΙΟΤΕΡΗ (κατά τη γνώμη μου πάντα) ελληνική ταινία είναι το "ΠΕΙΡΑΜΑΤΌΖΩΟ". Γυρίστηκε το 1975 από τον Γιάννη Κοκόλη και θεωρείται η σπανιότερη γιατί απλούστατα δεν προβλήθηκε ποτέ! Η ταινία στην ουσία είναι η κρυφή κινηματογράφηση ενός απλού υπαλλήλου τράπεζας, ο οποίος "εντάσσεται" στο σενάριο του σκηνοθέτη "συμπρωταγωνιστώντας" με μια (άγνωστη τότε) ηθοποιό και κάποιους κομπάρσους.

Σύμφωνα λοιπόν με το σενάριο ο υπάλληλος ερωτεύεται μια παντρεμένη γυναίκα, αφού αυτή τον έχει πλησιάσει πρώτα, και έτσι σε ένα ερωτικό ραντεβού, ο "σύζυγος" τους πιάνει στα πράσα με αποτέλεσμα ο κατατρομαγμένος υπάλληλος να οδηγείται σε ένα τμήμα όπου "αστυνομικοί" τον κατηγορούν από μοιχεία μέχρι ... κατασκοπεία! Η ταινία τελειώνει με το τέλος της "ανάκρισης" την απελευθέρωση του σοκαρισμένου υπαλλήλου και την προειδοποίηση των αστυνομικών προς αυτόν ότι δε θα αποκαλύψει τίποτα! Εννοείται πως όλοι οι συμμετέχοντες στην ταινία ήταν μιλημένοι πλην του άτυχου "ήρωα" της ταινίας. Η κινηματογράφηση γινόταν με κρυφές κάμερες και μικρόφωνα σε ειδικά διαμορφωμένα σπίτια και χώρους.

Όταν το γύρισμα τελείωσε και ο δημιουργός ανακοίνωσε δημόσια τη εγχείρημά του, ο υπάλληλος του έκανε μήνυση και το δικαστήριο καταδίκασε το σκηνοθέτη σε φυλάκιση 16 μηνών με ταυτόχρονη απαγόρευση προβολής της ταινίας. Στην ουσία μιλάμε για ένα σπάνιο κινηματογραφικό πειραματικό εγχείρημα (με δεδομένη βέβαια την καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων του υπαλλήλου) 35 χρόνια πριν το "Truman Show"! Μάλιστα ο σκηνοθέτης προσπάθησε να διεκδικήσει την αυθεντικότητα του σεναρίου της ταινίας από τον Αμερικανό σεναριογράφο και την Paramount!

Ο μύθος συμπληρώνεται από το ερώτημα που βρίσκεται τώρα η διασωθείσα κόπια (μιας και η ταινία είναι ακόμη απαγορευμένη), όπως και από τις φήμες ότι το γυναικείο ρόλο "έπαιξε" γνωστή ηθοποιός και τηλεπερσόνα της δεκαετίας του 80!

Όποιος καταφέρει και βρει ή έστω δει την ταινία απλά βρήκε θησαυρό!

Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Είχε τύχει πριν χρόνια να ακούσω γι αυτήν την ταινία, όχι όμως με τόσες λεπτομέρειες. Ορθά το δικαστήριο απαγόρευσε την προβολή της ταινίας, και δεν ξέρω αν θα πρέπει να καταταχθεί ως ταινία με όλα τα χαρακτηρηστικά της μυθοπλασίας, σκηνοθεσίας, κλπ., δεδομένου ότι με τις συνθήκες που γυρίστηκε δεν αποτελεί τέχνη (ο κινηματογράφος θυμίζω είναι η έβδομη τέχνη). Μάλλον ένα είδος πρώιμου ριάλιτι θα το χαρακτήριζα με όσα περιγράφεις.

 

[tonytony]

...Και να συμπληρώσω και γω πως η ηθοποιός που έπαιζε στη συγκεκριμένη παραπάνω ταινία είναι η Μαρία Αλιφέρη!

 

[tonytony]

Άλλη μια σπανιότατη και παλαιότατη ταινία είναι τα "Πρόσωπα Λησμονημένα" παραγωγής της Φίνος Φιλμ , γυρισμένη το 1946 με τους Γιώργο Παππά , Μιράντα Μυράτ , Ζινέτ Λακάζ και Λάμπρο Κωνσταντάρα. Σας παραθέτω φωτογραφίες από τους τίτλους της σειράς καθώς και από την ταινία!

 

[tonytony]

Και επίσης άλλη μια πάρα πολύ σπάνια ταινία είναι "Η Βαλίτσα Με Το Πτώμα" , ένα θρίλερ του 1963 με τη Ζέτα Αποστόλου! Μάλιστα στο μεγάλο δίτομο βιβλίο "Ελληνικός Κινηματογράφος" για τη συγκεκριμένη ταινία αναφέρεται το εξής σχόλιο : "Δεν βρέθηκαν στοιχεία για το αν και πότε προβλήθηκε"!!!

 

[mariadegrecia]

Τα Πρόσωπα Λησμονησμένα του Τζαβέλλα δεν είναι? Πρεπει να διάβαζα στο βιβλίο για αυτόν που διάβαζα πριν λίγες μέρες...

 

[tonytony]

Ναι του Τζαβέλλα είναι!

 

[mhmerotategiatipino]

Ουτε γω τις εχω, φανταστειτε!!!!

 

[jan]

Άλλη μια σχετικά δυσεύρετη ταινία είναι το «ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΤΕ ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟ» (1975) σε σκηνοθεσία Παύλου Φιλίπου. Η ταινία διαπραγματεύεται τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία της Κύπρου (πραξικόπημα, τουρκική εισβολή). Η ιδιαιτερότητά της έγκειται στα εξής δυο στοιχεία.

Πρώτον το ότι έχει δραματοποιημένες σκηνές του πραξικοπήματος με τη χρησιμοποίηση του αληθινού προεδρικού μεγάρου για τις σχετικές σκηνές που είναι όντως θεαματικές (χρησιμοποίηση πολλών κομπάρσων, τεθωρακισμένων, σκηνές μάχης εντός του μεγάρου, εκρήξεις κλπ). Επίσης οι σκηνές της εισβολής προέρχονται από τα αληθινά ντοκουμέντα που όλοι έχουμε δει, τα οποία όμως έχουν «δεθεί» με κανονικές σκηνές μάχες, μετακίνησης στρατιωτών, κλπ.

Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι στην ταινία πρώτο λόγω είχε ο Μακάριος, ο οποίος όχι μόνο επέβλεπε την υλοποίηση και διέθετε πλήθος στρατιωτών, κομπάρσων και υλικών, αλλά και πρωταγωνιστούσε κιόλας «παίζοντας» τον εαυτό του. Μάλιστα εκτός από κάποιες σύντομες σκηνές όπου απλά φαίνεται να επιβιβάζεται και να ταξιδεύει με την προεδρική λιμουζίνα, έχει μια κανονική σκηνή, όπου συμπρωταγωνιστεί (!) με το Λάκη Κομνηνό, ο οποίος υποδύεται ένα Ελλαδίτη δημοσιογράφο που ερευνά τα πολιτικά πράγματα στην Κύπρο και παίρνει συνέντευξη από το Μακάριο, ο οποίος δηλώνει ανήσυχος για το μέλλον!

Στην ταινία λοιπόν χρησιμοποιήθηκαν πολλοί στρατιώτες τεθωρακισμένα οχήματα και άρματα (ελληνοκυπριακά φυσικά), τα οποία «μεταμορφώθηκαν» σε τουρκικό στρατό, προκειμένου να φανεί πιο ρεαλιστική η εισβολή, οι μάχες, και κυρίως η «είσοδος» των Τούρκων σε χωριά.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη (σχετικά σύντομη) σκηνή όπου φαίνεται αντεπίθεση του τακτικού ελληνικού στρατού και «κατάληψη» ενός υψώματος μετά από μάχη με Τούρκους. Λογικά πρέπει να είναι η μοναδική δραματοποιημένη σκηνή στον ελληνικό κινηματογράφο που να απεικονίζει μάχη από τη νεότερη στην ιστορία ελληνοτουρκική σύγκρουση!

Πολύ ρεαλιστικές επίσης είναι οι σκηνές εκκένωσης ενός χωριού με τους κατοίκους να τρέχουν και να το εγκαταλείπουν πανικόβλητοι στην είδηση ότι έρχονται οι Τούρκοι (Φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι εκατοντάδες κομπάρσοι είναι κάτοικοι χωριού). Επίσης στις εξίσου ρεαλιστικές σκηνές της εισόδου Τούρκων στρατιωτών στο χωριό, υπάρχει ένα πολύ σύντομο πλάνο που δείχνει ένα Τούρκο στρατιώτη να βιάζει μια γυναίκα.

Αυτή η αναφορά στις τουρκικές θηριωδίες που σημειώθηκαν είναι σημάδι ότι πιθανώς η ταινία να ήταν «απάντηση» σε τουρκική ταινία, όπου η εισβολή ηρωποείται και δικαιολογείται, ως απάντηση στα υποτιθέμενα «βασανιστήρια» που υπέμεναν οι τουρκοκύπριοι (νομίζω ότι υπάρχει αντίστοιχη σκηνή βιασμού τουρκάλας από ελληνοκυπρίους). Και λέω πιθανώς διότι δεν είμαι σίγουρος για το πότε ακριβώς γυρίστηκε η τουρκική ταινία, τη δεκαετία του 70 ή αργότερα (υπάρχει σίγουρα πάντως).

Η ταινία (με μουσική του Μ. Θεοδωράκη) προβλήθηκε το 1975 στους κινηματογράφους όπου έκανε 35.000 εισιτήρια, ενώ προβλήθηκε αργότερα από την κρατική τηλεόραση. Δεν κυκλοφορεί σε DVD και είναι δυσεύρετη. Η έννοια «σπάνια» δικαιολογείται κυρίως από το θέμα της, αλλά και από το ότι είναι σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό.

 

[Dimitrissss]

Έτσι όπως μας τα περιγράφεις jan, είναι όντως σπάνια.

 

[exetlaios]

Και επίσης άλλη μια πάρα πολύ σπάνια ταινία είναι "Η Βαλίτσα Με Το Πτώμα" , ένα θρίλερ του 1963 με τη Ζέτα Αποστόλου! Μάλιστα στο μεγάλο δίτομο βιβλίο "Ελληνικός Κινηματογράφος" για τη συγκεκριμένη ταινία αναφέρεται το εξής σχόλιο : "Δεν βρέθηκαν στοιχεία για το αν και πότε προβλήθηκε"!!!

Απίστευτο ! Τα captions που τα βρήκες ;

 

[Mandrake]

Αλλη σπάνια ταινια ειναι αυτη με την Σπιναλλόγγα και τον Μακρη, την εχει δει κανείς, ειπα Κρητη και την θυμηθηκα, την ειχαν το φθινοπωρο καποιοι κινηματογραφοι λογω της επιτυχίας του ''νησιού'', αξιζε ομως σαν ταινία! ήταν αξιοπιστη!

Την έβγαλε κάποια εφημερίδα δώρο. Δε θυμάμαι ποια αλλά αν δεν την έχεις ήδη, θα το κοιτάξω να σου πω. Η ταινία λέγεται "Το Νησί Της Σιωπής"/"Σπιναλόγκα" (εναλλακτικός τίτλος ο δεύτερος) ('58 ).

 

[tonytony]

Την έχω την ταινία exetlaios...

 

[Wally]

Εντυπωσιακος τιτλος. Εχω περιεργεια για την πλοκη

 

[jan]

Επανέρχομαι για λίγο στην ταινία ΚΙΕΡΙΟΝ. Σωστά τα όσα επισημαίνεις Dimitrisss. Έχω δει την ταινία χρόνια αρκετά χρόνια πριν σε κάποια ειδική προβολή και είναι όντως ενδιαφέρουσα και «ιδιαίτερη». Το χαρακτηριστικό της είναι ότι ενώ κυλάει σχετικά «αργά» και το στοιχείο της πλοκής δεν είναι το κλασσικό αστυνομικό ή έστω «πολιτικό θρίλερ», για κάποιο τρόπο σε κρατάει. Ίσως λόγω του θέματος. Εγώ θα πρόσθετα και λόγω της κινηματογράφησης και των πλάνων που είναι πολύ διαφορετικά από την κλασσική κινηματογράφηση και ρυθμό των ταινιών της δεκαετίας του ΄60.

Είναι το συναίσθημα που έχεις όταν βλέπεις εικόνες της τότε Αθήνας μέσα από τις γνωστές εμπορικές ταινίες και λες πόσο διαφορετική ήταν η ζωή. Και ξαφνικά με ταινίες σαν το ΚΙΕΡΙΟΝ, ενώ οι εικόνες εξακολουθούν να είναι μακρινές, ξαφνικά σου φαίνονται όλα οικία σε αυτή την πόλη, λες και δεν έχει αλλάξει κάτι.

Το καλύτερο κομμάτι της ταινίας για μένα είναι οι σκηνές της «συνεννόησης» μεταξύ της κοπέλας που είναι βασική μάρτυρας στο φόνο και του δημοσιογράφου (Ανέστης Βλάχος) που της ζητάει να μιλήσουν. Η «αγωνία», της κοπέλας που αισθάνεται τον «κλοιό» γύρω της να σφίγγει, οι τελευταίες στιγμές με την τηλεφωνική επικοινωνία από το καφενείο πριν συναντηθούν, το μικρό δωμάτιο στο οποίο μένει και η δολοφονία της κοπέλας από αγνώστους για να μη μιλήσει (την πετούν από το παράθυρο), είναι εξαιρετικά γυρισμένες και ατμοσφαιρικές. Δεν έχουν τα εντυπωσιακά πλάνα και το ρυθμό ενός αμερικάνικου φιλμ. Είναι «γυμνά», σκοτεινά, τραγικά και αποτυπώνουν όλο αυτό που βίωσε η χώρα στη δικτατορία (μετά τον εμφύλιο θα έλεγα εγώ). Και ακόμη και αν δεν έζησε κάποιος αυτά τα γεγονότα, τα νιώθει να είναι η μόνιμη πληγή φυλής μας.

Αυτά τουλάχιστον βίωσα εγώ βλέποντας την ταινία, η οποία παίχτηκε πριν από ένα χρόνο περίπου στο κανάλι της Βουλής, οπότε ίσως την πετύχεις σε κάποια επανάληψη.

 

[jan]

Επανέρχομαι για λίγο στην ταινία ΚΙΕΡΙΟΝ. Σωστά τα όσα επισημαίνεις Dimitrissss. Έχω δει την ταινία χρόνια αρκετά χρόνια πριν σε κάποια ειδική προβολή και είναι όντως ενδιαφέρουσα και «ιδιαίτερη». Το χαρακτηριστικό της είναι ότι ενώ κυλάει σχετικά «αργά» και το στοιχείο της πλοκής δεν είναι το κλασσικό αστυνομικό ή έστω «πολιτικό θρίλερ», για κάποιο τρόπο σε κρατάει. Ίσως λόγω του θέματος. Εγώ θα πρόσθετα και λόγω της κινηματογράφησης και των πλάνων που είναι πολύ διαφορετικά από την κλασσική κινηματογράφηση και ρυθμό των ταινιών της δεκαετίας του ΄60.

Είναι το συναίσθημα που έχεις όταν βλέπεις εικόνες της τότε Αθήνας μέσα από τις γνωστές εμπορικές ταινίες και λες πόσο διαφορετική ήταν η ζωή. Και ξαφνικά με ταινίες σαν το ΚΙΕΡΙΟΝ, ενώ οι εικόνες εξακολουθούν να είναι μακρινές, ξαφνικά σου φαίνονται όλα οικία σε αυτή την πόλη, λες και δεν έχει αλλάξει κάτι.

Το καλύτερο κομμάτι της ταινίας για μένα είναι οι σκηνές της «συνεννόησης» μεταξύ της κοπέλας που είναι βασική μάρτυρας στο φόνο και του δημοσιογράφου (Ανέστης Βλάχος) που της ζητάει να μιλήσουν. Η «αγωνία», της κοπέλας που αισθάνεται τον «κλοιό» γύρω της να σφίγγει, οι τελευταίες στιγμές με την τηλεφωνική επικοινωνία από το καφενείο πριν συναντηθούν, το μικρό δωμάτιο στο οποίο μένει και η δολοφονία της κοπέλας από αγνώστους για να μη μιλήσει (την πετούν από το παράθυρο), είναι εξαιρετικά γυρισμένες και ατμοσφαιρικές. Δεν έχουν τα εντυπωσιακά πλάνα και το ρυθμό ενός αμερικάνικου φιλμ. Είναι «γυμνά», σκοτεινά, τραγικά και αποτυπώνουν όλο αυτό που βίωσε η χώρα στη δικτατορία (μετά τον εμφύλιο θα έλεγα εγώ). Και ακόμη και αν δεν έζησε κάποιος αυτά τα γεγονότα, τα νιώθει να είναι η μόνιμη πληγή φυλής μας.

Αυτά τουλάχιστον βίωσα εγώ βλέποντας την ταινία, η οποία παίχτηκε πριν από ένα χρόνο περίπου στο κανάλι της Βουλής, οπότε ίσως την πετύχεις σε κάποια επανάληψη.

 

[αριαδνη]

Την έβγαλε κάποια εφημερίδα δώρο. Δε θυμάμαι ποια αλλά αν δεν την έχεις ήδη, θα το κοιτάξω να σου πω. Η ταινία λέγεται "Το Νησί Της Σιωπής"/"Σπιναλόγκα" (εναλλακτικός τίτλος ο δεύτερος) ('58 ).

Μάλλον δύσκολο να βρω την εφημερίδα τώρα. Είχε βγει και στον κινηματογράφο για λίγο καιρό, τώρα με τον ντόρο που έγινε για το νησί! πως την είδες αν την είδες; και συγκρίνοντας την με το νησί, διέφερε η αισθητική της;

 

[tonytony]

Εγώ Αριάδνη , κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα γιατί την πήρα την ταινία και...προσπάθησα να τη δω , πιστεύω πως δε βλέπεται!!!

 

[Bambinella]

Το Νησι της Σιωπης, ειναι μια ταινια που δεν εχω παρακολουθησει ποτε, αρα δεν μπορω να εκφερω γνωμη.

Ασχετως λοιπον αν αξιζει η οχι, πιστευω οτι δοθηκε απο την εφημεριδα για λογους marketing, υστερα απο την επιτυχια του Νησιου.

Δεν ειναι περιεργο που η ταινια αυτη ηταν χρονια καταχωνιασμενη και παντελως αγνωστη στους πιο πολλους, και τη θυμηθηκαν τωρα;

 

[tonytony]

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου bambinella!