Sofologiotatos
RetroActive
- Joined
- 31 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 328
- Αντιδράσεις
- 40
Χαίρετε κυρίες και κύριοι, είναι το μεταμεσονύκτιο δελτίο ειδήσεων του GRM. Ανακοινώνεται στα μέλη ότι πριν από τρεις ώρες έλαβε τέλος η εορταστική συνάντηση των ρετρομανιακών Θεσσαλονίκης και περιχώρων, η οποία μάλιστα περιλάμβανε και κοπή ρετρονιόπιτας (oh yes) 
Τα άτομα που συμμετείχαν στη συνάντηση, εκτός από τον γράφοντα Sofolog, ήταν η Candy και η Domniki. Ναι, καλά διαβάσατε, ήμασταν μόνο τρεις! Λίγο οι ασθένειες, λίγο οι αυξημένες οικογενειακές ή εργασιακές υποχρεώσεις, και από επτά ή οκτώ που περιμέναμε να ήμασταν ήρθαμε τρεις (χωρίς κούκο - ακόμα κι αυτός την έκανε), και μάλιστα με πλειοψηφία των γυναικών (ποιος τη χάρη μου
), πράγμα που υποψιάζομαι ότι δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά του GRM. Ωστόσο, το ότι ήμασταν τόσο λίγοι δεν μας εμπόδισε να περάσουμε πολύ καλά. Άλλωστε οι Candy sisters της Θεσσαλονίκης είναι υπέροχα άτομα και πολύ ευχάριστη παρέα. Αναλυτικότερα:
Σημείο συνάντησης, στις επτά το βράδι, ήταν το βιβλιοδισκοπωλείο μεταχειρισμένων «Πάρε-δώσε» στη Γούναρη – το καταλληλότερο μέρος για μας. Από εκεί αγοράσαμε δύο από τα δώρα που θα κέρδιζε ο τυχερός της πίτας (δύο Μίκυ Μάους των early ’80s). Η Candy έφερε και ένα βιβλίο των εκδόσεων Στρατίκη, με τίτλο Οι περσικοί πόλεμοι, που κι αυτό θα το έπαιρνε ο τυχερός.
Επόμενη στάση για αγορά δώρου: λίγο παραπάνω, στο μαγαζάκι παιχνιδιών «Πινόκιο» όπου ειδικά οι δύο Candy sisters βρήκαν τη χαρά τους με διάφορα κλασικά ρετρο-παιχνιδάκια όπως σβούρες, ξύλινα αυτοκινητάκια, κύβους του Rubik και καλειδοσκόπια (ειδικά αυτά ήταν απίστευτα!!!). Τελικά καταλήξαμε σε μία αλανιάρα σβούρα, και σ’ ένα μπρελόκ απ’ το οποίο κρεμόταν ένας μικρός Οβελίξ. Κι έτσι, αφού χαρίσαμε μερικά χαμόγελα στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού με τον ενθουσιασμό μας, φύγαμε για τον επόμενο στόχο: κρέπες! :hungry:
Η γαστρική αυτή ανάγκη μας ικανοποιήθηκε σε μια απ’ τις πιο καλτ κρεπο-γωνιές της πόλης, Γούναρη και Στ. Γονατά (sorry Teflon αλλά έλειπες! :animparty. Εκεί αποφασίσαμε να κόψουμε και την πίτα, φυσικά όχι μόνο για τους τρεις μας, αλλά και για διάφορους απόντες, Βορειοελλαδίτες και μη. Από τους νότιους ρετρομανείς θεωρήσαμε δίκαιο να συμπεριλάβουμε μόνο τους σεβαστούς μοδεράτορες. Η πίτα χωρίστηκε στα 17, και κάθε κομμάτι πήγε στους εξής:
1. AEON
2. Telamon the Great
3. Wally
4. Keeper7k
5. Akmakas
6. Billy
7. Manos426f
8. Candy
9. Domniki
10. Sofologiotatos
11. Starbuck
12. Teflon
13. Jaguar-man
14. Arduinna
15. Playmobil
16. Maxcomgr
Το 17ο κομμάτι δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει στον Άγιο Ρετρόνιο, τον προστάτη μας. :angel2: Μεγάλη η χάρη του, να του αφιερώνετε και κανένα ποστ! Λέω μάλιστα να ανοίξω και ειδικό θρεντ για τάματα («Άγιε μου Ρετρόνιε, κάνε να βρω αύριο στο Μοναστηράκι το 7ο τεύχος του ‘Βαβέλ’»)
Η κοπή της πίτας ήταν σίγουρα από τις πιο πρωτότυπες και γραφικές στιγμές της συνάντησης. Δείτε και το παραπάνω φωτογραφικό ντοκουμέντο για να ξέρετε τί χάσατε (ζήλεια!
). Αρχίσαμε από το κομμάτι του Aeon αλλά φλουρί γιοκ. Συνεχίσαμε με τον Τελαμώνα, τον Wally, και κόβαμε, και κόβαμε, αλλά φλουρί δεν βρίσκαμε! Τελικά το ανακαλύψαμε ανάμεσα στα κομμάτια της Arduinna, του Playmobil και του Maxcomgr, οι οποίοι θα μοιραστούν τα δώρα. Η Candy έχει αναλάβει να τους τα παραδώσει, εφόσον είναι η μόνη από τους τρεις μας που θα παραμείνει στη Θεσσαλονίκη.
Το φινάλε της συνάντησης παίχτηκε στο “Harry’s Spot” II (κοντά στην Τσιμισκή), όπου δεν μπορούσα να μη δείξω στα κορίτσια μερικά δικά μου ρετρο-αντικείμενα που έφερε στο φως η Χριστουγεννιάτικη ανασκαφή που έκανα: το αλμπουμάκι Η ολυμπιάδα των Στρουμπφ, μερικά τεύχη του περιοδικού Μαθητής (οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς σίγουρα το θυμούνται· στη Δομνίκη πάντως ξύπνησε πολλές θαμμένες μνήμες), και την κασετίνα “Sport Billy” που είχα στο δημοτικό (κι απ’ αυτά υπάρχουν φωτογραφίες – αναμείνατε στην οθόνη σας).
Μετά από αυτό το συγκινητικό ιντερλούδιο καταπιαστήκαμε με Trivial Pursuit Family Edition, στο οποίο νικήτρια ήταν η Δομνίκη, δεύτερη η Candy, και μαντέψτε ποιος ήταν τρίτος και τελευταίος. :toilet: Ανυπομονώ να ξαναπαίξουμε για να πάρω το αίμα μου πίσω και να σταθώ αντάξιος του ονόματός μου, του οποίου η τιμή επλήγη βαρύτατα με αυτή την ήττα (αχ αυτές οι πορτοκαλί ερωτήσεις
)...
Και κάπως έτσι τελειώνει αυτή η λιτή, σχεδόν μινιμαλιστική, αλλά πολύ όμορφη και ευχάριστη συνάντηση. Ραντεβού ξανά την άνοιξη. Εννοείται ότι θα στέλνω που και που κανένα ποστ από την Κέρκυρα, όταν θα βρίσκω χρόνο. Εσείς φροντίστε να περνάτε καλά και να με κάνετε να ζηλέψω με τις συναντήσεις που θα οργανώσετε μέσα στο επόμενο τρίμηνο!
@Candy: η τελευταία φωτογραφία με το φλουρί πρέπει όντως να ενταχθεί στις καλλιτεχνικές!
Τα άτομα που συμμετείχαν στη συνάντηση, εκτός από τον γράφοντα Sofolog, ήταν η Candy και η Domniki. Ναι, καλά διαβάσατε, ήμασταν μόνο τρεις! Λίγο οι ασθένειες, λίγο οι αυξημένες οικογενειακές ή εργασιακές υποχρεώσεις, και από επτά ή οκτώ που περιμέναμε να ήμασταν ήρθαμε τρεις (χωρίς κούκο - ακόμα κι αυτός την έκανε), και μάλιστα με πλειοψηφία των γυναικών (ποιος τη χάρη μου
), πράγμα που υποψιάζομαι ότι δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά του GRM. Ωστόσο, το ότι ήμασταν τόσο λίγοι δεν μας εμπόδισε να περάσουμε πολύ καλά. Άλλωστε οι Candy sisters της Θεσσαλονίκης είναι υπέροχα άτομα και πολύ ευχάριστη παρέα. Αναλυτικότερα:Σημείο συνάντησης, στις επτά το βράδι, ήταν το βιβλιοδισκοπωλείο μεταχειρισμένων «Πάρε-δώσε» στη Γούναρη – το καταλληλότερο μέρος για μας. Από εκεί αγοράσαμε δύο από τα δώρα που θα κέρδιζε ο τυχερός της πίτας (δύο Μίκυ Μάους των early ’80s). Η Candy έφερε και ένα βιβλίο των εκδόσεων Στρατίκη, με τίτλο Οι περσικοί πόλεμοι, που κι αυτό θα το έπαιρνε ο τυχερός.
Επόμενη στάση για αγορά δώρου: λίγο παραπάνω, στο μαγαζάκι παιχνιδιών «Πινόκιο» όπου ειδικά οι δύο Candy sisters βρήκαν τη χαρά τους με διάφορα κλασικά ρετρο-παιχνιδάκια όπως σβούρες, ξύλινα αυτοκινητάκια, κύβους του Rubik και καλειδοσκόπια (ειδικά αυτά ήταν απίστευτα!!!). Τελικά καταλήξαμε σε μία αλανιάρα σβούρα, και σ’ ένα μπρελόκ απ’ το οποίο κρεμόταν ένας μικρός Οβελίξ. Κι έτσι, αφού χαρίσαμε μερικά χαμόγελα στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού με τον ενθουσιασμό μας, φύγαμε για τον επόμενο στόχο: κρέπες! :hungry:
Η γαστρική αυτή ανάγκη μας ικανοποιήθηκε σε μια απ’ τις πιο καλτ κρεπο-γωνιές της πόλης, Γούναρη και Στ. Γονατά (sorry Teflon αλλά έλειπες! :animparty
. Εκεί αποφασίσαμε να κόψουμε και την πίτα, φυσικά όχι μόνο για τους τρεις μας, αλλά και για διάφορους απόντες, Βορειοελλαδίτες και μη. Από τους νότιους ρετρομανείς θεωρήσαμε δίκαιο να συμπεριλάβουμε μόνο τους σεβαστούς μοδεράτορες. Η πίτα χωρίστηκε στα 17, και κάθε κομμάτι πήγε στους εξής:1. AEON
2. Telamon the Great
3. Wally
4. Keeper7k
5. Akmakas
6. Billy
7. Manos426f
8. Candy
9. Domniki
10. Sofologiotatos
11. Starbuck
12. Teflon
13. Jaguar-man
14. Arduinna
15. Playmobil
16. Maxcomgr
Το 17ο κομμάτι δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει στον Άγιο Ρετρόνιο, τον προστάτη μας. :angel2: Μεγάλη η χάρη του, να του αφιερώνετε και κανένα ποστ! Λέω μάλιστα να ανοίξω και ειδικό θρεντ για τάματα («Άγιε μου Ρετρόνιε, κάνε να βρω αύριο στο Μοναστηράκι το 7ο τεύχος του ‘Βαβέλ’»)
Η κοπή της πίτας ήταν σίγουρα από τις πιο πρωτότυπες και γραφικές στιγμές της συνάντησης. Δείτε και το παραπάνω φωτογραφικό ντοκουμέντο για να ξέρετε τί χάσατε (ζήλεια!
). Αρχίσαμε από το κομμάτι του Aeon αλλά φλουρί γιοκ. Συνεχίσαμε με τον Τελαμώνα, τον Wally, και κόβαμε, και κόβαμε, αλλά φλουρί δεν βρίσκαμε! Τελικά το ανακαλύψαμε ανάμεσα στα κομμάτια της Arduinna, του Playmobil και του Maxcomgr, οι οποίοι θα μοιραστούν τα δώρα. Η Candy έχει αναλάβει να τους τα παραδώσει, εφόσον είναι η μόνη από τους τρεις μας που θα παραμείνει στη Θεσσαλονίκη.Το φινάλε της συνάντησης παίχτηκε στο “Harry’s Spot” II (κοντά στην Τσιμισκή), όπου δεν μπορούσα να μη δείξω στα κορίτσια μερικά δικά μου ρετρο-αντικείμενα που έφερε στο φως η Χριστουγεννιάτικη ανασκαφή που έκανα: το αλμπουμάκι Η ολυμπιάδα των Στρουμπφ, μερικά τεύχη του περιοδικού Μαθητής (οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς σίγουρα το θυμούνται· στη Δομνίκη πάντως ξύπνησε πολλές θαμμένες μνήμες), και την κασετίνα “Sport Billy” που είχα στο δημοτικό (κι απ’ αυτά υπάρχουν φωτογραφίες – αναμείνατε στην οθόνη σας).
Μετά από αυτό το συγκινητικό ιντερλούδιο καταπιαστήκαμε με Trivial Pursuit Family Edition, στο οποίο νικήτρια ήταν η Δομνίκη, δεύτερη η Candy, και μαντέψτε ποιος ήταν τρίτος και τελευταίος. :toilet: Ανυπομονώ να ξαναπαίξουμε για να πάρω το αίμα μου πίσω και να σταθώ αντάξιος του ονόματός μου, του οποίου η τιμή επλήγη βαρύτατα με αυτή την ήττα (αχ αυτές οι πορτοκαλί ερωτήσεις
)...Και κάπως έτσι τελειώνει αυτή η λιτή, σχεδόν μινιμαλιστική, αλλά πολύ όμορφη και ευχάριστη συνάντηση. Ραντεβού ξανά την άνοιξη. Εννοείται ότι θα στέλνω που και που κανένα ποστ από την Κέρκυρα, όταν θα βρίσκω χρόνο. Εσείς φροντίστε να περνάτε καλά και να με κάνετε να ζηλέψω με τις συναντήσεις που θα οργανώσετε μέσα στο επόμενο τρίμηνο!
@Candy: η τελευταία φωτογραφία με το φλουρί πρέπει όντως να ενταχθεί στις καλλιτεχνικές!
