συνεχίζω εγώ:κατηφόριζα αφηρημένος όταν φτάνοντας στο Silver Dollar βλέπω να πετάγεται από την πόρτα ιπτάμενος ένας ματραχαλάς. Μπαίνω και βλέπω να γίνεται μεγάλος σαματάς! Οι Ράμσταϊν στην διαπασών και ο Μπιγκ Σόφο να κρατά στον αέρα έναν νταγλαρά και να του φωνάζει "Ξαναπέστο αυτό για τον Εντικά ρεεεε!!!! σου βαστά; ξαναπέστο ρεεεε!!!" Όμως το μαγαζί είχε έναν οργανωμένο Λόχο Μπράβων Κατά του Παραλόγου και των Πράσινων Στρακαστρούκων, που παίζαν ξυλάκια σαν τον Μπρους Λη κι η Κάντη, που πιάστηκε δίχως την κατάνα της τους πετούσε αστεράκια νιντζοτρόπως. Ο Μάξκομ επιδείκνυε μια αφίσα με το μηχανάκι του Σίνκλερ, πράγμα που φαινόταν πως οι μπράβοι δεν μπορούσαν ν' αντέξουν ("Ααααχ! τα μάτια μου!!! μην μας δείχνεις αυτή την μούφα!!!") κι η Κάμπια με τον Μπιλρίτσι χύνανε στο πάτωμα χυμό ροδάκινο που έκανε τους κακούς να γλιστράνε. Τα πράγματα φαίνονταν σκούρα για τους δικούς μας κι αυτό μου προκάλεσε οργή. Πηδάω λοιπόν πάνω σε ένα τραπέζι και κάνω το moonwalk του Μιχαήλ Τζάκσον. Αυτό ήταν! Αποδεκατίστηκαν! Όταν ηρέμισε το τοπίο ρωτάω τον Μπιγκ Σόφο:
-- Τι τολμήσανε να πούνε λοιπόν για τον Εντικά;
Μου λέει:
-- Πως ανεμίζουνε τα αχαμνά τους προς την γενική του κατεύθυνση!
Ε λοιπόν, θα περάσει καιρός να αποτολμήσει κανείς τέτοια βλαστήμια!