Εγώ άρχισα σχολειο το ᾽83 αλλά λογω ακρα συντηριτικου δασκαλου επρεπε να φοραμε ποδιες σε ολο το δημοτικο. Η δικια μου ηταν χαλια φτηνιαρικη και ελεεινη. Ειχα κανει απειρους καυγαδες στο σχολειο με το δασκαλο με το επιχειρημα πως αν φοραμε εμεις πρεπει να φορανε και τα αγορια κατι σαν στολη. Μαλιστα ειχα ξεσηκωσει και τα αλλα κοριτσακια. Για μια βδομαδα τις ειχα πεισει να φοραμε κατω απο τις ποδιες τα καλα μας και να τις βγάζουμε στην τάξη.Οι αποπειρες φεμινισμου αντιμετωπιστηκαν με γελια στην καλυτερη περιπτωση και τιμωριες στη χειροτερη. Μισησα για πάντα τις στολές και μην ακουσω πως ῾᾽μας έκανε όλους ίσους῾᾽ γιατί αλλη ηταν η δικιά μου ποδιά και άλλες αυτές που ειχαν άλλα κοριτσάκια κάτι υπέροχες ντιζαινάτες! Με το που τέλειωσα δε το σχολειο (οπου και εκει υπηρχαν ανεπισημες ᾽᾽ποδιες῾᾽π.χ. στο λυκειο φοράγαμε όλες τζην κολλητα Lewis και οποια δεν φοραγε μαυρη της η μοιρα) αρχισα να φοράω απίθανα εξωφρενικά ρουχα ως μέσο έκφρασης ακομα και τωρα τα πιο πολλα μου ρουχα ειναι μεταποιημένα απο μένα γιατί φρίττω στην σκέψη να φοράω κάτι ιδιο με μια άλλη γυναίκα και νομίζω πως αυτό το οφειλω στην ποδιά!