Σχολικός και στρατιωτικός εκφοβισμός

[Alucard]

Kambia δεν θέλω άδικες προσβολές για τη Χώρα μου.

 

[Kambia]

Έγινε το απαραίτητο μοντάρισμα και κει Ηλία.

Τα off topic θα καθαριστούν σε λίγο.

 

[Tupamaro]

Eδω μια ιστορία δικιά μου ζόρικη, μόνο καρδιές που αντέχουν και νεύρα ατσάλι.

Θυμάμαι ήμουν πρώτη λυκείου. Κλασικά μία περίπτωση θλιβερή. Καρέ μαλλί λαδωμένο, φλάιτ, μουστάκι εφηβικό, τεράστια κοκκάλινα γυαλιά, τζιν, μάρτινς, ένα θέμα σουρεαλιστικό, λες και κάποιος παρανοϊκός επιστήμονας ήθελε να φτιάξει κόπιες "ατόμων" για να τους ξαποστείλει στα στενά να μαζεύουν ψιλά και κασκόλ από φλωροπαίδια αλλά τελικά κάποιοι τον σαμποτάραν και βγήκε κάτι εκτρωματικό. Μα όμως δεν ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα. Υπήρχε και μία λάμψη ελπίδας, ένας λόγος για να βγαίνω έξω τον δρόμο και να έχω το κεφάλι ψηλά,εκτός φυσικά από τις περιπτώσεις που περνούσαν τίποτα γύφτοι με φλάιτ και λύκους κι εκεί έπρεπε να κάνω πως ψάχνω το πενηντάρικο που έχασα. Είχα και τις κονκάρδες μου! Πανέμορφες και επιλεγμένες με τα αυστηρότερα των κριτηρίων στις κυριακάτικες βόλτες στο μοναστηράκι. Εδώ φυσικά κάποιοι κακεντρεχείς θα πουν πω σιγά το κατόρθωμα αλλά όμως όχι. Πέρα από το χρηματικό ζήτημα που ήταν φλέγον, έπρεπε να λειτουργήσεις και μεθοδικά, ακαριαία, αλλά ωστόσο και αδιάφορα,με βλέμμα χαμηλωμένο αλλά πάντα σε εγρήγορση για να μην ακουστεί εκεί το τρομακτικό "ε, ψιτ,φίλε" που σου πάγωνε την καρδιά και ήξερες πως έπρεπε να αποχωριστείς τα αιματηρά οικονομημένα κατοστάρικα που είχες στην τσέπη, όπως και την ξεφτίλα που θα έτρωγες μπροστά στα μάτια των περαστικών κοριτσιών που φάνταζες γοητευτικός μέσα στο παρανοϊκό μυαλό σου. Φυσικά υπήρχαν και χειρότερα, να σε πιάσουν σε κάνα στενό σκοτεινό κι εκεί παίζει να σου τρώγανε και τα παπούτσια, ναι, είχε ακουστεί, πως γύρισε ο άλλος με τις κάλτσες και του πήραν τα νάικ με την αερόσολα, ένα όνειρο δηλαδή να διαλύεται και δύο εφιάλτες να αναδύονται στην πραγματική ζωή.

 


Τέλοσπάντων, ξέφυγα.Είμασταν στις κονκάρδες. Όλες ήταν συγκλονιστικές αλλά μία ήταν η αγαπημένη μου. Κreator! Εndless pain! Καλοσχεδιασμένη! πεντακάθαρη! Αριστουργηματική! Πραγματικά ένα έργο τέχνης. Μα όμως τίποτα δεν είναι ιδανικό στην ζωή, πάντα υπάρχουν αυτές οι μοχθηρές πλευρές της που καραδοκούν όταν βιώνουμε κάποιους είδους μοναδική ευτυχία και αυτή την φορά πέρα από όλες τις υπόλοιπες, καραδοκούσε στην σκιά άλλη μία για εμένα.Δύο μάτια είχαν βάλει στον στόχο του την εν λόγω κονκάρδα. Χυδαία! Βρωμερά! Ανίερα! ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΑ! Όχι, δεν κάνω κάποιου είδους τραβηγμένη μεταφορά, όντως ήταν νεοναζί αλλά από τους άλλους, των 90ς, τους μαλλιάδες, τους χαβαλεδομπλακμεταλάδες που την είχαν δει αγανάκτηση και ζωγράφισαν σβάστικες στα βιβλία και τις τουαλέτες, όχι πως τραβούσα τότε και κάνα ζόρι, κι εγώ πιο μικρός καμιά σβάστικα την έκανα, έτσι για την αντίδραση, για να μας λένε στο σχολείο πως ήταν τόσο κακοί, κάτι θα λέγανε, γενικώς χ.... Όμως εκείνη την φορά το ζήτημα δεν ήταν για γενοκτονίες, άουσβιτς και πράγματα αδιάφορα για κάθε 14χρονο φλωρομεταλά που σέβεται τον εαυτό του αλλά γιατί κάτι πολύ πιο δραματικό...

 


Έτσι λοιπόν ένα μεσημέρι με πλησίασε. Κλασσικός λιμοκοντόρος, μπλακμεταλάς ψηλός που έκανε διαγωνισμό με τους υπόλοιπους ναζοκαμένους για το ποιος έχει περισσότερες πεντάλφες ή διαόλους ραμμένους στο μπουφάν του ενώ μόλις .... με τις φώτο από τις καμένες εκκλησίες που βρήκαν σε κάνα παρακμιακό φάνζιν, ξετρυπωμένο ο σατανάς ξέρει μόνο από που. Μου λέει, ωραία κονκάρδα, θέλεις να ανταλλάξεις με κάποια από την δικιά μου; Κάτι σάπιο υπάρχει λέω εγώ εδώ με το κοφτερό μυαλό μου που είχε εξασκηθεί και στις πιο λεπτές εκδοχές του bullying αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Έπρεπε να παίξω κι εγώ.Έτσι έγειρα προς στο μανίκι του ξεθωριασμένου μαύρου φλάιτ του προσπαθώντας να βρω μία ακτίνα φωτός μέσα στα πηχτά νορβηγικά σκοτάδια που με κύκλωναν συνεχώς....Έφριξα. Μα,μα,μα πως γίνεται λέω. Τέτοιες κονκάρδες...Σιχαμερές! Βαρετές! Αδιανόητες! Τι στο διάολο σκέφτομαι, όλο το χρόνο είχε να βρει καμιά της προκοπής, σιγά μην του την πέφτανε, φράγκα από φέρμες αβέρτα, τι στο διάολο, από την πολύ βενζίνα στο μανίκι φαίνεται το i.q. του είχε γινει μικρότερο κι από την βαθμολογία που πήρε η τελευταία κασέτα που έστειλε στο χάμερ. Όχι του λέω φίλε, δεν βρίσκω κάτι, ευχαριστώ κι έφυγα με το κλασσικό αδιάφορα χαμηλοβλεπούσικο γοργοποδαράτο στυλ μου αλλά η ιστορία δεν τελειώνει φυσικά εδώ...

 


Ήταν βράδυ. Από εκείνα τα βράδια με εκείνη την ψύχρα την ιδιαίτερη, που είχε μια μυρωδιά ξεχωριστή, μια αίσθηση περίεργη που μόνο πιτσιρικάδες αντιλαμβανόμασταν και από τότε χάθηκε για πάντα. Εγώ βολόδερνα μόνος κάποιου κοντά στην είσοδο, προφανώς βυθισμένος μέσα σε σκέψεις βαθυστόχαστες όπως αν πήρε η μάνα μου σουβλάκια ή με τι θέμα θα ασχοληθεί κι ετούτο το βράδυ ο Φωτίου στο τζερόνιμο γκρουβι για να ξενυχτήσω κλαψο.... Τον είδα, πάλι με πλησίασε, μάλλον αυτή την φορά βρήκε το σκοτάδι εύφορο έδαφος για να δράσει πιο ακαριαία αυτή την φορά, μπορεί να είχε κάψει και κάνα εικονοστάσι πιο πριν,όλα παίζουν.Έλα μου λέει, δεν θέλεις να ανταλλάξουμε, για κοίτα άλλη μία φορά. Εγώ προσπάθησα άλλη μια φορά, κάτω από το χλεμπονιάρικο ασπρουλιάρικο φως του προβολέα της αυλής μπας και βρω κάτι, κάτι που με κάνει να φύγω ηρωικά μέσα από αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση. Τίποτα. Ε δεν βρίσκω κάτι πάλι είπα ψευδίζοντας. Τότε σκύβει στο αυτί μου και με φωνή που στάζει δηλητήριο μου ψιθυρίζει "έλα, αφού το ξέρεις.Όποτε θέλω σε βρίσκω έξω και στην παίρνω στο έτσι".Ένιωσα για κάτι δευτερόλεπτα το μυαλό να συνθλίβεται από τον όγκο του επιχειρήματος, να αγκομαχά να αντέξει το βάρος,να προσπαθεί να κρατηθεί στο ύψος του, να ιδρώνει και τελικά να κάνει πίσω και να ατενίζει το κολοσσιαίο του μέγεθος σε όλο του το μεγαλείο. Οποιαδήποτε αντίσταση ήταν ανώφελη.Ναι του λέω, έλα να ανταλλάξουμε. Ρίχνω άλλη μία ματιά στο μανίκι του και διαλέγω μία, killers 7 με τον eddie των iron maiden να έχει αποκτήσει φίλαθλα αισθήματα και να σφάζει κόσμο για το μεγαλείο του θρύλου. ΝΑΙ ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ. Τον βλέπω να χάνεται στα σκοτάδια που τον γεννήσαν.Εγώ κοιτάω γύρω. Κανείς δεν μας είδε. Ωραία. Αλλά και να μας έβλεπε δεν παίζει τίποτα, αφού έγινε ανταλλαγή, δεν έγινα ρόμπα, δεν ξεφτιλίστηκα, όλα τέλεια.Ακούω το κουδούνι να χτυπάει και φεύγω με βήμα γοργό από τον τόπο του εγκλήματος.

 


ΥΓ. Φήμες ανεπιβεβαίωτες αναφέρουν πως ο συγκεκριμένος είναι πλέον δικηγόρος.

 

[RIO]

Έπρεπε να υπάρχει το λάικ και για απλά μηνύματα

 

[αριαδνη]

Συμμορίες ανηλικων, εκφοβισμός, παιδιά που κουβαλάνε μαχαίρια στο σχολείο, ωραία πάμε. Γιατί τέτοια κατάντια; ευτυχώς που μεγαλώσαμε 80' ,90' πιστεύω ότι μπροστά στα σημερινά παιδια εμείς ημασταν γατάκια. Δεν θυμάμαι πότε στο σχολείο το δικό μας τουλάχιστον κάποιο παιδί να καταλήξει σε νοσοκομείο από ξύλο μεταξύ συμμαθητητων.

 

[Chris27]

Eγω πιστευω πως οι αλλοι θα σου κανουν, οτι επιτρεψεις ΕΣΥ να σου κανουν. Δεν θα χρειαστει ποτε σχεδον να φτασεις στα ακρα, αρκει με καποιον τροπο να περασεις το μυνημα, οτι εισαι αποφασισμενος να φτασεις στα ακρα, αν χρειαστει. Στα 14 μου πηρα αυτην την αποφαση και εκτοτε δεν αντιμετωπησα καποιο προβλημα τυπου μπουλινγκ. Ισως αρχισα να εκπεμπω διαφορετικη "αυρα" χα χα! Στο σχολειο μονο μια φορα ειχα προβλημα με εναν τηςν Πεμπτης, εγω στην Δευτερα, πιαστηκαμε στα χερια, αρπαξα βεβαια πολλες, αλλα και του τυπου η φατσα, εγινε να την κλαις. Δεν καρφωσα στον Γυμνασιαρχη, αρπαξα 10ημερη, πρεπει και ο αλλος να αρπαξε την δικη του. Μεχρι που τελειωσα το γυμνασιο, δεν αντιμετωπισα αλλο προβλημα, απο μαθητες, μονο απο καθηγιτες.
Στο στρατο, δεν ανεχτικα καψονι απο παλαιο, δεν εκανα καψονι σε νεο, δεν καρφωσα κανεναν, δεν εβγαλα ποτε σε αναφορα στρατευσιμο. Εκανα και πεντε φιλους. Βεβαια υπαρχουν και οι παραδωσεις π.χ. αν εχεις βαλει σειρα "γιους" μεσα, δεν φορας πλεον τηλεφωνα, δεν κανεις σαρωση και φασινα, δεν κανεις βαρδια 12-4. Αγραφοι κανονες που τους δεχεσαι και τους επιβαλεις.

 

[petran79]

Συμμορίες ανηλικων, εκφοβισμός, παιδιά που κουβαλάνε μαχαίρια στο σχολείο, ωραία πάμε. Γιατί τέτοια κατάντια; ευτυχώς που μεγαλώσαμε 80' ,90' πιστεύω ότι μπροστά στα σημερινά παιδια εμείς ημασταν γατάκια. Δεν θυμάμαι πότε στο σχολείο το δικό μας τουλάχιστον κάποιο παιδί να καταλήξει σε νοσοκομείο από ξύλο μεταξύ συμμαθητητων.

εξαρτώνταν από την περιοχή αλλά και τη γενιά των μαθητών.
Ενας μακροχρόνιος φίλος μου πχ μου έλεγε πως είχε μεγαλώσει δεκαετία 80 στην Τούμπα. Ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του που μεγάλωσε στο ίδιο σχολείο δεν είχε τέτοιες περιπτώσεις, ο φίλος μου έτυχε στη χειρότερη γενιά μαθητών στο Γυμνάσιο αρχές 90. Μιλάμε για περιστατικα επιστράτευσης χούλιγκαν από εξωσχολικους, ναρκωτικά, βία, παραβατικοτητα εντος και εκτός σχολείου, ξυλοδαρμοι και φοβερες στους καθηγητες κλπ Κάναν και δίμηνη κατάληψη που για Γυμνάσιο είναι πάρα πολύ
Αφού κάθε τάξη είχε τους δικούς της αρχηγούς. Αυτός που έκανε κουμάντο και τον τρεμαν ολοι ήταν ένας εξωσχολικος με το παρατσούκλι "Χαρακωμενος" να φανταστείς

Ηταν τόσο χάλια τα πράγματα που οι γονείς του αγόρασαν σπίτι στην Καλαμαριά και μετακόμισαν, κυρίως για να γλιτώσει ο γιος τους από αυτούς.

Όταν ήρθε στην Καλαμαριά στον "πολιτισμό", το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δει ποιοι μαθητές έκαναν κουμάντο στο σχολείο και στις τάξεις αλλά γρήγορα διαπίστωσε πως ήταν "φλώροι" σε σχέση με της Τούμπας, ακόμα και οι λεγόμενοι νταήδες.

Συνέχισε να πηγαινοερχεται Καλαμαριά - Τούμπα για να συναντιέται με τους παλιούς, αλλά στο Λύκειο (Ευκλείδης) ξεκοψε κυρίως γιατί κανένας τους δεν κατάφερε να μπει Λύκειο. Έμαθε πως άλλοι πεθάναν από ναρκωτικά όπως ο παραπάνω, άλλοι κάναν φυλακή κλπ

 

[αριαδνη]

εξαρτώνταν από την περιοχή αλλά και τη γενιά των μαθητών.
Ενας μακροχρόνιος φίλος μου πχ μου έλεγε πως είχε μεγαλώσει δεκαετία 80 στην Τούμπα. Ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του που μεγάλωσε στο ίδιο σχολείο δεν είχε τέτοιες περιπτώσεις, ο φίλος μου έτυχε στη χειρότερη γενιά μαθητών στο Γυμνάσιο αρχές 90. Μιλάμε για περιστατικα επιστράτευσης χούλιγκαν από εξωσχολικους, ναρκωτικά, βία, παραβατικοτητα εντος και εκτός σχολείου, ξυλοδαρμοι και φοβερες στους καθηγητες κλπ Κάναν και δίμηνη κατάληψη που για Γυμνάσιο είναι πάρα πολύ
Αφού κάθε τάξη είχε τους δικούς της αρχηγούς. Αυτός που έκανε κουμάντο και τον τρεμαν ολοι ήταν ένας εξωσχολικος με το παρατσούκλι "Χαρακωμενος" να φανταστείς

Ηταν τόσο χάλια τα πράγματα που οι γονείς του αγόρασαν σπίτι στην Καλαμαριά και μετακόμισαν, κυρίως για να γλιτώσει ο γιος τους από αυτούς.

Όταν ήρθε στην Καλαμαριά στον "πολιτισμό", το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δει ποιοι μαθητές έκαναν κουμάντο στο σχολείο και στις τάξεις αλλά γρήγορα διαπίστωσε πως ήταν "φλώροι" σε σχέση με της Τούμπας, ακόμα και οι λεγόμενοι νταήδες.

Συνέχισε να πηγαινοερχεται Καλαμαριά - Τούμπα για να συναντιέται με τους παλιούς, αλλά στο Λύκειο (Ευκλείδης) ξεκοψε κυρίως γιατί κανένας τους δεν κατάφερε να μπει Λύκειο. Έμαθε πως άλλοι πεθάναν από ναρκωτικά όπως ο παραπάνω, άλλοι κάναν φυλακή κλπ

Σε μας γενικά ήταν ήσυχα τα πράγματα στην επαρχία και το αποδίδω σε δύο γεγονότα: 1. Γιατί στην επαρχία δεν βλέπεις πολλά ασχημα πράγματα που έχουν οι μεγαλούπολεις, ωριμάζεις πιο αργα και δεύτερον οι πατεράδες μας ήταν πολύ αυστηροί, δεν ήθελαν τα παιδιά τους να δινουν δικαιώματα με τίποτα οπότε δεν σε έπαιρνε για πολλά, πολλά.

 

[kommatia_naginei]

Σχολικός εκφοβισμός - bullying , πάντοτε υπήρχε και όχι μόνο στα σχολεία , αλλά και σε πανεπιστήμια και σε χώρους εργασίας και όπου μπορείτε να φανταστείτε , το bullying δεν περιορίζεται μόνο στην εφηβεία , δεν γνωρίζει από ηλικίες , εθνικότητες , οικονομικές καταστάσεις . Από πάντα υπήρχε , ο κόσμος φρόντιζε να το κρύβει κάτω από το χαλί αλλά γνωστοποιήθηκε ευρέως ως φαινόμενο από τον άδικο θάνατο του φοιτητή της γαλακτοκομικής σχολής Ιωαννίνων , του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη που αφορμή για τον θάνατο του στάθηκε το άδικο bullying που του έκαναν οι νταήδες εκεί .

Θα μιλήσω και εγώ ως πρώην θύμα bullying από το Δημοτικό μέχρι τα πρώτα έτη του Πανεπιστημίου . Δεν θα αφηγηθώ περιστατικά γιατί θα μας βρει η μεθεπόμενη χρονιά , αλλά θα αναφέρω ενδεικτικά μόνο δυο ένα από τα σχολικά χρόνια και ένα από τα φοιτητικά .

Παραμένω ένας χαμηλών τόνων άνθρωπος και αρχή μου ήταν πάντα να κοιτάω τη δουλειά μου και να μην κάνω κακό στους άλλους . Βέβαια αυτό το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι '' τετραπέρατοι '' και θρασύδειλοι , οι οποίοι μου κόλλαγαν παρατσούκλια χοντρά και μάλιστα παρότρυναν και τους άλλους να το κάνουν και το κακό είναι ότι η πλειοψηφία τους άκουγε και ακολουθούσαν τη τακτική τους , δηλαδή να κάνουν κακό σε μένα (χωρίς να τους έχω κάνει εγώ κάτι άσχημο πρώτα) . Επίσης έχω δεχτεί και σωματική βία και ψυχολογική . Δοκίμασα τα πάντα , να μιλήσω στους καθηγητές , να μιλήσω στους γονείς μου , να τους αντιμιλάω , πότε να τους αγνοώ , μέχρι και ξύλο είχα παίξει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου , αλλά εκείνοι πότε σταμάταγαν για λίγο αλλά συνέχιζαν με ακόμα μεγαλύτερη μανία και μένος εναντίον μου .

Αμ το άλλο που με έπιαναν και με απειλούσαν να μη μιλήσω ούτε στους καθηγητές , ούτε στους γονείς μου για το bullying που μου έκαναν ; Και εγώ πολύ που τους άκουσα , ήθελαν να μου φιμώσουν το στόμα και τη ψυχή και να με τρελάνουν με το έτσι θέλω . Πλήρωνα τα απωθημένα και τα κόμπλεξ του καθενός και της καθεμιάς . Μιλούσα για όλα σε γονείς και καθηγητές . Το κακό είναι πως εκείνοι έφταιγαν , ήθελαν να βγουν κι από πάνω και πήγαν να με βγάλουν τρελή σε μια καθηγήτρια μας . Και μην αναρωτηθείτε γιατί δεν άλλαξα σχολείο : Γιατί νόμιζα πως κάποια στιγμή θα σταματούσαν αυτό το ''κακόγουστο αστείο'' .

Και στο Πανεπιστήμιο που πήγα , που νόμιζα πως θα άλλαζαν τα πράγματα , τα ίδια και τα ίδια . Έχω γεννηθεί στα 90s όσοι απορείτε για την ηλικία μου . Άδικο μίσος εναντίον μου από άτομα που τα έβλεπα για πρώτη φορά , χωρίς να χω προηγούμενα μαζί τους , ειρωνείες , χοντροκομμένες πλάκες που ήταν στην ουσία bullying . Εκεί πικράθηκα ακόμα περισσότερο και σιώπησα , βέβαια μιλούσα για αυτά τα περιστατικά σε γονείς και σε πολύ δικά μου άτομα , ποτέ όμως δεν έπιασα κάποιες να τους ζητήσω το λόγο γιατί όταν το έκανα σε Γυμνάσιο και Λύκειο με έβγαζαν τρελή , αλλά λίγες φορές στο Πανεπιστήμιο που ζήτησα το λόγο στριμώχτηκαν και προσπαθούσαν να δικαιλογηθούν , και καλά .

Ενδεικτικό περιστατικό bullying από τα χρόνια του Γυμνασίου : 2003 με 2004 , επέστρεφα στη τάξη μου για το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών , ο θεός με φώτισε και βλέπω πάνω στη καρέκλα που καθόμουν μια πινέζα γυρισμένη προς τα επάνω , δηλαδή άμα καθόμουν θα καταστρεφόμουν ολοκληρωτικά , ο θεός με φώτισε και την είδα , την πέταξα στο καλάθι των σκουπιδιών , ποτέ δεν ζήτησα το λόγο ούτε έψαξα να βρω ποιος το έκανε αλλά υποψιαζόμουν 2-3 άτομα .

Ενδεικτικό περιστατικό bullying 2ο έτος Πανεπιστημίου : Επειδή αντέδρασα δυναμικά σε μια κακόγουστη πλάκα , που στην ουσία ήταν bullying , με πέρασαν γενεές 14 και με έδιωξαν κακήν κακώς από τη παρέα επειδή δεν σήκωνα τις χοντράδες τους που τις βάφτιζαν '' πλάκες '' . Μετά από καιρό αυτά τα άτομα μου έκαναν τους καλούς , μου έκαναν κοπλιμέντα , μάλιστα ο ''αρχηγός'' της ομάδας με κάλεσε επίμονα να πάω να πιω καφέ μαζί του αλλά εγώ δεν πήγα . Ποιος ξέρει τι θα χε προσχεδιάσει με τα άλλα τα φυντάνια .

Είδα και έπαθα να ξεπεράσω μόνη μου αυτά τα περιστατικά χωρίς τη βοήθεια ειδικών . Αλλά όταν τύχει να δω στο δρόμο αυτά τα εν λόγω άτομα που κατέστεψαν τα εφηβικά και φοιτητικά μου χρόνια , ακολουθώ με πείσμα αυτό το σλόγκαν : Δεν τους κοιτάω , δεν τους μιλάω , δεν τους χαιρετάω , ακόμα και αν οι ίδιοι με δήθεν μελιστάλαχτη φωνή και ψεύτικο χαμόγελο μου μιλήσουν , εγώ κάνω πως δεν υπάρχουν , απλά τους αγνοώ .

Αυτά από μένα .

Υ.Γ : Τα άτομα που περνάνε bullying να μιλάνε , σε γονείς , σε δασκάλους , σε καθηγητές και όχι να κρύβονται πίσω από τη σιωπή που θέλουν να τους επιβάλλουν με το έτσι θέλω οι τύραννοι τους .

 

[αριαδνη]

Σχολικός εκφοβισμός - bullying , πάντοτε υπήρχε και όχι μόνο στα σχολεία , αλλά και σε πανεπιστήμια και σε χώρους εργασίας και όπου μπορείτε να φανταστείτε , το bullying δεν περιορίζεται μόνο στην εφηβεία , δεν γνωρίζει από ηλικίες , εθνικότητες , οικονομικές καταστάσεις . Από πάντα υπήρχε , ο κόσμος φρόντιζε να το κρύβει κάτω από το χαλί αλλά γνωστοποιήθηκε ευρέως ως φαινόμενο από τον άδικο θάνατο του φοιτητή της γαλακτοκομικής σχολής Ιωαννίνων , του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη που αφορμή για τον θάνατο του στάθηκε το άδικο bullying που του έκαναν οι νταήδες εκεί .

Θα μιλήσω και εγώ ως πρώην θύμα bullying από το Δημοτικό μέχρι τα πρώτα έτη του Πανεπιστημίου . Δεν θα αφηγηθώ περιστατικά γιατί θα μας βρει η μεθεπόμενη χρονιά , αλλά θα αναφέρω ενδεικτικά μόνο δυο ένα από τα σχολικά χρόνια και ένα από τα φοιτητικά .

Παραμένω ένας χαμηλών τόνων άνθρωπος και αρχή μου ήταν πάντα να κοιτάω τη δουλειά μου και να μην κάνω κακό στους άλλους . Βέβαια αυτό το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι '' τετραπέρατοι '' και θρασύδειλοι , οι οποίοι μου κόλλαγαν παρατσούκλια χοντρά και μάλιστα παρότρυναν και τους άλλους να το κάνουν και το κακό είναι ότι η πλειοψηφία τους άκουγε και ακολουθούσαν τη τακτική τους , δηλαδή να κάνουν κακό σε μένα (χωρίς να τους έχω κάνει εγώ κάτι άσχημο πρώτα) . Επίσης έχω δεχτεί και σωματική βία και ψυχολογική . Δοκίμασα τα πάντα , να μιλήσω στους καθηγητές , να μιλήσω στους γονείς μου , να τους αντιμιλάω , πότε να τους αγνοώ , μέχρι και ξύλο είχα παίξει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου , αλλά εκείνοι πότε σταμάταγαν για λίγο αλλά συνέχιζαν με ακόμα μεγαλύτερη μανία και μένος εναντίον μου .

Αμ το άλλο που με έπιαναν και με απειλούσαν να μη μιλήσω ούτε στους καθηγητές , ούτε στους γονείς μου για το bullying που μου έκαναν ; Και εγώ πολύ που τους άκουσα , ήθελαν να μου φιμώσουν το στόμα και τη ψυχή και να με τρελάνουν με το έτσι θέλω . Πλήρωνα τα απωθημένα και τα κόμπλεξ του καθενός και της καθεμιάς . Μιλούσα για όλα σε γονείς και καθηγητές . Το κακό είναι πως εκείνοι έφταιγαν , ήθελαν να βγουν κι από πάνω και πήγαν να με βγάλουν τρελή σε μια καθηγήτρια μας . Και μην αναρωτηθείτε γιατί δεν άλλαξα σχολείο : Γιατί νόμιζα πως κάποια στιγμή θα σταματούσαν αυτό το ''κακόγουστο αστείο'' .

Και στο Πανεπιστήμιο που πήγα , που νόμιζα πως θα άλλαζαν τα πράγματα , τα ίδια και τα ίδια . Έχω γεννηθεί στα 90s όσοι απορείτε για την ηλικία μου . Άδικο μίσος εναντίον μου από άτομα που τα έβλεπα για πρώτη φορά , χωρίς να χω προηγούμενα μαζί τους , ειρωνείες , χοντροκομμένες πλάκες που ήταν στην ουσία bullying . Εκεί πικράθηκα ακόμα περισσότερο και σιώπησα , βέβαια μιλούσα για αυτά τα περιστατικά σε γονείς και σε πολύ δικά μου άτομα , ποτέ όμως δεν έπιασα κάποιες να τους ζητήσω το λόγο γιατί όταν το έκανα σε Γυμνάσιο και Λύκειο με έβγαζαν τρελή , αλλά λίγες φορές στο Πανεπιστήμιο που ζήτησα το λόγο στριμώχτηκαν και προσπαθούσαν να δικαιλογηθούν , και καλά .

Ενδεικτικό περιστατικό bullying από τα χρόνια του Γυμνασίου : 2003 με 2004 , επέστρεφα στη τάξη μου για το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών , ο θεός με φώτισε και βλέπω πάνω στη καρέκλα που καθόμουν μια πινέζα γυρισμένη προς τα επάνω , δηλαδή άμα καθόμουν θα καταστρεφόμουν ολοκληρωτικά , ο θεός με φώτισε και την είδα , την πέταξα στο καλάθι των σκουπιδιών , ποτέ δεν ζήτησα το λόγο ούτε έψαξα να βρω ποιος το έκανε αλλά υποψιαζόμουν 2-3 άτομα .

Ενδεικτικό περιστατικό bullying 2ο έτος Πανεπιστημίου : Επειδή αντέδρασα δυναμικά σε μια κακόγουστη πλάκα , που στην ουσία ήταν bullying , με πέρασαν γενεές 14 και με έδιωξαν κακήν κακώς από τη παρέα επειδή δεν σήκωνα τις χοντράδες τους που τις βάφτιζαν '' πλάκες '' . Μετά από καιρό αυτά τα άτομα μου έκαναν τους καλούς , μου έκαναν κοπλιμέντα , μάλιστα ο ''αρχηγός'' της ομάδας με κάλεσε επίμονα να πάω να πιω καφέ μαζί του αλλά εγώ δεν πήγα . Ποιος ξέρει τι θα χε προσχεδιάσει με τα άλλα τα φυντάνια .

Είδα και έπαθα να ξεπεράσω μόνη μου αυτά τα περιστατικά χωρίς τη βοήθεια ειδικών . Αλλά όταν τύχει να δω στο δρόμο αυτά τα εν λόγω άτομα που κατέστεψαν τα εφηβικά και φοιτητικά μου χρόνια , ακολουθώ με πείσμα αυτό το σλόγκαν : Δεν τους κοιτάω , δεν τους μιλάω , δεν τους χαιρετάω , ακόμα και αν οι ίδιοι με δήθεν μελιστάλαχτη φωνή και ψεύτικο χαμόγελο μου μιλήσουν , εγώ κάνω πως δεν υπάρχουν , απλά τους αγνοώ .

Αυτά από μένα .

Υ.Γ : Τα άτομα που περνάνε bullying να μιλάνε , σε γονείς , σε δασκάλους , σε καθηγητές και όχι να κρύβονται πίσω από τη σιωπή που θέλουν να τους επιβάλλουν με το έτσι θέλω οι τύραννοι τους .

Aπο Αθήνα είσαι; δεν έχω τι να πω, λυπάμαι πραγματικά για όλα τα θύματα εκφοβισμό και μπουλινγκ, πλέον σε στέλνουν και νοσοκομειο, εκεί φτάσαμε. Τι να πω δόξα τον Θεό που δεν είχαμε τέτοια περιστατικά, σαν παιδιά οκ έκανες πλάκες αλλά όχι κακόβουλες. Θυμάμαι έναν συμμαθητή μου που είχε απλά σπρώξει ένα θρανίο και είπε τον καθηγητή μακακα στην α' λυκείου. Πήγε στο γραφείο του διευθυντή και έκλαιγε να μην καλέσουν τον πατερα του γιατί προφανώς δεν θα περνούσε καλά στο σπίτι μετά την αποβολή. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερα πραγματικά αλλά οι γονείς νομίζουν πλέον ότι τα παιδιά τους έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις προς τους άλλους .

 

[kommatia_naginei]

Aπο Αθήνα είσαι; δεν έχω τι να πω, λυπάμαι πραγματικά για όλα τα θύματα εκφοβισμό και μπουλινγκ, πλέον σε στέλνουν και νοσοκομειο, εκεί φτάσαμε. Τι να πω δόξα τον Θεό που δεν είχαμε τέτοια περιστατικά, σαν παιδιά οκ έκανες πλάκες αλλά όχι κακόβουλες. Θυμάμαι έναν συμμαθητή μου που είχε απλά σπρώξει ένα θρανίο και είπε τον καθηγητή μακακα στην α' λυκείου. Πήγε στο γραφείο του διευθυντή και έκλαιγε να μην καλέσουν τον πατερα του γιατί προφανώς δεν θα περνούσε καλά στο σπίτι μετά την αποβολή. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερα πραγματικά αλλά οι γονείς νομίζουν πλέον ότι τα παιδιά τους έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις προς τους άλλους .

@αριαδνη Κοντά στην Αθήνα μένω αλλά όχι επαρχία , ναι , αλλά οι κακόβολες πλάκες στην ουσία είναι bullying , γιατί μια πλάκα (σε νορμάλ πλαίσια) γίνεται μια φορά , δεν γίνεται επανειλημμένως .

 

[αριαδνη]

@αριαδνη Κοντά στην Αθήνα μένω αλλά όχι επαρχία , ναι , αλλά οι κακόβολες πλάκες στην ουσία είναι bullying , γιατί μια πλάκα (σε νορμάλ πλαίσια) γίνεται μια φορά , δεν γίνεται επανειλημμένως .

Όχι ήταν περισσότερο παιδικές πλάκες. Οπότε γεννήθηκες το 90 και πήγες σχολείο κοντά στην Αθήνα μάλιστα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχουν στο κεφάλι τους κάποιοι γονείς που μαθάινουν ότι τα βλαστάρια τους ασκούν βία σε άλλα παιδιά και κάνουν γενικα παραβατικες πραξεις και δεν κάνουν κάτι. Μια μέρα θα τους χτυπήσει την πόρτα η αστυνομία αν τώρα τους χτυπά το τηλέφωνο το σχολείο και το αγνοούν.

 

[petran79]

στην δικιά μου περίπτωση από ένα σημείο και μετά ήταν χάλια γιατί και μπουλινγκ υπήρχε, αν και μετά έγινε κυρίως λεκτικό και υπήρχε περιφρόνηση από τους μαθητές και τους καθηγητές, αλλά και από τους γονείς μου, που ήταν και οι ίδιοι διορισμένοι καθηγητες, επειδή είχαν πέσει οι επιδόσεις μου και λόγω δυσκολίας στην Γ Γυμνασιου αλλά και λόγω εφηβείας. Βάλε και το ότι έπρεπε να προσαρμοστουμε στην ελληνική πραγματικότητα μιας και είχαμε αφήσει την Ελλάδα για τη Γερμανία για κάποια χρόνια. Οι καθηγητές υποκριτικα ενώ τη χρονιά που ήταν η μητέρα μου σχολείο όλα ήταν καλά, μόλις έφυγε με χαντακωσανε. Και οι γονείς θέλαν να μου περάσουν και το ενοχικο κόμπλεξ για όλα αυτά. Αν δεν ήταν ο φίλος μου δηλαδή με 2 αλλα παιδιά που ήταν μια διέξοδο, θα είχα τρελαθεί. παίζαμε μπάσκετ, που και εκεί τα πήγαινα χάλια μιας και δεν είχα ιδέα και έμαθα σιγά σιγά και με κοροϊδεύαν και εκεί, ενώ πήγαινα στο φίλο μου για παιχνίδια στον υπολογιστή του αλλά και στα ηλεκτρονικά. Οι γονείς μου βέβαια ποτέ δεν τον είδαν με καλο μάτι αλλα εγώ δεν ενέδωσα.
Στο λύκειο που χωρίσαμε ήταν χάλια μιας και ήμουν μόνος μου. Ήθελα να πάω σε τεχνικό να είμαι μαζί τους, αλλά λόγω των γονιών πήγα σε γενικό. Έτσι τις σχολικές ώρες ήμουν σα διακοσμητικο στοιχείο μιας και δεν ήμουν τόσο δεμένος με τους άλλους.

Ίσως ήταν και ένας λόγος που απέτυχα στις Πανελλήνιες λόγω δυσκολίας. Ενώ ότι κάναν λάθος σε μένα το διορθώσαν με τα αδέρφια μου που πήγαν τεχνικο. Να τρελενεσαι.

Ο αδερφός μου ήταν σε χειρότερη μοίρα μιας και ούτε φίλους είχε και για να φανεί αρεστός και λόγω φόβου λόγω μπουλινγκ χαραμίζε το χρόνο στο διάβασμα ταμπουρωμενος χωρίς ούτε καν να βγαίνει έξω. Ο μόνος "φίλος" που ήξερε τον είχε μόνο για το σχολείο και να αντιγράφει. Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και άλλαξε θέση, ούτε που του ξαναμιλησε. Όταν στο Λύκειο έπεσε και αυτός, του φέρθηκαν πολύ χειρότερα από εμένα.

 

[kommatia_naginei]

Όχι ήταν περισσότερο παιδικές πλάκες. Οπότε γεννήθηκες το 90 και πήγες σχολείο κοντά στην Αθήνα μάλιστα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχουν στο κεφάλι τους κάποιοι γονείς που μαθάινουν ότι τα βλαστάρια τους ασκούν βία σε άλλα παιδιά και κάνουν γενικα παραβατικες πραξεις και δεν κάνουν κάτι. Μια μέρα θα τους χτυπήσει την πόρτα η αστυνομία αν τώρα τους χτυπά το τηλέφωνο το σχολείο και το αγνοούν.

@αριαδνη Η παιδεία ξεκινά από το σπίτι και οι συγκεκριμένοι που χα γω για συμμαθητές και συμφοιτητές άντε να μη πω σε τι σπίτια μεγάλωσαν και φάω ban από το φόρουμ ...

Ναι , αλλά οι πλάκες γίνονται μια φορά , δεν γίνονται συνεχώς και κακότροπα , που από πάντα σχεδόν το bullying το βάφτιζαν ''πλάκα'' , αλλά η νορμάλ πλάκα είναι μέχρι ενός σημείου και όχι να σε σπρώχνει ο άλλος επίτηδες να χτυπάς στο ντουβάρι του τοίχου και να ρίχνει άλλους επάνω σου συννενοημένους από πριν με αυτόν και να φτιάχνουν σκίτσα - γελοιογραφίες που να μου εύχονται να πάθω τα χειρότερα

 

[αριαδνη]

@αριαδνη Η παιδεία ξεκινά από το σπίτι και οι συγκεκριμένοι που χα γω για συμμαθητές και συμφοιτητές άντε να μη πω σε τι σπίτια μεγάλωσαν και φάω ban από το φόρουμ ...

Ναι , αλλά οι πλάκες γίνονται μια φορά , δεν γίνονται συνεχώς και κακότροπα , που από πάντα σχεδόν το bullying το βάφτιζαν ''πλάκα'' , αλλά η νορμάλ πλάκα είναι μέχρι ενός σημείου και όχι να σε σπρώχνει ο άλλος επίτηδες να χτυπάς στο ντουβάρι του τοίχου και να ρίχνει άλλους επάνω σου συννενοημένους από πριν με αυτόν και να φτιάχνουν σκίτσα - γελοιογραφίες που να μου εύχονται να πάθω τα χειρότερα

Όχι αυτά δεν είναι πλάκες, πλάκα είναι μέχρι ενός σημείου και όχι να προκαλείς κακό. Δεν ξέρω πραγματικά τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει όλο αυτό, να υπάρχει ένας καθηγητής μπαμπούλας από πίσω, ένας πατέρας μπαμπούλας το θέμα είναι πως ζούμε ότι η Αμερική είκοσι χρόνια πριν και τι έρχεται να λέτε , κριμα στα καλα ευαισθητα, εσωστρεφή παιδιά. Εγώ τώρα μιλάω εκ του ασφαλούς γιατί παιδιά δεν έχω και μπορεί να ήμουν χειρότερη.

 

[Chris27]

οι γονείς νομίζουν πλέον ότι τα παιδιά τους έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις προς τους άλλους .

Αυτος ειναι και ο κυριος λογος την σημερινη κατασταση. Και περναει και στην νοοτροπια των παιδιων

 

[αριαδνη]

Αυτος ειναι και ο κυριος λογος την σημερινη κατασταση. Και περναει και στην νοοτροπια των παιδιων

Και όλα αυτά μετά το 90' βασικά προοδευτικά φτάσαμε εδώ, τουλάχιστον για την επαρχία ίσως στην ΑΘΉΝΑ και πιο πριν.

 

[kommatia_naginei]

Και όλα αυτά μετά το 90' βασικά προοδευτικά φτάσαμε εδώ, τουλάχιστον για την επαρχία ίσως στην ΑΘΉΝΑ και πιο πριν.

@αριαδνη Άσε μη το ψάχνεις , παντού τα πάντα

 

[αριαδνη]

@αριαδνη Άσε μη το ψάχνεις , παντού τα πάντα

Η ελευθερία έγινε ασυδοσία

 

[petran79]

Η ελευθερία έγινε ασυδοσία

έχουν χαθεί οι κοινωνικοί δεσμοί και ιεραρχίες. Περισσότερο πλέον νοιάζει κάποιον τι λέει και τι επιτάσσει κάποιος ή κάποιοι άγνωστοι και άσχετοι χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά, παρα κάποιος κοντά του.