Σχολικός και στρατιωτικός εκφοβισμός

[αριαδνη]

έχουν χαθεί οι κοινωνικοί δεσμοί και ιεραρχίες. Περισσότερο πλέον νοιάζει κάποιον τι λέει και τι επιτάσσει κάποιος ή κάποιοι άγνωστοι και άσχετοι χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά, παρα κάποιος κοντά του.

Αυτά τα παιδιά τα μεγαλώνει η γεννια μας το έχετε καταλάβει, όχι πως δεν υπάρχουν και παιδιά πρότυπα ετσι , υπάρχουν βεβαίως χωρίς αμφιβολία.

 

[petran79]

Αυτά τα παιδιά τα μεγαλώνει η γεννια μας το έχετε καταλάβει, όχι πως δεν υπάρχουν και παιδιά πρότυπα ετσι , υπάρχουν βεβαίως χωρίς αμφιβολία.

τα μεγαλώνει με ένα online ταμπλετ στο χέρι, πράγμα καταστροφικό για το χαρακτήρα και τη συγκέντρωση τους στο σχολείο.
Και εμείς είχαμε υπολογιστές και βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια, όσοι λίγοι είχαμε τελως πάντων, αλλά όχι στο σημείο που να αντικαθιστουν τις πραγματικές εξόδους και κοινωνικές επαφές με το αίσθημα της διαδικτυακης ευφορίας.

Βέβαια η διαφορά τότε ήταν πως παιδιά Δημοτικού κυκλοφορούσαν μόνα τους ελεύθερα και πήγαιναν μόνα τους σε φίλους και συγγενείς, πράγμα ασύλληπτο για τα σημερινα δεδομένα που έχουν αγριεψει τα πράγματα.

Όμως δεν μπορεί ο γονιος και οι παππούδες και γιαγιάδες να παίζουν συνεχώς τον απαιτητικο ρόλο του συνοδού και του σωφερ για αυτό και αναγκαστικά μειώθηκε ο χρόνος κοινωνικών επαφών στα παιδιά και αυξήθηκε ο χρόνος στην οθόνη.

 

[αριαδνη]

τα μεγαλώνει με ένα online ταμπλετ στο χέρι, πράγμα καταστροφικό για το χαρακτήρα και τη συγκέντρωση τους στο σχολείο.
Και εμείς είχαμε υπολογιστές και βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια, όσοι λίγοι είχαμε τελως πάντων, αλλά όχι στο σημείο που να αντικαθιστουν τις πραγματικές εξόδους και κοινωνικές επαφές με το αίσθημα της διαδικτυακης ευφορίας.

Βέβαια η διαφορά τότε ήταν πως παιδιά Δημοτικού κυκλοφορούσαν μόνα τους ελεύθερα και πήγαιναν μόνα τους σε φίλους και συγγενείς, πράγμα ασύλληπτο για τα σημερινα δεδομένα που έχουν αγριεψει τα πράγματα.

Όμως δεν μπορεί ο γονιος και οι παππούδες και γιαγιάδες να παίζουν συνεχώς τον απαιτητικο ρόλο του συνοδού και του σωφερ για αυτό και αναγκαστικά μειώθηκε ο χρόνος κοινωνικών επαφών στα παιδιά και αυξήθηκε ο χρόνος στην οθόνη.

Το βασικό πρόβλημα είναι πως τα παιδιά δεν έχουν όρια, η μάνα κάθεται και κοιτάζει το βλαστάρι της όταν έρχεται επίσκεψη να γκρεμίζει το σπίτι δεν λέει τίποτα, στο σχολείο να πέτα πέτρες πάλι δεν λέει τίποτα, να βριζουν τον καθηγητη αργότερα, να χτυπουν τον συμμαθητη και παλι δεν λεει τίποτα. Από μικρά μαθαινουν έτσι οποτε μετα συνεχιζουν