Thor
RetroMasteR
- Joined
- 23 Μάρ 2012
- Μηνύματα
- 1.640
- Αντιδράσεις
- 529
Εσείς μικροί τραγουδούσατε τα κάλαντα; Και αν ναι το κίνητρο ήταν τα χρήματα ή ο χαβαλές της υπόθεσης;
Για εμένα στην αρχή το κίνητρο ήταν ο χαβαλές αλλά όσο μεγάλωνα (και έβαζα μυαλό που λέει ο λόγος) το ενδιαφέρον μετατοπιζόταν στα ψιλά.
Πρώτη φορά βγήκα στη σόου μπίζνες στην πρώτη δημοτικού σαν μέλος διμελούς συγκροτήματος. Ήμουν εγώ με ένα κοριτσάκι από την γειτονιά μας, ένα χρόνο μεγαλύτερο και οι γονείς μας μας είπαν να πάμε να πούμε μαζί τα κάλαντα στο χωριό. Κατά το μεσημεράκι το συγκρότημα διαλύθηκε λόγω ιδεολογικών διαφορών (μα είναι δυνατόν 7 ετών άτομο και να πιστεύει στον Αη Βασίλη;;; ) παρόλα αυτά οι γονείς μας επενέβησαν ξανά και συνεργαστήκαμε και την πρωτοχρονιά. Και τα επόμενα χρόνια ως τη δευτέρα γυμνασίου συνέχιζα να βγαίνω για τα κάλαντα με διαφόρους φίλους ή συγγενείς σκόπευα να παω για τελευταία φορά όταν ήμουν στην τρίτη γυμνασίου αλλά ο θάνατος των παππούδων μου τον Οκτώβρη και το Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς με έκανε να αποσυρθώ από το τραγούδι.
Εκείνη την εποχή εκτιμούσα περισσότερο την πλάκα που είχε η διαδικασία και τα έσοδα από τα κάλαντα που μεταφραζόταν σε κόμιξ, βιβλία ή Playmobil καθώς και τις συγκρίσεις με τους συμμαθητές μετά το τέλος των διακοπών.
Τώρα εκτιμώ και την λαογραφική διάσταση του θέματος (παρόλο που τα παιδιά που λένε τα κάλαντα, όπως και εγώ στην ηλικία τους, δεν την συνειδητοποιούν) και χαίρομαι να βλέπω παιδιά να έρχονται να μου τα πουν
Για εμένα στην αρχή το κίνητρο ήταν ο χαβαλές αλλά όσο μεγάλωνα (και έβαζα μυαλό που λέει ο λόγος) το ενδιαφέρον μετατοπιζόταν στα ψιλά.
Πρώτη φορά βγήκα στη σόου μπίζνες στην πρώτη δημοτικού σαν μέλος διμελούς συγκροτήματος. Ήμουν εγώ με ένα κοριτσάκι από την γειτονιά μας, ένα χρόνο μεγαλύτερο και οι γονείς μας μας είπαν να πάμε να πούμε μαζί τα κάλαντα στο χωριό. Κατά το μεσημεράκι το συγκρότημα διαλύθηκε λόγω ιδεολογικών διαφορών (μα είναι δυνατόν 7 ετών άτομο και να πιστεύει στον Αη Βασίλη;;; ) παρόλα αυτά οι γονείς μας επενέβησαν ξανά και συνεργαστήκαμε και την πρωτοχρονιά. Και τα επόμενα χρόνια ως τη δευτέρα γυμνασίου συνέχιζα να βγαίνω για τα κάλαντα με διαφόρους φίλους ή συγγενείς σκόπευα να παω για τελευταία φορά όταν ήμουν στην τρίτη γυμνασίου αλλά ο θάνατος των παππούδων μου τον Οκτώβρη και το Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς με έκανε να αποσυρθώ από το τραγούδι.
Εκείνη την εποχή εκτιμούσα περισσότερο την πλάκα που είχε η διαδικασία και τα έσοδα από τα κάλαντα που μεταφραζόταν σε κόμιξ, βιβλία ή Playmobil καθώς και τις συγκρίσεις με τους συμμαθητές μετά το τέλος των διακοπών.
Τώρα εκτιμώ και την λαογραφική διάσταση του θέματος (παρόλο που τα παιδιά που λένε τα κάλαντα, όπως και εγώ στην ηλικία τους, δεν την συνειδητοποιούν) και χαίρομαι να βλέπω παιδιά να έρχονται να μου τα πουν