Τι ακούω απόψε ...

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας don dokken
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Rygar είπε:
Κάποτε ο Βρασίδας Πεογιός πήγε στη Σιδερένια Παρθένα και ζήτησε από τον Σταύρο Χάρις να του δώσει μια ευκαιρία.
Ε κάτσανε, φτιάξανε ένα demo με τον Βρασίδα να τραγουδάει και το αποτέλεσμα ήταν το πιο κάτω:
Στα πρώτα 6-7 δευτερόλεπτα που ο Βρασίδας άρχισε να σκούζει, ο Σταύρος παίρνει στο κινητό τον Παύλο ΤηςΑννας (κάπως έτσι) και του λέει ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!

υγ. Μ'αρέσει η έκδοση των Maiden με τον Ντι Αννο, είναι κάτι διαφορετικό αλλά ποτέ δε θα είχαν την αποδοχή που είχαν με τον Ντίκινσον. Και οι δύο εκδόσεις του Killers μ'αρέσουν αλλά στα πρώτα 20-30 δευτερόλεπτα που ο Bruce σκούζει με μανία, είναι εκ των ουκ άνευ.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ο Μπρούσαρος έκανε τους Maiden κορυφή έδεσε με τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ και έβγαλαν διαμάντια και ακόμη βγάζουν. Πολλά κομμάτια με τον Ντιαννο τα αγαπώ απλά επειδή ήταν η χροιά της φωνής του για πανκ θεωρώ καλύτερα μετά που ήρθε ο Ντίκινσον έγινε πιο μέταλ ο ήχος τους και μας δώσανε άλμπουμ όπως το Σεβενθ Σαν και το Somewhere In Time :headbangdude:
 
Rygar είπε:
Το κομμάτι αυτό εχει έναν ηχο που σχεδόν είναι καθηλωτικός, σα να σε υπνωτίζει. Αλλωστε ο Φρόιντ είναι ο πατήρ της ψυχανάλυσης, άρα πρέπει να σε υπνωτίσει για να του αποκαλυφθείς.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ακόμη και το ίδιο το video clip είναι καθηλωτικό. Pure art!
Rygar είπε:
Τελευταίο γι'απόψε. Αυτό το κομματάκι το'ψαχνα εδώ και δεκαετίες, δεν ήξερα τον τίτλο του για να το αναζητήσω. Το συνάντησα εντελώς τυχαία στο YT πριν μερικές εβδομάδες.

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Πω πω, τι έβαλες! Το είχα πρωτοακούσει σε διαφήμιση δίσκου στην τηλεόραση (ή από κανένα Μουσικόραμα, δε θυμάμαι) και είχα φάει τέτοιο κόλλημα που άκουγα ώρες ραδιόφωνο το βράδυ μήπως και το ξαναπετύχω (δυο -τρεις πειρατικοί της γειτονιάς μου έβαζαν πάντα πολύ παθιάρικα κομμάτια). Τελικά κάποια ξαδέρφια έτυχε να έχουν αγοράσει τον δίσκο και λίγο καιρό αργότερα μου το έγραψαν σε κασέτα. Την έλιωσα!

*άμα λες ότι ξέρεις γαλλικά, να τα γράφεις κιόλας, πώς θα σε πιστέψω; :p
 
Rygar είπε:
Καραμέγκαλάικ!!!!!!!!!!!! Ημουν 15 χρονών και ερωτευμένος μαζί της (όπως και με την Κιμ Γουάιλντ.....και με ένα σωρό άλλες)
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αχά, τώρα ξέρω ποιος ήταν ο αντίζηλος μου όλα αυτά τα χρόνια (ο...Σαγώνιας?!). :fafoutis: Πάντως μου αρέσει πολύ περισσότερο τώρα από τότε το συγκεκριμένο track της Martika. Το άκουσα στο ράδιο πρόσφατα και είπα τι κομματάρα.


Manfred Mann's Earthband - Father of Day, Father of Night (1973)

 
Τελευταία επεξεργασία:
Λογικό να σ'αρέσει τώρα περισσότερο. Οταν είσαι μικρός δε σ'αρέσει ο τραχανάς, σου ξινίζει, ενώ όταν μεγαλώσεις, θα έχει ωριμάσει και η γεύση σου και θα τον τρως (το ντραχανά). Δε ξέρω αν με καταλαβαίνεις πώς το εννοώ. Οτι όλα μας πάνω ωριμάζουν. Τότε το ακούγαμε και φαντασιωνομάστανε τη Μαρτίκα. Τώρα το ακούμε, και φαντασιωνόμαστε τη Μαρτίκα. Καταλαβαίνεις έτσι; Δε λέω αρλούμπες!
 
Οταν το πρώτο αλμπουμ των Savage Garden είχε κυκλοφορήσει το 1997, είχε κάνει πάταγο. Το To the moon and back παιζόταν κάθε 2 λεπτά και το άκουγες παντού. Ομως δεν ήταν το μόνο καλό τραγούδι, τα περισσότερα ήταν πολύ ωραία. Εγώ είχα ξεχωρίσει το πιο κάτω:

Εβγαλαν ακόμα ένα αλμπουμ το 1999 και...αυτό ήταν. Και τα δύο εχουν πολύ ωραία ακούσματα.
 
Ολοι οι γνώσται, οι πσαγμένοι στο άθλημα, το'χουμε καταλάβει ότι οι Ντέρεκ Μόντ (όπως τους διάβαζα όταν είχα δει το master and servant σε μια κασέτα το 1985) τους αρέσει να παίζουν με τους ήχους. Πιστεύω ότι αυτό είναι απόρροια της συνεργασίας τους με τον Κλαρκ στον πρώτο τους δίσκο αλλά και στην τρέλα του Μαρτιν Γκορ που ευθύνεται για το τί όργανα ακούμε κάθε φορά που βγάζουν νέο δίσκο. Ακούστε ας πούμε το πιο κάτω κομματάκι, πώς ξεκινάει, οι ήχοι του είναι συνδυασμοί αντικειμένων και όχι μουσικών οργάνων. Αυτό το τραγούδι είναι και κάπως παρεξηγημένο, υπό την έννοια ότι δεν είχε τη διάκριση που του αρμόζει, αλλά εμένα μ'αρέσει πολύ:


Βέβαια εμένα μ'αρέσουν όλα τους τα τραγούδια, οπότε μπορεί η άποψή μου να μην εναρμονίζεται με τας δικάς σας απόψεις, όμως είμαι διατετριμμένος να σας πείσω ότι κάνετε λάθος.
 
Ειδικά όμως το Shake the disease είναι από τα πιο παρεξηγημένα τους (ηταν σε συλλογή όχι σε LP) αλλά για μένα είναι από τα ωραιότερά τους.

 
Blue Max είπε:
Αχά, τώρα ξέρω ποιος ήταν ο αντίζηλος μου όλα αυτά τα χρόνια (ο...Σαγώνιας?!). :fafoutis:
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αναρρωτιέμαι πόσο άσκημος πρέπει να ήσουν για να εφτασε η Μαρτίκα να προτιμήσει το Σαγώνια (εμένα δηλαδή). Αλλά για να μη στεναχωριέσαι άλλο, αφιερωμένο το πιο κάτω, από ένα άλλο κουκλάκι αντίστοιχο της Μαρτίκας:
Αυτή με δυσκόλεψε, έμενε μακριά η ρουφιάνα(Αυστραλία μεριά) και δεν είχα τόσα χρήματα για πηγαινέλα.

Πρέπει να ομολογήσω ότι τα ποστς των τελευταίων ημερών έχουν γίνει βράδι ασφαλώς αλλά κατόπιν πολύ μεγάλης κούρασης και κυρίως πίεσης στη δουλειά. Ηταν όμως ένας καλός τρόπος να χαλαρώσω.
 

Μανώλης Χιώτης, Μαίρη Λίντα ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΜΕΡΙΚΗ 1965​

Ντοκουμέντο, από τις τελευταίες κοινές εμφανίσεις του ζευγαριού στην Αμερική λίγο πριν τον οριστικό χωρισμό του.

Απολαύστε αυτά τα ιστορικά 8 λεπτά...

 
Always Somewhere είπε:

Μανώλης Χιώτης, Μαίρη Λίντα ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΜΕΡΙΚΗ 1965​

Ντοκουμέντο, από τις τελευταίες κοινές εμφανίσεις του ζευγαριού στην Αμερική λίγο πριν τον οριστικό χωρισμό του.

Απολαύστε αυτά τα ιστορικά 8 λεπτά...

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ο Χιώτης ήταν μέγας μπουζουκτσής, όταν το τραγούδι απαιτούσε χάρη (το μπουζούκι του Βαμβακάρη ήταν για άλλου είδους μουσική).
Ενας λόγος που ο Επιτάφιος του Θεοδωράκη ήταν τόσο πετυχημένος ήταν και το παίξιμο του Χιώτη και ο γλυκός ήχος του μπουζουκιού του.

υγ. Ο Επιτάφιος και η Ρωμιοσύνη πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία στο μάθημα της Μουσικής. Αλλά τί λέω......
 
Τελευταίο γι'απόψε.

Αυτό είναι από τα τραγούδια των Rainbow που έχω ακούσει εκατοντάδες φορές. Ξεκινάει με ένα διαολεμένο ήχο πλήκτρων. Ποιός παίζει άραγε;

Μα ο Τόνι Κάρεϊ. Ποιός είναι αυτός; Είναι αυτός εδώ:
Που τραγουδάει κιόλας. Το τραγουδάκι το ξέρετε όλοι όσοι γεννηθήκατε στα 70'ς.

Νάτος κι εδώ σε ένα πανέμορφο τραγούδι:
Εντωμεταξύ τώρα μολις παρατήρησα ότι κουνάει τα χείλια του σα μια μίξη από Ελβις ΠρισλεΪ και Βασιλάκη Είδωλο. :fafoutis:
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα