Τι Αδαμαντίδης, τι Κωνσταντινίδης. Νησιά ο ένας, νησιά κι ο άλλος.
Κι επί τη ευκαιρία, και ολίγος Κώστας Γιαννίδης
Από τα πιο ωραία κομμάτια του Γιαννίδη! Αλλά κι ο Κωνσταντινίδης πολύ καλός
(κι ας μου έβγαλαν την πίστη οι νησιωτικοί χοροί μια χρονιά που τους έδινα εξετάσεις...).
Ζόρικη μέρα η σημερινή και ο μόνος τρόπος για να χαλαρώσω ήταν να ακούσω ή jazz ή tango. Επέλεξα το δεύτερο.
Αν και τα tango valse δεν είναι τα αγαπημένα μου, στο συγκεκριμένο έχω μια αδυναμία γιατί το συνέθεσε μια 14χρονη κοπελίτσα, η Rosita Melo, τότε το μακρινό 1911.
Τα βαλς τότε ήταν πολύ της μόδας και ακολουθούσαν το στυλ του Boston valse (το οποίο απ' όσο έχω καταλάβει είναι το βαλς αμερικανοποιημένο) κι έτσι έτυχε τεράστιας αποδοχής από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του. To 1917 η Ροζίτα συνάντησε τον άντρα της ζωής της, τον ποιητή Víctor Piuma Vélez, παντρεύτηκαν και το 1922 το κομμάτι απέκτησε και στίχους.
Deste el alma σημαίνει "από την ψυχή" και μιλά για την ψυχή που έχει αναστατωθεί και έχει πικραθεί κι αντί να προχωρήσει σε κάτι καινούργιο, προτιμά να θρηνεί αγκιστρωμένη στο παρελθόν.
Το κομμάτι έχει διασκευαστεί εξαιρετικά ως ορχηστρικό από τους μεγάλους μαέστρους του tango όπως ο Osvaldo Pugliese και o Francisco Canaro αλλά το συναίσθημα που μου προκαλεί η υπέροχη φωνή της Nelly Omar μου είναι αδύνατον να το προσπεράσω, έστω κι αν δεν γνωρίζω τους στίχους παρά μόνο το νόημά τους.
Nelly Omar y Francisco Canaro - Deste el Alma (1947)