Τι ακούω απόψε ...

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας don dokken
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Αν μου έλεγε ένας να ξεκινήσω ένα πάρτυ με καθαρή ορίτζιναλ ροκ μουσική έτσι για να ανέβει το επίπεδο και το κέφι, θα ξεκινούσα άνετα με αυτό.

Ιούδας Κληρικός (ή Ιερωμένος ή παπάς) - Thunder road
 
Κι αν μου έλεγαν να το σκλυρήνω λίγο, θα το ξεκινούσα έτσι:

Αρματωμένος Αγιος - Missile to Gun

Η εισαγωγή είναι έπος!
 
Ωραίο αλλά μου χαλάς το πάρτυ. Εγώ τόση ώρα βάζω Μητροπάνο κι εσύ ξαφνικά μου πετάς το Κουτσουράκι του Μικρούτσικου.
 
τι να κάνω βρε Ρύγκαρ αυτό ακούω τώρα πάει με τα κέφια άλλες στιγμές βάζω Slayer άλλες Black Sabbath άλλες Θεοδωράκη. ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει!
 
πριν λίγο έβαλα να ακούσω αυτό εδώ το cd της αμερικανίδας τραγουδοποιού Michelle Shocked,με τίτλο "Short Sharp Shocked" απ' το 1988,που είναι και η καλύτερη και πιο εμβληματική της δουλειά ( trivia: η γυναίκα που απεικονίζεται στο εξώφυλλο είναι η ίδια η τραγουδοποιός, όπως τραβήχτηκε από κάποιον ρεπόρτερ σε κάποια πραγματική διαδήλωση και δεν είναι στημένη φωτογράφιση):
R-1351364-1214066616.jpeg.jpg
 
Ο ανθρωπος του πολέμου - Το χέρι της μοίρας

Ο δίσκος Warriors of the world για μένα είναι ο καλύτερός τους, με τον Ανταμς να ήταν ηδη 50 και το Ντε Μαγιο 48. Σε σκληράδα και ουσία Θα τον συνέκρινα με τον Painkiller του Ιούδα Ιερωμένου.
 
Metallica - Welcome home


Εχω ένα πάθος με οτιδήποτε περιέχει τέτοια κιθάρα όπως αυτή στην αρχή(από το 0:20 κι έπειτα), η οποία προσθέτει είτε μελαγχολία είτε μυστήριο.
Ενα αλλο παράδειγμα, μιας και μου ήρθε η φλασιά:

Θέατρο του ονείρου - Τράβα με κάτω

Προσέξτε την κιθάρα με την οποία ξεκινά το τραγούδι. Θα ηθελα να ανοίξω ένα θρεντ με τέτοια κομμάτια, γιατί τα ψάχνω, όμως ξέρω ότι στο τέλος θα καταλήξει να βάζουμε ό,τι ξεκινά με μπουζούκι του Χιώτη :fafoutis:

Αυτό μου ήρθε τώρα και είναι από τα αγαπημένα μου:

Fates Warning - Through different eyes
Ακούστε την κιθάρα από το 1:06 κι επειτα. Νομίζω το'χω ξαναβάλει, αλλα δεν έχει σημασία.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Τύγρεις του Παν Τανγκ - Μονο οι γενναίοι

Μονο ο Weir έχει απομείνει σε αυτή τη μπάντα....
 
Ο ανθρωπος του πολέμου - Το χέρι της μοίρας
Metallica - Welcome home

Θέατρο του ονείρου - Τράβα με κάτω

Fates Warning - Through different eyes
Τύγρεις του Παν Τανγκ - Μονο οι γενναίοι

Δε σου 'χω πει βρε να μην ανεβάζεις πολλά μαζί γιατί μου σώνονται οι καρδούλες; :D
Τέλος πάντων. Εδώ στην ταπεινή (αλλά πάντα εξωτική) Κυψέλη απόψε ακούμε αμερικανιές. Παλιά δεν το συνήθιζα (ειδικά αν πρόκειται για μερικούς μερικούς που θέλουν να μοιάσουν στον Ιούδα τον Ιερωμένο, καλή ώρα) αλλά τελευταία κάτι μ' έχει πιάσει και μου έρχονται τα κομμάτια ξαφνικά στο μυαλό και τα βάζω να παίζουν τέρμα.

Malice - Into the Ground (1985)

 
Τελευταία επεξεργασία:
Metallica - Welcome home


Εχω ένα πάθος με οτιδήποτε περιέχει τέτοια κιθάρα όπως αυτή στην αρχή(από το 0:20 κι έπειτα), η οποία προσθέτει είτε μελαγχολία είτε μυστήριο.
Ενα αλλο παράδειγμα, μιας και μου ήρθε η φλασιά:

Θέατρο του ονείρου - Τράβα με κάτω

Προσέξτε την κιθάρα με την οποία ξεκινά το τραγούδι. Θα ηθελα να ανοίξω ένα θρεντ με τέτοια κομμάτια, γιατί τα ψάχνω, όμως ξέρω ότι στο τέλος θα καταλήξει να βάζουμε ό,τι ξεκινά με μπουζούκι του Χιώτη :fafoutis:

Αυτό μου ήρθε τώρα και είναι από τα αγαπημένα μου:

Fates Warning - Through different eyes
Ακούστε την κιθάρα από το 1:06 κι επειτα. Νομίζω το'χω ξαναβάλει, αλλα δεν έχει σημασία.
Αν και δεν είμαι φαν του είδους αλλά ως φαν της Μαντώς παραθέτω αυτό το οποίο είναι του 2019 αλλά το κομμάτι είναι του 1992

Η Μαντώ τραγουδά Θέατρο του Ονείρου-Άλλη μέρα

Βλ. σχετικό άρθρο Η Μαντώ τραγουδά Dream Theater
καθώς και (βλ. αναρτήσεις #55 και #56) στο
 
Πίσω
Μπλουζα