Τι ακούω απόψε ...

Πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμουν μαθήτρια ακόμη, ένας φίλος έκανε εκπομπή σε ένα πειρατικό σταθμό της πόλης με επιλογές από τη rock σκηνή των 60s, 70s και 80s και ενώ δεν τον άκουγα γιατί το σπίτι μου δεν έπιανε καλά τη συχνότητα, ο ίδιος κάποια στιγμή μου έγραψε σε κασέτα μια από τις εκπομπές του. Σε εκείνη την κασέτα υπήρχαν πολλά διαμάντια, που εκ των υστέρων συνειδητοποίησα πόσο διαμάντια ήταν (γιατί τότε οι γνώσεις μου πάνω στη ροκ ήταν πολύ βασικές, δεν ήξερα πχ. τους Procol Harum ή τους King Crimson αλλά σίγουρα αυτή η κασέτα είχε αρκετή επίδραση στις μουσικές μου προτιμήσεις). Ανάμεσα σε όλα αυτά ήταν και το σήμα της εκπομπής το οποίο δεν το λες ροκ αλλά μου δημιουργούσε μια απίστευτη ηρεμία και έκανε το μυαλό μου να ταξιδεύει. Έλα όμως που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχα καταφέρει να μάθω πώς λέγεται το κομμάτι. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να το ψάξω σοβαρά. Ρώτησα εδώ κι εκεί, δοκίμασα μελωδίες, έγινα λίγο ρεζίλι σε κάποιες ιστοσελίδες με το τρόπο που το περιέγραφα και τελικά το βρήκα! Πόσα χρόνια πίσω με πήγε! (δε λέω πόσα). Κι εννοείται ότι από τις πρώτες νότες το μυαλό μου πάλι άρχισε να ταξιδεύει σε μακρινούς κι εξωτικούς προορισμούς.
Enjoy!

James Last - Biscaya (1982)

 
το πρωτοάκουσα λίγο πρός το τέλος καλοκαιριού του 2002 σε ένα τότε στέκι μου δίπλα στο θέατρο. Το θεωρώ ένα απ' τα κορυφαία κομμάτια του rock,James Gang και "Τhe Bomber":

 
Μαρινέλλα - Κι αν είμαι τραπουλόχαρτο
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Δίσκος Vinyl, 7", 45 RPM, Single , Parlophone – GDSP 2967 , 1964


Τραπουλόχαρτο στα χέρια σου κατάντησα
με πετάς εδώ κι εκεί και εγώ πονάω,
μα ποτέ μου η φτωχή δεν αγανάκτησα
γιατί με όλη την ψυχή μου σ’ αγαπάω.

Κι αν είμαι τραπουλόχαρτο
στα χέρια τα δικά σου
και να πεθαίνω, αγάπη μου,
θα λέω τ’ όνομα σου.

Σε ξεχώρισα, σε διάλεξα μονάχη μου
και για `σένα δε με νοιάζει ό,τι κι αν πάθω,
θα `σαι πάντοτε στον κόσμο η αγάπη μου
κι ας με στείλουνε οι πίκρες σου στον τάφο.

Κι αν είμαι τραπουλόχαρτο
στα χέρια τα δικά σου
και να πεθαίνω, αγάπη μου,
θα λέω τ’ όνομα σου.


Παναγιά μου τάμα κάνω - Μαρινέλλα
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Δίσκος Vinyl, 7", 45 RPM, Single , Parlophone – GDSP 2967 , 1964


Θάλασσα φουρτουνιασμένη,
γίνε σήμερα γλυκιά,
θα `ρθει απόψε το παιδί μου
απ’ τη μαύρη ξενιτιά.

Παναγιά μου, τάμα κάνω,
να το δω και να πεθάνω.

Με στοργή θα τ’ αγκαλιάσω
σαν εκείνο τον καιρό
και ας έρθει μ’ άδεια χέρια,
μοναχά να `ναι γερό.

Παναγιά μου, τάμα κάνω,
να το δω και να πεθάνω.

Να τον δούνε και οι φίλοι
κι η κοπέλα π’ αγαπά,
και την άλλη μέρα αν θέλει,
ας ξενιτευτεί ξανά.

Παναγιά μου, τάμα κάνω,
να το δω και να πεθάνω.



 
Από το επίσημο κανάλι για τη δισκογραφία του συνθέτη Θεόδωρου Δερβενιώτη. Τη σελίδα διαχειρίζονται οι κληρονόμοι του.

Μόνο ψέμμα κι απιστία (το πρώτο τραγούδι του Θόδωρου Δερβενιώτη)
1952 γράφτηκε, 1953 κυκλοφόρησε

Εσύ είσαι ο φονιάς

Το θύμα

Η Αξιοπρέπεια
 
Πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμουν μαθήτρια ακόμη, ένας φίλος έκανε εκπομπή σε ένα πειρατικό σταθμό της πόλης με επιλογές από τη rock σκηνή των 60s, 70s και 80s και ενώ δεν τον άκουγα γιατί το σπίτι μου δεν έπιανε καλά τη συχνότητα, ο ίδιος κάποια στιγμή μου έγραψε σε κασέτα μια από τις εκπομπές του. Σε εκείνη την κασέτα υπήρχαν πολλά διαμάντια, που εκ των υστέρων συνειδητοποίησα πόσο διαμάντια ήταν (γιατί τότε οι γνώσεις μου πάνω στη ροκ ήταν πολύ βασικές, δεν ήξερα πχ. τους Procol Harum ή τους King Crimson αλλά σίγουρα αυτή η κασέτα είχε αρκετή επίδραση στις μουσικές μου προτιμήσεις). Ανάμεσα σε όλα αυτά ήταν και το σήμα της εκπομπής το οποίο δεν το λες ροκ αλλά μου δημιουργούσε μια απίστευτη ηρεμία και έκανε το μυαλό μου να ταξιδεύει. Έλα όμως που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχα καταφέρει να μάθω πώς λέγεται το κομμάτι. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να το ψάξω σοβαρά. Ρώτησα εδώ κι εκεί, δοκίμασα μελωδίες, έγινα λίγο ρεζίλι σε κάποιες ιστοσελίδες με το τρόπο που το περιέγραφα και τελικά το βρήκα! Πόσα χρόνια πίσω με πήγε! (δε λέω πόσα). Κι εννοείται ότι από τις πρώτες νότες το μυαλό μου πάλι άρχισε να ταξιδεύει σε μακρινούς κι εξωτικούς προορισμούς.
Enjoy!

James Last - Biscaya (1982)

Υπέροχο ονειρικό ταξιδιάρικο. Το άκουσες σε νεαρή ηλικία (σε πιο νεαρή εννοώ) και λογικό η μελωδία να μείνει για πάντα στο μυαλό σου. Έτσι λειτουργώ και εγώ. Το αναζήτησα.

Διαβάζω στην Βικιπαίδεια πως "...ο Τζέημς Λάστ επινόησε το μουσικό στυλ της ελαφρής μουσικής (easy listening) και του "χαρούμενου ήχου", και γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία που από το 1965 και για δύο δεκαετίες οι πωλήσεις των δίσκων του του έκαναν το εν τρίτο του τζίρου της δισκογραφικής κατανάλωσης στη Γερμανία.."

Καλημέρα.

Μαρία Δημητριάδη - Σ'αναζητώ (1972)

 
Η Τζένη Βάνου το 1991-92 στο κέντρο ΑΝΝΕΤΑ.... Αχαρνών.... ερμηνεύει μεταξύ άλλων μία επιτυχία
άλλης ερμηνεύτριας (βλ. διάστημα 9:16-13:08 στο παρακάτω απόσπασμα - έχω βάλει το βίντεο να ξεκινάει από το 9:16)

Το κομμάτι είναι το "Εσύ" σε στίχους Εύης Δρούτσα και μουσική Αλέξη Παπαδημητρίου από τον δίσκο της Μαντώς "Κίνηση Τρίτη", MINOS MSM-959 , 1991 (βλ. σχετική ανάρτηση #4.866 στο παρόν νήμα )
 
Τελευταία επεξεργασία:
Και η επανεκτέλεση από την Μαντώ στο άλμπουμ: "Οι Αγάπες φεύγουν, Τα Τραγούδια Μένουν" ,ALPHA RECORDS , 2003
Είναι πολύ όμορφη εκτέλεση, πιο ανάλαφρη-σύγχρονη, η φωνή της Μαντώ είναι μοναδική όπως βέβαια και της αξεπέραστης κας Βάνου που βγάζει άπλετο πόνο εδώ.


Αλέκα Κανελλίδου - Αν ξαναγεννιόμουνα (1981)

 
Πίσω
Μπλουζα