Τι βλέπω απόψε...

Milo

Milo

RetroWannaBe
Joined
8 Νοέ 2021
Μηνύματα
57
Αντιδράσεις
229
Ένα από τα (πολλά) θέματα που μου προσέλκυσε το ενδιαφέρον για να γίνω μέλος των Retromaniax ήταν το 'Τι ακούω απόψε...'. Εκτός απο γνωστά αγαπημένα κομμάτια που μου ξαναθυμίζουν εμπειρίες και συναισθήματα, ανακαλύπτω νέες μουσικές μέσα από τις πολλές προτάσεις που καταθέτουν καθημερινά οι φίλοι ρετρομάνιαξ !

Γιατί να μην επεκτείνουμε, κατά κάποιο τρόπο, το θέμα στο "Τι βλέπω απόψε...";

Ξεκινώ, λοιπόν, με το τι βλέπω απόψε...

Tales of the Gold Monkey (1982) - Stephen Collins (Jake Cutter), Caitlin O'Heaney (Sarah), Jeff MacKay (Corky)
Το μυστήριο του χρυσού πιθήκου (ΕΡΤ, 1983) - Ντίνος Καρύδης (Jake Cutter) , Ράνια Νικολαϊδου (Sarah) , Νίκος Πόγκας (Corky)

 
Σε χριστουγεννιατικο κλιμα ειδα χθες βραδυ μια ασπρομαυρη ταινια του 1949 με τιτλο Holiday Affair. Robert Mitchum και Janet Leigh το πρωταγωνιστικο ζευγος και ειναι ενα εργο που το βλεπω σχεδον παντα τετοιες μερες.

MV5BYTJlYmVkMTgtOTQzZS00NjUyLTgzYzAtNmU3NjNkNGRjNWU2L2ltYWdlL2ltYWdlXkEyXkFqcGdeQXVyMTk2MzI2Ng@@._V1_.jpg
 
Ειδα χθες το φιλμ Intermezzo (1939) με θεμα του μια δυνατη ερωτικη ιστορια. Ενα εργο πλημμυρισμενο απο εντονα συναισθηματα και υπεροχη μουσικη. Πρωταγωνιστες του ο Leslie Howard και η Ingrid Bergman.

1640678029369.jpeg
 
Συγκινησιακη φορτιση χθες βραδυ βλεποντας τον Jeffrey Franken να χανει την αγαπημενη του Elizabeth η οποια εγινε κιμας απο την αυτοματη μηχανη του γκαζον που εκανε δωρο στον πατερα της για τα γενεθλια του.Εχοντας λοιπον ενθυμιο μονο το κεφαλι της αρχιζει και ψωνιζει πορνες που της σκοτωνει και κοβει διαφορα μελη απο τα σωματα τους ωστε να ''ξαναφτιαξει'' την αγαπημενη αρραβωνιαστικια του Elizabeth και να της δωσει ζωη ως νεος φρανκεσταιν.Ετσι λοιπον χθες βραδυ ειδα το Frankenhooker :fafoutis::fafoutis::fafoutis::fafoutis:

 
Γιατί δεν ψώνισε μία μόνο και να της κάνει μεταμόσχευση κεφαλής? Θα ήταν πολύ οικονομικότερο και για τον ίδιο και για τον παραγωγό της ταινίας που θα έβγαινε μικρού μήκους.
 
Γιατι διαλεγε σχολαστικα το καθε μελος ωστε το τελικο δημιουργημα να ειναι τελειο.Μιλαμε για σοβαρη δουλεια οχι αρπα κολλα :fafoutis:
:fafoutis::fafoutis::fafoutis:
 
Χθες ειπα να δω μια οικογενειακη ταινια μερες που ειναι αλλωστε :anim_roll:.Το ετος ειναι 1950 και βλεπουμε μια κλασσικη αμερικανικη οικογενεια που εχει μετακομισει στα προαστια με τον πατερα Nick με νεα δουλεια στην πολη την μανα Lily χαρωπη νοικοκυρα και τον μοναχικο και καπως περιεργο γιο τους Michael.Υποδειγμα οικογενειας και τελεια στα παντα μεχρι και την παραμικρη λεπτομερεια και τελειοι γονεις που θα ηθελε καθε παιδι ομως σε ολο αυτο υπαρχει και κατι περιεργο το οποιο ειναι πως καθε μερα τρωνε κρεας καθε μερα μαγειρευουν κρεας μιλαμε για υπερβολικα πολυ κρεας και να οι εφιαλτες του Michael σχεδον καθε βραδυ και σκεψεις να μεγαλωνουν μερα με την μερα πως οι γονεις του μπορει να ειναι κανιβαλοι.Ετσι λοιπον χθες βραδυ ειδα την ταινιαρα του 1989 Parents :fafoutis::fafoutis::fafoutis::fafoutis:

 
Τελευταία επεξεργασία:
A blueprint for murder (1953)
Απο τις πολυ αγαπημενες μου ταινιες και μαλιστα την εχω δει σιγουρα πανω απο πεντε φορες μεχρι στιγμης.
Ενα μικρο κοριτσι πεθαινει ξαφνικα με περιεργα συμπτωματα και ενω αρχικα ο θανατος φαινεται φυσικος, τελικα διαπιστωνεται οτι προκειται για φονο εκ προμελετης. Τα βασικα ερωτηματα ειναι δυο: Η μητρια του παιδιου ειναι οσο αθωα και στοργικη δειχνει η οχι; Η μηπως κρυβεται καποιος αλλος πισω απο αυτο;
Στους πρωταγωνιστικους ρολους ο Joseph Cotten και η Jean Peters.

image-w1280.jpg
 
Το είχα δεί παλαιότερα, αλλά απόψε το ξαναείδα σε DVD. Εξαιρετικό και δυο πανέμορφοι πρωταγωνιστές.

Cat on a hot tin roof - Elisabeth Taylor & Paul Newman.

cat-on-a-hot-tin-roof-1958.jpg
 
Πράγματι, αν και δεν πολυκαταλάβαινα τον διάλογο, ειδικά την προφορά της Taylor (αν θυμάμαι καλά μιλούσε με προφορά του Νότου). Το είχα δει και σε μια μικρή τηλεορασούλα με χάλια ήχο. Σε σύγχρονη τηλεόραση με εικόνα και ήχο DVD θα είναι πολύ καλύτερο. Αλλά μου είχε αρέσει πολύ έστω κι έτσι. Θα πρέπει να το ξαναδώ.

Δυστυχώς το αρχικό θεατρικό έργο του Williams που έκανε καθαρότερες τις σχέσεις Maggie, Brick και Sκipper δεν θα μπορούσε να περάσει τη λογοκρισία της εποχής κι έτσι αναγκαστικά του έκαναν πολλές αλλαγές οι οποίες δεν άρεσαν ούτε στον Williams ούτε στον Paul Newman. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και με το θεατρικό "Γλυκό πουλί της νιότης" του 1959 που ήταν ανεκτό στο Broadway αλλά πολύ προχωρημένο για Hollywood και το κατακρεούργησαν για την ταινία του 1962, αν και ο Paul Newman με την Geraldine Page έπαιζαν και στo θεατρικό έργο και στη κινηματογραφική μεταφορά του.
 
Κάπου στο σπίτι έχω το "Γλυκό πουλί της νιότης" αλλά πάλι με την Taylor και τον Mark Harmon. Το είχα πάρει από κάποια εφημερίδα αλλά περιέργως δε θυμάμαι να το έχω δει. Ίσως να το έχω δει και να μην το θυμάμαι. Θα ψάξω να το βρω και θα το δω.
 
Αυτή η ταινία ήταν του 1989, οπότε θα μπορούσε να μείνει πιστότερη στο θεατρικό έργο. Από την άλλη, ήταν φτιαγμένη για την τηλεόραση, πράγμα που σίγουρα την έσπρωχνε προς την άλλη κατεύθυνση. Το λήμμα στη wikipedia δεν δίνει πολλές λεπτομέρειες αλλά από όσα γράφει καταλαβαίνω ότι ελαχιστοποίησε τις αναφορές στην πολιτική διαφθορά (και υποθέτω και στον απόλυτα παραδεκτό ρατσισμό της τοπικής κοινωνίας) αλλά τουλάχιστον υπαινίχθηκε τις τελικές συνέπειες για τον Chance, τις οποίες παρέλειπε τελείως η παλιά ταινία.

Έχω ακούσει το θεατρικό στο ραδιόφωνο, με την Κατερίνα Χέλμη, η οποία δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα, στο ρόλο της Alexandra del Lago. Δεν θυμάμαι πόσο πιστό ήταν στο θεατρικό. Θα ήθελα να είχα δει το πρώτο του ανέβασμα στην Ελλάδα από το θέατρο Τέχνης με τη Μερκούρη και τον νεαρό Γιάννη Φέρτη. Από την άλλη, όταν ξανανέβηκε με τους ίδιους το 1979-80 δεν με ενδιέφερε να το δω, διότι ήταν κι οι δυό τους πολύ μεγάλοι για τους ρόλους και δεν με έπεισαν ότι δεν το ξανανέβασαν για να εκμεταλλευτούν τη νοσταλγία του παλιού κοινού. Ήμουν πιο απόλυτος τότε. Τώρα μετανοιώνω που δεν πήγα να το δω.
 
No place to hide (1981)
Προκειται για τηλεταινια και χθες την ειδα δευτερη φορα. Μια 20χρονη κοπελα τρομοκρατειται απο ενα μασκοφορο αντρα που βρικσκεται διαρκως μπροστα της και την απειλει λεκτικα. Το θεμα ειναι οτι δεν υπαρχει μαρτυρας για ολα αυτα και σχεδον κανεις δεν την πιστευει με αποτελεσμα να αρχιζει και η ιδια να αμφισβητει τον εαυτο της.
Ενα εργο γεματο μυστηριο, αγωνια και αλλεπαλληλες ανατροπες με αποκορυφωμα τα τελευταια τρια δευτερολεπτα, κυριολεκτικα!
Εχει ακριβως ο,τι ζηταω σε ενα θριλερ, δηλαδη πολλη ενταση και καθολου αιματηρες και φρικιαστικες σκηνες, που αν τις ειχε δεν θα υπηρχε περιπτωση να το δω. Δυστυχως, η ταινια δεν εχει υποτιτλους, αλλα την ευχαριστηθηκα τοσο πολυ που αυτο το θεωρω λεπτομερεια.
Στους πρωταγωνιστικους ρολους η Kathleen Beller, η Mariette Hartley και ο Keir Dullea.

1642063894374.png
 
Δεν την έχω δει αυτή την τηλεταινία. Και βλέπω ότι παίζει η Kirby της Δυναστείας. Συμφωνώ απολύτως με τα ψυχολογικά θρίλερ. Είναι πολύ ωραία όταν κάνουν το μυαλό να δουλέψει για να σκεφτείς τι θα γίνει παρακάτω. Σε άλλη περίπτωση κι εγώ δεν τα βλέπω καθόλου, όπως και τα θρίλερ.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Χθες είδα τα 3 τελευταία επεισόδια της 4ης σεζόν του Cobra Kai!
Μπορεί ο Μιγιάγκι και ο Σάτο να έχουν πεθάνει, αλλά λίγη από την ατμόσφαιρα της Οκινάουα την ένιωσα :)
 
Σε αντίθεση με την Bambi και την Tζέλα εδώ και μερικές μέρες το έχω ρίξει στα ιταλικά θρίλερ, συγκεκριμένα στα giallo. Γιατί; Κατ' αρχήν για τη μουσική που τα ντύνει. Θα μου πεις "ωραία κριτήρια έχεις για να δεις μια ταινία!". Τι να κάνουμε; καθένας έχει τις ιδιοτροπίες του, εγώ έχω αυτό. Τι άλλο; Είναι '70s και μάλιστα σε μεσογειακή χώρα. Την αγαπώ αυτή τη δεκαετία για πολλούς και διαφόρους λόγους κι αφού πλέον έχω ξετινάξει τις εγχώριες παραγωγές σε παρεμφερή είδη (αστυνομικά - εγκλήματος κλπ) εδώ και χρόνια, είπα να επεκταθώ και στους γείτονες που μας μοιάζουν κάπως στη νοοτροπία. Τι είδα λοιπόν χθες;
Ένα giallo film από αυτά που έχουν επαινεθεί αρκετά στο φόρουμ μας με τον "εκπληκτικό" τίτλο " Lo strano vizio della signora Wardh" (=το παράξενο βίτσιο της κας Wardh) του Sergio Martino, 1971. ΟΚ, ο τίτλος παραπέμπει εκεί που φαντάζεται ο καθένας, κι έτσι είναι, αλλά επίσης δεν παύει να είναι θρίλερ και μάλιστα με όλα τα στοιχεία του συγκεκριμένου είδους: Όμορφη πρωταγωνίστρια - θύμα, για την ακρίβεια μια άξια εκπρόσωπο των giallo, την Edwige Fenech, έναν μαυροφορεμένο μανιακό δολοφόνο που όλοι τον αναζητούν αλλά αυτός εμφανίζεται κι εξαφανίζεται εκεί που δεν το περιμένει κανείς και που δε βλέπουμε ποτέ το πρόσωπό του, άντρες ηθοποιοί πειστικότατοι στους ρόλους τους, φανταστική μουσική, εδώ από τη Nora Orlandi, εννοείται αρκετές σκηνές γυμνού (το οποίο δε μ' ενοχλεί) όπως και αρκετά ζουμ στις σκηνές των φόνων (ούτε αυτό με ενοχλεί) και εντελώς απροσδόκητο τέλος, το συγκεκριμένο ίσως από τα καλύτερα φινάλε που έχουν παίζει σε τέτοιες ταινίες απ' ότι έμαθα όταν διάβασα κριτικές άλλων μετά το πέρας της προβολής.
Πέρα από το ίδιο το καλοδουλέμενο σενάριο είχα τη χαρά να απολαύσω, τι άλλο; ρούχα, χτενίσματα, μακιγιάζ, αυτοκίνητα, κτήρια και διακόσμηση της εποχής αλλά κυρίως να δω όψεις από την πόλη των ονείρων μου (Βιέννη) όπως ήταν στις αρχές του '70 χωρίς να διαφημίζονται τα αξιοθέατά της, εκτός από το Palmenhaus ( ας πούμε θερμοκήπιο) του θερινού παλατιού που και αυτό ελάχιστα το έδειξαν.
Καταλαβαίνω ότι τα περισσότερα κορίτσια του φόρουμ δεν υπάρχει περίπτωση να συμμεριστούν το γούστο μου αλλά αλίμονο αν είχαμε εδώ μεσα όλοι ίδια γούστα. Θα ήταν απίστευτα βαρετό. Παραθέτω ένα στιγμιότυπο της ταινίας καθόλα αξιοπρεπές (γιατί τις περισσότερες φωτογραφίες που βρήκα στο διαδίκτυο ένα τσιτσίδωμα το έχουν :p ) με την πρωταγωνίστρια στο διαμέρισμά της και όλο το πακέτο να φωνάζει '70s!

images
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα