Δεν θα προλάβαινε να την πει. Διότι θα του άρχιζα τον εξάψαλμο εγώ... πράγματα που πάνε στραβά τώρα οφείλονται (εν μέρει) σε λάθος αποφάσεις και ενέργειες όταν ήμουν μικρός. Διάβαζα όλα τα μαθήματά μου, ο ηλίθιος, αντί να βγω να παίζω. Ήμουν καλός μαθητής. Ήξερα αλάνθαστη ορθογραφία... και τώρα γράφω "λάθος" διότι μου αλλάξανε τους κανόνες, και πρέπει να ξεμάθω αυτά που τόσο καλά είχα μάθει. Η δασκάλα μου η κυρία Ευγενία (καλή της ώρα, αν ζει ακόμα, που το αμφιβάλλω) θα με κατσάδιαζε και ίσως μου τις έβρεχε αν έγραφα "τρένο", "βρόμικος", "τρελός" αντί "τραίνο", "βρώμικος", "τρελλός" - αλλά φυσικά δεν μπορούσα ούτα να διανοηθώ ότι θα έκανα τέτοια σοβαρά λάθη. Με μάθανε (εδώ δεν φταίω μόνο εγώ, φταίνε και οι γονείς μου) να μη λέω ψέμματα (εκτός από "λευκά"), να μην κλέβω, να μην κοροϊδεύω, να μην κοκκορεύομαι. Ενώ έπρεπε να με μάθουν τα αντίθετα, γιατί αυτοί παν μπροστά κι εμείς αισθανόμαστε άντε να μην το πω γιατί θα το κόψει η λογοκρισία. Αλλά είναι πολύ αργά. Δεν μπορώ να αλλάξω.