Τι ζώδιο είστε;

[TZELASO]

Δε θα είμαι και πολύ πρωτότυπη. Έχω δει τα παρακάτω έργα τουλάχιστον επτά φορές το καθένα:

1) Gone with the Wind (Για τις ερμηνείες και την χλιδή της ταινίας)
2) Rebecca (Μου αρέσει πολύ αυτή η ατμόσφαιρα μυστηρίου)
3) Cat on a hot tin roof (Γενικώς, αυτού του είδους τα δράματα μου αρέσουν πάρα πολύ)

Είμαι Τοξότης

 

[Bambinella]

Aς παιξω κι εγω ως Σκορπιος:

Psycho (1960). Γιατι λατρευω το μυστηριο, τις ταινιες με διχασμενες προσωπικοτητες, τα απροσμενα φιναλε και τους φονους που δεν αηδιαζουν το κοινο, αλλα αντιθετα δινουν βαση στην ενταση και την αγωνια. Και οσον αφορα αυτο το τελευταιο στοιχειο, το εχω αρχη στη ζωη μου μονο τετοιου ειδους θριλερ να βλεπω.

The fountainhead (1949). Γιατι μου αρεσει ο ηρωας που παει κοντρα σε ολους και ολα για τις ιδεες του περι μεταμοντερνου αρχιτεκτονικου σχεδιου. Δε βαζει νερο στο κρασι του ποτε και εχει το θαρρος της γνωμης του οπως το εχω παντα κι εγω ασχετως απο αυτο που πιστευουν οι πολλοι που ετσι κι αλλιως δε σημαινει πως αναγκαστικα εχουν και παντα δικιο.

Midnight lace (1960). Γιατι η Doris Day ειναι πολυαγαπημενη μου ηθοποιος και μου αρεσει ο συντηρητισμος της μια που συντηρητικο ατομο ειμαι κι εγω. Υπαρχει κι εδω πολυ μυστηριο και υπεροχα, μοναδικα ρουχα που φοραει η πρωταγωνιστρια και που θα ηθελα να τα φοραω κι εγω γιατι ειμαι πολυ κοκετα και μου αρεσει η γυναικα να ντυνεται ακρως θηλυκα.

 

[αριαδνη]

1.πειρατες της Καραϊβικής λόγω Τζακ Σπάροου και ο Ντεπ Δίδυμος είναι και ο Τζακ Σπάροου φουλ του διδύμου 2. Το θαύμα στην 34 λεωφόρο με την Ναταλι Γουντ, Χριστούγεννα ήρθαν πάλι η χαρά του διδυμου και 3. Ρεβέκκα την λάτρεψα αυτήν την ταινία δεν έχω καταλάβει ακόμα το γιατι!!! Μπάμπι μπράβο που το σκεφτηκες

 

[miki-mik7]

1) The Best Years Of Our Lives (1946)
2) Battle of Britain (1969)
3) Thank Your Lucky Stars (1943)

Είμαι ζυγός και με αυτή την πληροφορία ολοκληρώνονται οι αστρολογικές μου γνώσεις.

Δεν είχα καταλάβει ότι "έπρεπε" να σχολιάζαμε και τις ταινίες...


Γενικώς, λατρεύω τις ταινίες που συμμετέχουν πολλοί ηθοποιοί. Όταν αναφέρω πολλούς, εννοώ πολλούς γνωστούς ηθοποιούς.

1) The Best Years Of Our Lives (1946)
Όταν την είδα για πρώτη φορά, ενθουσιάστηκα και με την υπόθεση, αλλά και τις ερμηνείες! Ρεαλιστικότατη και με αγαπημένους ηθοποιούς.
Από τότε είναι η μόνη ταινία που βλέπω τουλάχιστον μία φορά κάθε έτος.

2) Battle of Britain (1969)
Η υπόθεση έχει αποδοθεί πιστά και εκτός από την πλειάδα ηθοποιών, "συμπρωταγωνιστούν" και τα αεροσκάφη! Αν υπεραγαπώ κάτι πέρα από τον κινηματογράφο, αυτό είναι τα αεροσκάφη.

3) Thank Your Lucky Stars (1943)
Έχω δει αμέτρητα μιούζικαλ και σχεδόν όλα διακόπτουν την όποια υπόθεση για άσχετο χορό και τραγούδι. Πολλές φορές τα τραγούδια είναι και κάτω του μετρίου. Σ' αυτήν εδώ την περίπτωση, τα νούμερα είναι το ένα καλύτερο από το άλλο! Πανέμορφα χορευτικά, μελωδίες και τραγούδια που περνά καιρός μέχρι να τα ξεχάσεις και πολύ αστείες ατάκες.

 

[TZELASO]

Midnight lace (1960). Γιατι η Doris Day ειναι πολυαγαπημενη μου ηθοποιος και μου αρεσει ο συντηρητισμος της μια που συντηρητικο ατομο ειμαι κι εγω. Υπαρχει κι εδω πολυ μυστηριο και υπεροχα, μοναδικα ρουχα που φοραει η πρωταγωνιστρια και που θα ηθελα να τα φοραω κι εγω γιατι ειμαι πολυ κοκετα και μου αρεσει η γυναικα να ντυνεται ακρως θηλυκα.

Α, ναι? Δεν το έχω δει αυτό ποτέ. Θα κοιτάξω αν υπάρχει κάτι στο Youtube.

 

[Eagle 1]

Με ιεράρχηση: Καζαμπλάνκα, 2001 Οδύσσεια του διαστήματος και 20.000 λεύγες υπό την θάλασσα.
Επειδή δεν πιστεύω στα ζώδια (σκορπιός) δεν ξέρω αν υπάρχει συσχέτιση.......

Το σκεπτικό των επιλογών μου:
Καζαμπλάνκα
Για την απίστευτη ασπρόμαυρη φωτογραφία, την πλοκή, την ηθοποιία, τη σκηνοθεσία, τη μουσική (Play it Sam!)

2001 Οδύσσεια του διαστήματος
Για τη διάδραση ανθρώπου-ηλεκτρονικού υπολογιστή, την επιστημονική αληθοφάνεια, τη σκηνοθεσία, τη μουσική, την παράθεση μίας (από πολλές) απαντήσεις στο αιώνιο ερώτημα για την ανάπτυξη της λογικής. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα τη σκηνή, όπου ο πρωτάνθρωπος αγγίζει τον μονόλιθο και 1 εκατ. χρόνια μετά ο εξελιγμένος πλέον απόγονος του κάνει ακριβώς το ίδιο στη σελήνη.

20.000 λεύγες υπό την θάλασσα
Γιατί κυριάρχησε στην παιδική μου ηλικία με τις αρχές του πλοιάρχου Νέμο, τις υποβρύχιες σκηνές και τον βικτωριανού στυλ Ναυτίλο.

ΥΓ: Αν υπήρχε και 4η επιλογή θα διάλεγα την ελληνική ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο" για τη διαχρονικότητά της.

 

[laura ingalls]

Σκορπιός στο ζώδιο και γω. (Πολλά δηλητήρια μαζευτήκαμε εδώ στο φόρουμ). Πλάκα έχει να στήνεις ψιλή κουβεντούλα για το χαρακτήρα του κάθε ζωδίου, συμμετέχω όταν έχω όρεξη, αντιθέτως πέφτουν στην εκτίμησή μου όσοι προγραμματίζουν την ζωή τους σύμφωνα με τις προβλέψεις αστρολόγων. Η αλήθεια είναι ότι το μυστήριο, το θρίλερ και η σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι ένα δέλεαρ για πολλούς Σκορπιούς που έχω γνωρίσει.
Οι αγαπημένες μου ταινίες πάντως είναι μυστηρίου οι περισσότερες.
Rear Window 1954 του Χίτσκοκ
Δώδεκα ένορκοι 1957
Η ζωή είναι ωραία 1997. Ε, αυτό μ αρέσει γιατί έχει γλυκόπικρο χιούμορ και είναι πολύ τρυφερή.
Τώρα που είδα μαζεμένες τις ταινίες που μου αρεσουν είδα ότι είναι πολύ...κλειστοφοβικές. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Αν και μου αρέσουν και οι περιπέτειες όπως του Ιντιάνα Τζόουνς. Αυτές που βαριέμαι αφόρητα είναι οι ταινίες με τους σούπερ ήρωες ενώ μου αρέσουν και τα γουέστερν πολύ!

 

[αριαδνη]

Αν έβαζα και Τετάρτη επιλογή ε θα βάζα όλες τις hallmark ταινίες, χριστουγεννιάτικες και μυστηρίου! Δίδυμος με τα όλα μου.

 

[Bambinella]

Δεν είχα καταλάβει ότι "έπρεπε" να σχολιάζαμε και τις ταινίες...

Οχι, δεν ειναι απαραιτητο. Αμα θελετε μονο για πιο πλουσιο.

 

[Bajar]

Η αλήθεια είναι ότι το μυστήριο, το θρίλερ και η σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι ένα δέλεαρ για πολλούς Σκορπιούς που έχω γνωρίσει.

Ίσως και για πολλούς Παρθένους (εμού συμπεριλαμβανομένης). Δεν νομίζω ότι έχω πολλά κοινά με όσα "καταλογίζουν" στους Παρθένους εκτός ότι μ' αρέσουν τα αληθινά και γήινα πράγματα, το οποίο σημαίνει ότι υπερήρωες, άλιεν, εξωγήινοι και επιστημονική φαντασία δεν πρόκειται να με πείσουν να δω ταινία. Αν όμως έχει να κάνει με το ανθρωπινο μυαλό ή με παραψυχολογία είμαι μέσα!
Έχω πολλές αγαπημένες αλλά αυτές που έχω δει άπειρες φορές και δεν βαριέμαι (άλλο ένα μη κοινό με τους Παρθένους - τους αρέσει η ρουτίνα ) είναι οι εξής:
1) The third man (1949) (σε απόσταση αναπνοής από το M του Fritz Lang) - γιατί λατρεύω τα νουάρ. Το συγκεκριμένο εκτός του ότι έχει και ιστορικές/κοινωνικές αναφορές -τοποθετημένο μετά τον πόλεμο, έχει γυριστεί στη Βιέννη η οποία είναι η πόλη των ονείρων μου ακόμη κι αν στην ταινία έχει το μαύρο της το χάλι.
2)Brief Encounter (1945) - ότι πιο ρεαλιστικό, γλυκόπικρο κι απέριττο έχω δει σε ρομαντική ταινία. Ερμηνείες, μουσική (Ραχμάνινοφ), φωτογραφία, τρένα... Τα έχει όλα! Δεν έχει happy end αλλά τα happy end συνήθως δεν άπτονται της πραγματικότητος.
3) Pride and Prejudice (1995)- Δεν είναι ταινία, είναι mini σειρά του bbc την οποία βλέπω σχεδόν χωρίς διάλειμμα, και η οποία ήταν μυθιστόρημα κι έγινε μετά και ταινία. Γιατί είναι Jane Austin, γιατί έχει μια δυναμική ηρωίδα σε μια εποχή που δύσκολα έβρισκες τέτοιες γυναίκες, γιατί είναι Αγγλία, γιατί υπάρχει savoir faire (έχω μια αδυναμία σε αυτά) και βεβαίως γιατί έχει Colin Firth (αυτό δεν το διαπραγματεύομαι με τίποτα).

Έχω κι άλλες αλλά συνειδητοποιώ πως προτιμώ τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Τον νοιώθω πιο κοντά στα δικά μας σε σχέση με το Χόλυγουντ, που είναι ένας άλλος κόσμος, πιο πομπώδης και πληθωρικός (για τα γούστα μου τουλάχιστον). Μ' αρέσει κι ο ιταλικός νεορεαλισμός (θα μπορούσα να έχω βάλει και τους Κλέφτες Ποδηλάτων (1948) που επίσης το έχω δει άπειρες φορές, μ' αρέσει πολύ και το βρετανικό μαύρο χιούμορ (Τhe Ladykillers, 1955) και μ' αρέσει και η προχώ τεχνολογία βεβαίως που είναι συνδυασμένη με ωραίο πρωταγωνιστή (μιλάμε για σοβαρά κριτήρια ) και εκπληκτική μουσική, δηλαδή οτιδήποτε από James Bond, κατά προτίμηση με τον Moore . Α, κι επειδή είπαμε, δεν έχω σχέση με τους άλλους Παρθένους, μ' αρέσουν και τα σουρεάλ! Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας είναι στα αγαπημένα μου επίσης.

 

[elephadas]

Κι εγώ είμαι Παρθένος αλλά δεν πολυσκάω για αστρολογικούς συσχετισμούς με ταινίες. Το βλέπω συντεχνιακά. Οπότε επιλέγω

1. Η πηγή των παρθένων του Bergman (μία ήταν η παρθένος, αλλά τις αυξήσανε στον ελληνικό τίτλο να το κάνουν πιο πιασάρικο), ωραιότατη ταινία
2. Αστερισμός της Παρθένου, καλή στο είδος της
3. Κυμαίνομαι μεταξύ του "Ο παρθένος" με τον Γιαννακά και του "Παρθενοκυνηγός" διότι δεν έχω δει καμία από τις δύο.

(Κι εμένα μ' αρέσει πολύ η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, όπως και το φάντασμα της ελευθερίας επίσης του Bunuel, λες να φταίει το ζώδιο?)

 

[Bajar]

Κι εγώ είμαι Παρθένος αλλά δεν πολυσκάω για αστρολογικούς συσχετισμούς με ταινίες. Το βλέπω συντεχνιακά. Οπότε επιλέγω

1. Η πηγή των παρθένων του Bergman (μία ήταν η παρθένος, αλλά τις αυξήσανε στον ελληνικό τίτλο να το κάνουν πιο πιασάρικο), ωραιότατη ταινία
2. Αστερισμός της Παρθένου, καλή στο είδος της
3. Κυμαίνομαι μεταξύ του "Ο παρθένος" με τον Γιαννακά και του "Παρθενοκυνηγός" διότι δεν έχω δει καμία από τις δύο.

(Κι εμένα μ' αρέσει πολύ η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, όπως και το φάντασμα της ελευθερίας επίσης του Bunuel, λες να φταίει το ζώδιο?)

Επίσης μ' αρέσει όταν κι άλλοι Παρθένοι κάνουν πλάκα (καλή ώρα) με πράγματα που πολύς κόσμος (όχι τα μέλη του φόρουμ) τα βλέπει σοβαρά, κι εννοώ τα ζώδια. Λατρεύω να ακυρώνω "μελέτες" πάνω στον ανθρώπινο χαρακτήρα βάσει του ζωδίου.
-Είσαι Παρθένος, είσαι αυτό!
-Όχι, καλέ, δεν είμαι.
-Ναι αλλά έχεις κι αυτό!
-Ούτε αυτό το έχω.
-Μα όλοι οι Παρθένοι έτσι είναι, σίγουρα το έχεις κι εσύ, δεν το έχεις αναπτύξει ακόμη! (άκου πράγματα).
- Μα δεν το έχω, λέμε. Έτσι ήμουν μια ζωή!
- Τότε κάτι άλλο φταίει. Πού έχεις Σελήνη;


ΥΓ. Τον Παρθένο με τον Γιαννακά δεν τον έχω δει (πρέπει; ). Το Φάντασμα της Ελευθερίας επίσης μου αρέσει πολύ. Κοίτα να δεις που στο τέλος θα έχουν δίκιο!

 

[elephadas]

Ξέρω γω αν πρέπει να δεις τον Γιαννακά? Εξαρτάται αν σου άρεσε ή όχι. Προσωπικά τον έχω δει μόνο στην Ταξιτζού όπου, σου θυμίζω, υποδυόταν τον εαυτό του και δεν ξέρω αν επίτηδες έπαιζε τόσο χάλια ή έτσι ήταν το φυσικό του παίξιμο. Δεν νομίζω όμως ότι οι θαυμάστριές του ήταν θαυμάστριές του για το ταλέντο του.

 

[Bajar]

Ξέρω γω αν πρέπει να δεις τον Γιαννακά? Εξαρτάται αν σου άρεσε ή όχι. Προσωπικά τον έχω δει μόνο στην Ταξιτζού όπου, σου θυμίζω, υποδυόταν τον εαυτό του και δεν ξέρω αν επίτηδες έπαιζε τόσο χάλια ή έτσι ήταν το φυσικό του παίξιμο. Δεν νομίζω όμως ότι οι θαυμάστριές του ήταν θαυμάστριές του για το ταλέντο του.

Ρητορική ήταν η ερώτηση. Δε βλέπω Γιαννακά. Μόνο το Ρεμάλι μπόρεσα να δω κι αυτό από περιέργεια επειδή το έχω συνδέσει με τη γειτονιά μου.

 

[Bambinella]

Ρητορική ήταν η ερώτηση. Δε βλέπω Γιαννακά. Μόνο το Ρεμάλι μπόρεσα να δω κι αυτό από περιέργεια επειδή το έχω συνδέσει με τη γειτονιά μου.

Δηλαδη η γειτονια σου ειναι γεματη ρεμαλια;

 

[αριαδνη]

Κι εγώ είμαι Παρθένος αλλά δεν πολυσκάω για αστρολογικούς συσχετισμούς με ταινίες. Το βλέπω συντεχνιακά. Οπότε επιλέγω

1. Η πηγή των παρθένων του Bergman (μία ήταν η παρθένος, αλλά τις αυξήσανε στον ελληνικό τίτλο να το κάνουν πιο πιασάρικο), ωραιότατη ταινία
2. Αστερισμός της Παρθένου, καλή στο είδος της
3. Κυμαίνομαι μεταξύ του "Ο παρθένος" με τον Γιαννακά και του "Παρθενοκυνηγός" διότι δεν έχω δει καμία από τις δύο.

(Κι εμένα μ' αρέσει πολύ η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, όπως και το φάντασμα της ελευθερίας επίσης του Bunuel, λες να φταίει το ζώδιο?)

ΧΑ ΧΑ μια μόνο ήταν λέει η παρθένος αλλά την αυξήσανε που τα βρίσκεις και τα λες! Και βάζω στοίχημα ότι με σκηνοθέτη τον Μπέργκαμο δεν έμεινε για πολύ παρθένα.

 

[Bajar]

Δηλαδη η γειτονια σου ειναι γεματη ρεμαλια;

Θες πραγματικά να απαντήσω σε αυτό;
Αλλά στην εποχή του παλιού ελληνικού κινηματογράφου οι αστικές συνοικίες δεν ήταν και η Pleasantville. Τα πάντα κυκλοφορούσαν. Και το Νόμος 4000 εδώ γύρω γυρίστηκε.

 

[αριαδνη]

Θες πραγματικά να απαντήσω σε αυτό;
Αλλά στην εποχή του παλιού ελληνικού κινηματογράφου οι αστικές συνοικίες δεν ήταν και η Pleasantville. Τα πάντα κυκλοφορούσαν. Και το Νόμος 4000 εδώ γύρω γυρίστηκε.

Μόνο η ιδιαίτερη πατρίδα μας έχει παιδιά μαλάματα, αγλαισματα τιμιότητας και υπολήψεως.

 

[elephadas]

Και βάζω στοίχημα ότι με σκηνοθέτη τον Μπέργκαμο δεν έμεινε για πολύ παρθένα.

Είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν έχεις δει το έργο αλλά δεν ξέρεις καθόλου τι διαπραγματεύεται, αλλιώς δεν θα το έγραφες αυτό. Η πηγή (αγίασμα ουσιαστικά) ανάβλυσε από το σημείο που ήταν μισοθαμμένο ένα κοριτσάκι που βιάστηκε και δολοφονήθηκε, αφού ο πατέρας της σκότωσε τους βιαστές της, βρήκε το σώμα της, και έταξε στο θεό ότι θα φτιάξει εκκλησία σ' εκείνο το σημείο. Και δεν είναι ιστορία που φαντάστηκε ο Bergman, βασίζεται σε μεσαιωνική Σουηδική μπαλλάντα.

Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις συνδέσει τον Μπέργκμαν με σεξοταινίες, σαν να ήταν ο μέγας Γκουζγκούνης. Η "Σιωπή" ήταν πολύ τολμηρή για τον καιρό της, αλλά ένα σωρό υπέροχες ταινίες του είναι σεμνότατες. Εϊναι σαν να χαρακτηρίζεις όλο το έργο του Μπερτολούτσι από το "Τελευταίο ταγκό", ή τον Κιούμπρικ από το "Eyes wide shut".

 

[αριαδνη]

Είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν έχεις δει το έργο αλλά δεν ξέρεις καθόλου τι διαπραγματεύεται, αλλιώς δεν θα το έγραφες αυτό. Η πηγή (αγίασμα ουσιαστικά) ανάβλυσε από το σημείο που ήταν μισοθαμμένο ένα κοριτσάκι που βιάστηκε και δολοφονήθηκε, αφού ο πατέρας της σκότωσε τους βιαστές της, βρήκε το σώμα της, και έταξε στο θεό ότι θα φτιάξει εκκλησία σ' εκείνο το σημείο. Και δεν είναι ιστορία που φαντάστηκε ο Bergman, βασίζεται σε μεσαιωνική Σουηδική μπαλλάντα.

Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις συνδέσει τον Μπέργκμαν με σεξοταινίες, σαν να ήταν ο μέγας Γκουζγκούνης. Η "Σιωπή" ήταν πολύ τολμηρή για τον καιρό της, αλλά ένα σωρό υπέροχες ταινίες του είναι σεμνότατες. Εϊναι σαν να χαρακτηρίζεις όλο το έργο του Μπερτολούτσι από το "Τελευταίο ταγκό", ή τον Κιούμπρικ από το "Eyes wide shut".

Έλα χιούμορ κανω , εννοείται δεν έχω δει την ταινία και συ έχεις σχολιάσει ουκ ολίγες ταινίες χουλυγουντιανες με ειρωνικό τρόπο χωρίς ποτέ να τις έχεις δει, εγώ σε πείραξα τώρα , τα δικά σου τα ξεχνάς. Γιατί τον συνδύασα, να η πρώτη μου επαφή με Μπέργκαν ήταν η περσόνα και πρώτη εικόνα ένα ανδρικό όργανο σε στύση που ξεπετάγονταν στην σκηνή μαζί με άλλες άσχετες εικονες, αυτά είδα, αυτά λεω. Όπως εσύ αμφισβητείς καποιες ταινίες έτσι και εγώ έχω το δικαίωμα να αμφισβητώ αλλες, η δεν το χω;