Τι σας φόβιζε στους υπολογιστές και στις κονσόλες όταν ήσασταν παιδιά;

Το μόνο που με φόβιζε ήταν μην πάθει βλάβη ο Spectrum! Εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο απλό να βρεις νέα μεμβράνη στο Ebay. :p

Τώρα που το σκέφτομαι είχα μικρός πάντα ένα άγχος μη μου χαλάσει κάτι ή ότι δεν θα μπορώ να το βρω αργότερα. Γι αυτό φρόντιζα να τα έχω ζευγάρι. Δύο commodore και δύο κασετοφωνάκια, δύο Amiga κ.ο.κ.
 
Να έχεις κάνει pokes σε ένα παιχνίδι του Spectrum για να μπορέσεις να το ολοκληρώσεις και ενώ βρίσκεσαι κοντά στο τέλος να γίνεται διακοπή ρεύματος. Μου είχε συμβεί μερικές φορές και ήταν μια από τις φοβίες μου. Στα μεταγενέστερά μου μηχανήματα όχι και τόσο, διότι υπήρχαν τα saves. Και σε ένα παιχνίδι, το Eye of the Mask που έτρεχες σε κάτι 3D διαδρόμους, παρόλο που δεν είχε "κακούς" αντιπάλους, κάποιες φορές νόμιζα ότι κάποιος με ακολουθεί. Και στο Castle Master στην Amiga, όταν αναβόσβυνε η οθόνη, δηλαδή ένδειξη πως κάποιος σε χτυπούσε, η αγωνία μέχρι να τον εντοπίσεις πριν σε σκοτώσει μου δημιουργούσε κάτι το κλειστοφοβικό. Όπως με παρόμοιο τρόπο έτσι κλειστοφοβικά σε ορισμένα σημεία, έβρισκα το Dungeon Master, τα Eye of Beholder τα Tomb Rider και τα Resident Evil.
 
Τελευταία επεξεργασία:
ενώ βρίσκεσαι κοντά στο τέλος να γίνεται διακοπή ρεύματος
Κατι παρομοιο ειχα και εγω στον oric πληκτρολογώντας listings απο περιοδικα. Ακομα χειροτερα, νταλα καλοκαιρι καμια φορα υπερθερμαινόταν το τροφοδοτικό και κολλαγε το συμπαν αφου ειχα ηδη πληκτρολογησει καμια δυο σελιδες! :nervous: :banghead:

Τελικα εβαλα ενα απο τα ανεμιστηρακια που ηταν δημοφιλη εκεινη την εποχη (αυτα που ειχαν δευτερο ρολο σαν αναδευτήρα καφε) να βαραει το τροφοδοτικο. Δεν ξερω αν πραγματικα εκανε διαφορα, αλλα τουλαχιστον εγω ενιωθα καλυτερα.
 
Χεχε, θυμάμαι που έβλεπα με έναν φίλο μου ένα User με την Ελβίρα στο εξώφυλο και την βρίσκαμε πολύ σέξυ.

Από την άλλη, δεν έχω παίξει ούτε το παιχνίδι, ούτε έχω δει τις ταινίες. Θα το βάλω στο πλάνο :)

Τα 2 Elvira και το Waxworks είναι αρκετά τρομακτικά γιατί συνδυάζουν rpg , δύσκολους γρίφους που απαιτούν σωσιμο αλλιώς θέλει επανεκκίνηση και το πιο σημαντικό, πρέπει να σχεδιάζεις χάρτες για τους λαβύρινθους ,ενώ στα δύο πρώτα πρέπει να ψάχνεις και να συνδιαζεις υλικά για μαγικά ξόρκια. Όπου ένα υλικό να σου φύγει, χάνεται το ξόρκι και δεν τερματίζει το παιχνίδι.
Το καλό είναι πως μπορείς να παίξεις με οποία ακολουθία θες τις πίστες.

Όλα αυτή η δυσκολια μαζί με τον κλασσικό τρόμο και τη μουσικη ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, σε σχέση πχ με doom ή απλά point and click ή παιχνίδια με γραμμική αφήγηση.
 
Με φόβιζε το fright night.. εκείνο το :devil_smile: γέλιο στην εισαγωγή αλλα και γενικά το παιχνίδι...


Επίσης με φόβιζε η εισαγωγή του Moonstone..


Στο Gold of the Aztecs η οθόνη του παιχνιδιού στο μενού που πρώτη φορά είδα σε παιχνίδι την μορφή του.... μπρρρ..

(Δείτε απο το 1:40 έως 2:05... :rolleyes: )

Και τέλος με φόβιζε πολύ το budbrain megademo με τις μαχαιριές στη Μαντόνα, το πυροβολημένο κεφάλι απο καραμπίνα που ήταν μέσα στα αίματα (10:54 στο δεύτερο βίντεο) αλλα και η πράξη με την κρεμάλα...



Εκείνη την εποχή ήμουν πάνω/κάτω 12-13 χρονων. Για την δική μου ψυχολογία φαίνονταν πολύ τρομακτικά όλα αυτα. Θρυλικό αλλα πολύ φρικιαστικό Demo!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Τα γραφικα στο Atari 2600 και στο Spectrum με το πανηγυρι απο color clash ενιοτε ειναι λιγο spooky για ενα πιτσιρικα 8-10 ετων. Επισης αυτα τα περιεργα χρωματα του Atari 65XE δημιουργουν ενα vibe καπως. Ο Spectrum 48κ επισης οταν επαιζε μουσικη κατα 99% ηταν σαν να κραδαινει το αλυσοπριονο ο Φρεντι Κρουγκερ
 
Αυτό:

90291-iron-lord-dos-screenshot-death-and-defeat.png


Και αυτό:

 
με τρόμαζαν oι σκελετοί σε μια πίστα του πρώτου Shinobi που πέταγαν οστά για να σκοτώσουν τον ninja. Επίσης στο ίδιο παιχνίδι με τρόμαζε στο bonus game που σου ορμούσε ο ninja όταν δεν πετύχαινες με τα αστεράκια όλους τους ninja (αν θυμάμαι καλά ότι έτσι πήγαινε το bonus game γιατί έχω χρόνια να παίξω το παιχνίδι σίγουρα δεκαετία κι ας το έχω στον υπολογιστή).
 
Τελευταία επεξεργασία:
Το Barabarian σε C64, η μαγική περιστοφική κίνηση που έκοβε το κεφάλι του αντιπάλου. Φυσικά δεν με φόβιζε, αλλά η μάνα μου έπαθε τραμπάκουλο όταν το είδε. :fafoutis:

 
Πίσω
Μπλουζα