Τι σας φόβιζε στους υπολογιστές και στις κονσόλες όταν ήσασταν παιδιά;

[Amstrad1981]

Ορίστε και ένα θέμα που νομίζω πως δεν το έχει προτείνει κανείς ως τώρα. Την ιδέα την πήρα από το θέμα Tι σας "Φόβιζε μικρούς" στην τηλεόραση του μέλους Dominion. Ε λοιπών δεν μας δημιουργούσε φόβο μόνο η τηλεόραση! Όσοι ξεκίνησαν να ασχολούνται με παιχνίδια από πολύ μικρή ηλικία, πιστεύω πως υπήρξαν στιγμές που τρόμαζαν όταν έβλεπαν ή άκουγαν κάτι σε κάποιο παιχνίδι.

Εγώ τρόμαζα με την μουσική του Oh Mummy και τη στιγμή που έβγαινε ο Γλίτσας από το παιχνίδι Ghostbusters στον AmstradCPC-464. Στον Great Wall 80286 με το Dark Castle ιδιαίτερα στο σημείο που ένας δήμιος μαστιγώνει κάποιους που βρίσκονται κρεμασμένοι πάνω σε ένα τοίχο. Στο Prince of Persia όταν οι δαγκάνες με έκοβαν στα δύο. κ.α.

Μιλάμε για τραυματικές εμπειρίες όχι αστεία!!!

Αν πω πως μου είχε γίνει εφιάλτης το διαφημιστικό του παιχνιδιού Wizball θα το θεωρήσετε υπερβολικό; Είχα δει εφιάλτη με εκείνη την ζωντανή ʽʼμπάλαʼʼ! Προφανώς θα το είχα δει σε κάποιο περιοδικό της εποχής.

 

[DINO]

 

[Kambia]

Τρομαζα στο Prince of Persia οταν με επιαναν τα ψαλιδια ή οταν απο κακο υπολογισμο γινομουν σουβλακι στα καρφια

 

[alkis21]

Ένα παιχνίδι που μου είχε γίνει ψύχωση να τελειώσω ήταν το Uninvited της ICOM. Μου πήρε κάπου 8 μήνες και το είχα ξαναρχίσει από την αρχή άπειρες φορές, καθώς οι κινήσεις που μπορούσες να κάνεις ήταν περιορισμένες ενώ ήταν και πολύ εύκολο να κάνεις λάθος. Ένα βράδυ -και ενώ είχα κολλήσει για εβδομάδες ολόκληρες- φόρτωσα την δισκέτα, και πως μου ήρθε να πάω στον δεύτερο όροφο... ξαφνικά άκουσα ενώ δεν το περίμενα καθόλου το όχι-και-τόσο-ψηφιοποιημένου γέλιου του "πνεύματος" της έπαυλης... έκλεισα αμέσως την Amiga κι έπεσα για ύπνο με το φως αναμμένο. :eeek:

Το κουφό ήταν πως εκείνη την εποχή έβλεπα & διάβαζα άπειρα θρίλερ, χωρίς να με επηρεάζουν καθόλου. Τελικά το τι θα σε φοβίσει σε μια δεδομένη στιγμή είναι περίεργο πράγμα.

 

[Maddog]

Το μόνο που με φόβιζε ήταν μην πάθει βλάβη ο Spectrum! Εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο απλό να βρεις νέα μεμβράνη στο Ebay.

 

[Wally]

Θυμαμαι μια φορα που ειδα αποτομα σε ενα φιλο (που ειχε C64) το Intergalactic Cage Match. Ηταν τοσο χαλια που σκιαχτηκα. Ευτυχως μετα, το ριγος μετατραπηκε σε γελωτα και στο τελος σε συμπονοια για το φιλο με την ψωμιερα.

 

[Aardvark]

Τιποτα ,μα τιποτα τι να με φοβισει, τα τετραγωνα του 2600 οι τα τετραγωνα με καμπυλες του 6128.

Επρεπε να φτασει 1998-99 με το να πηδηξουν κατι σκυλακια μεσα απο το παραθυρο για να φοβηθει το θηριο ο Aardvark.

 

[Rakeesh]

Πολυ μικρος επαιζα ενα ηλεκτρονικο με οδηγηση. Οταν τρακαρε, εκανε ενα παρα πολυ δυνατο ηχο και με τρομαζε.

Πιο "μεγαλος", επαιζα κι εγω το Uninvited (καλα που μου το θυμησες Αλκη), και με φρικαραν συγκεκριμενα η οθονη οπου βλεπεις ενα Ζομπι και τη Σκαρλετ Ο'Χαρα σκελετο (απο κοντα!!!!). Επισης ειχε ενα τρομακτικο δυνατο ηχο.

 

[theoritikos]

Εμένα με φόβιζε ο cacodemon από το doom2. Μάλιστα τον έβλεπα και στον ύπνο μου μερικές φορές να με κυνηγάει χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα!

 

[Omenforever]

Με φόβιζαν πάρα πολύ οι δολοφόνοι που εμφανίζονταν στο "Iron Lord". Save ήταν δυνατό να κάνουμε μόνο σε μία τοποθεσία. Οπότε αν χάναμε, έπρεπε να περάσουμε πάλι τις καθόλου ευχάριστες δοκιμασίες.(Τοξοβολία, ζάρια κλπ)

Πραγματικά μια εικόνα που δε θέλαμε να δούμε:

 

[Optimus]

Χάχα! Εγώ πιστεύω πως ο Cacodemon είναι το πιο off από άποψης ατμόσφαιρας τέρας στο doom. Είναι μια χαμογελαστή μεγάλη κόκκινη ντομάτα που δεν κολλάει τόσο στην ατμόσφαιρα νομίζω. Αν και είναι το αγαπημένο μου τέρας.

Δυσκολεύομαι να φανταστώ μια παλιά στιγμή που να με τρόμαξε κάποιο παλιό παιχνίδι. Δεν μπορώ να θυμηθώ. Ένα που μου ήρθε όμως στο νου και όντως η αρχή ήταν πολύ τρομακτική και από άποψης ηχητικών εφφέ και από το γεγονός ότι έπρεπε να κάνεις κάτι πολύ γρήγορα και σε πανικόβαλλε είναι το Alone in the Dark όταν ξεκινάει στο πρώτο δωμάτιο και πρέπει να σπρώξεις μια ντουλάπα μπροστά από το παράθυρο και ένα μπαούλο πάνω από την καταπακτή. Τα πρώτα σκυλιά που σπάζανε τζάμια και τρομάζανε κόσμο ήταν εδώ από το 1991.

Πάντως θυμάμαι κάτι άλλο που πραγματικά με τρόμαζε και είχε και μια άισθηση απόκοσμου μυστηρίου. Θα το έλεγα σήμερα ghost in the machine έτσι όπως το είχα φανταστεί τότε. Ήταν οι πρώτη μου φορά στον amstrad που είχα φορτώσει κάποιον παιχνίδι και ήταν χαλασμένη η δισκέτα και έτρεχα χαλασμένο κώδικα ή όταν πειραματιζόμουν με τα Peek και Poke ή τα παράξενα σύμβολα με το Ctrl+κουμπιά και PRINT αυτά, με αποτέλεσμα ακατανόητα beeps, screen flashes, χαλασμένα γραφικά (έτσι τα έλεγα τότε, χαλασμένα γραφικά, χαχαχα) ανεξήγητα error messages επειδή από τα άκυρα pokes είχε μπερδευτεί το λειτουργικό σύστημα και όταν μετά έγραφα κάτι στην basic ή έκανα ένα list μου έβγαζε ότινανε. Ένα απόγευμα μου έβγαλε κάτι χαλασμένα με ήχο θόρυβο και flashies και κατατρόμαξα μιλάμε. Ήταν και κλειστά τα φώτα και νόμιζα πως το κομπιούτερ ήταν δαιμονισμένο και πετάχτηκα αμέσως έξω από το δωμάτιο. Φοβερή αίσθηση. Όταν έκανες κάτι στραβό δεν είχε κοινότυπες μπλε οθόνες αλλά εντελώς άσχετη και τυχαία ανταπόκριση του συστήματος. Δεν ήξερες τι σε περιμένει μετά από ένα ακόμα άκυρο poke. Αυτό το θυμάμαι χαρακτηριστικά και με τρόμαζε (αλλά και με γοήτευε) περισσότερο από κάθε παιχνίδι τρόμου. Χμμ,. επίσης θυμάμαι κάτι χαλασμένα που είχε βγάλει το fruity frank όταν μάλλον μαγνητίστικε η δισκέτα και σε μια φάση ένα από τα τερατάκια βγήκε από την πίστα και περπατούσε στο border (τώρα πως είχε γίνει αυτό από τυχαίο data error και αν δεν το φαντάστηκα θα σας γελάσω).

 

[spyros_s]

o ήχος από το oh mummy πραγματικά ανατρίχιαζε τους cpc users εκείνα τα χρόνια. Θυμάμαι όμως τον εαυτό μου να έχει προετοιμαστεί ψυχολογικά για το ...θρίλερ με τις κραυγές των θυμάτων που έκοβαν το αίμα σύμφωνα με τον Λεκόπουλο του πίξελ το 1986 (ή 1985; ) στο friday the 13th της domark και είχα σκάσει στα γέλια με την βλακεία του παιχνιδιού. Αντί να φοβάμαι γελούσα!

 

[npanag]

Με ψιλοφόβιζε το αρρωστημένο tune που έπαιζε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού It Came from the Desert στην Amiga και κάποιες στιγμές στο Dark Seed δημιουργούσαν μια σχετική "ανατριχήλα" όπως π.χ. η κούκλα-μωρό που άλλαζε ξαφνικά σε alien, κάτι εφιάλτες που έβλεπε ο πρωταγωνιστής κλπ. Πολύ αργότερα πραγματικά σκιάχτηκα σε ένα σημείο του Realms of The Haunting, στο Pc πλέον όπου πλησίαζες ένα παλιό γραμμόφωνο το έβαζες σε λειτουργία και ακούγονταν ένα μωρό να κλαίει, κάτι ουρλιακτά και κάτι απόκοσμα γέλια! Ήταν αναπάντεχα ατμοσφαιρικό!

 

[iliekater]

Αν και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες , το πρώτο παιχνίδι που με είχε σκιάξει ήταν το Alone in the Dark 1 . Αν μη τι άλλο , θα ήμουν ανώμαλος αν δεν με είχε τρομάξει ! Φυσικά ο παιχνίδι αντιγράφηκε αμέτρητες φορές μετέπειτα .

 

[spyros_s]

επίσης με επηρέαζε τότε το sanitarium στις σκηνές με την αδερφή του ήρωα που ήταν νεκρή και τις αναβίωνε ο πρωταγωνιστής σαν σε ασπρόμαυρη ταινία. Τρομερά ατμοσφαιρικό παιχνίδι εκείνο!

 

[ASiC]

Το εισαγωγικό θέμα του Shadow of the Beast στο Mega Drive μου έκανε κάτι...

 

[Alucard]

Δεν ήθελα να βάλω το όνομά μου στη λίστα με τα high scores στο Ghosts'n'Goblins, για... προληπτικούς λόγους.

Ακόμη δε θέλω...

 

[Ethaniel]

ανατριχιαζα με ΟΟΟΟΟΟΟΛΟ το Blood της Monolith (το πρωτο εννοειται...) αλλα τα'κανα πανω μου οταν πεταγονταν εκεινα τα φαντασματα με το δρεπανι απο το πουθενα με εκεινη την κραυγη... Ω, η κραυγη...

 

[thamonas]

!!

βασικά θα διαφωνήσω με τον φίλο spyro_s..Το πρώτο παιχνίδι θυμάμαι που με φόβισε ήταν το Friday the 13th στον ταπεινο μου 464..Υπήρχε μια ρουτίνα στο παιχνίδι, όπου ξαφνικά εκεί που έπαιζες σε άσχετες στιγμές, εμφανίζοταν μια εικόνα ενός κεφαλιού με ένα μαχαίρι (κατάνα) στο κεφάλι και αίματα παντού!! αυτή η εικόνα συνοδευόταν και από ένα digitized ουρλιαχτό πολύ δυνατό!! την πρώτη φορά που μου συνέβη, φώναξα από τον φόβο μου. Ήμουν και συνεπαρμένος από το παιχνίδι εκείνη την στιγμή γιατί με κυνηγούσε ο Jason να με σκοτώσει..

Άλλο παιχνίδι που θυμάμαι που έιχα τρομάξει ήταν το Alone in the Dark ακριβώς στο σημείο που σπάει το τζαμι και πετάγεται το τέρας μέσα στο σπίτι (το έχουν αναφέρει ήδη δύο παιδιά)..Το 7th guest, εκεί που περνάνε φαντάσματα στο τέλος του διαδρόμου απο την μια πόρτα στην άλλη στον δέυτερο όροφο και βέβαια η απόκοσμη φωνή του Stauf.

Άλλο παιχνίδι που είχε τρομακτική ατμόσφαιρα ήταν το Call of Cthulhu:shadow of the comet..Lovercraftική ατμόσφαιρα, να νοιώθεις συνέχεια οτί σε κυνηγάνε, ότι όλοι οι χαρακτήρες που συναντάς δεν είναι αυτό που δείχνουν, να νοιώθεις ότι είσαι μόνος και αποκλεισμένος σε αυτό το απόμακρο χωρίο της Νέας Αγγλίας, να φοβάσαι να πάς βαθιά στο δάσος...απο τα πιο ατμοσφαιρικά παιχνίδια που έχω παίξει...πάντα το έπαιζα βράδυ τότε που ήμουν φοιτητής στην Βοστόνη, μια πολή που ήταν 4 ώρες περίπου δρόμο από την πραγματική περιοχή που διαδραματιζόταν το παιχνίδι.

Απο τα πιο καινούργια τα Silent Hill πιστεύω οτί είναι απο τα πιο τρομαχτικά που έχω παίξει..το θεωρώ πολύ πιο φοβιστικά από τα Resident Evil...το γεγονός και μόνο οτί πρέπει να μην καταναλώνεις τις λίγες σφαίρες σου ασκοπα και ότι υπήρχαν τέρατα που δεν μπορούσες να τα σκοτώσεις με conventional way, για μένα το καθιστά πολύ πιο τρομαχτικό.

Το πιο πρόσφατό παιχνίδι που με τρόμαξε ήταν το FEAR...στην άρχή του παιχνιδιού...δεν θέλω να πώ που ακριβώς γιατί είναι μεγα spoiler..πάντως μια συμβουλή...το συγκεκριμένο παιχνίδι να το παίξετε με ακουστικά!!

 

[mimidon]

Δαγκάνες στο Prince of Persia 1, Resident Evil στο Playstation 1... Κλασσικές στιγμές..!