@ dimitri: Κι εγώ το βλέπω, αλλά θεωρώ ανυπόφορο και το χαρακτήρα του Ιάσονα, γιατί είναι υπερβολικά φαλλοκράτης (αν ήμουν εγώ Ελένη, μόλις έπαιρνα χαμπάρι τι στενόμυαλος είναι, θα έκοβα λάσπη, δεν πα να ναι γοητευτικός κλπ. κλπ.). Η Ελένη, ο φαρμακοτρίφτης, η γιαγιά Σοφία και ίσως η αφεντικίνα Ζαχαροπούλου (που είναι γοητευτική, γιατί βρίσκεται στην κοσμάρα της, ως πλούσια, θύμα του λάιφστάιλ) είναι συμπαθητικούληδες. Ειδικά για την Ελένη, έχω να παρατηρήσω ότι η δική της χάρη προκύπτει από την σχεδόν παιδική της αφέλεια, που μερικές φορές "σπάει κόκαλα". Όλοι οι άλλοι, όντως μπορούν να τρελάνουν ακόμα και ένα τέρας λογικής: η Κατερίνα με τη στριμάρα και την κακή της διάθεση, η Ειρήνη με τις "δήθεν" μοντέρνες και εναλλακτικές ιδέες της, η Χαρούλα με το φαρμάκι και την ειρωνεία της, ο Φοίβος με τη μεγάλη ιδέα που έχει για τη γοητεία του και την εμμονή του να τα φτιἀξει μαζί του η Χαρούλα, η οποία -παρεμπιμπτόντως- έχει πολύ υψηλά στάνταρ στους άντρες (δυσανάλογα με το δικό της μέτριο παρουσιαστικό), ο Μίλτος, γέρος άνθρωπος που τρέχει αιωνίως και τυμπανίως πίσω από κάποιο "μωρό" που του τα μασάει... Και, last but not at all least, η "ξινἠ" Αμαλία, μια υστερική, στερημένη χήρα, κλασικός τύπος manipulative bitch, η οποία τρέμει στην ιδέα ότι θα χάσει τον έλεγχο πάνω στον αδελφό της (και μαζί, θα χάσει και την σταθερή πηγή εσόδων της, αφού τον "στραγγίζει" κανονικά)! Τι να πω! Πα πα πα πα πα!!!
