Λεπον... απο την αρχη ειχα μια ανεξηγητη ελξη προς οτιδηποτε ειχε σχεση με υπολογιστες και παιχνιδια.. τα πρωτα coinops που επαιξα, ηταν πακμαν, donkey kong (τρελλα!!), και κατι space invaders clone
Φυσικα ξετρελαινομουν οταν καποιος μεγαλυτερος ξαδελφος η γιος φιλων ειχαν παρει καποιο 'Αταρι' (τοτε ετσι ηξερα ολες τις κονσολες ανεξαιρετως :Ρ). Σε ενα ασπρομαυρο PC ειχα την πρωτη μου επαφη με adventure, το Λαρρυ 1, εμπειρια που με σημαδεψε, καθοτι οι εντολες μου εφερναν στο νου σκηνες επιστημονικης φαντασιας, με τον ανθρωπο να επικοινωνει με τον υπολογιστη μεσω πραγματικης γλωσσας!!!! :animeek:
Εν τελει καποιος απο αυτους μου χαρισε εναν Amstrad 464... το παιχνιδι με το οποιο ειχα πορωθει ηταν το Dragon's Lair
Μετα περασα στην Αμιγκα, την οποια ειχα θαυμασει ηδη οταν την ειχε καποιος γνωστος μας. Τα πρωτα μου παιχνιδια (κοπιες) ηταν Technocop, Double Dragon και Bruce Lee: The way of the red dragon η καπως ετσι, ενα beat-em up με απιστευτα γραφικα, μουσικη, ηχο και 3 πιστες!!!!!!!!! :animrolleyes: μεγαλος ερωτας ηταν το Defender of the Crown
Οπως περνουσαν τα χρονια, αρχισα να βαριεμαι τα πλατφορμ τα οποια ηταν καπως σουρρεαλιστικα, ανουσια και δεν ειχαν σεναριο. Δεν μπορουσα να φανταστω γιατι καποιος κακος πρεπει να εχει τη μορφη αλυσοπριονου η τοστιερας, τα οπλα μου να ειναι ουρανια τοξα ή καρδούλες, και η ζωη μου να αποκαθισταται 'τρωγοντας' νομισματα ή κέικ...
απο τοτε αρχισα να γινομαι φανατικος adventurας, φαν της Σιερρα (κυριως) αλλα και της Λουκας. Αυτη η φαση κρατησε ολη τη δεκαετια του 90. Τα adventures αρχισαν να ακολουθουν την τεχνολογια και να γινονται ενα ανωτερο ποιοτικα ειδος και η Αμιγκούλα δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Οπότε περάσαμε στα πισί.
Το κακο ειναι οτι όσον αφορα τα adventures, ποτε δεν ξεφυγα απο αυτες τις δυο εταιρειες και ηταν πολλα αλλα αριστουργηματα που ουτε καν αγκιξα