Το βιογραφικο σας [ως Pc Gamer]

[Omenforever]

Καλοκαίρι 1988, είχα λιώσει διάφορα ηλεκτρονικά χειρός και μαθαίνω ότι ένα παιδί που είχε χαθεί για λίγο από την παρέα είχε πάρει PC…

Η πολυπόθητη μέρα έφτασε και πήγαμε σπίτι του. Στην κιτρινόμαυρη οθόνη έτρεχε το Digger …και εγώ δεν θα ήμουν ποτέ πάλι ο ίδιος…

 

[pontium]

Pontium,θα έλεγα ότι εσύ ηλικιακά "έπεσες" ακριβώς πάνω στη μεγάλη μετάβαση του pc gaming...Θυμάσαι αλήθεια φίλε πώς νιώσαμε όλοι μας (διότι τα συναισθήματα θα ήταν παρόμοια φαντάζομαι..),όταν είδαμε το Doom στην οθόνη του PC μας...;;

(Κοίτα να δεις,φιρί φιρί το πάμε με την κουβέντα αυτή να φορτώσω την Doomsday engine και να τερματίσω το Doom II για μια ακόμη φορά..!!)

Ότι είχα καταλάβει,μόνο εκείνα τα παιχνίδια μου άρεσαν σε pc.

Pc γενικώς στο σπίτι δεν είχα αλλά την amiga 500 μέχρι το 2000

 

[DINO]

ARCADES :

--------------------------------------------------------

HANDHELD :

--------------------------------------------------------

8-bit MEMORIES :

THRUST

--------------------------------------------------------

Τα πρώτα adventuroσκιρτήματα :

--------------------------------------------------------

Playstation :

---------------------------------------------------------

Playstation 2 :

ΕΠΙΣΗΣ : SILENT HILL SERIES

--------------------------------------------------------

Χμμμμ... Πολύ πλατύ θέμα. Αν αρχίσω να γράφω, τελειωμό δε θα'χω!

 

[thamonas]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Λοιπόν..πολυ ωραίο threadaki..θα ξεκλέψω λίγο χρόνο από την δουλειά για να κάνω μια ιστορική αναδρομή στο gaming και πως ξεκίνησαν όλα..

Το πρώτο ηλεκτρονικό παιχνίδι που έφαγα κόλλημα ήταν το octopus της game & watch. Το είχε ένας φίλος μου ένα καλοκαίρι και είχα πάθει πλάκα!! μου το είχε δανείσει μάλιστα για κάποιες μέρες και το είχα λιώσει...κυριολεκτικά κοιμόμουν μαζί του! μερικούς μήνες αργότερα άρχισα και εγώ την δική μου συλλογή με αυτά τα πρώτα ηλεκτρονικά με αγαπημένο το Mickey and Donald fire department, το οποίο ήταν σε 2 οθόνες!! (Wow)

Ένα χρόνο αργότερα 1982-83, 1η ή 2α Δημοτικού πήγαινα θυμάμαι έρχεται ο πατέρας μου από ταξίδι και μου λέει: «σου έφερα ένα παιχνίδι που παίζεται από την τηλεόραση!!» Εγώ που ήθελα playmobile, ξενέρωσα λίγο εκείνη τη στιγμή αλλά μετά είδα τον πατέρα να προσπαθεί με ζήλο να συνδέσει με κάτι καλώδια πίσω στην τηλεόραση μας οπότε προσπάθησα να το παίζω ενθουσιασμένος και γω. Ήταν το Atari 2600 και το παιχνίδι που υπήρχε σαν δώρο ήταν το COMBAT…ΜΑΓΕΙΑ!!! Ίσως από τα καλύτερα two players game όλων των εποχών. Μάχες με τανκ- αεροπλάνα, ελικόπτερα!! Τόσες πίστες, τόσες επιλογές..τόσα ΧΡΩΜΑΤΑ!! Εκείνη την εποχή παρόλο που είχαμε έγχρωμη τηλεόραση, τα 2 μας κανάλια εξέπεμπαν όλα σε μαυρόασπρα (εκτός από την παρουσιάστρια που έλεγε το πρόγραμμα της ημέρας). Έπαιξα με τις ώρες εκείνο το απόγευμα με τον πατέρα μου..θυμάμαι τις επόμενες μέρες τον πατέρα μου με φίλους του να παίζουν . Περίμενα να έρθει Παρασκευή, να καλέσω κάποιον φίλο μου να παίξουμε.. Τα χρόνια που πέρασαν πήρα αρκετά παιχνίδια (ας είναι καλά φίλοι και συγγενείς από Αμερική) αλλά αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν το Pitfall.

Ένα καλοκαίρι λίγα χρόνια αργότερα ένας φίλος μου (ο ίδιος που με είχε μυήσει στο Octopus) είχε φέρει τον «computer” του, σπίτι μου για να παίξουμε. Εγώ σκέφτηκα τι να μας πει ο computer μπροστά στο ATARI. Αφού συνέδεσε το μαύρο κουτάκι με τα λαστιχένια κουμπάκια στην τηλεόραση και σε ένα κασετοφωνάκι, έβαλε μια κασέτα μέσα και άρχισαν να ακούγονται κάτι περίεργοι θόρυβοι. «περίμενε, φορτώνει», μου λέει. Μετά από 15 λεπτά ξεκινάει το παιχνίδι Kung Fu. Ψάρωσα!! Τεράστια sprites τα ανθρωπάκια που ήταν σαν «αληθινά» πολλές κινήσεις και πολλές πίστες, Στη άλλη πλευρά της κασέτας το Jet set Willy…άλλο κόλλημα και αυτό. Το μόνο που σκεφτόμουν πια ήταν να πάρω και γω «κομπιούτερ».

Αυτό πραγματοποιήθηκε 3 χρόνια αργότερα ένα καλοκαίρι. Πήρα τον πρώτο μου computer, έναν Amstrad 464, με πράσινη οθόνη σχεδόν μαζί ένα φίλο μου τον Δημήτρη. Τα πρώτα παιχνίδια μου ήταν και αυτά που μου έχουν μείνει. Saboteur, who dares wins 2 και το Kung Fu Master. Τι παιχνίδια και αυτά!!! Πόσο σιχαινόμουν τα σκυλιά στο Saboteur που σου περνάνε έτσι εύκολα την ενέργεια…πως καθάριζα έτσι τους ναζί στο who dares. Έπαιξα πολλά παιχνίδια εκείνη την εποχή (και στον Amstrad αλλά και στον Commodore 64 του ξαδέρφου μου) αλλά τα παιχνίδια που θυμάμαι χαρακτηριστικά και που έχουν μείνει στην μνήμη είναι τα: Redhawk(το πρώτο μου adventure), Gauntlet, Ikari Warriors, World Games, International Karate (απίστευτα διπλά). Target Renegade, Footballer of the year και Gary Lineker Superstar Soccer (το πρώτο management).


Συνήθως τα πρώτα παιχνίδια είναι αυτά που σου σημαδεύουν, οπότε έτσι έγινε και με τα ηλεκτρονικά (arcades) To πρώτο που έπαιξα ήταν το αξεπέραστο Track n’ Field..Τι εικοσάρικα έχω ρίξει για να πατάω ένα κουμπάκι επίμονα για να τρέξει ο άσπρος κλώνος του Daley Thompson που χειριζόμουν!! Άλλο παιχνίδι που είχα αγαπήσει ήταν τον Jungle Hunt ή Ταρζάν (όσοι σας συχνάζατε σαν πιτσιρίκια στα παλιά Αηδονάκια θα το θυμάστε). Αλλά αυτά που ευθύνονται για περιουσίες ολόκληρες που χάθηκαν από εμένα (λέμε τώρα) ήταν τα Double Dragon και Golden Axe. Ακόμα πιστεύω ότι αυτά τα 2 είναι από τα καλύτερα που έχουν βγει στην ιστορία των video games. Άλλο ένα παιχνίδι μεταγενέστερο που θυμάμαι το είχαμε λειώσει εξαιτίας του ότι μπορούσαν να παίξουν 2 vs. 2 ήταν το NBA Jam..Ομηρικές μάχες.

 


Θυμάμαι την μέρα που πήγα σε ένα φίλο μου που είχε Atari St, παίξαμε το Defender of the crown…Αριστούργημα!!Είχα διαβάσει τότε το περίφημο special review του Pixel τότε και είχα μείνει έκθαμβος!! Από τότε πήγαινα συνέχεια σπίτι του όποτε μου δινόταν η ευκαιρία. Δυστυχώς εγώ δεν κατάφερα ποτέ να αποκτήσω 16βιτo και να απολαύσω στο σπίτι μου το διαμάντι της εποχής. Κάπου εκεί και για 2 χρόνια 91-92 (Δευτέρα και Τρίτη Λυκείου) σταμάτησα να ασχολούμαι με το gaming γιατί 1ον ο Amstrad είχε αρχίσει να γίνεται obsolete και 2ον είχαν αρχίσει άλλες ασχολίες (κορίτσια)..βέβαια ευτυχώς υπήρχαν τα «ηλεκτρονικά» που πήγαινα εκείνη την περίοδο.

 


Το καλοκαίρι το 92, 2 μήνες πριν φύγω για να σπουδάσω Βοστόνη, οι γονείς μου πήραν στο μικρό μου αδερφό ένα PC 386. Κάτι παιχνίδια που είχε ήταν τραγικά με ελεεινό ήχο και δεν ασχολήθηκα και πολύ Θυμάμαι ερχόταν Ο κύριος Κώστας και έκανε μάθημα στον αδερφό μου για την χρήση του (dos και windows) οπότε είπα να κάνω και γω εν’οψει σπουδών γιατί είχε περάσει καιρός και είχα χάσει την επαφή με τους υπολογιστές. Στο τέλος κάποιου μαθήματος μου λέει ο Κος Κώστας «παιχνίδια παίζεις?» του απαντάω εγώ «τι να παίξω μωρέ, αφού δεν είναι για παιχνίδια, ούτε ήχο έχει»…με κοιτάζει περίεργα, ψάχνει κάτι στον υπολογιστή και μου λέει.. «μεθαυρίο θα δεις». Όντως μετά το μάθημα την μεθεπόμενη μέρα βγάζει από την τσάντα του κάτι ηχειάκια και κάτι άλλα εξαρτήματα και μου τοποθετεί κάρτα ήχου. Μετά βγάζει ένα πακετάκι με δισκέτες και μου λέει «θα σου βάλω ένα adventure» μου λέει. Αφού τελείωσε το installation και έβαζε και έβγαζε δισκέτες, πάει στο DOS και γράφει κάτι περίεργα και ξαφνικά !!!!αρχίζει μια απίστευτη τέλεια MIDI μουσική από τα ηχειάκια ακόμα θυμάμαι τον σκοπό της. Βρε κοίτα να δεις το PC σκέφτομαι. Μετά αρχίζει η εισαγωγή του παιχνιδιού !!ΠΩ ΠΩ χρώματα και γραφικά και οι άνθρωποι σαν αληθινοί!! ΣΟΚ, πρέπει να κοίταζα σαν χαζός…το παιχνίδι ήταν το HEART OF CHINA και έμελλε να είναι το παιχνίδι που θα με (ξανά)βάλει βαθιά στον κόσμο των adventures αλλά και του gaming γενικότερα. Αφού μου έδωσε ο Κος Κώστας συμβουλές, μου είπε να τον παίρνω τηλέφωνο όταν έχω κολλήσει σε κάποιο γρίφο. Πραγματικά ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα ζήσει στην ζωή μου μέχρι εκείνη τι στιγμή..το παιχνίδι ήταν αριστούργημα από κάθε άποψη. Όταν το τελείωσα μετά από 2 εβδομάδες πήρα τηλέφωνο και τον Κύριο Κώστα και του το είπα.. «Μπράβο, αύριο που έχουμε μάθημα θα σου φέρω ένα άλλο». Περιττό να σας πω ότι κοιμήθηκα ελάχιστα εκείνο το βράδυ. Το επόμενο παιχνίδι ήταν το ανεπανάληπτο KINGS QUEST 5. Αυτό και αν ήταν παιχνιδάρα…μου έφαγε όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι αλλά το τελείωσα μαζί με τον αδερφό μου (με ελάχιστη βοήθεια από τον Κο Κώστα..ένα χάρτη για την έρημο μας έδωσε μόνο). Και βέβαια η Sierra on line έγινε η αγαπημένη μου εταιρεία αφού αυτή με μύησε.

 


Μετά βρέθηκα Βοστόνη για σπουδές και εκεί άρχισε το σοβαρό gaming, με τρελά ξενύχτια. Ειδικά τα πρώτα χρόνια αφιέρωνα όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο στο διάβασμα και όλο τον υπόλοιπο gaming και εξόδους..μεγάλες στιγμές-μέτριοι βαθμοί  Η αλήθεια είναι ότι εκείνη η περίοδος ήταν η χρυσή εποχή των adventure games αλλά και των PC games γενικότερα (92-97). Τότε ασχολήθηκα με πολλούς τίτλους αλλά αυτοί που ξεχώρισα και που «χρωμάτισαν» την ζωή μου όπως λέει και ο Rakeesh την συγκεκριμένη περίοδο ήταν: : Quest for glory, Police Quest, Pirates Gold, Warcraft 2, Al-Quadim Genie’s Curse, Dark Sun, NBA live, Civilization, Χ-COM, (Τα Ξενύχτια) Fate of Atlantis, Rebel Assault, Wing Commander 3, Αge of Empires, Time Commando, 7th Guest, DOOM και Championship Manager, (εδώ τα λόγια περιττεύουν 2 εβδομάδα με τρεις φίλους είχαμε τελειώσει 6 περιόδους..). Δεν θα ήθελα να πω περισσότερα για αυτά τα παιχνίδια…για όσα από αυτά δεν έχω γράψει reviews θα το κάνω στο άμεσο μέλλον.

 


Με το που αποφοίτησα τον Ιούνιο του 97, αμέσως πήγα στρατό Σεπ97- έως Μάρτιο του 99. Μπορώ να πω ότι ήταν σχετικά καλή περίοδος αυτή (είχε και τις πίκρες βέβαια). Δεν μπορώ να πω ότι έπαιζα πολύ εκείνη την περίοδο άλλα θα ξεχώριζα 2 τα τίτλους που με μάγεψαν και τα θεωρώ τα από καλύτερα παιχνίδια που έχω ασχοληθεί, Commandos και φυσικά το κορυφαίο Baldur’s Gate,το αρτιότερο Computer RPG, κατά την γνώμη μου βέβαια, όλων των εποχών και παράδειγμα προς μίμηση. Και συμπτωματικά τότε εκείνη την περίοδο ανακάλυψα το RPG SUIKODEN για PLAYSTATION. Άλλη μορφή παιχνιδιού το οποίο με μάγεψαν η πληθώρα των χαρακτήρων και το σενάριο του. Τα επόμενα χρόνια και στην αρχή της δεκαετία μας, παιχνίδια που κόλλησα ήταν τα Final Fantasy 8, Empire Earth και βέβαια Baldur’s Gate 2, MAX PAYNE, Dungeon Siege, Grand theft Auto Vice City (τρελή φάση να τρέχεις με την μια Μ3 στην Ocean Drive του Miami και να ακούς 80’s) αλλά και πολύ Football Manager ( Η συνεχεία του CM).

 


Μέχρι πέρσι, ήμουν συνιδιοκτήτης ενός franchise Internet Station (Webbiz) στο Παλαιό Φάληρο. Εκεί πωρώθηκα πολύ με τα LAN fights σε παιχνίδια όπως Battlefield, Unreal, Call Of Duty, Age of Mythology, Starcraft, DOTA, Flatout, Need for Speed, αλλά και πολλά tournaments Pro Evolution και NBA Live. Είναι κρίμα που έγινα μέλος του retromaniax αφού έκλεισα το μαγαζί γιατί πολλά παιδία από εδώ μέσα θα γούσταραν πολύ την όλη φάση που είχαμε φτιάξει εκεί που εκτός από τα καινούργια παιχνίδια είχαμε και retro καταστάσεις, με LAN fights Mario Kart, Golden Axe και άλλα πολλά.

 


Τώρα, τo παιχνίδι που παίζω, όσο χρόνο μπορώ για να ξεκλέψω είναι το Neverwinter nights 2. Αυτό είναι το βιογραφικό μου ως gamer, και χαίρομαι ιδιαίτερα που το μοιράζομαι μαζί σας και ελπίζω να σας θύμισε παλιές καλές εποχές και να μην σας κούρασε το μέγεθος του. (μου πήρε τρεις μέρες να το ετοιμάσω και έχασα όλο τον χρόνο του lunch break από την δουλειά. Αλλά χαλάλι σας).

 

[manos426f]

Ναι,μας κούρασες,τι να σου πω..!

Τι λες ρε φίλε,εξαίρετο post,από αυτά που χαιρόμαστε να διαβάζουμε !!

 

[teflon]

 

[vault_dweller]

Καλημέρα στο forum. Είμαι newbie στην κοινότητα αλλά παλιός στο χώρο των PC μια και η ενασχόλησή μου με αυτά κρατάει από το σωτήριο έτος 1992. Τότε, και ενώ η πρώιμη επαφή μου με τα PCιά ήταν κάτι "θεριά" 8088 ΧΤ που είχαμε στο πανεπιστήμιο για τα εργαστήρια των Η/Υ, πήρα και εγώ τον πρώτο μου "συμβατό", έναν 80286 ο οποίος είχε έγχρωμη SVGA οθόνη 14" (περιττό να πω ότι η τιμή της οθόνης ήταν παραπλήσια του όλου συστήματος).

Το πρώτο παιχνίδι που έπιξα στο θρυλικό εκείνο μηχάνημα ήταν το GOLDEN AXE το οποίο έιχε VGA γραφικά στα 256 χρώματα και με έκανε να μείνω με το στόμα ανοικτό παρόλα τα μπλιπ μπλιπ από το speaker. Κάποια μέρα πέρασα από τη Στουρνάρη με ένα φίλο που ήθελε να αγοράσει μηχάνημα και είδα σε ένα κατάστημα να τρέχει το Prince of Persia. Αυτό ήταν... Με συνοπτικές διαδικασίες μέσα στο επόμενο δίμηνο ο υπολογιστής εκείνος αναβαθμίστηκε σε 80386 DX και απέκτησε και καρτούλα ήχου. Περιττό να πω ότι το ΡΟΡ έλιωσε στο μηχάνημά μου αφού τότε συναγωνιζόμασταν με την παρέα για τον καλύτερο χρόνο. Και μετά ήρθε το..... Sensible Soccer, το πιο εθιστικό ποδοσφαιράκι όλων των εποχών με τα ατελείωτα matches.

Ώσπου μία μέρα κάποιος μου έδωσε το Conquests of Camelot της Sierra. Το παιχνίδι είχε EGA γραφικά αλλά ήταν τόσο πωρωτικό. Θυμάμαι έπεφτα για ύπνο, έχοντας κολλήσει κάπου, το επεξεργαζόμουν και ξύπναγα μέσα στη νύχτα για να δοκιμάσω αυτό που σκέφτηκα. Τα adventures της Sierra συνέχισαν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον μου: Conquests of Camelot, King's Quest και βέβαια τα υπέρτατα Quest for Glory, αλλά και τα Loom, Monkey Island της Lucas Games (τώρα Lucas Arts).

Mια καλοκαιρινή ημέρα άκουσα ένα φίλο και δοκίμασα το Lands of Lore, έτσι ήρθε και η μύηση στα CRPGs. Φεύγοντας για μεταπτυχιακά στην Αγγλία, μου δόθηκε η ευκαιρία να αγοράσω πολλά παιχνίδια σε πολύ καλές τιμές και η συλλογή μου διευρύνθηκε. Περίοπτη θέση κατέχουν τα Crusader: No Remorse και No Regret της Origin Systems.

Και μετά (όπως φαίνεται από το user name μου) ήρθαν τα FALLOUT με τον μοναδικό μεταπυρηνικό τους κόσμο τα οποία είναι τα δύο πιό αγαπημένα μου παιχνίδια μέχρι σήμερα.

Αυτά για αρχή και συγγνώμη αν σας κούρασα.

 

[Omenforever]

Καλημέρα στο forum. Είμαι newbie στην κοινότητα αλλά παλιός στο χώρο των PC μια και η ενασχόλησή μου με αυτά κρατάει από το σωτήριο έτος 1992. Τότε, και ενώ η πρώιμη επαφή μου με τα PCιά ήταν κάτι "θεριά" 8088 ΧΤ που είχαμε στο πανεπιστήμιο για τα εργαστήρια των Η/Υ, πήρα και εγώ τον πρώτο μου "συμβατό", έναν 80286 ο οποίος είχε έγχρωμη SVGA οθόνη 14" (περιττό να πω ότι η τιμή της οθόνης ήταν παραπλήσια του όλου συστήματος).
Το πρώτο παιχνίδι που έπιξα στο θρυλικό εκείνο μηχάνημα ήταν το GOLDEN AXE το οποίο έιχε VGA γραφικά στα 256 χρώματα και με έκανε να μείνω με το στόμα ανοικτό παρόλα τα μπλιπ μπλιπ από το speaker. Κάποια μέρα πέρασα από τη Στουρνάρη με ένα φίλο που ήθελε να αγοράσει μηχάνημα και είδα σε ένα κατάστημα να τρέχει το Prince of Persia. Αυτό ήταν... Με συνοπτικές διαδικασίες μέσα στο επόμενο δίμηνο ο υπολογιστής εκείνος αναβαθμίστηκε σε 80386 DX και απέκτησε και καρτούλα ήχου. Περιττό να πω ότι το ΡΟΡ έλιωσε στο μηχάνημά μου αφού τότε συναγωνιζόμασταν με την παρέα για τον καλύτερο χρόνο. Και μετά ήρθε το..... Sensible Soccer, το πιο εθιστικό ποδοσφαιράκι όλων των εποχών με τα ατελείωτα matches.

Ώσπου μία μέρα κάποιος μου έδωσε το Conquests of Camelot της Sierra. Το παιχνίδι είχε EGA γραφικά αλλά ήταν τόσο πωρωτικό. Θυμάμαι έπεφτα για ύπνο, έχοντας κολλήσει κάπου, το επεξεργαζόμουν και ξύπναγα μέσα στη νύχτα για να δοκιμάσω αυτό που σκέφτηκα. Τα adventures της Sierra συνέχισαν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον μου: Conquests of Camelot, King's Quest και βέβαια τα υπέρτατα Quest for Glory, αλλά και τα Loom, Monkey Island της Lucas Games (τώρα Lucas Arts).

Mια καλοκαιρινή ημέρα άκουσα ένα φίλο και δοκίμασα το Lands of Lore, έτσι ήρθε και η μύηση στα CRPGs. Φεύγοντας για μεταπτυχιακά στην Αγγλία, μου δόθηκε η ευκαιρία να αγοράσω πολλά παιχνίδια σε πολύ καλές τιμές και η συλλογή μου διευρύνθηκε. Περίοπτη θέση κατέχουν τα Crusader: No Remorse και No Regret της Origin Systems.

Και μετά (όπως φαίνεται από το user name μου) ήρθαν τα FALLOUT με τον μοναδικό μεταπυρηνικό τους κόσμο τα οποία είναι τα δύο πιό αγαπημένα μου παιχνίδια μέχρι σήμερα.

Αυτά για αρχή και συγγνώμη αν σας κούρασα.

Καλώς ήρθες Φίλε. Πραγματικά καλώς ήρθες...

 

[houhoui]

εχοντας ενα pc 8086 με cga καρτα και σπαστικο κιτρινο χρωμα βρηκα νοημα στα εξης.

zac mccracken

nba{88-89} αναφερθηκε απο καποιον φιλο

hostages

shinobi

prince of persia

 

[DeadOrganPlayer]

Τα απομνημονεύματα ενός Gamer

Κεφάλαιο 1: Τα πρώτα χρόνια

Το να ξεκινήσει κανείς τη καριέρα του ως videogamer με το χειρότερο ίσως παιχνίδι όλων των εποχών (ET The Extra Terestrial) σίγουρα δε μπορεί να θεωρηθεί ιδανικό ποδαρικό, ακόμα κι αν αυτό γίνεται στην ιστορική κονσόλα Atari 2600. Σήμερα, 25 χρόνια μετά, πιστεύω ακράδαντα ότι το παιχνίδι εκείνο υπήρξε εκούσια επιλογή των γονιών μου με μοναδικό στόχο να αποτρέψουν την είσοδο μου στο μαγικό κόσμο των video games και να επιλέξω ίσως κάποιον άλλο (όπως πχ το κόσμο των βιβλίων η τον κόσμο της συλλογής γραμματοσήμων). Φυσικά δε τα κατάφεραν. Αντιθέτως, περισσότερο ενθουσιάστηκα παρά πτοήθηκα. Στην ηλικία των 7 ετών βλέπετε ακόμα και αυτό το παιχνίδι φάνταζε μαγικό. Για μένα υπήρξε η βάπτισή μου. Αφού δε τα παράτησα λοιπόν τότε η καριέρα προμηνύονταν λαμπρή. Όπως και ήταν. Τέσσερα χρόνια αργότερα γεμάτα Space Invaders και αφού πέρασαν δύσκολες ώρες στα χέρια μου αρκετά handheld -κυρίως της Nintedo (Donkey Kong, Green House, Rain Shower κτλ)- ήρθε η ώρα του βασιλιά.

Κεφάλαιο 2: Η Πρώτη Αγάπη

Η είσοδος του Commodore 64 στο σπίτι και η τοποθέτηση του στο υπόγειο (που αργότερα μετονομάστηκε σε ναός του videogaming) έγινε μέσα σε κατάνυξη και ευλάβεια, όπως ακριβώς του άξιζε. Έχοντας ήδη δει κάποια δείγματα γραφής από κάποιον φίλο που τον είχε ήδη στη κατοχή του δε μπορούσα να σταματήσω να ονειρεύομαι τα βράδια ότι σπάω κάθε ρεκόρ στα Summer Games ή ότι πετυχαίνω απίστευτα γκολ στο International Soccer. Μου είχε γίνει εμμονή. Φυσικά ο πατέρας μου δεν άντεξε άλλο να με ακούει και γρήγορα έφτασε η μέρα που τον περιμένω να γυρίσει σπίτι από τη δουλειά με μεγαλύτερη αδημονία από κάθε άλλη φόρα. Ο λόγος προφανής και το κόκκινο χαλί στρωμένο. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συνδέσεις καλωδίων (που για μένα εκείνη τη στιγμή φάνταζε ως μια περιττή διαδικασία που μόνο σκοπό είχε να καθυστερήσει τη λύτρωσή μου, έγινε το πρώτο Load. Η μουσική του Commando άρχισε να ηχεί στα αυτιά μου σαν θεία λειτουργία και ο στρατιώτης με τη μπλε στολή δε σταμάτησε να πυροβολεί παρά μόνο όταν οι απειλές της μητέρας μου για να κλείσω μετουσιώθηκαν σε πράξη κατεβάζοντας το γενικό. Έχοντας όμως προσπεράσει λίγα χρόνια πριν το εμπόδιο του ΕΤ, η προσωρινή αυτή συσκότιση μου φαινόταν αστεία . Τίποτα δε μπορούσε να με σταματήσει πια. Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν χιλιάδες παιχνιδοώρες σπαταλήθηκαν, εκατοντάδες παιχνίδια πέρασαν από το drive μου, δεκάδες μπήκαν στη καρδιά μου, πέντε όμως άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους πάνω μου έως και σήμερα. Impossible Mission, Goonies, Katakis, Commando και Bubble Bobble. Η σειρά τυχαία. Αυτά μαζί με τη συγκλονιστική σειρά Games της Epyx (Summer Games 1&2, World Games, Winter Games) με έκαναν να αισθάνομαι υπερήφανος που υπήρξα κάτοχος αυτού του θρύλου.

Κεφάλαιο 3: Ταξίδι στη Χώρα του 16bit

Τα χρόνια πέρασαν, τα μυαλά άλλαξαν, και ένα ιστορικό λάθος έλαβε χώρα στην ηλικία των 14. Η πώληση του Commodore 64 και όλων των παιχνιδιών για τα μάτια μιας Amiga 500 :icon_cry: . Γνωστή ξελογιάστρα η άτιμη, με παρέσυρε νέος καθώς ήμουν. Φυσικά και η αγορά της ήταν επιβεβλημένη αν ήθελα να ακολουθήσω την εξέλιξη αλλά η θυσία παραήταν μεγάλη. Χρήματα θα μπορούσαν να βρεθούν και αλλιώς. Τότε όμως δε μπορούσα να δω μπροστά.

Η αρχή αυτής της σχέσης υπήρξε περιπετειώδης και αγωνιώδης. Όταν το πρώτο παιχνίδι που βάζεις στο καινούργιο σου μηχάνημα δε δουλεύει είναι δύσκολο να πάει το μυαλό σου ότι ο Thomas Soft σε κορόιδεψε πουλώντας σου κάτι το οποίο απλά δε χρειαζόταν πια. Το Double Dragon II ποτέ δε θα μπορούσε να παίξει σε μια Amiga 500 παρά μόνο σε μια 1200. Μετά το έμαθα αυτό αλλά ο Thomas ισχυριζόταν ότι εγώ χάλασα το παιχνίδι. Δε πειράζει, κάθε αρχή και δύσκολη. Η συνέχεια υπήρξε ευτυχώς καλύτερη. Αλησμόνητα τουρνουά Kick oFF, ομηρικές μάχες στο Moonstone, ματς που κρίθηκαν στο τελευταίο δευτερόλεπτο στο TV Sports Basketball, ικανοποίηση επεκτατικών επιθυμιών στο North and South και επίδειξη οδηγητικών ικανοτήτων πάνω σε μία Lotus ήταν ένα μικρό δείγμα του τι συνέβαινε στο υπόγειο του σπιτιού μου όταν υπήρχε παρέα. Αντιθέτως, τα Turrican, Another World, Superfrog, Cannon Fodder, Gobliiins και Project-X, είναι μια ένδειξη του πως παιρνούσαν οι ώρες μου όταν δεν υπήρχε παρέα στο υπόγειο (όπως καταλαβαίνετε η παραμόνη στο υπόγειο ήταν παρατεταμένη εκείνα τα χρόνια ). Οι μέρες δόξας της Amiga κράτησαν περίπου 5 χρόνια. Οι στιγμές που μου χάρισε όμως θα διαρκέσουν στη μνήμη μου για πολύ περισσότερα.

Κεφάλαιο 4: Παρένθεση: Coin Op Addiction

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στο κεφάλαιο Μπλιμπλίκια. Χρονολογικά το τοποθετώ στο δεύτερο μισό του κεφαλαίου Commodore 64 και στο πρώτο μισό του κεφαλαίου Amiga 500. Η δράση τους υπήρξε φυσικά παράλληλη. Ο εθισμός πανομοιότυπος. Παίζοντας για πρώτη φορά Double Dragon στο ξενοδοχείο που είχαμε πάει διακοπές με τους γονείς μου ένιωσα το γνωστό εκείνο συναίσθημα που αργότερα θα το συναντούσα στις ιδιαίτερες συναντήσεις μου με το γυναικείο φύλο. Τότε ήμουνα ακόμα μικρός όμως και δε το ήξερα αυτό . Bubble Bobble, Street Fighter II, Tehkan World Cup, Outrun και φυσικά Double Dragon υπήρξαν οι βασικοί λόγοι πρόκλησης της επαναλαμβανόμενης κίνησης του χεριού μου από μέσα στη τσέπη (για να πιάσει το εικοσάρικο) προς τη σχισμή της καμπίνας (για να εναποθέσει το εικοσάρικο). Τα εμπόδια που προσπάθησε να μου βάλει το κράτος (όρια ηλικίας κτλ) φυσικά και δε κατάφεραν να με πτοήσουν. Αντιθέτως με έκαναν πιο δυνατό.

Κεφάλαιο 5: Η Επανάσταση των Υπολογιστών

Η ώρα του PC έφτασε. Αναπόφευκτο και αυτό. Ένας Pentium 133 με 16mb RAM ήταν ότι πρέπει για να μπορέσω να μεταφέρω τις μαγικές εικόνες του Need For Speed και του Command & Conquer σπίτι μου (ναι, στο υπόγειο, καλά το καταλάβατε). Το σημάδι τους όμως μου άφησαν 3 παιχνίδια. Tomb Raider, Diablo και Heroes oF Might and Magic II κέρδισαν με το σπαθί τους (και με πολλές αναβαθμίσεις) μια θέση στο προσωπικό μου βάθρο των μεταλλίων αποσπώντας αρκετές ώρες από την εκτός υπογείου ζωή μου. Ακόμα όμως και οι μεγάλοι μαραθωνοδρόμοι κάποτε κουράζονται. Έτσι και για μένα έφτασε κάποια στιγμή που μπούχτησα:animeek:.

Κεφάλαιο 6: Οι Μέρες της Αποχής

Έχοντας μόλις τελειώσει το πανεπιστήμιο, ένιωσα την ανάγκη για ξεκούραση. Για 7 τουλάχιστον χρόνια, η πόρτα του υπογείου έμεινε κλειδωμένη. Οι μόνες δόσεις που έπαιρνα πλέον ήταν στο σπίτι του κολλητού μου, και στα δωδεκάωρα τουρνουά που οργάνωνε στο Pro Evolution (Playstation). Για εκείνο το διάστημα της ζωής μου αυτές οι ώρες ήταν αρκετές. Κάτι σαν πρόγραμμα συντήρησης. Το αποτέλεσμα όπως καταλαβαίνετε ήταν να γνωρίσω εντελώς επιδερμικά τις μέρες δόξας των 2 πρώτων Playstation. Αλλά όταν ένα μικρόβιο υπάρχει στον οργανισμό αργά ή γρήγορα θα ξανακάνει την εμφάνιση του. Ήταν απλά θέμα χρόνου. Με το που απολύθηκα από το στρατό σε ηλικία 26 ετών ένα από τα πρώτα πράματα που έκανα ήταν να επισκεφτώ το Πλαίσιο της γειτονιάς μου.

Κεφάλαιο 7: Κονσόλα στο Σπίτι -κάλιο αργά παρά ποτέ-

Το μαύρο κουτί του XBOX με εντυπωσίασε αμέσως. Πόσο μάλλον όταν έβαλα το παιχνίδι για το οποίο το αγόρασα. Outrun 2. Ίσως να είμαι και ο μοναδικός που αγόρασε XBOX για αυτό το παιχνίδι, οι μέρες όμως στα μπιμπλικάδικα είχαν αφήσει καλά το σημάδι τους. Μεγαλώνοντας όμως, ο ελεύθερος χρόνος λιγόστευε, έχοντας αντίκτυπο και στη καριέρα μου ως videogamer. Τα Burnout II και Grand Theft Auto III, ήταν δύο από τα λιγοστά παιχνίδια που κατάφεραν να μου αποσπάσουν χρόνο και ενέργεια. Η αλήθεια είναι ότι μόλις βαρέθηκα να τελειώνω το Outrun τότε και η εικόνα του XBOX ξεθώριασε στα μάτια μου. Το Silent Hill IV: The Room, υπήρξε το κύκνειο άσμα του για μένα και το μοναδικό παιχνίδι που τελείωσα στο XBOX (εκτός του Outrun φυσικά).

Κεφάλαιο 8: Το Σήμερα

Το απωθημένο της μη αγοράς κάποιου Playstation στο παρελθόν ήταν τελικά αυτό που με οδήγησε να προτιμήσω το Playstation 3 από το XBOX360. Είναι νωρίς ακόμα για να γράψω τα απομνημονεύματά μου για αυτό, το μόνο που μπορώ να πω όμως είναι ότι παίζοντας για πρώτη φορά το Uncharted, ένιωσα και πάλι μετά από χρόνια εκείνα τα videogamικα σκιρτήματα που ένιωθα όταν ήμουν παιδί. Είμαι ζωντανός σκέφτηκα. Η καριέρα μου δε τελείωσε ακόμα…

 

[thamonas]

!!

Μπράβο βρε Deadorgan...και νόμιζα οτι είμουν ο μόνος που με βιογραφικό..Μου άρεσε πολύ ρε φίλε..είσαι απολαύστικος και μου αρέσει πολύ το χιούμορ σου..

Μεγάλη υπόθεση το υπόγειο φίλε...πρέπει να κατευχαριστήθηκες gaming...

Εντωμεταξύ αυτό το κόλπο με το γενικό είναι έμφυτο σε όλες τις μανάδες τελικά...

 

[manos426f]

Φίλε DeadOrganPlayer,διαβάζοντας το κείμενό σου,ένα μόνο πράγμα μου ήρθε στο μυαλό:Review φίλε,review από τα χεράκια σου για ένα PC (ελπίζω) game και σύντομα αν μπορείς...!!!!

Το....."γράφειν" το κατέχεις Α-Ν-Ε-Τ-Α !!!

ΥΠΕΡΟΧΟ post πραγματικά !!

 

[thamonas]

Review φίλε,review από τα χεράκια σου για ένα PC (ελπίζω) game και σύντομα αν μπορείς...!!!!
Το....."γράφειν" το κατέχεις Α-Ν-Ε-Τ-Α !!!

ΥΠΕΡΟΧΟ post πραγματικά !!

ΕΕΕεετσι!!!!

 

[DeadOrganPlayer]

Παιδιά σας ευχαριστώ, με κάνετε και ντρέπομαι

Δε νομίζω ότι κάνω για review φίλε Μάνο... εκεί πρέπει να είσαι σοβαρός και αντικειμενικός, κι εγώ δύσκολα θα κρατήσω εκεί το επίπεδο

Θα το περιεργαστώ πάντως σαν ιδέα και ίσως το προσπαθήσω...

edit: τώρα που το ξαναείδα το κείμενο παραήταν μεγάλο μου φαίνεται... θα πρέπει να στέλνω συγχαρητήρια επιστολή σε όποιον καταφέρνει και το διαβάζει ολόκληρο...

 

[manos426f]

Δε νομίζω ότι κάνω για review φίλε Μάνο... εκεί πρέπει να είσαι σοβαρός και αντικειμενικός, κι εγώ δύσκολα θα κρατήσω εκεί το επίπεδο

Γιατί δηλαδή ένα ευχάριστο κείμενο με χιουμοριστικό τόνο δεν είναι σοβαρό ;;

Kάθε άλλο θα έλεγα...!

Όσο για το....αντικειμενικό του πράγματος φίλε μου,review δικά μας γράφουμε εδώ πέρα,εκ των πραγμάτων ΔΕΝ γίνεται και ΔΕΝ πρέπει να είσαι αντικειμενικός !!Αλλιώς τι νόημα έχει το προσωπικό review ;;

Άν ήθελα να κάνω αντικειμενικά reviews,θα μάζευα 4-5 reviews για ένα παιχνίδι,θα τα παρέθετα εδώ και θα σας έλεγα να διαμορφώσετε άποψη για το εκάστοτε παιχνίδι.Πίστεψέ με όμως,μόνος αυτός δεν είναι ο σκοπός μου....

Όταν γράφω ένα review,αποτυπώνω τις σκέψεις,τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις που μου άφησε το παιχνίδι στο οποίο αναφέρομαι.Και νομίζω αυτό κάνει και κάθε άλλο παιδί που καταπιάνεται με κάτι τέτοιο.Συνεπώς,ας μείνει η αντικειμενικότητα στην άκρη,δεν τη χρειαζόμαστε καθόλου νομίζω σ'αυτή την περίπτωση.....

Λοιπόν,άσε τις "δικαιολογίες" ( ) και δώσε μας ένα κείμενο σου,όπως εσύ γουστάρεις και θες να το γράψεις !

 

[DeadOrganPlayer]

Η πρότασή σου θα μελετηθεί διεξοδικά σε αίθουσα συνεδριάσεων η οποία θα επιλεγεί τυχαία και σε τοποθεσία η οποία δεν θα ανακοινωθεί στον τύπο παρά μόνο μία ωρά πριν αρχίσει η συνεδρίαση. Το θέμα είναι πια στα χέρια των ενόρκων...

 

[LadyHawke]

αυτη τη συζητηση θα ηθελα να την κανουμε για ολα τα παιχνιδια γενικα, ολων των πλατφορμων.. ελλειψη δυνατοτητας ομως το γραφω στο φορουμ των IBM... Δυστυχως δεν μπορουσα να κανω αλλιως...
Θελω να σας ρωτησω αν θυμαστε ποιο ηταν το πρωτο παιχνιδι που παιξατε ποτε, ποιο σας εντυπωσιασε πιο πολυ απο ολα...

Ειχατε κολησει με καποιο συγκεκριμενο ειδος, η ησασταν φαν καποιας συγκεκριμενης εταιρειας; Ποιο παιχνιδι ηταν αυτο που σαν εσπρωξε σε αυτο;

Υπηρχαν καποια παιχνιδια η εταιρεια που 'χρωματισαν' μια εποχη της ζωης σας; ενα καλοκαιρι η μια ολοκληρη περιοδο;

Ηταν καποια παιχνιδια η κατηγοριες παιχνιδιων που μισουσατε; ο λογος;

Φυσικα τα παραπανω καλο θα ηταν να τα πουμε οσο πιο επιγραμματικα γινεται. Δεν ειπαμε να γραψουμε λογοτεχνημα, οκ;

Επειδη ξερω ποσο ενοχλητικο ειναι να ρωτας κατι και να μη απαντας ο ιδιος, υποσχομαι να γραψω το δικο μου 'βιογραφικο' οταν εχω πιο πολυ χρονο.. ως τοτε ομως feel free να μοιραστειτε

Το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα ήταν το "Prince of Persia" στο 386 PC μου (αυτό ήταν και το πρώτο μου PC).

Το είδος παιχνιδιών που μου άρεσε περισσότερο ήταν τα adventures και ειδικά αυτά της Lucas Arts. Το πιο αγαπημένο μου από την συγκεκριμένη εταιρία ήταν το "Ιndiana Jones and the Fate of Atlantis".

Παρόλα αυτά, τα πιο αγαπημένα μου adventures όλων των εποχών είναι το "Gabriel Knight - Blood of the Sacred, Blood of the Damned" της Siera και τα "Legacy of Kain: Soul Reaver 2" και "Defiance" της Crystal Dynamics/Eidos.

Γενικά μου αρέσουν τα games που έχουν κάποιο βαθύτερο νόημα ή που έχουν γρίφους που πρέπει να λύσεις για να προχωρήσεις παρακάτω, με αποτέλεσμα τα arcades να μην με ενθουσιάζουν.

 

[Other_Reality]

Το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα πρέπει να ήταν το Μπόξ στο ATARI 2600. Πρέπει να ήταν 1982-3 το πολύ, και ήμουν μόμολο. Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει το ...joystick , με το οποίο έπαιζα και χωρίς...software, απλά προσποιούμενος ότι είναι χειριστήριο αεροπλάνου. Σε υπολογιστή μάλλον ήταν το Commando στον Spectrum, με τα Way of the exploding fist και το Friday the 13th να ακολουθούν. Ειδικά το τελευταίο μου προκάλεσε παιδικούς εφιάλτες !!! Είναι απίστευτο το πόσο πολύ σε τρόμαζαν μερικά ...pixels !

Μετά τον Spectrum θυμάμαι σε φίλους έπαιζα commodore 64 και Amstrad 6128, με τα bombjack και Emilio Butragenio Soccer να κυριαρχούν. Kάπου εκεί μπήκε στο σπίτι ο Amstrad PC 1512, οπότε τίτλοι όπως Crazy cars, Prince of Persia, Outrun, Double Dragon, One on One έκαναν παρέλαση στα 2 (έτσι...) floppy drives.

To μαμούνι που με έτρωγε πάντως λεγόταν Amiga, και εκεί απόλαυσα το gaming όσο πουθένά αλλού. Άπειρα games, πολλές συγκινήσεις. Psygnosis και Team 17 είναι δύο εταιρείες που σημάδεψαν το gaming για μένα, καθώς θάυμαζα τις παιχνιδάρες τους την μία μετά την άλλη ! Αρκετά όμορφα καλοκαιρινά μεσημεράκια - απογέυματα "ξοδεύτηκαν" με τα Pacman στο χέρι είτε για Shadow of the Beast 1-2-3,Agony, Armageddon, Hired Guns, Nitro είτε για Alien Breed, Assasin, Project-X, Superfrog, Overdrive κ.ά. Νομίζω ότι σάν εταιρείες, ακόμα διατηρούν την κορυφή στην εκτίμησή μου.

Τώρα οι αναμνήσεις περισσότερο ζωντανές είναι απο τα διπλά με φίλους και συγγενείς. Δέν μπορώ να ξέχάσω την ηδονή της "τάπας" στον πατέρα μου, και εν συνεχεία εύστοχου τριπόντου στο TV Sports Basketball. Ούτε τα λαικά γκόλ στο Kick Off 2, όυτε τις ταρίφες στο Goal και στο Sensible (εκατέρωθεν). Tριπλά με παιδιά στη γειτονιά όπου γινόταν το έλα να δείς στο δωμάτιο, με Moonstone και Nitro ! Kαι φυσικά ατέλειωτο ξύλο με Final Blow, Panzas Kick Boxing, Body Blows, Shadow Fighter, Mortal Kombat. To μόνο ίσως δυσάρεστο, ήταν το ότι ξέμενα απο joystick συχνά πυκνά, καθώς άλλα έφευγαν απο το παράθυρο, άλλα τράνταζαν το πάτωμα, και άλλα έμεναν στο χέρι απο τις σφαλιάρες και το "στριφογύρισμα". Όχι τα pacman βέβαια, αλλα τα πιό πλαστικά CMS είχαν διαλυθεί στη βδομάδα.

Δέν υπάρχουν κατηγορίες που να με απωθούν, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, υπάρχουν όμως συμπάθειες όπως τα Space simulators, sci-fi/horror adventures και τα ατμοσφαιρικά action adventures/F.P.S. Γενικά, όπως αρκετοί σε αυτό το φόρουμ, έχω παίξει (και θα παίξω....) πάρα πολλά παιχνίδια και παρόλα αυτά δέν μπορώ να πώ ότι το Χ είδος με συγκινεί και μόνο. Θα απολάυσω ένα καλό adventure, ένα καλό RPG, ένα καλό ποδοσφαιράκι, ένα καλό Action.

 

[sahasrahla]

To πρώτο μου παιχνίδι σε δικό μου PC ήταν το Τanks το κλασικό που ρυ8μίζεις αέρα ,ταχυτητα κλπ για να πετύχεις το άλλο τανκ..Σε αλουνου PC είχα ψιλοπαίξει τα Αladdin(παιχνιδάρα) και Prince of Persia(το σιχάθηκα)..

Μετά πήρα αυθεντικά παρακαλώ τα Fifa '99 και Resident Evil2 και για να τα απολαύσω τότε είχα πάρει και μία RivaTNT!!

Μετά ήρθε το πρώτο μου κόλημα(σκιρτημα που λέμε ) όταν ένας γνωστος μου, μου έδωσε το Age of Empires(ανακάλυψα τις αντιγραφές τοτε )..

Έκτοτε ακολούθησαν 2 βασικά κολήματα :τα Manager, αρχίζοντας από το Championship Manager 2000\2001,και τα adventures αρχίζοντας από το Longest Journey και ακολούθησαν Gabriel Knight 3,Broken Sword 1&2,Monkey Island 1&3,Dracula,Syberia,μέχρι και ερασιτεχνικά text adventures έψαχνα!

Που και που έκανα κανα διάλειμα με το Diablo II ,και έχω παράπονο οτι πάντα μου φαινόντουσαν χαώδη και λίγο βαρετά τα computer rpg..Mόνη εξαίρεση αν και αυτό ήθελε υπερβολικό χρόνο να ασχοληθείς, το Planescape Torment..

Τώρα το PC το χω κυρίως για καναν emulator(για να τερματίσω επιτελους το Final Fantasy VII!)..

Παιχνίδι επίσης που απεχθάνομαι είναι το Civilization σε βαθμό που να μη θέλω καν να ασχοληθώ με turn-based strategies...

Που και που έπαιζα και action με το Mafia να θεωρώ κορυφή και τα GTA απλά για να περνάω την ώρα μου..

Απάθεια έχω επίσης με τα FPS..Αν τυχει θα παίξω κάποιο για λίγο αλλά ας πούμε δε τρελαίνομαι που δεν έχω παίξει το Half-Life(αλλά τρελαίνομαι που δεν έχω παίξει το Grim Fandango !)

Γενικά εκτός από τα adventures και το manager το pc δε με τραβάει για gaming..

όπως και να το κάνουμε οι κονσόλες είναι άλλο μεράκι..

 

[manos426f]

Πραγματικά με...ψιλομπερδεύεις εσύ φίλε !

Prince of Persia(το σιχάθηκα)..

Έκτοτε ακολούθησαν 2 βασικά κολήματα... ...και τα adventures αρχίζοντας από το Longest Journey και ακολούθησαν Gabriel Knight 3,Broken Sword 1&2,Monkey Island 1&3,Dracula,Syberia,μέχρι και ερασιτεχνικά text adventures έψαχνα!

Παιχνίδι επίσης που απεχθάνομαι είναι το Civilization σε βαθμό που να μη θέλω καν να ασχοληθώ με turn-based strategies...

(...αλλά τρελαίνομαι που δεν έχω παίξει το Grim Fandango !)

(BTW,αύριο με τον κηδεμόνα σου !!! )

Αυτό με το Prince of Persia δηλαδή να μην έλεγες μόνο...