Η βραδιά ξεκίνησε με ήττα για μένα, αφού πέρασα από το Μοναστηράκι για να επισκεφτώ το βιβλιοπωλείο που είχε αναφέρει ο Kuv, δυστυχώς όμως εκείνη την ώρα έκλεινε! Τελικά επισκέφτηκα ένα άλλο για να προμηθευτώ δύο κόμικ για τον τυχερό της πίτας, ένα του 1983 κι ένα του 1988 αν θυμάμαι καλά.
Ωραία ήταν, ήθελα να καθίσω πολύ παραπάνω αλλά δυστυχώς η Ρούλα ήταν πολύ κουρασμένη και παρότι περνούσε κι αυτή καλά δεν άντεχε άλλο. Πραγματικά συντρίψαμε το περσινό ρεκόρ, παρά τις απουσίες! Ο Rygar έψαχνε κορόιδο να αναλάβει την χρήση της μηχανής του και ο κλήρος έπεσε σε μένα.

Ελπίζω να μην είναι χάλια το βίντεο και οι φωτογραφίες που τράβηξα, δεν ήταν και η πιο plug-and-play συσκευή που έχω πιάσει, είχε πιο πολλά κουμπιά κι από cockpit Boeing!
Απίστευτο το ότι από 40 κομμάτια βασιλόπιτας κατάφερα να πέσω πάνω στην Juanita τη στιγμή που ετοιμαζόταν να παραδώσει αυτό που περιείχε το φλουρί! Τώρα το σκέφτομαι και γελάω αλλά όταν το είδα στο πάτωμα ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί...

Πάντα το έλεγα πως όταν δεν κρατάω joystick είμαι ο πιο ατσούμπαλος άνθρωπος του κόσμου!
Να' μαστε καλά παιδιά να ξαναζήσουμε πολλές τέτοιες στιγμές, αν και ουσιαστικά χθεσινός νιώθω σαν να βρίσκομαι εδώ χρόνια.