Το πρώτο τσιγάρο ...

[Kambia]

Μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν ν' αντέχει ανθρώπινος οργανισμός συνεχές κάπνισμα σε συνδυασμό με έντονη σωματική άσκηση επί 4 ώρες ...

Και μενα με εχουν βαλει κατω καπνιστες σε περπατημα και τρεξιμο

Μη σας κάνει εντύπωση. Απλά στην αντοχή και στο τρέξιμο όταν "δουλεύονται" δεν παίζει ρόλο αν καπνίζεις ή οχι. Υπάρχουν και μαραθωνοδρόμοι που καπνίζουν χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να κάνουν τα 42,196 χλμ.

Απλά retrofan αν ο οδηγός σας δεν κάπνιζε θα έκανε πολύ πολύ καλύτερο χρόνο, άλλωστε η δουλειά του είναι αυτή

Και μια και έγραψα στο παρόν θέμα να πω οτι ποτέ δεν το δοκίμασα και ποτέ δεν είχα την περιέργεια να δοκιμάσω τσιγάρο. Και μόνο που θυμάμαι την ναυτία που μου προκαλούσε ο καπνός και η μυρωδιά του όταν κάπνιζε στο αμάξι ο πατέρας μου, φτάνει (Μέγα έγκλημα...)!!!! Παθητική λοιπόν καπνίστρια και γω.

 

[Rygar]

Νομίζω ότι, μη ούσα καπνίστρια, αντιμετώπιζα πάντοτε το τσιγάρο λίγο "ελαφρά". Γι' αυτό και άνοιξα το θεματάκι, χωρίς να σκεφτώ ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ μ' αυτή τη συνήθεια #)

Τετοια θρεντς δίνουν μεγάλη αξία στο φορουμ . Ολοι μας εχουμε ταλαιπωρηθεί για διαφορετικούς λόγους, και αν ανοίγονται τετοια θρεντς, βοηθάει να τα βγάζουμε από μεσα μας ιδίως όταν διαπιστώνουμε πώς εχουμε πολλά κοινά με τους αλλους ανθρώπους.

Αφτα.

 

[video80]

Είμαι και γώ απο τους αδικιμενους του τσιγάρου. Παθητικός καπνηστης απο το Γυμνάσιο (μπλιάχχ!!) ακολούθησε το ΤΕΙ σαν φοιτητης ,σε όλους τους χώρους της σχολής (εργαστήρια - καφετέρια - αμφιθέατρο κτλ...) και μετά ο στρατός.

Και δεν αναφέρω τους χώρους δουλειας οπου εργάστηκα.

Πιστεύω οτι ένα μεγάλο ποσοστό των καπνιστών ζηλέυουν τελικά αυτους που δεν καπνίζουν παρενοχλοντας τους αδιακρίτος! Και δεν θα ξεχάσω οτι πολλά άτομα συγγενεις και φίλοι τότε προσπαθούσαν να με παρασύρουν σε αυτή τη συνήθεια.Φισικά δεν τους άκουσα ,γιατί είταν κάτι που δεν μου άρεσε ,το σιχενόμουν.

Εξέρεση αποτέλεσε ο αργυλές (δεν ξέρω αν ποιάνετε) , οπου έκανα 2-3 τζούρες το καλοκέρι του 2003 σε ένα μαγαζι του Λονδίνου οπου βρισκομουνα με μια παρέα (Ελλήνων φισικά).

 

[Maverick]

Ήμουν γύρω στα 15 όταν πήρα να καπνίσω ένα τσιγάρο από το ξεχασμένο στο σπίτι πακέτο με τσιγάρα ενός θείου μου. Ήταν ένα κόκκινο πακέτο, νομίζω Astor. Βγήκα στο μπαλκόνι, ήταν μια καλοκαιρινή νύχτα, οι γονείς μου κοιμόταν, πήρα και την αδερφή μου μαζί (να με μαζέψει αν πάθω κάτι κακό) και το άναψα. Όταν φύσηξα (όπως έκανα με τα άδεια μασουράκια των ντεμισέδων που έραβε η μαμά μου) δεν έγινε τίποτε! Αλλά όταν ρούφηξα… πωπω θαύμα!!! Τι θαύμα δηλαδή! Αηδία… αλλά δε γινόταν να παραδεχτώ κάτι τέτοιο… Η γεύση ήταν χάλια, το αίσθημα πνιγμού επίσης, αλλά έβγαζα καπνούς από το στόμα μου!!! :burn:


Κι έτσι ζορίστηκα λίγο και άρχισα να καπνίζω. Δεν κάπνιζα πολύ, αλλά κάπνιζα καθημερινά. Κάπνιζα στην πίσω αυλή του σχολείου, κάπνιζα στις καφετέριες που έβγαινα με την ξαδέρφη μου, κάπνιζα μπροστά στα αγόρια για να τους δείξω τι απελευθερωμένη και προχωρημένη πουήμουν.


Το έκοψα στα 23 μου με την ευκαιρία της δεύτερης εγκυμοσύνης μου.


Δυο φορές όμως, μετά από χρόνια,στα 30 και στα 34 μου, πήγα να το ξαναρχίσω… Κάπνισα για λίγους μήνες, μέχρι που κατάλαβα τι πήγαινα να κάνω και το σταμάτησα. (Ναι, μπορώ να κάνω το ίδιο λάθος δυο φορές. Και τρεις…) Ξεκίνησα απλά, βάζοντας ένα τσιγάρο στο στόμα μου, χωρίς να το ανάβω, για μια βδομάδα περίπου… Μετά το άναψα… Ήταν απολύτως λογική εξέλιξη…


Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και πιστεύω ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξανακάνω τέτοια βλακεία! (ποτέ μηλες ποτέ…)


Επίσης, θέλω να πω, ότι άλλο η αποτοξίνωση και άλλο η απεξάρτηση… Δυστυχώς, μία φορά καπνιστής, για πάντα καπνιστής. Το σώμα δεν το ξεχνάει ποτέ… Οπότε, καλά είναι να μην το αρχίσει κάποιος (μια κοινωνική προσφορά της Maverick).

 

[cloud]

Αν πω ότι ακόμα και σήμερα δεν το έχω πλησιάσει, τι θα πείτε...;

Ευτυχώς, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω μία φυσική απέχθεια προς τα τσιγάρα και γενικά τα είδη καπνιστού.. Σε σημείο μάλιστα που ακόμα και να πιάσω τσιγάρο στα χέρια μου μπορώ να ξεράσω (Και δεν κάνω καθόλου πλάκα!)..

 

[taksidiotis]

Χμ,το πρώτο τσιγάρο ε???

Ήμουν 16 όταν πήρα δικό μου πακέτο,θυμάμαι ήταν camel και νομίζω τα χα πάρει 450 δραχμές τότε.

Ήμερα παρέλασης ήταν και κλασσικά ήμασταν σε μπαρ.

send from my Samsung GS-III white beast

 

[Thor]

Ο πατέρας μου κάπνιζε φανατικά στα παιδικά μου χρόνια οπότε από μικρός είχα την εικόνα για το κάπνισμα ότι ήταν μια βρωμερή βλακεία που κάνουν οι μεγάλοι. Επιπλέον στα 15 μου πέρασε μια καλοκαιρινή πνευμονία που τον τρόμαξε και ο γιατρός το εκμεταλλεύτηκε και τον έκανε να κόψει το κάπνισμα μαχαίρι χωρίς τσίχλες, αυτοκόλλητα, ναργιλέδες και λοιπές βλακείες που χρησιμοποιούν οι καπνιστές ώσπου να το ξαναρχίσουν (και το κρατάει από το 1992) παρόλα αυτά κατά την πενθήμερη είχα κάνει καμιά δεκαριά τσιγάρα και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αλλά είχα σκεφτεί ότι με το εβδομαδιαίο κόστος του καπνίσματος θα μπορούσα να αγοράζω CDς βιβλία ή κόμιξ που για μένα τότε (και τώρα) μετρούσαν περισσότερο από την μαγκιά ή τη μούρη που μου προσέφερε το κάπνισμα και θεωρώ ότι τελικά καλά έκανα.

Το άλλο πονεμένο θέμα με το παθητικό κάπνισμα. Σίγουρα οι αντικαπνιστές συχνά είμαστε υπερβολικοί όμως από την άλλη και οι καπνιστές δεν πάνε πίσω... Όταν δούλευα σε τράπεζα και μετά την "εφαρμογή" (μην πω τίποτε και μου βγει ακατάλληλο το ποστ)του αντικαπνιστικού νόμου μέσα στο κατάστημα να γίνεται ντουμάνι. Αφού ειδικά το καλοκαίρι είχαμε ανοιχτή την πόρτα (σε τράπεζα είπαμε) για να βγαίνει έξω ο καπνός και ήμουν ο μόνος μη καπνιστής εκεί οκ δεν είπα να μην καπνίζεις καθόλου αλλά δείξε λίγο σεβασμό και στον άλλο... Άλλη φάση σε καφετέρια στο χωριό μου χειμώνα ο καπνός να κόβεται με το μαχαίρι αφού αν έπεφτες θα έκανες 10 λεπτά να αγγίξεις πάτωμα και να'ναι ο άλλος που έχει καπνίσει μισό πακέτο τσιγάρα και να ρωτάει ενώ καπνίζει "δε σου φαίνεται ότι έχει λίγο κάπνα εδώ μέσα?" και ρωτώ κύριε πρόεδρε γίνεσαι μπερζέρκερ ή δε γίνεσαι?

 

[krios]

Το πρώτο τσιγάρο ήταν αυτό της περιέργειας. Τεσσάρων ετών πήρα ένα τσιγάρο κρυφά εννοείται, το άναψα και το έσβησα και το ξαναέβαλα στη θέση του. Ξεκίνησα να καπνίζω στα 14 δεκαπενταύγουστος 1983. Το θυμάμαι σαν τώρα. Ξύπνησα και το πρώτο πράγμα που θέλησα ήταν να καπνίσω. Αντινικότ 22 και στη συνέχεια είχα δοκιμάσει σχεδόν όλες τις μάρκες. Αυτή που μου άρεσε πολύ ήταν το Milde Sorte. Σίγουρα κόβοντάς το ανέκτησα τις αντοχές μου. Τώρα καπνίζω εντελώς περιστασιακά. Ημικρανίες ελαττωμένες και πιο λευκά δόντια. Κιλά δεν πήρα, θα έλεγα πως έχασα μιας και που μαζί με το τσιγάρο έφυγε και το ποτό.

 

[αριαδνη]

Ισχύει ρε παιδιά η θεωρία οτι αν κάποιος δεν καπνίσει μέχρι τα 21, δύσκολο να το πιασει μετά, εκτος και αν έχει εργασιακό άγχος και στριμωωχθει! Τουλάχιστον αυτό άκουγα μικρή'' αν το παιδι δεν δοκιμάσει τσιγάρο μεχρι τα 21 μην το φοβάσαι μετά, δεν πρόκειται να καπνίσει''

 

[D@redevil]

Ισχύει ρε παιδιά η θεωρία οτι αν κάποιος δεν καπνίσει μέχρι τα 21, δύσκολο να το πιασει μετά, εκτος και αν έχει εργασιακό άγχος και στριμωωχθει! Τουλάχιστον αυτό άκουγα μικρή'' αν το παιδι δεν δοκιμάσει τσιγάρο μεχρι τα 21 μην το φοβάσαι μετά, δεν πρόκειται να καπνίσει''

Δύσκολο, ναι! Ακατόρθωτο, όχι... Η μητέρα μου ξεκίνησε να καπνίζει στα 25!... Ο λόγος? Για να κάνει παρέα στον πατέρα μου....

 

[iggylebowski]

Το πρώτο μου τσιγάρο ήταν στα 12 που έκλεψα μέσα από το πακέτο του πατέρα μου. Το κάπνισμα το ξεκίνησα περίπου στα 16. Το πρώτο μου τσιγάρο ήταν Άσος, και το είχα πάρει από το περίπτερο έξω από το λύκειο. Μάλιστα δεν πήρα πακέτο, τότε πουλούσαν χύμα τσίγάρα και είχα αγοράσει τρια από το μοναδικό πακέτο που είχε ο περιπτεράς ανοιχτό. Μετά από 23 χρόνια δεν υπάρχει κάποια μέρα που δεν έχω βάλει τσιγάρο στο στόμα μου. Ξεκίνησα με Prince μαλακό, όταν ήμουν στο στρατό για περίπου δυο χρόνια το γύρισα σε Sade άφιλτρα, απλά γιατί μου άρεσε η κασετίνα και μετά στριφτά γιατί δεν παλευόταν οικονομικά να καίω δυο πακέτα τσιγάρα τη μέρα. Και όπως λέει ο Andy Garcia στο Dead Again για τα στριφτά τσιγάρα: "Ξεκίνησα στριφτά για να καπνίζω λιγότερο και τελικά έμαθα να στρίβω γρηγορότερα". Θυμάμαι στο σχόλείο για να κρύψω το πακέτο από τους δικούς μου είχα κάνει θήκη μέσα σε κάποιο παλιό σχολικό βιβλίο, κόβωντας στο σχήμα του πακέτου αρκετές σελίδες στο εσωτερικό. Σέβομαι αυτούς που δεν καπνίζουν και προσπαθώ να ελέγξω το πάθος μου μπροστά τους, αλλά για τον αντικαπνιστικό νόμο ένα έχω να πω: Πώς είναι δυνατόν να είναι νόμιμο το προϊόν και να ποινικοποιείται ο χρήστης;

 

[Thor]

Σε αυτό έχεις δίκιο αν και νομίζω ότι ο νόμος περισσότερο ήταν για να το βουλώσουμε οι παθητικοί καπνιστές παρά για να δοθεί μια λύση στο πρόβλημα...

Νομίζω ότι όταν ένας καλός καπνιστής πεθάνει η ψυχή του πάει στην Κίνα. Είχα βρεθεί εκεί πέρσι τον Αύγουστο και κάπνιζαν ως και μέσα στα ασανσέρ

 

[iggylebowski]

Νομίζω ότι όταν ένας καλός καπνιστής πεθάνει η ψυχή του πάει στην Κίνα. Είχα βρεθεί εκεί πέρσι τον Αύγουστο και κάπνιζαν ως και μέσα στα ασανσέρ

Αυτό είναι, μετανάστευση λόγω καπνίσματος

 

[misha]

Αδέρφια το πρώτο μου τσιγάρο το δοκίμασα στα δεκατέσσερα απο ενα πακέτο κλάσικ λάϊτς παπαστράτος που είχε αγορασει η αδερφή μου η πρώτη ρουφηξιά δεν μου προκάλεσε βήχα ούτε κάποια ιδιαιτερη αηδία μπορώ να πω πως η μυρωδιά του καπνου σε μικρές δόσεις απο τα τσιγάρα θείων οταν ήμουν μικρός μου άρεσε αρκετά τέλοσπάντων οι επόμενες τζούρες του πρώτου τσιγάρου μου προκάλεσαν βήχα και οταν κάπνισα αυτό το πρώτο τσιγάρο ένιωθα μια φοβερή ταχυπαλμία μια εντονη και ιδιότυπη ζάλη και για αρκετή ωρα δεν μπορούσα να πάρω ούτε τα πόδια μου εκείνη την ημέρα κάπνισα κανα δυο τσιγάρα μετα απο αρκετές ώρες βέβαια και ενιωσα τα ίδια πράγματα να σήμειώσω πως αυτο γινόταν για κανένα μήνα όποτε κάπνιζα τσιγάρο και αυτό έφυγε απο τότε τελείως.Κάπνιζα λοιπόν αρκετά συχνά ως τα δεκαοχτώ ποτέ όμως στο σχολείο.Απο τα δεκαοχτώ μεχρι τα εικοσιένα καπνιζα καθημερινά δεκαπέντε τσιγάρα την ημέρα ως που στα εικοσιένα επαθα μια κρίση πανικου που νόμιζα οτι ήταν κρίση άσθματος ωστοσο δεν είχα απολύτως τιποτα οπως είπαν οι γιατροί όμως μετα απο λίγους μήνες το έκοψα όχι για λόγους υγείας καμία σχέση απλά όλους αυτούς τους μήνες που κάπνιζα δεν μου έκανε καμία αίσθηση υστερα απο εκείνη την ημέρα.Πριν ενάμησι χρόνο όμως εντελώς αυθόρμητα μου ήρθε η επιθυμία για τσιγάρο (ήμουν σε κάπως άσχημη φάση) και ζήτησα ένα απο την αδερφή μου ένα εχω να πω πως η αισθηση ηταν το ίδιο καλή όπως παλιά και μου άρεσε λές και δεν το είχα κόψει ποτέ απο τότε καπνίζω περιστασιακά όποτε βγαίνω με φίλους και το πακέτο που αγοράζω το κρατάω για τρείς μέρες και πραγματικά ως τώρα δεν μου έχει περάσει απο το μυαλό να το κόψω.Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία μου με το τσιγάρο.

 

[johnny19818]

Το πρώτο τσιγάρο το έκανα τράκα από συμμαθητή ενός φίλου μου (τον οποίο δεν γνώριζα καν) ένα Σάββατο σε κλαμπ.Marlboro lights η μάρκα. Ήμουν 16. Μετά, στην τρίτη Λυκείου κάναμε τσιγάρο, η παρέα στο καπνιστήριο όλοι μαζί, είχαμε ένα πακέτο στα διαλλείματα. Στην 5ήμερη το ξεσκίσαμε βέβαια. Φοιτητής και φαντάρος έκανα σπάνια να πω την αλήθεια και μόνο με την παρέα σε φάση ποτό καφέ κτλ. Ποτέ μου δεν έχω πάρει τον καπνό μέσα πάντως.

Η πλάκα ήταν όταν ένα Πάσχα, σε οικογενειακή μάζωξη (γονείς, παππούδες κτλ) και ενώ όλοι ήξεραν ότι δεν καπνίζω, σκάει μύτη ο θείος μου με πούρα. Ανάβω κι εγώ ένα σαν να μην τρέχει τίποτα και μένουν όλοι κάγκελο... Γενικά πάντως, ούτε πακέτο αγοράζω ούτε ποτέ θεωρήθηκα ότι είμαι καπνιστής αν και οι γονείς μου καπνίζαν πολύ και η αδερφή μου ακόμη και τώρα. Δε βρίσκω λόγο να καπνίζω και απεχθάνομαι τη μυρωδιά του καπνού που βγαίνει από τους καπνιστές.

 

[tonytony]

Δυστυχώς ξεκίνησα αυτή τη κακιά συνήθεια από τα 15 μου στο σχολείο και ακόμα πιο δυστυχώς...δε κατάφερα να το κόψω...μέχρι και σήμερα...

Το πρώτο πρώτο δε θυμάμαι πότε ήταν ακριβώς αλλά όλοι τότε το ξεκινούσαμε για..."μαγκιά" στα κορίτσια , να δείχνουμε πιο άντρες κτλ κτλ...Μυαλό κουκούτσι τότε τι να πεις...

 

[panp]

Ο πατέρας μου είχε κίτρινα δάχτυλα, και κανείς δεν είχε ποτέ τη χαρά να του προσφέρει τσιγάρο, γιατί πάντα ανάμεσα στα δάχτυλα αυτά ήταν ένα αναμμένο τσιγάρο. Αποτέλεσμα : να γίνουν και οι δυο γιοι αντικαπνιστές, από σιχαμάρα. Μιλάμε για καταστάσεις όπως καμένα σεντόνια στην κρεβατοκάμαρα, καμένα κομοδίνα κλπ., δηλ. "όσο έχω ανοιχτά μάτια, καπνίζω".

Ο πατέρας δεν πήγε βέβαια από αυτό, αλλά αν βάλεις και κανα δυο "όμορφα" που συνέβησαν τώρα τελευταία, με ξαδέρφια που δεν πέρασαν τα 55, το θέμα "τσιγάρο" έχει κλείσει πριν καν αρχίσει.

Θα μου πεις, γιατί γράφεις; Γιατί φυσικά δοκίμασα, και σε κάποιες διακοπές (αλλά αυστηρά μόνο εκείνες τις μέρες), κάπνισα και κάποια μετρημένα πουράκια Backwoods. Αυτά πριν από καμια δεκαπενταριά χρόνια.

Σήμερα όμως, και το λέω με...περηφάνεια, ίσως είμαι από τους πιο "σκληρούς" αντικαπνιστές... Μιλάμε, μπαίνω σε μαγαζί που καπνίζει ο ιδιοκτήτης, και επι τόπου μεταβολή και φεύγω...

 

[konc]

Εντυπωσιακά (και απίθανα σύμφωνα με ότι διαβάζω) απολαυστικό από τα 14 μου στην πρώτη καφετέρια που πάτησα το πόδι μου. Για 15+ χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου μέχρι πριν 1 χρόνο και κάτι, στα 32 μου, που κάπνισα το τελευταίο. Δυστυχώς ακόμα η μυρωδιά του καπνού είναι υπέροχη και ίδια με αυτή που με τράβηξε από την πρώτη στιγμή, ευτυχώς τα θετικά από το κόψιμό του τόσα πολλά που δεν παίζει να το ξαναβάλω στο στόμα μου!

 

[Deathshadow]

Tο πρωτο μου τσιγαρο το εκανα πολυ αργα.Στο λυκειο δηλαδη πολλυυυυ παλια.Την πρωτη φορα κοντεψα να πνιγω.Την δευτερη προσπαθησα να κατεβασω τον καπνο και μου γυρισαν τα ματια οποτε ειπα τελος δεν προκειται να ξεκινησω ποτε αυτη τη συνηθεια!!!Βρηκα αλλο παθος το οποιο ειναι επωδυνο μονο στην τσεπη μου (αλλα ελεγχομενο) και καθολου στην υγεια μου .

 

[WalkerYannis]

Το ξεκίνησα στο στρατό για να προσαρμοστώ με την "παρέα". Δε μου άρεσε ποτέ και το παράτησα πολύ γρήγορα! Έτσι απλά.