Δεν είχα ποτέ Amiga, αλλά έχω ξοδέψει πάααρα πολλά καλοκαιρινά μεσημέρια στο εν λόγω μηχάνημα...
Είχε ένας φίλος μου, ο Αντρέας, στο Κόκκινο Λιμανάκι (δίπλα στη Ραφήνα) εκεί που είχε ένα εξοχικό ο θείος μου και παραθερίζαμε κάθε καλοκαίρι. Συνήθως λοιπόν, μετά το παραδοσιακό πρωινό μπάνιο και το μεσημεριανό φαΐ, ακολουθούσε τρίωρη υποχρεωτική σιέστα μέχρι να περάσουν οι "ώρες κοινής ησυχίας" και να βγούμε έξω να παίξουμε με τους φίλους μας, η οποία ήταν το μεγαλύτερο μαρτύριο που μπορούσες να υποβάλλεις εμένα, την αδερφή μου και τις ξαδέρφες μου (συνήθως τη βγάζαμε ακίνητοι/αμίλητοι διαβάζοντας βιβλία και περιοδικά, δεν είχα δυστυχώς φορητές κονσόλες τότε)... Αν τα κατάφερνα λοιπόν, τους έπειθα κάποιες μέρες να μου επιτρέψουν να πάω στο σπίτι του Αντρέα, όπου λιώναμε μέχρι το απόγευμα στην Amiga του.
Συνήθως κάθε καλοκαίρι ήταν αφιερωμένο σε ένα αθλητικό παιχνίδι:
Sensible World of Soccer, TV Sports Basketball, Goal! κ.λπ. Θυμάμαι μάλιστα πως σε όλα είχαμε τη μανία να φτιάχνουμε ελληνικά πρωταθλήματα και όχι μόνο της πρώτης κατηγορίας. Κι εντάξει στο SWOS, τις είχε τις ομάδες και αλλάζαμε απλώς τις συνθέσεις. Στο Goal! αν θυμάμαι καλά, είχαμε φτιάξει μέχρι και τους 2 ομίλους της Γ' Εθνικής! Και μιλάμε πως επειδή ήμασταν σε ενεργή περίοδο μεταγραφών, ΚΑΘΕ μεσημέρι, "έπρεπε" να παίρνουμε τις αθλητικές εφημερίδες (δεν υπήρχε ίντερνετ, τότε) και να ψάχνουμε στα νέα της Γ'Εθνικής για να μην μας ξεφύγει το παραμικρό (λες και θα έβλεπε το "mod" και κανείς άλλος εκτός από εμάς τους δυο και 1-2 άλλους φίλους μας)
Βέβαια, δεν περιοριζόμασταν μόνο στα αθλητικά παιχνίδια, αλλά από τη στιγμή που ήμασταν δυο, τα προτιμούσαμε ώστε να μην παίζει ένας και να κάθεται να βλέπει ο άλλος. Από τα μη αθλητικά πάντως, αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο από όλα, είναι το πρώτο adventure που "έπαιξα" ποτέ μου, το
Simon the Sorcerer: Ο Αντρέας έπαιζε κι εγώ του διάβαζα το walkthrough...