Μερικα πραγματα για το Blade Runner, την αγαπημενη μου ταινια. Τα θυμηθικα διαβαζοντας για τον Ρ.Σκοττ σε ενα αλλο θρεντ.
Το Blade Runner γυριστικε το 1982 απο τον ανερχομενο τοτε Ρ.Σκοττ, με ενα πολυ σημαντικο budget για την εποχη και με σημαντικο καστ, Χ.Φορντ, Ρ.Χαουερ, Σ.Γιανγκ. Η ταινια στηριχτικε πολυ ελαφρα στο βιβλιο του Philip K.Dick με τον τιτλο "Do Androids Dream of the Electric Sheep". Πραγματικα, οποιος εχει διαβασει το βιβλιο θα βρει μικρη σχεση, το βιβλιο ειναι κοινωνικο-θρησκευτικο, ο αναγνωστης θα καταλαβει για το ρολο των ζωων-ρεπλικες και τη σημασια τους στην εκει κοινωνια.
Ο ιδιος ο συγγραφεας αποκυρηξε σθεναρα την ταινια. Ενας αλλος μεγαλος συγγραφεας της επιστημονικης φαντασιας, ο William Gibson, ειχε δηλωσει οτι σοκαριστικε οταν ειδε τη ταινια. "Δε μπορουσα να φανταστω οτι καποιος αλλος ειχε αποτυπωσει τοσο εντονα οσα εγω ειχα στο μυαλο μου". Δηλωσε μαλιστα, οτι εφυγε στα πρωτα δεκα λεπτα της ταινιας σε κατασταση σοκ.
Τπ προτζεκτ της ταινιας ξεκινησε πολυ φιλοδοξα και με πολλα χρηματα, χωρις τα πραγματα να ειναι ροδινα. Οι Σκοττ και Φορντ ητανε στα μαχαιρια διαφωνοντας παρα πολλες φορες για την ταινια. Και κατι σχεδον αστειο, προς το φιναλε η παραγωγη ξεμεινε απο χρηματα. Οι παραγωγοι αρνηθηκαν να δωσουνε αλλα καθως ηδη ειχανε ξεφυγει πολυ. Μπροστα στο ενδεχομενο η ταινια να μη κυκλοφορησει ποτε, το στουντιο σκεφτηκε και εκανε το εξης:
<οποιος ειναι λιγο παρατηρητικος θα το πιασει αμεσως>
Σε μια εκδοχη του φιναλε, Ντεκαρντ και Ρεητσελ φευγουνε μαζι σε ενα αμαξι μεσα απο βουνα και πρασινα τοπια, με συννεφα. Αυτες οι σκηνες ειναι κομμενες σεκανς απο την αρχη της "Λαμψης" με πρωταγωνιστη τον Τ.Νικολσον.
Η ταινια δεν πηγε καλα εισπρακτικα οταν βγηκε στα σινεμα. Οι κριτικοι το εθαψαν και γρηγορα ξεχαστηκε. Δεν ητανε παρα αρκετα μετα και με την γενικοτερη ανοδο της επιστημονικης φαντασιας που εκτιμηθηκε και αγκαλιαστικε απο το κοινο. Πρακτικα "ξαναπαιχτηκε" και βρηκε μεγαλη ανταποκριση στο κοινο, που αναρωτιοταν τελικα αν ο Ντεκαρντ ητανε ή οχι ρεπλικα. Φλεγομενες συζητησεις και αναλυσεις της ταινιας (χωρις υπερβολη) σε εντυπα και παρεες, ωσπου ο ιδιος ο Ρ.Σκοττ στα τελη των 90ς (1998 αν θυμαμαι καλα) να δωσει την απαντηση σε μια τηλεοπτικη εκπομπη.
Το ιδιο μπερδεμα και με την (φανταστικη) μουσικη του Παπαθανασιου. Ως το 1994 δεν υπηρχε επισημο soundtrack, παρα μονο ορχηστρικες εκτελεσεις των κομματιων, παρανομες εκδοσεις σε χαλια ποιοτητα και διασπαρτα κομματια σε κυκλοφοριες του Vangelis. Το 1994 τελικα, το επισημο soundtrack της ταινιας κυκλοφορησε επι ευκαιριας του Director's Cut που βγηκε στα σινεμα.
Το Δεκεμβρη του 2007 κυκλοφορησε μια "επετειακη" κυκλοφορια της μουσικης, ενα σετακι απο τρια cd, με ακυκλοφορητο υλικο συν τοις αλλοις, κατω απο τον τιτλο "Blade Runner Trilogy".
Πριν απο ενα χρονο περιπου κυκλοφορησε (κατ'εμε) το καλυτερο πακετο για τους οπαδους της ταινιας. Ενα πακετο απο 5 DVD με το τιτλο "Blade Runner - The Final Cut (5-Disc Ultimate Collectors' Edition)". Περιλαμβανει 5 (!!!) εκδοσεις της ταινιας, απο το (μαλλον καλυτερο) Director's Cut, μεχρι το "Workprint", μια preview εκδοση της ταινιας πριν κυκλοφορησει.
Επισης, πανω απο 40 λεπτα κομμενων σκηνων, ενα φοβερο
ντοκυμαντερ για τη ταινια και αρκετα commentaries, οπως και 8 πολυτελεις εικονες απο σχεδια (drawings - drafts). Μιλαμε για σχεδια των γραφιστων για τον κοσμο και τις συσκευες (εχει ας πουμε το Voight-Kompff σε σκιτσο).
Ακομα καλυτερο πακετο, αυτο που κυκλοφορησε μονο στην Αμερικη, το βαλιτσακι του Blade Runner, που εχει ολα τα παραπανω σε αλουμινενια βαλιτσα που περιλαμβανει μια μινιατουρα του αμαξιου του Ντεκαρντ, καθως και ενα οριγκαμι μονοκερο.
Κλεινοντας, η προσωπικη μου αποψη, οτι δεν προκειτε ενα φιλμ για τον καθενα, δεν ειναι η off-the-mill επιστημονικη φαντασια, ειναι παντως φοβερα καλογυρισμενο, αισθητικα ανυπερβλητο μεχρι σημερα, με υπεροχη μουσικη και ηθοποιιες. Μια πολυ βαθεια ταινια που λιγο πολυ ορισε το ρευμα του Κυβερνοπανκ, γυρισμενη με εντονο το πνευμα του Film Noir.
Και εφοσον ολα αυτα γραφονται σε ενα (και) gamers φορουμ, αξιζει πολυ το παιχνιδι που κυκλοφορησε απο την Westwood Studios.
Αυτα τα (πολλα) ολιγα για την ταινια και το βιβλιο. Αξιζει η προβολη και η αναγνωση (αν και κατα τη ταπεινη μου αποψη, ο συγγραφεας εχει δωσει πολυ καλυτερα βιβλια απο το συγκεκριμενο).
f course it is.
