Blade Runner (1982)

exetlaios είπε:
Επίσης αγαπημένη σκηνή, η συνάντηση Rachel - Deckard και ο διάλογος για την "κουκουβάγια".Rachel: Do you like our owl ?


Deckard: Is it artificial ?



Rachel:Of course it is.



Deckard: It must be expensive.



Rachel: Very !
Δική μου πολύ αγαπημένη σκηνή από αυτό το "έργο τέχνης" (όταν ο Roy μπαίνει στο δωμάτιο του Tyrell, αφού του έχει κάνει "ματ" στο σκάκι):

Roy: It's not an easy thing to meet your maker.


Tyrell: What could he do for you?


Roy: Can the maker repair what he makes?


Tyrell: Would you like to be modified?


Roy: Had in mind something a little more radical.


Tyrell: What seems to be the problem?


Roy: Death!


Tyrell: Death!


Tyrell: Well, I'm afraid that's a little out of my jurisdiction. You...


Roy: I want more life father!

 


ΕΠΟΣ!!!!!!!!!


 


Μάλλον το avatar μου προδίδει ότι είμαι λίγο βαρεμένος με την ταινία ε;;; :D
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
O ...βαρεμένος :burn:... ξαναχτυπά: Δείτε ένα εκπληκτικό φιλμάκι που δείχνει κάποια χαρακτηριστικά κτίρια και τοποθεσίες στο L.A. που γυρίστηκε η ταινία!!!!

 
Εχω προσπαθήσει να τη δώ αρκετές φορές παρελθόν, αλλά ποτέ δεν την τελείωνα και κάποια στιγμή την είχα βαρεθεί με όλη αυτή τη "σινεφίλ" παραφιλολογία στο διαδίκτυο. Το 2012 κυκλοφόρησε το digibook με όλες τις εκδόσεις της ταινίας συμπεριλαμβανομένης και της αυθεντικής κόπιας που παίχτηκε στις αίθουσες το 1982, και με πολλές σελίδες artwork, οπότε την αγόρασα τον περασμένο Φεβρουάριο για λίγα ευρώ από το amazon. Περίμενε για μερικούς μήνες στο ράφι ώσπου μιά μέρα πριν 2-3 μήνες είπα να κάτσω να τη δώ ολόκληρη επιτέλους (!!!!!). Η αυθεντική κόπια δεν βλέπεται με τα σύγχρονα στάνταρ, δεν έχει υποστεί επεξεργασία, απλά την έχουν περάσει από το φιλμ στο δίσκο με ότι αυτό συνεπάγεται έχει όμως ελληνικούς υπότιτλους (!!!!) για όποιον ενδιαφέρεται.

Στη συνέχεια είδα την έκδοση International Cut που βγήκε το 1999 και είναι ίδια με την αυθεντική απλά έχει υποστεί ψηφιακή επεξεργασία και βλέπεται ευχάριστα όμως νιώθεις ότι κάτι λείπει. Η επόμενη που είναι η Director's Cut είναι χάρμα οφθαλμών με 6 λεπτά παραπάνω φουτάζ, σε βάζει μέσα στην ιστορία και καταλαβαίνεις πράγματα που δεν τα έβλεπες πριν...

Και ερχόμαστε στη Final Cut έκδοση που είναι η απόλυτη για μένα. Πρέπει να την έχω δεί 4-5 φορές μέσα στο καλοκαίρι και δεν τη χορταίνω πραγματικά. Περιέχει την αφήγηση του Φορντ στα περάσματα από τις σκηνές δράσεις, μιά αφήγηση που ο Φορντ έχει αποκυρύξει γιατί δεν του άρεσε, ίσως γιατί ακούγεται βαριεστημένος αλλά εμένα μου άρεσε πάρα πολύ και προσθέτει πολλά στην ατμόσφαιρα. Δυστυχώς για την Final Cut δεν υπάρχουν υπότιτλοι και όσοι υπάρχουν στα γνωστά site είναι τελείως λανθασμένοι αφού αυτοί που τους ανεβάζουν απλά γράφουν ένα The Final Cut και σε παραπλανούν. Ετσι κάθησα μετέφρασα και υποτίτλισα όλο το Final Cut, είναι μιά ασχολία που με ευχαριστεί όσον αφορά τις ταινίες που μου αρέσουν, τις θέλω τέλειες !

Γνώμη μου αν κάποιος είναι φαν της ταινίας τότε η αγορά του digibook είναι μονόδρομος και αξίζει κάθε ευρώ.

br2_US.jpg

br_US.jpg
 
VAGBITH είπε:
Δική μου πολύ αγαπημένη σκηνή από αυτό το "έργο τέχνης" (όταν ο Roy μπαίνει στο δωμάτιο του Tyrell, αφού του έχει κάνει "ματ" στο σκάκι):
Roy: It's not an easy thing to meet your maker.


Tyrell: What could he do for you?


Roy: Can the maker repair what he makes?


Tyrell: Would you like to be modified?


Roy: Had in mind something a little more radical.


Tyrell: What seems to be the problem?


Roy: Death!


Tyrell: Death!


Tyrell: Well, I'm afraid that's a little out of my jurisdiction. You...


Roy: I want more life father!

 


ΕΠΟΣ!!!!!!!!!


 


Μάλλον το avatar μου προδίδει ότι είμαι λίγο βαρεμένος με την ταινία ε;;; :D


Γενικά οι διάλογοι μέσα στην ταινία είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΠΡΟΣΤΑ από την εποχή του release της ταινίας, μη ξεχνάμε πως ο Ντικ μελλοντολογική φαντασία έγραφε...απλά το κοινό του τότε δεν μπορούσε να κατανοήσει ως επι το πλείστον τον νόημα των διαλόγων, και κάτι ακόμα...το '82 με 2-3 εβδομάδες διαφορά βγήκαν τρείς Sci-fi ταινίες Ε.Τ, The Thing και Blade Runner, το mainstream κοινό προτίμησε το E.T και καταποντίστηκαν τα υπόλοιπα δύο διαμάντια, πολύ απλά γιατί ο E.T. ήταν περισσότερο εύπεπτος και ανάλαφρος.
 
Is Deckard a replicant or not ???

Και φυσικά ήρθε η ώρα για την ερώτηση που επιβάλλεται:

"Is Deckard a replicant or not ?"...

Φυσικά οι μυημένοι της ταινίας θα γνωρίζουν την απάντηση...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στην Director's Cut version, δεν λέει ακριβώς "I want more life father"... Αλλά κάτι άλλο από "φα" που δε μπορούμε να το πούμε ;)

@VAGBITH - Εγώ πιστεύω πως ναι... και στο ποστ Ταινίες με διφορούμενο φινάλε δικαιολογώ την απάντηση μου :)
 
Φυσικά και είναι, αν και χρειάστηκαν 30 χρόνια για να το καταλάβω. Τεχνηέντως ο Σκοτ δεν το αφήνει να γίνει ορατό εμφανώς, όπως στις υπόλοιπες ρέπλικες, και πιο πολύ στη Ρέϊτσελ
 
Πριν 7 χρονια ειχα γραψει οτι ηταν λιγο αργη για τα γουστα μου,μαλλον εννοουσα στο οτι δεν καταλαβαινα ακριβως τι ηθελε να πει ο ποιητης (ο σκηνοθετης) ,μου αφηνε μερικα κενα σαν ταινια.


Ε λοιπον την ξαναειδα μετα απο ολον αυτον τον καιρο και σε συγκριση με το DVD που ειχα δει ειδα διαφορετικη ταινια.



Μιλαω για το Final Cut με english subs και η ταινια απεκτησε νοημα.



Πολυ καλη πλεον...
 
Aardvark είπε:
Πριν 7 χρονια ειχα γραψει οτι ηταν λιγο αργη για τα γουστα μου,μαλλον εννοουσα στο οτι δεν καταλαβαινα ακριβως τι ηθελε να πει ο ποιητης (ο σκηνοθετης) ,μου αφηνε μερικα κενα σαν ταινια.
Ε λοιπον την ξαναειδα μετα απο ολον αυτον τον καιρο και σε συγκριση με το DVD που ειχα δει ειδα διαφορετικη ταινια.



Μιλαω για το Final Cut με english subs και η ταινια απεκτησε νοημα.



Πολυ καλη πλεον...
Εύγε Aardy!!! Κάλιο αργά παρά ποτέ... Εξιλεώθηκες πλέον! ;)
 
Δεν ξέρω, αλλά αν και η ταινία είναι από τις πιο εντυπωσιακές που έχω δει ποτέ μου (την έχω αγοράσει και σε Bluray), δε με έχει αγγίξει σαν υπόθεση (την έχω δει 2-3 φορές συνολικά).

Ίσως επειδή δεν έχω ανησυχίες σχετικά με τη σχέση Θεού-ανθρώπου, τι να πω..

'Oλες τις φορές που την είδα, βαρέθηκα..

(να σημειώσω ότι δεν είμαι τύπος που βλέπει μόνο action movies, blockbusters κτλ.. Μου αρέσουν πολύ και αργές ταινίες, ατμοσφαιρικές, art cinema κτλ. για να μη γίνει παρεξήγηση. Μια από τις πιο αγαπημένς μου πχ. είναι το The Thin Red Line του Mallick)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μετά από πολλά χρόνια και αφού διάβασα αυτό το θέμα, είπα να δώ αυτήν την ταινία. Εννοείται οτι μικρός μου είχε φανει πολύ μούφα και δεν την είδα ποτέ ολόκληρη. Τελικά το κάθε πράγμα στον καιρό του.

Και κάτι που πρόσεξα. Μου φαίνεται οτι στο 0:55:52 στην έκδοση final cut , ακούγεται κάποιος στον όχλο να λέει "έλα μωρό μου, πού είσαι τώρα". Με ακουστικά ξεχωρίζει. Ή μηπως όχι
 
Είναι μία ταινία που εγώ θα την χαρακτήριζα ψαγμένη και νομίζω είναι ο ορισμός της ψαγμένης ταινίας. Θέλει δηλαδή να πει και να δώσει πολλά περισσότερα από αυτά που σε αφήνει να δεις με την πρώτη ματιά. Δε μου 'ρχεται άλλη ταινία σε τέτοιο στυλ. Επίσης είναι πολύ ατμοσφαιρική κι εδώ βοηθάει καταλυτικά η μουσική του Vangelis. Γενικά είναι μία ταινία που μόλις τη δεις πρέπει να τη ψάξεις, να ασχοληθείς μαζί της, να προβληματιστείς. Την ώρα που την έβλεπα την πρώτη φορά, πολλές φορές είπα μέσα μου 'τι ..... είναι αυτή. Στο τέλος φυσικά άλλαξα γνώμη, για τους λόγους που ανέφερα. Πάντως εγώ προτιμώ να πιστεύω ότι δεν είναι ρεπλίκα ο Ντεκάρντ, δε ξέρω γιατί αλλά με χαλάει αν όντως είναι (που έτσι φαίνεται δηλαδή). Ακόμα δε ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά η προσπάθεια πριν 30 χρόνια να αναπαραστήσει το μέλλον και να προβλέψει την τεχνολογική εξέλιξη δυστυχώς 'κόβει' από την ταινία τώρα πια το στοιχείο του διαχρονικού. Η υπόθεση εξελίσσεται το 2019 (σε 4-5 χρόνια από τώρα δλδ) και οι άνθρωποι δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τα κινητά τηλέφωνα. Λεπτομέρεια θα μου πείτε..Συμφωνώ απλώς το παρατήρησα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Θα ήθελε η ταινία να πει αρκετά περισσότερα, αν κρίνουμε ότι έχει αφήσει τα βασικότερα, ίσως, θέματα του βιβλίου απ'έξω.

O Deckard σαφώς και ήταν replicant - και στο βιβλίο ήταν, και στο σενάριο (όχι με τόση σαφήνεια στο theatrical release αλλά το θέμα έχει λυθεί στη συνέχεια...).

Όσο για τα κινητά κτλ νομίζω ότι το να το σκέφτεσαι αυτό σε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας/μελλοντολογίας είναι τουλάχιστον άστοχο :D Δεν έχει καμμία σημασία σε ποιο έτος διαδραματίζεται το σενάριο, και αν σπάμε το suspension of disbelief για τέτοιες λεπτομέρειες που δεν κόβουν σε τίποτα από την όποια ταινία τότε... ρίχνουμε στα σκουπίδια κάθε, σχεδόν, ταινία που διαδραματίζεται στο μέλλον (1984 anyone?). Ο Dick ποτέ δεν νοιάστηκε να δώσει μία "ρεαλιστική" εικόνα του μέλλοντος, και ούτε και θα έπρεπε - ελαχιστότατα έργα ΕΦ έχουν αποπειραθεί κάτι τέτοιο.
 
O Σκηνοθετης νομιζω (θελει να) λεει οτι ειναι Ρεπλικα και ο Φορντ διαφωνει καθετα η το αντιθετο,ειχανε τσακωθει και για αυτο.
 
Θυμάμαι να παίρνει κάπου το μάτι μου πως ο Φορντ είχε πει "όχι" αλλά χρόνια μετά είπε "ωωωωχ καλά, ήταν ρέπλικα" ή κάτι τέτοιο :D Το οριγκάμι τα λέει όλα. Έτσι κι αλλιώς το κύριο θέμα του Dick σε όλα του τα βιβλία είναι η πραγματικότητα που κρύβεται...
 
Gryzor είπε:
Θα ήθελε η ταινία να πει αρκετά περισσότερα, αν κρίνουμε ότι έχει αφήσει τα βασικότερα, ίσως, θέματα του βιβλίου απ'έξω.
O Deckard σαφώς και ήταν replicant - και στο βιβλίο ήταν, και στο σενάριο (όχι με τόση σαφήνεια στο theatrical release αλλά το θέμα έχει λυθεί στη συνέχεια...).
Φίλε Gryzor, στο βιβλίο ο Deckard δεν ήταν ρέπλικα (ακολουθουν spoilers από το βιβλίο)

Αν θυμάσαι στο σημείο του βιβλίου που πάει να κάνει το τεστ στην Λούμπα Λουφτ, τον ρωτάει εκείνη πώς ξέρει αν ο ίδιος δεν είναι ρέπλικα, και της απαντά εκείνος πως για να μπει στην υπηρεσία των κυνηγών επικυρηγμένων, του έκαναν παρόμοιο τεστ για να σιγουρευτούν πως όντως είναι άνθρωπος και όχι κάποια ρέπλικα που πήρε τη θέση κάποιου ανθρώπου

Στην ταινία φαίνεται ξεκάθαρα πως ο Ντέκαρτ είναι ρέπλικα από το οριγκάμι με τον μονόκερο που του αφήνει ο Γκαφ.
 
Δεν παίρνω όρκο γιατί πάνε αρκετά χρόνια που το διάβασα τελευταία φορά (χμμμ... Πάμε άλλη μία!). Το σκεφτόμουνα έξω που ήμουν για ψώνια όταν είδα την απάντησή σου και προσπαθούσα να θυμηθώ, και νομίζω πως απλά δεν εξηγείται. Η ατάκα του δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, μια που ο μόνος σίγουρος τρόπος διαχωρισμού ήταν λήψη μυελού των οστών. Αλλά εν τέλει νομίζω πως και ο τίτλος (του βιβλίου) είναι το αυτό ερώτημα και μάλλον δεν απαντάται. Ίσως είναι ό,τι θες να είναι - πιθανόν το κρίσιμο στοιχείο είναι ακριβώς η αμφιβολία.

Πάνω στο θέμα της πιστοποίησης μέσω του τεστ, έτσι κι αλλιώς, ο Ντικ είχε πολλά να πει στον Άνθρωπο στο Ψηλό Κάστρο.
 
Gryzor είπε:
Θα ήθελε η ταινία να πει αρκετά περισσότερα, αν κρίνουμε ότι έχει αφήσει τα βασικότερα, ίσως, θέματα του βιβλίου απ'έξω.
O Deckard σαφώς και ήταν replicant - και στο βιβλίο ήταν, και στο σενάριο (όχι με τόση σαφήνεια στο theatrical release αλλά το θέμα έχει λυθεί στη συνέχεια...).

Όσο για τα κινητά κτλ νομίζω ότι το να το σκέφτεσαι αυτό σε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας/μελλοντολογίας είναι τουλάχιστον άστοχο :D Δεν έχει καμμία σημασία σε ποιο έτος διαδραματίζεται το σενάριο, και αν σπάμε το suspension of disbelief για τέτοιες λεπτομέρειες που δεν κόβουν σε τίποτα από την όποια ταινία τότε... ρίχνουμε στα σκουπίδια κάθε, σχεδόν, ταινία που διαδραματίζεται στο μέλλον (1984 anyone?). Ο Dick ποτέ δεν νοιάστηκε να δώσει μία "ρεαλιστική" εικόνα του μέλλοντος, και ούτε και θα έπρεπε - ελαχιστότατα έργα ΕΦ έχουν αποπειραθεί κάτι τέτοιο.
Κατ'α αρχάς συγγνώμη για τα κοσμητικά στο αρχικό μήνυμά μου, μου ξέφυγε αυθόρμητα, έπρεπε να χρησιμοποιήσω άλλη λέξη.

Περίμενα αυτή την απάντηση..Συμφωνώ εννοείται πως δεν είναι ουσιαστική λεπτομέρεια, τα σημαντικά στην ταινία είναι άλλα και απεικονίζονται άψογα. Μοιράστηκα απλώς έναν προβληματισμό για το πόσο είναι δυνατό τέτοιες μικρές λεπτομέρειες να αφαιρέσουν από την αξία του έργου στο μέλλον όταν και η τεχνολογία θα έχει προχωρήσει ακόμα περισσότερο. Αναρωτιέμαι δηλαδή αν θα γίνει σαν αυτές τις ταινίες του 30-40 που πια δε βλέπονται γιατί είναι ξεπερασμένες (και δεν εννοώ τις κλασικές φυσικά!!). Ελπίζω πως όχι. Τελοσπάντων ξέρω ότι ειναι ψύλλοι στ άχυρα αυτά και μάλλον κακώς το έθεσα κιόλας.
 
stratos84 είπε:
Φίλε Gryzor, στο βιβλίο ο Deckard δεν ήταν ρέπλικα
Συμφωνώ με τον stratos84 και θα εξηγήσω γιατί. Εντελώς συμπτωματικά διάβασα το βιβλίο (στα Αγγλικά) πριν από μια εβδομάδα. Κατ'αρχήν δεν μου έδωσε ποτέ την αίσθηση το κείμενο να αφήνει υπόνοιες ότι ο Deckard ίσως και να είναι ρέπλικα. Αλλά σίγουρα η κυριότερη απόδειξη της ανθρώπινης φύσης του πρωταγωνιστή να είναι ακριβώς ότι μέχρι το τέλος του βιβλίου ο Deckard αποκτά "empathy" (ενσυναίσθηση, δηλαδή συναισθηματική κατανόηση) προς τις ρέπλικες, ιδιότητα που θεωρείται ότι είναι η βασική διαφορά του ανθρώπου από τις ρέπλικες. Αυτό τον κάνει να μην θέλει πλέον να τις εξοντώνει.
 
Πίσω
Μπλουζα