Candy Candy...

Κατάσταση
Δεν είναι ανοικτή για περαιτέρω απαντήσεις.
Juanita είπε:
Λοιπόν, 


επειδή οι απόψεις μας τριίστανται :biglaugh:



σκέφτομαι πως η τηλεόραση του μέλλοντος



θα πρέπει :animrolleyes:



να δίνει δυνατότητα στους τηλεθεατές



να φτιάχνουν οι ίδιοι την πορεία των ηρώων τους



(ή έστω το τέλος).



Μηπως θυμασαι το "Εσυ αποφασιζεις"???
 
Juanita είπε:
Λοιπόν, 


επειδή οι απόψεις μας τριίστανται :biglaugh:



σκέφτομαι πως η τηλεόραση του μέλλοντος



θα πρέπει :animrolleyes:



να δίνει δυνατότητα στους τηλεθεατές



να φτιάχνουν οι ίδιοι την πορεία των ηρώων τους



(ή έστω το τέλος).



Φαντάζεστε όλες αυτές οι funfinction καταστάσεις



να μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα;;;:eek:



Εξειδίκευση για τον κάθε τηλεθεατή!!!:animeek:



Animes κομένα και ραμένα στα μέτρα μας...



Και το γέλιο που θα έπεφτε στο forum θα ήταν



απερίγραπτο...
:diablotin:

 


Αχχχ. Γεννηθήκαμε πολύ πριν την εποχή μας! :biglaugh:
Οπωσδήποτε αυτό θα ήταν η καλύτερη επιλογή και όλοι θα ήμασταν ευχαριστημένοι.

Αναρωτιέμαι όμως συγκεκριμένα στην περίπτωση της Κάντυ. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αν το τέλος ήταν πιο ξεκάθαρο, αν δεν υπήρχαν τόσο ανεκπλήρωτα συναισθήματα θα είχε ακόμα την ίδια αξία η Κάντυ;

Δηλαδή θα συνεχίζαμε να μιλάμε μέχρι και σήμερα γιαυτή ή θα περνούσε αδιάφορα στη μνήμη μας καμία φορά με λίγη νοσταλγία;
 
Domniki είπε:
Μηπως θυμασαι το "Εσυ αποφασιζεις"???

Ακριβώς! :)


Σε μιά εξελιγμένη μορφή όπου ο καθένας θα έβλεπε το αγαπημένο



του anime και θα αποφάσιζε τη συνέχεια της ιστορίας:biglaugh::biglaugh:


 


Φαντάσου Domniki τι θα έκανα στη Μάχη των Πλανητών
:diablotin:


Τζέισον με Πριγκήπισσα



Προβολή συνημμένου 73234


 


και διάφορες ειδυλλιακές καταστάσεις
:diablotin: :diablotin: :diablotin:

010010dc5.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Juanita είπε:

Τζέισον με Πριγκήπισσα



Γιατι εγω παντα ειχα την εντυπωση οτι η Πριγκιπισσα ηταν το κοριτσι του Μαρκ? Και οχι μονο εγω, ολα τα παιδια το πιστευαν αυτο.
 
Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας......

Mariadelmar είπε:
Οπωσδήποτε αυτό θα ήταν η καλύτερη επιλογή και όλοι θα ήμασταν ευχαριστημένοι.
Αναρωτιέμαι όμως συγκεκριμένα στην περίπτωση της Κάντυ. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αν το τέλος ήταν πιο ξεκάθαρο, αν δεν υπήρχαν τόσο ανεκπλήρωτα συναισθήματα θα είχε ακόμα την ίδια αξία η Κάντυ;

Δηλαδή θα συνεχίζαμε να μιλάμε μέχρι και σήμερα γιαυτή ή θα περνούσε αδιάφορα στη μνήμη μας καμία φορά με λίγη νοσταλγία;
Συμφωνώ!!! Το στοιχείο που κάνει τόσο μοναδική την Candy είναι αυτό της τραγωδίας!!! Από αρχαιοτάτων χρονών οι πρόγονοι μας το είχαν καταλάβει αυτό και την είχαν τοποθετήσει ως την πιο υψηλή ψυχαγωγία! Στην τραγωδία οι ήρωες αντιμετώπιζαν συγκρούσεις και καταστάσεις που πολλές φορές ήταν επάνω από την ανθρώπινη αντοχή.Αυτή τους η πορεία άφηνε εμβρόντητους τους θεατές όπου σκεπτόμενοι τον εαυτό τους στην ίδια θέση ,βίωναν συναισθήματα φόβου ,αγωνίας και θαυμασμού και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που ξεσπούσαν σε κλάματα.

Αυτή η ιδιαίτερη αισθητική συγκίνηση κατά ένα ιδιαίτερα οξύμωρο τρόπο οδηγούσε στην απόλαυση!Οι χαρακτήρες κέρδιζαν τη συμπάθια του κοινού και γινόντουσαν σύμβολα εξαιτίας της φοβερής μοίρας τους.Οι ήρωες ερχόντουσαν πολλές φορές σε σύγκρουση με την ανωτέρα βούληση δηλαδή με το αναπότρεπτον.Αυτό το στοιχείο λοιπόν είναι που κάνει την Candy τόσο μοναδική! Ίσως και ένα υποτιθέμενο happy end να χάλαγε τελικά αυτό που θα ήθελε στο τέλος να διδάξει αυτό το εκπληκτικό δημιούργημα. Γιατί ο σκοπός της τραγωδίας δεν ήταν ποτέ μόνο η τέρψη των θεατών ,αλλά να διδάξει και να προβληματίσει.Ίσως και να δείξει την ματαιότητα του ανθρώπου πιστή στο Ελληνικό ιστορικό μοντέλο.

Αυτό το στοιχείο της τραγωδίας υπάρχει πιθανότατα( και την κάνει τόσο όμορφη )και στην αληθινή ζωή ,που τελείως απρόβλεπτη και μερικές φορές άδικη με τα δικά μας μάτια , καταφέρνει εκτός από το να μας υπνωτίζει να μας διδάσκει κρατώντας το ενδιαφέρον μας αμείωτο!

Έτσι θεωρώ λίγο άδικο να τα βάζουμε με την κακομοίρα τη mizuki!(αν και της αξίζει!!) που έγραψε μια υπέροχη ιστορία που έχει στοιχεία απο την μεγαλύτερη τραγωδία όλων τη ζωή!Στο κάτω - κάτω ο Όμηρος (Ποιητής τραγωδίας κατά τον Πλάτωνα) φταίει που έγραψε για τον Τρωικό πόλεμο ή αυτοί που τον έκαναν;
 
Turrican είπε:
Συμφωνώ!!! Το στοιχείο που κάνει τόσο μοναδική την Candy είναι αυτό της τραγωδίας!!! Από αρχαιοτάτων χρονών οι πρόγονοι μας το είχαν καταλάβει αυτό και την είχαν τοποθετήσει ως την πιο υψηλή ψυχαγωγία! Στην τραγωδία οι ήρωες αντιμετώπιζαν συγκρούσεις και καταστάσεις που πολλές φορές ήταν επάνω από την ανθρώπινη αντοχή.Αυτή τους η πορεία άφηνε εμβρόντητους τους θεατές όπου σκεπτόμενοι τον εαυτό τους στην ίδια θέση ,βίωναν συναισθήματα φόβου ,αγωνίας και θαυμασμού και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που ξεσπούσαν σε κλάματα.
Και μετά λένε ότι έχει άδικο ο Λιακόπουλος που λέει ότι όλα προέρχονται από την Ελλάδα :biglaugh: :tickle: :tickle: ;)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τίποτα τυχαίο παιδιά!!!!! ;)

clipboard02ja3.jpg

D2E : Για το θέμα της mizuki χώσε πράγμα περιμένουμε!!!!!!:hungry:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Turrican είπε:
Το στοιχείο που κάνει τόσο μοναδική την Candy είναι αυτό της τραγωδίας!!!
Δυστυχως στην Καντυ δεν ερχεται η απαραιτητη καθαρση στο τελος, μια παραδειγματικη τιμωρια για την Ελιζα, που θα εβαζε καπως τα πραγματα στην θεση τους.

Η Καντυ στο τελευταιο επεισοδιο φαινεται τρισευτυχισμενη και πολυ ευχαριστημενη με την ζωη της: βρισκεται στο ορφανοτροφειο, κοντα στους ανθρωπους που αγαπα και την αγαπουν. Αλλο αν οι fan της σειρας ειχαν αλλες προσδοκιες. Ισως αυτο που ηθελε να δειξει η συγγραφεας να ηταν η αισιοδοξια και η δυναμη που πρεπει να εχουμε στην καθημερινη μας ζωη ωστε να αντιμετωπιζουμε με επιτυχια τα προβληματα, οσο δυσκολα κ'αν ειναι. Και να μην λυγιζουμε :thumbup:
 
Έτσι ακριβώς καλή μου Domniki! Μακάρι στην αληθινή ζωή να λάμβανε ο καθένας αυτό που ακριβώς αξίζει!!!Δυστυχώς για πάρα πολλούς από εμάς είναι μια ατελείωτη σειρά από χαμένες ευκαιρίες,ανεκπλήρωτους πόθους και συμβιβασμούς!Ευτυχώς η περίπτωση της Candy είχε τουλάχιστον ένα αποδεκτό τέλος!!! Σαν ηθικό δίδαγμα κρατάω όλα αυτά που είπες και την ματαιότητα του ανθρώπου!!!
 
Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας sisters!!!Πραγματικά έχετε εντρυφήσει τόσο πολύ στους χαρακτήρες,που το προσωπικό δράμα της Candy αποκτά πλέον σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις.Turrican μένω άναυδη με τον τρόπο που προσεγγίζεις την γυναικεία ψυχολογία. :)

D2E πολύ ωραία η φώτο-ντοκουμέντο,περιμένουμε και τα αποκαλυπτήρια!!! :D

Domniki νομίζω ότι η Μιζούκι είναι αυτή αριστερά με τα κοκαλάκια που με τόση χαρά θαυμάζει το αριστούργημά της.:widesmile:

Σκέψου τώρα να κοιτάζουν εκεί τη σκηνή του χωρισμού στις σκάλες.Τις έχω ικανές...:look:
 
Turrican είπε:
Μακάρι στην αληθινή ζωή να λάμβανε ο καθένας αυτό που ακριβώς αξίζει!!!
Δυστυχως, η ζωη δεν ειναι δικαιη (fact of life), και αυτο φαινεται πολυ ξεκαθαρα στην αγαπημενη μας σειρα. Ειλικρινα, θεωρω οτι αυτη η σειρα ειναι πιο κοντα στην πραγματικοτητα απ'οποιαδηποτε αλλη, που ειναι πασπαλισμενη με ζαχαριτσα και τυλιγμενη με ροζ κορδελιτσες. Και ειναι εντυπωσιακο το πως γινομαστε εξω φρενων παρακολουθωντας την αδικια στην σειρα, ενω ειμαστε τοσο εξοικειωμενοι με την αδικια στην καθημερινη μας ζωη :nervous:

candy είπε:
Domniki νομίζω ότι η Μιζούκι είναι αυτή αριστερά με τα κοκαλάκια που με τόση χαρά θαυμάζει το αριστούργημά της.:widesmile:

Σκέψου τώρα να κοιτάζουν εκεί τη σκηνή του χωρισμού στις σκάλες.Τις έχω ικανές...:look:
Α, μαλιστα! Αυτη ειναι η περιβοητη Μιζουκι! Αυτος ειναι ο νους που δημιουργησε την Καντυ :rolleyes: Πολυ θα ηθελα ενα τετ-α-τετ μαζι της :diablotin:
 
Domniki είπε:
Γιατι εγω παντα ειχα την εντυπωση οτι η Πριγκιπισσα ηταν το κοριτσι του Μαρκ? Και οχι μονο εγω, ολα τα παιδια το πιστευαν αυτο.
Γιατί η χαζο-Frank Enter... προκειμένου να γεμίσει κάθε επεισόδιο μετά


το κόβε-ράβε-ξήλωνε πρόσθεσε δικά της κομμάτια (ξεχωρίζουν από τα



ηλίθια σχέδια) όπου συνήθως ο Μάρκ βρισκόταν με την Princess στη βάση



του Ζαρκ και αντάλλαζαν φιλοφρονήσεις. Να μην αναφέρω για ενδιάμεσους ανύπαρκτους διαλόγους...



Οι Αμερικάνοι δεν μπορούν να μην προσθέσουν αισθηματικό στοιχείο σε όποια



χαζοσειρά βγάζουν... γιατί να ξέφευγε απο αυτό η Μάχη;;;;; Φαντάζεστε την



Κάντυ από Αμερικάνους δημιουργούς χωρίς το δραματικό στοιχείο και όλα να κυλούσαν μέλι - γάλα;;;;Η Ελίζα να ήταν η πραγματική φίλη της Κάντυ και ο Νηλ ο μεγάλος έρωτας;;;Μπρρρ... ανατριχιάζετε το ξέρω....



Στο αυθεντικό Gatchaman λίγο πριν πεθάνει ο Τζέισον (ή έτσι τουλάχιστον



αφήνεται να εννοηθεί) λέει στον Μαρκ να ανοίξει τα στραβά του και



να δει την Πριγκήπισσα όχι ως φίλη, αδερφή και συμπολεμίστρια αλλά ως



γυναίκα...



Εγώ όμως επειδή μου αρέσει περισσότερο ο Τζέισον (Ιταλός γαρ, μεσογειακό



ταμπεραμέντο)
ooohju0.jpgαν ήμουν στη θέση της Πριγκήπισσας αυτόν θα επέλεγα...


Ααααχχχχχχ!!!!


Εγώ πάντως παιδιά όσο και να θάβουμε τη Μιζούκι,


θεωρώ πως η Κάντυ δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη.



Υπάρχουν κάποιες υπερβολές, κάποια επεισόδια που



και να μην έμπαιναν δε θα χαλούσε το ρουν της ιστορίας.



Όμως νομίζω πως όλα είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να



δίνουν μέσα από τη λύπη ένα τόνο χαράς και αισιοδοξίας.



Όλα μέσα στη ζωή είναι... ακόμα και ο θάνατος... πόσο



μάλλον η αρρώστια, ο χωρισμός, η προδοσία, η φιλία, η αγάπη



ο έρωτας...



Η μεγαλύτερη αξία του σήριαλ για εμένα είναι η υποβάθμιση



της αξίας του χρήματος.



Οι ήρωες προχωρούν τη ζωή τους παίρνοντάς την ολοκληρωτικά



στα χέρια τους. Δε στηρίζονται στις πλούσιες οικογένειές τους



για να περάσουν καλά.



Η Κάντυ θα μπορούσε μετά την υιοθεσία της να εκμεταλλευτεί



την περιουσία των Ardley και να ζήσει ζωή χαρισάμενη.



Ο Αλμπερτ επιλέγει μιά ζωή λιτή σχεδόν



λακωνική. Καθόλη τη διάρκεια του σήριαλ εκτός εξαιρέσεων



φοράει τα ίδια ρούχα...



Ο Στήαρ -μέγιστο παράδειγμα- θυσιάζει την ανέμελη παλαβιάρικη ζωή του για να βοηθήσει



σε έναν πόλεμο που δεν τον αφορά...



Ο εθελοντισμός, η αυτοθυσία, η εναντίωση στον πόλεμο, η προστασία των αδυνάτων (ζώων και ανθρώπων) είναι -πιστεύω- τα μηνύματα που προσπαθεί η Μιζούκι να περάσει



μέσα από την ιστορία της Κάντυ...



Βλέποντάς την σε μιά ηλικία που ο χαρακτήρας μου δεν είχε



ολοκληρωτικά διαμορφωθεί (όχι πως έχει τώρα...) νομίζω πως με βοήθησε



να γίνω καλύτερος άνθρωπος (αν και αυτό πρέπει να το κρίνουν άλλοι...)



 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Οπωσδήποτε η Μιζούκι έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά σε πολλά επίπεδα αυτής της ιστορίας.

Σίγουρα περιέχει πολλά διδάγματα και κακά τα ψέματα η ζωή δεν είναι ρόδινη.

Το μήνυμα σαφώς και είναι πως η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να αγωνιζόμαστε γιατί η ζωή τα έχει όλα και χαρές και λύπες και αξίζει να τη ζήσεις έστω και αν οι χαρές είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τις λύπες.

Στο μόνο σημείο που έχω μία μικρή ένσταση είναι πως ενώ μας δείχνει τις λύπες και τις δυστιχίες συνεχώς σε όλο τους το μεγαλείο δεν είδαμε και τις χαρές με αντίστοιχο τρόπο.

Κάθε φορά που η ηρωίδα έφτανε στην πηγή να πιει νερό (και δεν το λέω αυτό μόνο για την ιστορία με τον Τέρρυ) κάτι γινόταν και όλα χάλαγαν. Και συνήθως ήταν ο Νηλ και η Ελίζα αυτοί που το έκαναν. Θυμηθείτε μόνο πως έχασε ακόμα και της δουλειά της εξαιτίας τους.

Εκεί κάπου θα ήθελα και λίγη θεία δίκη. Αυτοί οι δύο δεν τιμωρούνται ποτέ... και αυτό το βρίσκω λίγο άδικο.
 
Mariadelmar είπε:
Οπωσδήποτε η Μιζούκι έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά σε πολλά επίπεδα αυτής της ιστορίας. Σίγουρα περιέχει πολλά διδάγματα και κακά τα ψέματα η ζωή δεν είναι ρόδινη.

Το μήνυμα σαφώς και είναι πως η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να αγωνιζόμαστε γιατί η ζωή τα έχει όλα και χαρές και λύπες και αξίζει να τη ζήσεις έστω και αν οι χαρές είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τις λύπες.

Στο μόνο σημείο που έχω μία μικρή ένσταση είναι πως ενώ μας δείχνει τις λύπες και τις δυστιχίες συνεχώς σε όλο τους το μεγαλείο δεν είδαμε και τις χαρές με αντίστοιχο τρόπο.

Κάθε φορά που η ηρωίδα έφτανε στην πηγή να πιει νερό (και δεν το λέω αυτό μόνο για την ιστορία με τον Τέρρυ) κάτι γινόταν και όλα χάλαγαν. Και συνήθως ήταν ο Νηλ και η Ελίζα αυτοί που το έκαναν. Θυμηθείτε μόνο πως έχασε ακόμα και της δουλειά της εξαιτίας τους.

Εκεί κάπου θα ήθελα και λίγη θεία δίκη. Αυτοί οι δύο δεν τιμωρούνται ποτέ... και αυτό το βρίσκω λίγο άδικο.
Νομίζω πως τιμωρούνται με τον χειρότερο τρόπο.

Η μοναξιά η έλλειψη φίλων (πραγματικών) η ανυπαρξία ιδανικών

είναι τα μόνα που έχουν.

Η Ελίζα ότι και να κάνει δεν μπορεί να βρει σύντροφο. Ούτε καν στη

γιορτή του Μάη που όλες οι χαζοφίλες της έχουν καβαλιέρο αυτή

δεν μπορεί να σταυρώσει μύιγα αρσενική...

Ο Νηλ ερωτεύεται τρελά την Κάντυ και παρ΄όλες τις προσπάθειες του

δεν καταφέρνει να την αποκτήσει.

Τους μένει μόνο η κακία με την οποία έχουν ανατραφεί να τους συντροφεύει

μιά ζωή... Μια ζωή κενή... δίχως λόγο ύπαρξης...

Ποιά χειρότερη τιμωρία να περιμένουν;;;
 
Juanita είπε:
Εγώ πάντως παιδιά όσο και να θάβουμε τη Μιζούκι,θεωρώ πως η Κάντυ δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη.

Υπάρχουν κάποιες υπερβολές, κάποια επεισόδια που

και να μην έμπαιναν δε θα χαλούσε το ρουν της ιστορίας.

Όμως νομίζω πως όλα είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να

δίνουν μέσα από τη λύπη ένα τόνο χαράς και αισιοδοξίας.

Όλα μέσα στη ζωή είναι... ακόμα και ο θάνατος... πόσο

μάλλον η αρρώστια, ο χωρισμός, η προδοσία, η φιλία, η αγάπη

ο έρωτας...
Παρολο που καποια επεισοδια χαρακτηριζονται ως "fillers", δεν νομιζω οτι υπαρχει επεισοδιο που να μην μας διδασκει κατι, ή εστω να προσπαθει να μας διδαξει. Ολα τα επεισοδια που η Καντυ ειναι στο ορφανοτροφειο μετα το θανατο του Αντονυ, ή πριν φυγει για να σπουδασει νοσοκομα, το ταξιδι της για την Αμερικη μετα το σχολειο, οι περιπετειες της στο νοσοκομειο ή ακομα και τα ορυχεια εχουν μηνυματα για την σημασια της αγαπης (μητρικης, αδελφικης, φιλικης), την αξια την ανθρωπινης ζωης, την αγαπη για την φυση και τα ζωα, την προσφορα στον συνανθρωπο και την ανθρωπινη αξιοπρεπεια. Πραγματα και αξιες που ειναι ορατες και σε αλλα παιδικα εκεινης της εποχης, πχ Ταο-ταο, Νιλς Χολγκερσον, που ομως δεν τα βλεπω στα σημερινα παιδικα που επικεντρωνονται στην "επιφανεια", στην "βιτρινα" των ανθρωπων (ομορφια, χρημα, υλικα αγαθα). Φυσικα καθε μορφη τεχνης ειναι καθρεφτης της εκαστοτε εποχης.

Παραδεχομαι οτι εχω συγκινηθει παρα πολυ (εχω ριξει πολυ κλαμα) με fillers, πχ.

- τα επεισοδια με τον Τζιμυ και τον θετο του πατερα

- τα επεισοδια με τον κυριο ΜακΓκρεγκορ,

- το δεντρο-πατερας που ηθελαν να το κοψουν και τα παιδια εκαναν προσπαθειες και το εσωσαν τελικα

- Καντυ-Τερρυ-Ελινορ για την σημασια της μητερας στην ζωη ενος παιδιου (η Καρρα ειναι καταπληκτικη σ'αυτο τον μονολογο)

- το μικρο κοριτσακι στα ορυχεια που φευγει κρυφα για να βρει την μητερα της

και τοσα πολλα αλλα. Και ομολογω οτι σαν ενηλικα με επηρεαζουν ακομα περισσοτερο απ'ο,τι οταν ημουν παιδι. Μου αφηνουν μια γλυκια γευση και μια νοσταλγια της παιδικοτητας και της αθωοτητας που ελπιζω ολοι να διατηρουμε μεσα μας (εστω και βαθια κρυμμενη).
 
γεια σας παιδια και απο μενα!

ελπίζω να ξέρετε ότι μετά από χρονια,,στα "ευροαπαικα" δικαστήρια.....κέρδισε τα δικαιώματα,,,η συγγραφέας του candy candy...και έβγαλε ήδη το novel στην ιαπωνία ξανά..

.και μάλλον ετοιμάζει πάλι την σειρά,,,,σε dvd.....

σας παραθετω κατι απο Mizuki Kyoko

λιγο παλιο ειναι

Quote from Mizuki Kyoko's Little Window BBS:

Originally posted by Mizuki Kyoko 2002-06-05 (Wed) 23:36:04 translated by ITOMARU (a.k.a. V. Isono)

I have a vague plan for the future.

The foundation of the story was nearly completed, some editors showed deep interest in the plan.

The only anxiety was the course of this case, but now I made up my mind to do without restraint.

Though I say it myself, the story has great attraction for me, an editor gave me encouragement to write the story even if without anecdotes about Candy.

But the story will be enjoyed by Classic Candy Candy fans, then I won't omit it.

If "the harvest time" comes, no one can stop me from writing the story.

I think, someday, my characters will be anxious that they go out into the world.

I can't say when it is published, but I will never impair Candy's image which was formed by me with Ms. Igarashi because I never want to hurt Candy and Candy lovers.

Quote from Mizuki Kyoko's Little Window "Murmurs of fallen leaves from my small window":

translated by Cotton Candy 2002-04-18 (Thu) 14:46:05

On October 25th, the declaration of ruling from the Supreme Court was issued

finally that I've been longing for.

According to the judgment, which matched both the Tokyo District Court and

the Tokyo High Court decision, I was conformed

Candy>.

This means nothing change from that I used to be 25 years ago when Candy

Candy was published serially in monthly magazine, Nakayoshi.

However, I just feel like receiving a key for to open

when I was conformed as the author under the law.

This case made me heartbroken continuously, but the other hand, I received a

lot of unexpected gifts from it. I will tell you each of stories when I will

close this website in the near future.

Above all, I was amazed and unexpected to realize myself that I started to

think I feel like writing "New Candy Story".

I really didn't imagine I felt that way before this case happened.

When I started to find out nobody could stop Igarashi's unlawful act, the

idea of "New Candy Story" appeared and Toei Animation dropped me a hint.

This is to say, they asked me whether it is possible to ponder on "New Candy

Story" without using old (original) Candy that Igarashi used to draw.

However their suggestion tended to be very modest, because they knew it

depended on me. That means whether I could bid farewell to drawings of Candy

by Igarashi completely. They seemed to think that I could only start to

write after I said good bye to them without any regret.

I replied to them "I will not write any sequel of Candy."

Oh, yes... I was really devoted to our work, Candy Candy by all means which

Igarashi and I created together.

I still regard Candice White Ardray as the girl herself who was drawn by

Igarashi, especially for the manga.

Candy who has been loved by many fans was born from Igarashi's drawings.

If Candy's sequel would be released with new drawings by someone else, it

might be hard to accept for those devoted fans.

Having respect for fans feelings, I made up my mind to be devoted to Candy's

drawings by Igarashi no matter what happened.

Then "It is impossible to write Candy's sequel for me. But I can write a new

story of Candy based on original Candy's world story, I replied.

What do I mean by a new story of Candy...

might be the warp, and would

be the woof. I will weave them up into a new story.

Any type of readers, not only old fans who used to read original Candy

Candy, but also new fans who has never read it before will enjoy this story.

It has to be that kind of story, I really hope, so.

And if the new story would accept by many fans and become a success, both

old and new story of Candy would be alive together. That will not hurt you

all. That's what I thought.

However, I took back what Toei and I had been planning for the story in the

midst of consideration.

I had been doubtful while we were carrying forward the project.

I thought I would like to return myself to my right mind.

When I wrote original Candy's story, I felt "something invisible power took

my hand to write.".

It was really pure and natural feelings without any little piece of

muddiness.

I found myself I could only start to write when I could return to that kind

of feeling I used to have.

want to!>

Without such a pure spirit, I would have no excuse to those characters of

the story .

I'm not the finest story creator, but all charactors that I've created were

born from such feelings.

I wish I can create

I don't consider whether it's going to be a manga or an animation at all

right now.

Just...

I will write because I just want to!

Now I hope I will release the story as a style of novel.

If the work will turn out great, the story might turn into something else.

Igarashi might interfere in the new Candy story.

Most of all publishing companies who don't want to have any trouble with it

might refuse to publish my novel. It is no problem for me to write the new

story of Candy under the law, thought.

However, I think everything depends on whether the new Candy story that I'm

going to write comes out great or not.

I wish I can work with a company and an editor who has grit.

This case has given great grief to many Candy fans.

Writing new story of Candy makes amends for the past...?

I don't figure out it yet.

But the seed of the story keeps swelling day by day.

A couple of decade later, at the new .

Who build that house?

Who live there?

And what kind of story comes out from it...

I'm just wondering....

Someday, I will tell you...

μερικες σκεψεις απο την κυρια Mizuki Kyoko

αν θελετε πηγη

τα βρηκα απο

sekichiku.freehosting.net/candyr_newcc.htm

και απο το ελληνικο forum

http://www.anime.gr
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Έχεις δίκιο Domniki. Όλα παίζουν το ρόλο τους.


Είχα χρόνια να δω τα επεισόδια της Κάντυ (αν εξαιρέσω



το DVD σου) αλλά πάντα έπεφτα στο τρυπάκι της



σύγκρισης των νέων κινουμένων σχεδίων που παίζονται



τώρα με τα παλιά.



Και πάλι (όχι από παλιμπαιδισμό και ρετροφιλία



αλλά από συγκριτική υπεροχή)
:)


στα στρουμφάκια, τη Χάιντυ και τη Μάγια καταλήγω...



Στενοχωριέμαι που οι νέες γενιές παίρνουν άλλα



μηνύματα από την τηλεόραση.



Αν με αξίωνε ο Θεός να είχα παιδί, θα του έκανα πλύση



εγκεφάλου
:diablotin: με ό, τι μεγαλώσαμε.


(Αν και κατ' αρχάς :animparty: θα το έκανα μέλος στο forum



για να διαπιστώνει τι έχει και τι θα μπορούσε να έχει)
 
@Juanita, έχεις ένα point όσον αφορά την τιμωρία του Νηλ και της Ελίζας. Ειδικά ο Νηλ πιστεύω ότι τιμωρήθηκε με τον έρωτα του...

Και να ένα ακόμα σημείο που θα ήθελα να δω. Στο μάνγκα βέβαια δείχνει κάτι αλλά και πάλι είναι πολύ μικρό.

Όταν γίνεται η αποκάλυψη της ταυτότητας του Άλμπερτ θα ήθελα να δω τις ανιδράσεις των αδελφών Ράνγκαν. Θα με ικανοποιούσε πάρα πολύ να έβλεπα τα μούτρα της Ελίζας!

Ακόμα πολλές φορές σκέφτομαι πως αν η Κάντυ μένει τελικά με τον Άλμπερτ ή να τον παντρεύεται φανταστείτε την Κάντυ μας ως κεφαλή των Άρντλευ! Συγνώμη το ξέρω πως κακίζω αλλά θα έδινα τα πάντα για να δω τα μούτρα της Ελρόυ και των υπολοίπων να προσκυνούν την Κάντυ.

Η αλήθεια είναι πως Μεξικανίζω λίγο, χαρακτηριστικό παράδειγμα στη σειρά Marimar όπου η πρωταγωνίστρια εκδικείται την κακιά Αντζέλικα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο!

Συμπέρασμα, τα Μεξικάνικα σενάρια μου αρέσουν καλύτερα από τα Γιαπωνέζικα!

Αστειεύομαι.

Απλώς αυτό που θέλω να πω είναι πως θα ήθελα το δω να γίνεται, να ταπεινώνεται η Ελίζα, να γονατίζει, να προσκυνά την Κάντυ. Ίσως είναι σαδιστικό και σίγουρα δεν είναι αυτό που η Μιζούκι θα ήθελε να πει. Διότι γνωρίζοντας τον χαρακτήρα της Κάντυ πιθανότατα δεν θα δεχόταν ποτέ να γονατίσει μπροστά της η Ελίζα.

Και εδώ προκύπτει και ένα θέμα. Δηλαδή, όλα όσα ήθελε να μας πει η Μιζούκι ήταν σωστά για τη σκληρότητα της ζωής. Το θέμα όμως είναι πως ενώ όλες οι καταστάσεις ήταν πολύ αληθινές, η Κάντυ πόσο αληθινή είναι; Υπάρχουν άνθρωποι σαν την Κάντυ, με τόση αυταπάρνηση και καθόλου εγωισμό;

Εγώ νομίζω πως δεν υπάρχουν.

@mdelon12 Σε ευχαριστούμε πολύ για τις παραπάνω αναφορές. Απ' όσο ξέρω η Μιζούκι είναι ακόμα πολύ στεναχωρεμένη με το θέμα του copyright και προς στιγμήν δεν σκοπεύει να δώσει κάποια συνέχεια στην Κάντυ. Άλλωστε νομίζω πως η Igarashi έχει ασκήσει έφεση και το θέμα δεν έχει τελειώσει ακόμα.

D2E εσύ ξέρεις καλύτερα με αυτό το θέμα τι γίνεται.
 
ευχαριστουμε mdelon12:)

οι κλασσικες δακρυβρεχτες επιστολες-ψιχουλα της μιζουκι, οπου μας λεει τα ψυχολογικα της κ μας "αναβει" οτι θα δωσει συνεχεια..

καθε δυο χρονια ριχνει κ ενα τετοιο για να μας βαζει στην πριζα..

η τελευταια της επιστολη ομως, πριν καποιους μηνες, ανεφερε μονο οτι η ιδια και η ΤΟΕΙ δεν εχουν καμια σχεση με τα παρανομα dvd releases, κ την μεταδοση της σειρας σε καναλι της (νομιζω) λατινικης αμερικης. μονο αυτο! καμια αναφορα στο θεμα που μας καιει ολους!

στο μονο που συμφωνω μαζι της κ την καταλαβαινω, ειναι πως η καντυ ειναι αναποσπαστο μειγμα της δουλειας κ των δυο. η ιστορια δεν μπορει να υπαρξει χωρις την οικεια εικονα της καντυ οπως την σχεδιασε η φιλοχρηματη ιγκαρασι.. κ τα θεματικα παρκα κ οι καντυ μαιμουδες χαρακτηρες που "μαγειρευει" αυτα τα χρονια η τελευταια, ειναι απλα πολυ φτηνα υποκαταστατα. ενας αληθινος φαν της σειρας δεν ψαρωνει.:mad:

το τι τραυματα μπορει να εχει η μιζουκι απο την πολυετη δικαστικη διαμαχη, προσωπικα δεν με απασχολει. γιατι ειναι ενα τιποτα μπροστα στο συνολο των φαν που κουβαλανε αυτο το απωθημενο πανω απο 20 χρονια στις ψυχες τους.

ειναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ υποχρεωση της να δωσει τις νουβελες για μεταφραση, κ να στρωσει τον κ**ο της κατω να γραψει ενα τελος.

καποιοι απο εσας ξερετε την νιλα, μια απο τις σημαντικοτερες κ παραγωγικοτερες καντυ φαν στο διαδικτυο. πριν απο χρονια ειχε καταφερει να επικοινωνησει με την μιζουκι κ ανταλλαξανε 2 e-mail, οπου το ρεζουμε (οπως το καταλαβα εγω) ηταν η μιζουκι να λεει στην νιλα οτι το μονο που μπορει να γινει ειναι να πιεσουμε-πολεμησουμε ΕΜΕΙΣ οι φαν την ιγκαρασι για να αποσυρθει απο τις δικες.

οκ, οσο δικιο κ να εχει η μιζουκι, αυτο ειναι γελοιο κ παιδιαστικο απο μια καταξιωμενη συγγραφεα! ΕΛΕΟΣ!!
 
Juanita είπε:
Έχεις δίκιο Domniki. Όλα παίζουν το ρόλο τους.
Είχα χρόνια να δω τα επεισόδια της Κάντυ (αν εξαιρέσω



το DVD σου) αλλά πάντα έπεφτα στο τρυπάκι της



σύγκρισης των νέων κινουμένων σχεδίων που παίζονται



τώρα με τα παλιά.



Και πάλι (όχι από παλιμπαιδισμό και ρετροφιλία



αλλά από συγκριτική υπεροχή)
:)


στα στρουμφάκια, τη Χάιντυ και τη Μάγια καταλήγω...



Στενοχωριέμαι που οι νέες γενιές παίρνουν άλλα



μηνύματα από την τηλεόραση.



Αν με αξίωνε ο Θεός να είχα παιδί, θα του έκανα πλύση



εγκεφάλου
:diablotin: με ό, τι μεγαλώσαμε.


(Αν και κατ' αρχάς :animparty: θα το έκανα μέλος στο forum



για να διαπιστώνει τι έχει και τι θα μπορούσε να έχει)
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

Πραγματικά όταν είχα αναφέρει παλιότερα κάπου αλλού αυτό που λες κι εσύ, ότι δεν το κάνω από ρετροφιλία δηλαδή αλλά όντως πιστεύω ότι τα παιδικά της δικής μας εποχής ήταν πολύ καλύτερα, κατηγορήθηκα ότι ήμουν απλά συναισθηματική λόγω νοσταλγίας εποχής και παιδικών χρόνων.

Παρ' όλα αυτά συνεχίζω να το υποστηρίζω. Εκτός από τις ταινίες της Disney που έχω δει αρκετές και περνάνε κάποια μηνύματα όλα τα άλλα μου φαίνονται από ανούσια εώς γεμάτα παρατραβηγμένη βία.

Συγνώμη που θα το πω αλλά ούτε ο Μπομπ ο σφουγγαράκης μου λέει τίποτα, αναρωτιέμαι ακόμα και κατά πόσο είναι κατάλληλο για παιδιά.

Και εγώ ακριβώς επειδή έχω μία κόρη θέλω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ σε αυτό το κομμάτι.

Από την άλλη πάλι σκέφτομαι πολλές φορές ότι όλα τα παιδιά μεγαλώνουν στη δική τους εποχή με τα δικά τους ερεθίσματα και μάλλον είναι λάθος να την βομβαρδίζω με δικό μου υλικό.

Η μέση οδός μάλλον είναι η καλύτερη. Ας βλέπει ότι θέλει και αν επιθυμεί να δει και τα δικά μου και να το συζητήσουμε θα ήταν ακόμα καλύτερο. Αλλά σημασία έχει να διευρύνει μόνη της τους ορίζοντες της, να κάνει τις επιλογές της και να βγάλει τα συμπεράσματα της.

Τέλος αυτό που θεωρώ πως είναι ο μέγιστος θησαυρός σε μία οικογένεια είναι τα βιβλία. Νομίζω πως είναι καλύτερο να διαβάσει ένα βιβλίο από το να δει οποιαδήποτε παδική ταινία ή κινούμενο σχέδιο.

Αλλά μάλλον βγήκα εκτός θέματος.
 
Κατάσταση
Δεν είναι ανοικτή για περαιτέρω απαντήσεις.
Πίσω
Μπλουζα