Συνεχιζω να πιστευω οτι οι παιχνιδαρες βγαιναν,βγαινουν και θα βγαινουν.
Απλα εγκειται σε εμας τι ειναι το καταληλοτερο καθε στιγμη μας.Οταν εχεις 20 λεπτα για σκοτωμα ειναι πιο φυσιολογικο να πας για Keystone Kapers ή Ikaruga απο το να ξεκινησεις Mass Effect.
Συμφωνω με Phil οτι τα mechanics ενος παιχνιδιου ειναι ολα τα λεφτα.
Αν μπορω να βρω μια
διαφορα (προσοχη ακολουθει μεγαλη γενικευση) ειναι οτι
συνηθως στα παλια παιχνιδια (που να σημειωσουμε οτι εχουν φαει το φιλτραρισμα του χρονου) η αδρεναλινη ερχεται
αμεσα ενω στα καινουργια
συνηθως σε
δοσεις.
Μπλεχτηκε λιγο και το "cinema feel" στην συνταγη για το "καλο game" - αλλοτε για καλο,αλλοτε για κακο - μια πολυτελεια που δεν ηταν δυνατον να υλοποιηθει παλια.
Επαναλαμβανω οτι η παραπανω σκεψη ειναι
γενικευση!
Ενα παραδειγμα-> Να προσπαθεις στο Berzerk να περασεις την αντιπαλη σφαιρα στο κενο του λαιμου του sprite σου - Να προσπαθεις στο Assasins Creed να σκοτωσεις τον Αραβα πριγκιπα.
Θα διαφωνησω με τον ChrisTOS.Οι retro κοινοτητες εχουν κανει φυλλο-φτερο τα παλια παιχνιδια,εβγαλαν πολλα απο την αφανεια και θεωρω το emulation scene ως μια απο τις δυνανοτερες "computer" κινησεις.
Ακομα και εδω ,που ειμαστε μια πολυ μικρη ρετρο κοινοτητα,αρκει να ερθεις σε καποια συναντηση να δεις τι παθος παιζει για τα παλια μασινια και τα παιχνιδια τους,να δεις μηχανηματα,δισκετες,carts να αλλαζουν χερια - βοηθειες, συμβουλες, αναμνησεις.