Metal Hammer (& Heavy Metal)

AEON OK... αντιλαμβάνομαι οτι θαυμάζεις τον Πρασούλα και το δέχομαι. Και αλλοίμονο δεν είπα οτι τα συγκροτήματα που "έσπρωχνε" ήταν άχρηστα...ο Θεός να με κάψει δηλαδή, η ουσία ήταν στο "και αυτό ήταν όλο"

Απλώς εγώ ήμουν από την "άλλη πλευρά". Όχι ως Thrasher (οι οποίοι εβλήθησαν ανηλεώς εκείνη την περίοδο και αδίκως) αλλά ως απλός παρατηρητής που ουσιαστικά δεν άνηκε πουθενά και έβλεπε όλη αυτή την "πόλωση" σαν μια μαλακία και μισή.

Και σόρυ, αλλά κείμενα όπως το παρακάτω του Warlord ή Sun Knight (αργότερα) τα θεωρούσα επιεικώς για τον Μπέο (όχι τον Αχιλέα)

"Ο κανόνας είναι ότι τα κορίτσια βλέπονται σαν σέξι κούκλες που γλυκά ή άγρια παίζουν το φυσικό τους ρόλο: να διασκεδάζουν τον Πολεμιστή. Η ελίτ του Heavy Metal εκφράζει την ανωτερότητα των ανδρικών συναισθημάτων και η εξευγενισμένη του μορφή αποπνέει λυρικότητα και ρομαντισμό, σε μια εποχή που ο κομπλεξισμός των γυναικών έχει στραμμένα τα μάτια στην επαναφορά μητριαρχικών κοινωνικών μορφών. Η γυναίκα αντιμετωπίζεται σε μια κλίμακα που ξεκινά από τον απλό σπερματοδέκτη και φθάνει ως το χαριτωμένο, σκεπτόμενο μπιμπελό, ανθρώπινο μεν, όχι όμως με τις ικανότητες ανάπτυξης κι ολοκλήρωσης που έχει ο αρσενικός."

Αυτά ...και ούτε εγώ έχω σκοπό να αντιδικήσω για ανούσια πράγματα... κοντεύω τα 40 πλέον
 
Ελπίζω να παρατήρησες αυτό που έγραψα σε προηγούμενο post, ότι κι εγώ εξ αρχής αντιμετώπιζα την τεχνητή πόλωση ως κάτι το αρκετά ασόβαρο και επιτηδευμένο (κράτησε εξάλλου χρόνια αυτή η κολώνια και κούρασε πολλούς).

Όσο για το quote, τι να πει κανείς... ουδείς τέλειος :D . Μπορεί να διαθέτει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα άποψη για το ηρωϊκό / ιπποτικό πνεύμα, αλλά ανέκαθεν ο φαλλοκρατισμός του άγγιζε τα όρια του μισογυνισμού (παραδόξως αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το πνεύμα της ιπποσύνης που κατά τα άλλα αναφέρει ότι πρεσβεύει). Χμ, αυτό πάλι το "σε μια εποχή που ο κομπλεξισμός των γυναικών έχει στραμμένα τα μάτια στην επαναφορά μητριαρχικών κοινωνικών μορφών" δε με βρίσκει απολύτως αντίθετο, τουλάχιστον σε ότι αφορά μια μερίδα γυναικών. Όπως και να έχει, το να συμπαθείς κάποιον δε συνεπάγεται απαραίτητα και με απόλυτη ταύτιση απόψεων. Συγκράτησε μόνο αυτό και μου αρκεί.
 
To επαιρνα και εγω το Hammer επι χρονια.... Τα πραγματα που δεν θα ξεχασω ειναι σιγουρα:

1. Οι φοβερες και τρομερες ατακες του Τασου Σταματουκου τοσο για τους Manowar οσο και για το Bay Area Thrash (ειδικα τους Slayer). Ενδεικτικα αναφερω 2 παραδειγματα:

-Δισκοκριτικη στο "Handful of rain" των Savatage.... ".....Παιδια ψεματα σας λεω τοση ωρα. Οι Savatage ειναι φλωροι. Αν θελετε να ακουσετε πραγματικο Heavy ακουστε Moneywar.....".

-Δισκοκριτικη στο "Power from hell" των Onslaught: To "Power from Hell ειναι ενα ηχητικο τειχος θορυβου, μπροστα στο οποιο το Reign in blood ακουγεται σαν το "Η Μικρη Ελενη" που παιζουν κατι κοριτσακια στο νηπιαγωγιο που βρισκεται διπλα απο το σπιτι μου........

2. Η στηλη monuments του Κισατζεκιαν. Kαι retro δισκαρες εβαζε, και ο ανθρωπος κατειχε το αθλημα. Οχι σαν κατι αλλους........

3.Τα εκπληκτικα αφιερωματα στους Maiden (Σταματουκος/Περβανιδης) και ειδικα αυτο στους Priest... O Περβανιδης κοντευε να [edit] οτι εγραφε για το "Sad Wings of Destiny"..........

4. Η καλυτερη ΜΑΚΡΑΝ ολων των στηλων. Ελληνικη σκηνη με τον Τολη "τρελο κολλημα με τους Motorhead" Παλατζα. Εδω παιδια δεν ειχαμε να κανουμε απλη παρουσιαση Demo. Εδω εχουμε να κανουμε με απιστευτα πραγματα. Kαι φυσικα δεν μιλαω για αυτους που αντε κατι παει και ερχεται. Μιλαω για αυτες τις μπουρδες που εστελναν μερικοι και περιμεναν παρουσιαση και review..... Και φυσικα επαιρναν τις αναλογες απαντησεις.

"Τα πετσακια ξερνανε φωτια και ατσαλι....", "Θα προτεινα μια στα γρηγορα να φυγουν τα γρεζια και βλεπουμε...."......... Απιστευτος.......
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
:animlaugh: :animlaugh: :animlaugh:

Παλαντζας θεός... έχει ανοίξει την Sleaszy Rider Records και έχει αρκετά και καλά cd σε καλές τιμές.

Τον Σταματούκο είχα μάθει οτι τον είχαν "μουντάρει" κάποια στιγμή λόγω των προκλητικών του σχολίων για τους Manowar... :) :)

Ο lord μετά την αποχώρησή του από το hammer, έγραφε που και που. αλλά με άλλο ...Όνοματεπώνυμο.

Ο Βενέρης είναι καθηγητής Πανεπιστημίου

Όσοι θυμούνται τον Φωκίωνα black spider, έμαθα (από εν ενεργεία συντάκτη του Hammer) οτι είναι σχεδιαστής μόδας. Ενταξει ο τύπος ήταν μέγας πόζερ... λογική εξέλιξη :) :)
 
Τον Σταματούκο είχα μάθει οτι τον είχαν "μουντάρει" κάποια στιγμή λόγω των προκλητικών του σχολίων για τους Manowar...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
εξου και το γραμμα του μηνα σε καποιο τευχος απο οτι θυμαμαι:

"Σταματουκο μην θαβεις τους manowar γιατι θα στα κοψω...ξερεις ποια"!!!

thor

πολυ γελιο...και το βαλαν γραμμα του μηνα οι αθεοφοβοι
 
Να σου πω καλά του έκαναν. (και δεν είναι ο μόνος που τις έχει φάει να ξέρεις).

Δημιουργήσανε γενιές μεταλοκάφρων και απλώς κάποιοι από αυτούς "μάζεψαν" τους..."κόπους" τους.

You live by the sword, you die by the sword :diablotin:
 
Απειρα σκηνικα με τον Σταματουκο και τους Manowar. Παλι απο γραμμα ενος οπαδου τους: ....(αναφερομενος στον Σταματουκο)...

Εγραψε για τους Manowar μια χουφτα [edit],

μα ηταν αυτες οσο και αυτος γελοιες.

[edit] με τα ολα του, δεν ντραπηκε λιγακι,

ο Τασος ο [edit], ο Τασος τ' [edit]........

Απιστευτα γελια.........
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πάντως όταν κάποια στιγμή κατάλαβα επιτέλους, το παιχνίδι τους με τις φτιαγμένες κριτικές δίσκων και τις προόθήσεις συγκεκριμένων μπαντών, πραγματικά ένιωσα πολύ κοροίδιο, κυρίως γιατι και εγώ στα 15 μου είχα την ψευδαίσθηση οτι το μέταλ είναι αγνή μουσική και όλοι οι υπόλοιποι είναι πουλημένοι.
 
Nαι καλα..... Φιλε μου μεσα στους 100 καλυτερους δισκους ειχαν το Dark Saga και δεν ειχαν το Dark Side of the Moon...... Βγαλε τα συμπερασματα σου.....
 
Πράγματι. Μετέπειτα, που γνώρισα κόσμο που ήξερε άτομα απο εκεί, μου είπαν πέντε πράγματα. Καμμιά φορά σκευτομαι πόσους δίσκους δεν είχα αγοράσει γιατι πήραν άσχημες κριτηκές σε περιοδηκά...
 
Γεια σε ολους.Ωραιες εποχες τοτε ειχαν το γελιο τους.Οντως περιμεναμε τις κριτικες πριν παρουμε ενα δισκο μην τυχον και πεσουμε σε πατατα.που να ξεραμε τοτε.Kριμα που δε κρατησα κανενα περιοδικο απο τοτε.
 
Eχω απειρα Hammer τις εποχης... Τα κραταω μονο και μονο να τα διαβαζω που και που και να γελαω... Ειδικα την περιοδο που εχωνε ασχημα ο Σταματουκος για τους Manowar (αναφερομενος στην συναυλια του στο Αγκαθι καπου το 92-93 και τα "ψευτικα" drums του Rhino : "Μεχρι στιγμης ηξερα οτι υπηρχε το air guitaring τωρα βλεπω οτι υπαρχει και το air drumming. Α ρε Roland με την τεχνολογια σου!!!!!") και επισης οταν ηταν και ο Παλαντζας στην Ελληνικη Στηλη και οι ατακαρες πηγαιναν και ερχοντουσαν!!!! "....Απο τα ηχεια ξεχυλιζουν [edit]" και αλλα επη!!!!

Υ.Γ. Οσον αφορα τις δισκοκριτικες εβγαζαν δισκαρες τα παντα απο Iced Earth, ασχετα αν παραδοξως ο Περβανιδης την ειχε πει στα ισια για τον Schaffer οτι εχει αντιγραψει ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΟ το Master of Puppets στα riffs (λες και ειχε αδικο!!!!!!), οπως και δισκαρες ηταν ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΑ των Nevermore.......... ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!!!!! Και το ξαναεπαναλαμβανω. Στα 100 MUST HAVE album ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ το Dark Side of The Moon και ειχαν το Dark Saga........ Μoney Talks....... [edit] Walks...........
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ηταν η μονη ραδιοφωνικη εκπομπη που ακουγα (στον Ηχω FM αν θυμαμαι καλα)
 
Εμένα πάντως έπεσαν μερικά καινούργια τεύχη πρόσφατα στα χέρια μου και συνειδητοποίησα είτε ότι γερνάω, είτε ότι δεν έχει πια καμία σχέση το τώρα περιοδικό με το τότε....
 
δεν γερνας φιλτατε...
 
Προσυπογραφω τα περι ιστοριας του HMMH που αναφερει ο Dragon. Προσωπικα ημουν τακτικος αναγνωστης του ΜΗΗΜ απο τις αρχες του 90. Ειμαι 30 χρονων αρα οπως εγω ετσι και κανενας νεοτερος δεν ειναι δυνατον να θυμαται την εποχη HEAVY METAL. Εκτος και αν στο δημοτικο ακουγε Slayer.

Εχω μια σχεδον πληρη συλλογη τευχων απο το Νο1 εως και τα μεσα του 2002. Ο λογος που αναζητησα τα τευχη πριν την εποχη μου ηταν η διπλωματικη μου εργασια που ειχε να κανει με την ιστορια και εξελιξη του ελληνικου μουσικου τυπου απο το 60 εως το 2000(που εγινε και η εργασια). Το ΜΗΗΜ εντασσοταν στην ενοτητα των 80's και γινοταν μια παρουσιαση της υλης αλλα κυριως του layout και της εξελιξης αυτου.

Ειχα την χαρα να εξασφαλισω συνεντευξη με την τοτε συντακτικη ομαδα. Η αληθεια ειναι οτι στην αρχη δυσανασχετουσαν, αλλα οταν ανεφερα οτι εχω πολυ υλικο ακομα και το Νο1 ξαφνικα μου ειπαν πως θα μου παραχωρουσαν συνεντευξη και με την ευκαιρια θα σκαναραν το εξωφυλλο για το αφιερωμα των 15 χρονων μιας και το δικο τους ειχε σκιστει.

Ειχαμε ριξει αρκετο γελιο οταν μου ειχαν πει πως ο αρχικος εκδοτης παραλληλα ειχε και καποιες hot εκδοτικες ασχολιες γιαυτο και τα πρωτα τευχη θυμιζουν παλια κλασσικη 80's.....τσοντα.

Οσον αφορα για την υλη του περιοδικου ειχε και καλα και κακα. Στην ουσια αρχικα επροκειτο για μια ρομαντικη προσπαθεια που ουτε καν ειχε σαν στοχο το κερδος. Αυτο το οποιο κερδος ηρθε με την δημιουργια αυτου του ιδιοτυπου μονοπωλειου στην μεταλλικη ενημερωση. Αν θελετε την γνωμη μου περα απο συντακτες οι οποιοι ερχονταν και εφευγαν, το ΜΗΗΜ ενηλικιωθηκε με την εμφανιση ενος αληθινου αντιπαλου. Του Metal Invader. Ηταν φουλ εγχρωμο και με σχεδιασμο κακο μεν κλασσικα (α ρε ελλαδαρα) αλλα τουλαχιστον πατουσε στα 90's και οχι στα 80's. Ειχε κανει πολυ δυναμικη εισοδο και πρεπει να στριμωξε ασχημα το ΜΗΗΜ αν αναλογιστουμε οτι ακολουθησαν απανωτες αλλαγες σχεδιασμου, μεγεθους και αριθμου σελιδων. Εκει κοπηκαν μαχαιρι βλακωδη αρθρα και απρεπεις εκφρασεις. Τα χαζα γραμματα του καθε γιδοβλαχου που δημοσιευαν και γενικα ολα αυτα που εκαναν το ΜΗΗΜ ενα καλτ αλλα οχι σοβαρο εντυπο. Το κομματι που αφορα προωθηση συγκεκριμενων καλλιτεχνων το θεωρω σαν κατι δεδομενο ολου του ειδικου τυπου στην Ελλαδα. Δεν καταλαβαινω γιατι μας εκπλησει.

Ο πολυθρυλητος Πρασουλας αποτελει μια απο τις πιο καλτ παρουσιες στο χωρο του μουσικου τυπου. Το λιγοτερο εκκεντρικος. Οφειλω ομως να παραδεχτω, οσο και αν τον λοιδορουσα, πολλες φορες βρηκα ενδιαφεροντα πραγματα στην στηλη του Ιπποτη του Ηλιου.
 
Φίλε Τζο, κανένας ρομαντισμός δεν υπήρχε στις αρχές. Όχι από τους φορείς της έκδοσης (εκδότες, κειμενογράφους-μουσικοκριτικούς κλπ).

Ρομαντισμός -με ισχυρότατη δόση αφέλειας και έλλειψη συνείδησης του τόπου και του χρόνου- υπήρχε μόνο από τους ακροατές-αναγνώστες,

που στο σύνολό μας ήμαστε τινς το '80 και ζώντας -ως τινς- στην κοσμάρα μας αντιμετωπίζαμε με μεταφυσική ιερότητα τους "ήρωές" μας (μουσικούς) και καλή πίστη και άγνοια το περιοδικό.

Ο όλος ερασιτεχνισμός, που χαρακτηρίζεις ως ρομαντισμό, οφειλόταν στο επίπεδο της εξέλιξης της μουσικής βιομηχανίας στην Ελλάδα του '84, το οποίο ήταν υποτυπώδες:

Μια-δυο εκπομπές στο ραδιόφωνο (πχ Πετρίδης), το ΠΟΠ+ΡΟΚ (ο ίδιος), το Μουσικόραμα και δυο-τρία έντυπα ανάλογης προς το HeavyMetal προαγωγής της ποπ υποκουλτούρας στον εφηβικό κόσμο (Ποπκορν, Δισκομόδα κλπ ρετρό).

Επίσης, χέρι είχε μπει και σε κάποια άλλα νενικά έντυπα διαφορετικού (όχι μουσικού) περιεχομένου, που είχαν μεγάλη απήχηση και φιλοξενούσαν και κάποιες αναφορές στα μουσικά δρώμενα (Μανίνα, Κατερίνα, Αγόρι).

Ο ρόλος αυτών των εντύπων ήταν προβολή των μουσικών και η ειδησεογραφία και ο σχολιασμός της μουσικής σκηνής εκείνης της εποχής.

Δηλαδή, η διαχείριση του προϊόντος της μουσικής βιομηχανίας.

Οπότε, ο φορέας αυτής της διαχείρισης ήταν φυσικά οι εταιρίες δίσκων.

Στο ΠΟΠ+ΡΟΚ υπήρχε μια αντιπροσωπευτικότερη εκπροσώπηση των εταιριών (δηλ. μια αναλογικότερη πρακτόρευση των συμφερόντων τους), διότι το υλικό ήταν ογκωδέστερο και η αγορά μεγαλύτερη.

Αρκετές εταιρίες δλδ εμπλέκονταν στη διαχείριση του ποπ/ροκ προϊόντος και είχαν ήδη από χρόνια οργανώσει τμήματα μάρκετινγκ.

Στο "Heavy Metal", στις "αρχές" που αναφέρεις, ένα μόνο χέρι κατηύθυνε τα πράγματα: η ΕΜΙ (Κουτουβός), γιατί ήταν η πρώτη που οργάνωσε το μάνατζμέντ της στο χώρο του μέταλ στην Ελλάδα. Καμία άλλη εταιρία δεν είχε ενδιαφερθεί.

Επιπλέον, εκείνη την εποχή η ΕΜΙ είχε υπογράψει (ή διένεμε) στην Ελλάδα σχεδόν όλο το βαρύ πυροβολικό του μέταλ, με το οποίο βομβαρδιζόταν ο έλλην μεταλάς από το περιοδικό (Iron Maiden, Scorpions, Saxon, WASP κλπ).

Αυτή η πλάκα κράτησε περίπου 2 χρόνια (85-86).

Από 'κει και μετά με τη παγκόσμια εμπορική έκρηξη του Μέταλ, όλες οι εταιρίες άρχισαν σιγά σιγά να οργανώνονται και το μάνατζμεντ στο μέταλ γενικά να αναβαθμίζεται, οπότε απέκτησαν λόγο στο περιοδικό και η Polygram, Epic κλπ, πέρα από τις καθαρά μεταλλικές Noise, Roadrunner κλπ.

Ειδικά, αντιπροσωπεύτηκε μανιωδώς η ντόπια FM Records, που είχε και τη διανομή στην Ελλάδα πολλών από τις παραπάνω μεταλο-εταιρίες, σε βαθμό σκανδαλώδη με τα γνωστά ευτράπελα και γελοία (περίπτωση Flames, προώθηση όλου του σκουπιδαριού της εποχής ως νέων Maiden κλπ. Θυμίζω ότι ήδη από το 86 είχε γίνει άρθρο - παρουσίαση της Roadrunner(!) μετά από ταξίδι του Lord στις Βρυξέλλες, έδρα ( ;) της εταιρίας, την οποία στην Ελλάδα διένεμε, όλως τυχαίως, η FM Records, υπάλληλος και γενικός δερβέναγας στην οποία ήταν ο Lord).

Μ' αυτά και μ' αυτά κατάφεραν να χειραγωγήσουν το γούστο και τις προτιμήσεις των παιδιών τότε σύμφωνα με τις επιταγές του μάρκετινγκ διεθνώς, αλλά και τις εγχώριες ανάγκες (βλ. FM) και έστησαν μια χαρά το σκηνικό της αγοράς.

Στην αρχή επιταγή του μάρκετινγκ διεθνώς ήταν η προώθηση του thrash, που τότε ήταν η μόδα παγκοσμίως, οπότε σιγά σιγά άρχισαν οι ευνοϊκές κριτικές και τα άρθρα για Metallica, Megadeth (αλλά και για πολλούς άλλους της σειράς) κα. Συγχρόνως τους χτύπησαν τα τέλια για προώθηση και του "εμπορικού" μέταλ (Bon Jovi, Cinderella κλπκλπ), που τα προωθούσαν μεν, αλλά χωρίς φανατισμό, για να διατηρούν το και καλά "σκληρό" προφίλ τους (εννοείται αζημίως για τις εταιρίες, αφού αυτό το είδος διαφημιζόταν και από το σύνολο του μάρκετινγκ διεθνώς).

Αργότερα το ίδιο έγινε με το grunge κλπκλπ.

Φυσικά στο εμπόριο -πόσο μάλλον στο άγριο εμπόριο της μουσικής βιομηχανίας- δεν υπάρχει ηθική.

Ωστόσο, δύο πράγματα δε θα συγχρήσω ποτέ σ' αυτούς τους απίθανους, που είχαν αναλάβει εργολαβικά να μας στραβώσουν.

Πρώτο, την άμεση εκμετάλλευση της ανάγκης κάποιων παιδιών,

που προκειμένου να τη βγάλουν σε δύσκολες ώρες, ξεπουλούσαν όσο όσο και αντί πινακίου φακής ολόκληρες δισκοθήκες στα δισκάδικα της εποχής (συμφερόντων των μη εξαιρετέων συντακτών του "ΗΜ" -θυμίζω ότι το Rock City -από το σταφ του οποίου στο περιοδικό έγραφαν ο Lord, η γυναίκα του και κανας δυο υπάλληλοι !- ξαφνικά, από το πουθενά ως τα τέλη του 80 είχε 2 μαγαζιά στην Αθήνα και ένα στη Σαλονίκη).

Και δεύτερο -και πολύ χειρότερο- τη σκόπιμη αναπαραγωγή και μεταφορά και διαφήμιση νεοφασιστικών και ρατσιστικών ιδεών κάθε είδους (από την προπαγάνδιση του σεξισμού και της "φυσικής κατωτερότητας" της γυναίκας μέχρι εθνικιστικών, ακροδεξιών απόψεων) τις οποίες το ευρύ, εφηβικό και ανυποψίαστο κοινό του περιοδικού δεν ήταν σε θέση να επεξεργαστεί λογικά, με χρήση της στήλης της "αλληλογραφίας" (στην οποία επέλεγαν να δημοσιεύουν σταθερά απαράδεκτα πράματα), αλλά και μόνιμων στηλών του περιοδικού - ιδίως στα χρόνια του Metal Hammer.

Πάντως, τις στήλες των αγγελιών τις διαβάζεις και σήμερα με μεγάάάάάάάλη χαρά -)))))
 
joe είπε:
Ο λογος που αναζητησα τα τευχη πριν την εποχη μου ηταν η διπλωματικη μου εργασια που ειχε να κανει με την ιστορια και εξελιξη του ελληνικου μουσικου τυπου απο το 60 εως το 2000(που εγινε και η εργασια).
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Φίλε Joe θα διάβαζα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την εργασία σου...if you know what i mean :) :)
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα