.... τι μου θυμίσατε ρε μπαγάσηδες.... [διάβασα όλα τα παραπάνω ποστς, και επηρεασμένος, αλλάζω το συνηθισμένο ύφος μου...χαχχαχαχα]
Κλασικά, στα 80ς και αρχές (πολύ αρχές όμως) 90ς αγοράζαμε και λιώναμε [στο διάβασμα] το ΗΜ και μετέπειτα ΜΗ&ΗΜ....
Τα παλαιότερα τεύχη ήταν πιο κοντά στην Ελληνική πραγματικότητα. Ακολουθούσαν (ή/και διαμόρφωναν - προσδιόριζαν) την ελληνική ΗΜ σκηνή. Όταν ήρθαν οι Γερμανοί (νομίζω η εξαγορά έγινε από το Γερμανικό ΜΗ) άρχισαν να μπαίνουν και πολλά "ξένα" [προς τα ακούσματά μας] άρθρα - αφιερώματα - παρουσιάσεις κλπ. Ίσως εγώ και η παρέα μου να ήμασταν πιο "παραδοσιακοί".... και να το βλέπαμε έτσι. Αλλά από κει που μαθαίναμε νέα για τα νέα άλμπουμς των Dio / Maiden / Saxon / Helloween / Manowar / Anthrax, ξαφνικά διαβάζαμε για την νέα συνεργασία των Burdohalia με τους Metalagnosti, αλλά και για την αντικατάσταση του 2ου κιθαρίστα των BlackPouthena που κάποτε είχαν ηχογραφήσει ένα demo για την φινλανδική έκδοση του fanzine Blkdrοοfmensivfzine.... Μιλάμε για τρομερό ενδιαφέρον....
Η
ολοφάνερη προσπάθεια να προωθήσουν δίσκους από τις εταιρείες που ο κάθε συντάκτης είχε κονέ, όπως έγραψα, ήταν
ολοφάνερη...!!!
Αν δεν ήσουν 12χρονο, μάλλον το ψυλλιαζόσουν και αντιδρούσες ανάλογα. Θυμάμαι ότι απλά υπήρχαν συντάκτες που δεν μας απασχολούσαν καθόλου. Αν ήθελες να βάλεις 154 αστεράκια στη δισκοκριτική της τελευταίας κυκλοφορίας από την FM records, απλά σε αγνοούσαμε. Γράψε διθυράμβους, κάνε αφιέρωμα, βάλε πόστερ... απλά δεν μας συγκινούσες.
Διάβασα σχόλια για την θέση του περιοδικού σε θέματα ισότητας, ρατσισμού, σεξισμού κλπ. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν τέτοιες δημοσιεύσεις, υπήρχαν και τέτοια άρθρα. Αλλά προσωπικά πιστεύω ότι εντάσσονταν στην γενικότερη κουλτούρα της εποχής, στην κουλτούρα του ΗΜ και στα ελληνικά στερεότυπα. Το αναγνωστικό κοινό ήταν κυρίως αντρικό [ειδικά στην αρχή ήταν ΜΟΝΟ ανδρικό], και φυσικά οι ηλικίες και το επίπεδο τόσο των συντακτών όσο και του κοινού, μάλλον δεν ήταν για να αναλύουν Νίτσε, Μπακούνιν και Προυστ....
.Και στο κάτω-κάτω, ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΚΡΩΣ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. Δεν ήταν ούτε οι ΕΙΚΟΝΕΣ, ούτε το ΤΙΜΕ, ούτε το Cosmopolitan...!!!!!! Αν η κοσμοθεωρία σου και η ηθική σου επηρεαζόταν από το ΜΗ, μάλλον το ίδιο θα επηρεαζόταν και από τα Αγόρι / Μανίνα / Playboy / Κλικ κλπ κλπ
Και πάμε σε ένα τελευταίο - ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ....χαχαχαχα. Καλοκαίρι, αρχές 90ς, οικογενειακή 3ήμερη εκδρομή στη Σκύρο. Μεσημέρι, στην πόλη της Σκύρου, περιμένουμε να έρθει η ώρα του φαγητού και με τον αδερφό μου τριγυρίζουμε στα ελάχιστα "ενδιαφέροντα" μαγαζιά της κεντρικής πλατείας ... το εξής ένα, πρακτορείο τύπου-βιβλιοπωλείο. Κάπου σε μια γωνιά, έχει μια ντάνα με παλιά περιοδικά, παρατημένη στο πάτωμα, που φτάνει σε ύψος το ένα μέτρο.... Περιοδικά 10ετίας, το ένα πάνω από το άλλο. Υποθέτω πως ό,τι δεν είχε πωληθεί, απλά στοιβαζόταν εκεί πέρα και ξεχνιόταν.... Πιάνουμε με τον αδερφό μου την ανασκαφή, μπας και βρούμε κάτι, αλλά περισσότερο για να περάσει η ώρα. Και - ώ τι τύχη - εκεί μέσα στις Ραδιοτηλεοράσεις και στα Ρομάντσα και στους Ταχυδρόμους, ένα Heavy Metal. Αλλά όχι όποιο και όποιο... ήταν το τεύχος 2 που φαίνεται από πάνω. 10 χρόνια απούλητο το είχε, αλλά για εμάς ήταν το holy grail. Είχε όλα τα συγκροτήματα που ακούγαμε τότε, αλλά σε παρουσίαση και φώτος προγενέστερες της εποχής που εμείς αρχίσαμε να τα ακούμε. Το συγκεκριμένο τεύχος, μαζί με ένα άλλο αντίστοιχο που μας έφερε φίλος από Αμερική [μιλάμε για ειδική αμερικάνικη έκδοση για το ΗΜ, σε απίστευτο χαρτί, και ποιότητα φωτογραφιών κατηγορίας National Geographic...] πρέπει να τα έχω μελετήσει πιο πολύ και από τη διπλωματική μου εργασία.....
Οπότε, αν σήμερα με ρωτήσετε τι θυμάμαι από τη Σκύρο, το μόνο που μου έρχεται από όλη την εκδρομή μας είναι αυτό ακριβώς το περιστατικό.