Oι καλύτερες Ελληνικές κωμωδίες του σινεμά

1. Μια Ελληνίδα στο χαρέμι

2. Αχ! Αυτή η γυναίκα μου

3. Η Παριζιάνα (Και ψεύδεσαι, και τρως!!!)

4. Της κακομοίρας
 
Θα πω τις τρεις ταινιες που δε χορταινω, οσες φορες κι αν τις ξαναδω:

1) Φωναζει ο κλεφτης

2) Υπαρχει και φιλοτιμο

3) Η (αδικως παραμελημενη) 5.000 ψεματα, με μια απιστευτη για την εποχη της σκηνοθεσια (προσεξτε τη φωτογραφια και την εξαιρετικη μουσικη του ανερχομενου Βαγγελη Παπαθανασιου στους τιτλους της αρχης καθως και τα διαφορα γκαγκς στην πορεια της ταινιας, ακομα και στην τελευταια σκηνη, δειγμα της αγαπης που ετρεφε ο Γιωργος Κωνσταντινου για τις κωμωδιες του βωβου κινηματογραφου, κυριως για το Χοντρο και το Λιγνο, οπως εχει δηλωσει και ο ιδιος)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Και μένα μου άρεσε το 5000 ψέμματα! Όντως τίτλοι αρχής και τα άλλα που λες μας άρεσαν αρκετά ( την είχα δει με τη κολλητή μου τη ταινία)
 
αριαδνη είπε:
o ''γαμπρός μου ο δικηγόρος'', με έναν Πάντζα απολαυστικότατο και ''γυναικά'' αλλα και έναν Σταυρίδη στο ρόλο του πεθερού σε μεγάλα κέφια!
και κάνω την εξης ρητορική ερωτηση, γιατι στα 50' με 60' όλοι οι πατεράδες που είχαν κόρες και σεβόντουσαν τον εαυτό τους, ήθελαν γαπρό δικηγόρο! δεν είναι μονο καταγραφή της ταινίας, ήταν μια πραγματικότητα, το θεωρούσαν πολυ καθαρό σαν επάγγελμα.σε γραφείο κ.τ.λ.πτυχίο νομικής και μετά δικαστικό σώμα , καλός μισθός δεν ήταν αμιλητέο γαι τους φτωχούς μεροκαματιάρηδες που είχαν κόρες της παντρειάς!

έλα που όμως ο Μικές, ειναι ζωηρούλης και απογοητευει τον πεθερό και την νύφη.. την Αργυρούλα δηλ. ( ξέρετε την ξανθούλα;, την εχω δει και σαν μελαχροινή..) έπαιζε και στα'' κορίτσια του Αριστειδη'', την κορη του ηθικότατου Μακρή αλλα και στο ''νυμφίος ανύμφευτος''!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Η Μίρκα Καλατζοπούλου είναι Αργυρούλα. Πάντως την ταινία την τιμούν δεόντως τα κρατικά κανάλια
 
1.''Ο ΖΗΛΙΑΡΟΓΑΤΟΣ''[Η πλέον αγαπημένη μου]

2.''ΟΥΤΕΡ ΓΑΤΑ,ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ[Με έναν Κωνσταντάρα να δίνει ρέστα!!!]

3.''ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ''

4.''ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ''

5.''Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΡΑ''
 
''Φωνάζει ο Κλέφτης''

''Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες''

''Αχ,αυτή η γυναίκα μου''

''Της κακομοίρας''(κλασσικά :p )

''ΘΒ Φαλακρός Πράκτωρ 000 : ''Επιχείρησις Γης Μαδιάμ''

''Ούτε γάτα,ούτε ζημιά''

''Οι Γερμανοί ξανάρχονται'' (Φωτόπουλος-Λογοθετίδης Ο διάλογος)

''Παριζιάνα''

''Υπάρχει και φιλότιμο''

''Η γυναίκα μου τρελάθηκε''

''Μια τρελή,τρελή οικογένεια''.

Με αυτές έχω ρίξει ΤΟ γέλιο. Θα'ναι και άλλες βέβαια...
 
-θα προχωρησω χρονικα.μια ταινια απο τα χρονια του 80,οσο και να την βλεπω δεν την βαριεμαι.το [μπορουμε και κατω απ'τα θρανια] π.μιχαλοπουλος καφανταρη λογοθετης βογιατζης,μακεδος με τη ρεπουμπλικα .κλπ
 
Λιώνω από τα γέλια (κυριολεκτικά μέχρι δακρύων) με τις παρακάτω ταινίες, που πάντα μου φτιάχνουν το κέφι:

* Μια τρελή, τρελή οικογένεια ("Στέλιο, να κλάψω?! :D )

* Μια Ελληνίδα στο χαρέμι ("Βαγγέλη.... Βαγγέλη... ΡΕ ΒΑΓΓΕΛΗ!!!" ή το "Πέθανε ο θείος, πέθανε ο θείος!" :D )

* Η παριζιάνα ("Σούζι τρως! Και ψεύδεσαι και τρώς!.... Σώπα τώρα τρως! Και κρυφοτρώς, και τρώς και πολύ!" :D )

* Δεσποινίς Διευθυντής ("Κύριε Σαμιωτάααααακη! Γυρίσατεεεεεεε?!" :D )

* Γκαρσονιέρα για δέκα! (Όλη η σκηνή με Ξαρχάκο - Ηλιόπουλο - Τσαγγάνη, όταν τους επισκέπτεται ο 2ος για να ελέγξει το σπίτι για ρωγμές! :biglaugh:)

Δεν ξέρω αν είναι οι καλύτερες κωμωδίες, είναι όμως οι καλύτερες μέσα στην καρδιά μου!
 
Θα μπορουσα να αναφερω αριθμητικως ολες τις κωμωδιες (καθ'οτι λατρης του παλιου ελληνικου κινηματογραφου) αλλα ειναι καποιες αξεπεραστες για μενα που γελαω αβιαστα και αυτο συμβαινει καθε φορα που τις βλεπω, παραθετω ιεραρχικως τις 5 πρωτες.

1. Θα σε κανω βασιλισσα

2. Της κακομοιρας

3. Ο Κλεαρχος η Μαρινα και ο κοντος

4. Οι γαμπροι της Ευτυχιας

5. Ολες οι ταινιες του Λογοθετιδη

Επισης διαφορες επι μερους σκηνες με Βουτσα, Εξαρχακο, Κωνστανταρα και φυσικα οπου υπαρχει Βεγγος.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τα άπαντα από Κωνσταντάρα,Βουτσά,Μουστάκα
 
Συμφωνώ με κ. Μπειζανη + Ηλία του 16ου + μακρυκωσταιοι και κοντογιωρηδες ( τα 2 δημοφιλέστερα ανδρικά ονόματα με διαφορά μήκους)
 
Καλησπέρα. Εγώ γράφω κάποιες που γελάω πάντα όταν τις δω δεν ξέρω αν είναι οι καλύτερες αντικημενικά, αλλά προσωπική αποψη :

- Κάτι κουρασμένα παλικάρια, όπου εκτός από τον κΩσταντάρα τρομερό γέλιο βγάζουν Παπαγιαννοπουλος, Αρβανίτη και Ξαρχάκος.

- Από ασπρόμαυρες αυτή που λέει "Κατίνα σαλαμάκι", με Βουτσά, νομίζω λέγεται ο γόης.

- Από πρόσφατες οι Νήσος 1 και 2, πολύ γέλιο
 
1) Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια

2) Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα & ο Κοντός

3) Η Χαρτοπαίχτρα

4) Τα Κίτρινα Γάντια

5) Πολυτεχνίτης & Ερημοσπίτης
 
1. Η δε γυνη να φοβηται τον ανδρα 2. Καλως ηλθε το δολαριο 3. Το ξυλο βγηκε απ τον παραδεισο
 
1. Της κακομοίρας

2. Ο Ηλίας του 16ου (Με τον αυθεντικό Χατζιχρήστο)

3. Θου-Βου: μυστικός πράκτορας 000.

4. Μάθε παιδί μου γράμματα (τραγικά επίκαιρο)

5. Η δε γυνή να φοβάται τον άνδρα

6. Ένας ήρως με παντούφλες (τραγικά επίκαιρο Νο2)

7. Μανταλένα (από τις λίγες της Βουγιουκλάκη που μου αρέσουν)

8. Μια τρελή τρελή οικογένεια

9. Οι Γερμανοί ξανάρχονται (τ. ε. Νο3)

10. Η κυρά μας η μαμή
 
Η θεία από το Σικάγο

Η κυρά μας η μαμή

Ο Ηλίας του 16ου

Ο φαλακρός μαθητής

Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο

Χτυποκάρδια στο θρανίο

Η χαρτοπαίχτρα

Ένα τανκς στο κρεβάτι μου

Στουρνάρα 288

Θανασάκης ο πολιτευόμενος

Τα κίτρινα γάντια

Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα

Καλώς ήρθε το δολάριο

Θα σε κάνω βασίλισσα

Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός

Ο θησαυρός του μακαρίτη

Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο

Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δύσκολη επιλογή..Πολλές ταινίες και κυρίως πολυποίκιλες..Κωμωδίες, δραματικές,κομεντί,κοινωνικές,βιντεοταινίες, σύγχρονες...Ίσως να ήταν καλύτερο (προκειμένου να μη χαθούν κάποιες που αξίζουν..χαχα!Λες και είμαστε στην επιτροπή για τα όσκαρ! :p ) να έμπαινε το θέμα ανα ξεχωριστή θεματική (μπορεί βεβαίως και να υφίσταται κτ τέτοιο και να το αγνοώ! :) ) Νομίζω πάντως πως αν ακολουθήσουμε τα στενά χρονολογικά πλαίσια του φόρουμ, αναγκαστικά θα κινηθούμε στα χρώματα του ασπρόμαυρου..Εννοώ πως η επιλογή θα εστιάσει κυρίως στον ελληνικό κινματογράφο της δεκαετίας '50-'60..Γενικά η κινηματογραφική παραγωγή τις επόμενες δεκαετίες κινήθηκε σε φτωχά επίπεδα, είτε σε επίπεδο παραγωγής, είτε σε επίπεδο σεναρίου..Πολλές ταινίες μάλιστα προσπάθησαν να πρωτοπορήσουν τη δεκαετία του'80, ωστόσο νομίζω πως ήταν τόσο επιτηδευμένα "βαρειές", που απομάκρυναν τους κινηματογραφόφιλους..Σε τελική ανάλυση αν θέλει κάποιος να καταπιαστεί με ένα σοβαρό θέμα, δεν είναι ανάγκη ούτε ψυχόδραμα ΄(στα όρια της κατάθλιψης) να κάνει, ούτε να αναλωθεί σε στατικές εικόνες χωρίς ειρμό και νόημα..Και μετά από αυτή την εισαγωγή πάμε...στο παρασύνθημα...Οι αγαπημένες ταινίες είναι:

1. Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο - Τι να πεί κανείς γι'αυτή τη ταινία; Παρότι γυρίστηκε παραπάνω από μισό αιώνα πρίν, βλέπεται τόσο ευχάριστα, όσο ένα καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα..Για μένα αποτελεί απόλαυση κάθε φορά που τη βλέπω γτ μου θυμίζει έναν άλλο κόσμο, μια διαφορετική Ελλάδα που κι αν ακόμη δεν την έχω ζήσει ούτε ως απομεινάρι, εντούτοις τη νοσταλγώ..Ανθρωπιά, αληθινή αγάπη, πραγματικός έρωτας που ξεπερνά την καλοπέραση και κινητοποιεί την πλούσια κόρη να αυτομολήσει και να εγκαταλείψει το "ζεστό" σπιτικό και τις ανέσεις της για να μην προδώσει τον έρωτα της..Ευγένεια και αρχοντιά..Πόσο όμορφο αλήθεια, ήταν αυτό το ζευγάρι ηλικιωμένων (ο ένας "αιώνας" με τον άλλο "αιώνα" όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Μίμης Φωτόπουλος) που του αφιέρωσαν ένα τραγούδι από τη λατέρνα οι αγνοί λατερνατζήδες; Πόσο αγαπημένοι φαίνονταν..Δεν ξέρω, μπορεί να καταλήγω σε γραφικούς μελοδραματισμούς, ωστόσο πόσο συχνά βλέπουμε τέτοιες εικόνες πλέον γύρω μας; Πόσοι σήμερα θα έβαζαν στο περιθώριο τη παχυλή αμοιβή για την εύρεση της άσωτης κόρης και δεν θα τη προέδιδαν; Νομίζω πολλοί λίγοι..Ενδεχομένως και εκείνη την εποχή να μην ήταν πολλοί, ωστόσο εμένα μ' αρέσει να βλέπω να τονίζεται αυτή η εικόνα..Φυσικά, αναμφισβήτητο μερίδιο στην επιτυχία είχαν οι δύο σπουδαίοι πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Βασίλης Αυλωνίτης..Σαν ζωγραφικός πίνακας και η Τζένη Καρέζη (στη πρώτη της ταινία αν δεν απατώμαι), μ'αυτό το αξεπέραστο πρόσωπο..(πολύ γοητευτικό ζευγάρι παρεμπιπτόντως με τον Αλεξανδράκη..με φόντο μια υπέροχη Χαλκίδα, βγαλμένη λες από καρτ-ποστάλ..)

2. "Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα" - Νομίζω ισοβαθμεί στη πρώτη θέση με τη "λατέρνα"..Λεπτοδουλεμένη δουλειά, με ηθοποιούς που "κεντάγανε", σωστά επιλεγμένος ο καθένας για το ρόλο του..Η πρώτη ουσιαστικά ταινία για τη χειραφέτηση της γυναίκας, μιας γυναίκας ωστόσο που δεν ήθελε να υποκαταστήσει τον άνδρα στο κουμάντο του σπιτιού (όπως γίνεται κατά κόρον στη σημερινή εποχή) αλλά απλώς ήθελε ισότιμο ρόλο..Εκτιμώ ιδιαίτερα τη μαεστρία με την οποία πέρναγε μια σειρά από μηνύματα που είχαν να κάνουν κυρίως με τη κοινωνία και τη τυπολατρεία αλλά και την υποκρίσια που τη χαρακτήριζε (και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να τη χαρακτηρίζει μέχρι τις μέρες μας..) Πρίν μπεί η κουλούρα η Ελένη ήταν η "αστεφάνωτη, η "παστρικιά"..Όταν πλέον έγινε κα Κοκοβίκου "με δόξα και τιμή", η κα Αγλαία έπαψε πια νατη περιφρονεί, γτ πλέον είχε συμμορφωθεί με τη "καθεστηκύια τάξη"..Η καλύτερη σκηνή της ταινίας για μένα, αυτή που πάντα με συγκινεί, όταν η Ελένη με βουρκωμένο (αλλά αξιοπρεπές) βλέμμα λέει "και νόμιζες ότι γι'αυτό σε παντρεύτηκα;"...."να στο πω εγώ και ας μη ξέρω τα πολλά τα γράμματα"..Εκεί όπου αποδεικνύεται πως η μόρφωση δεν κάνει τον άνθρωπο, ούτε τον γεμίζει με συναισθήματα...Και βέβαια, εκεί πέφτει ο μπούρδας Καραβάγγος (το φελέκι του!) για να μη βαρύνει περαιτέρω το κλίμα και να τελειώσει πλέον με happy end το έργο, με το ζευγάρι να κατεβαίνει τα υπέροχα σκαλιά στη Πλάκα..

Επειδή όμως ξέφυγα πααααρα πολύ και γίνομαι κουραστικός, ας παραθέσω μόνο τις υπόλοιπες ταινίες και τελειώνω!

3. Υπάρχει και φιλότιμο (η πλέον διαχρονική ταινία -μόνο που το φιλότιμο ακόμα αναζητείται)

4. Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο

5.Η κυρά μας η μαμη

6.Η θεία από το Σικάγο

7.Μακρυκωσταίοι και κοντογιώργηδες

8.Η Λίζα και η άλλη

9.Ο Ηλίας του 16ου

10. Τζένη- Τζένη

11. Δεσποινίς Διευθυντίς

12.Μια τρελή-τρελή σαραντάρα (νομίζω μακράν η καλύτερη ταινια της Βλαχοπούλου)

13.Κάτι κουρασμένα παλληκάρια

Εντάξει..βγήκαν 13!!!Αλλά πραγματικά νομίζω πως θα ήταν παράλειψη να αφήσω κάποια εκτός..Όλες γαρ έχουν περάσει στη σφαιρα του κλασικού..Α!Μιας και κάποια μέλη αναφέρθηκαν και σε κάποιες μετά το 1995, θα συμφωνήσω πως το Peppermint και η Πολίτικη Κουζίνα (ειδικά η τελευταία) ήταν παααρα πολύ καλές ταινίες! Οκ..μετά από αυτή τη πολυλογία νομίζω ότι θα γυρίσετε τη ταινία best seller "ο θάνατος ενός βατράχου"΄(ή εναλλακτικά: "έγκλημα στο retromaniax"..)
 
Να προσθέσω

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι

Μερικοί το προτιμούν κρύο

Το ανθρωπάκι
 
Η Χαρτοπαίκτρα είναι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες. Η Βλαχοπούλου δίνει ρέστα.
 
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες.Έχω όμως μια ιδιαίτερη αδυναμία στο ήθος που είχε το παίξιμο του Βασίλη Λογοθετίδη,όσο περισσότερο βλέπεις τις ταινίες του τόσο ανακαλύπτεις νέα πράγματα.Έχω γελάσει μέχρι δακρύων με Βέγγο,Βλαχοπούλου,Αυλωνίτη(παλιότερα ήμουν τρελαμένος με Αυλωνίτη και ακόμα δηλ........ώρε που πάμε....πνεύμα και ηθική),Βασιλειάδου κ.α, αλλά......αλλά ο Λογοθετίδης που έφυγε νωρίς (1960) ακόμα συνεχίζει να με διδάσκει κάθε φορά και κάτι καινούργιο.Επειδή δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο για να δηλώσω την αγάπη μου για εκείνον μπροστά σε πολύ κόσμο, το κάνω μέσα από αυτήν την υπέροχη σελίδα......αναπαυμένη να είναι η ψυχούλα του τον Αγαπώ.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα