Oι καλύτερες Ελληνικές κωμωδίες του σινεμά

H μητερα της παλι οχι. Ηταν οικιακη βοηθος στο πλουσιοσπιτο, τα εφτιαξε με τον γιο της οικογενειας και κλεφτηκανε.
Οπότε ο υιός από κληρώθηκε και έγινε φτωχαδακι για χάρη της αγάπης, να θρέψει πολυμελής οικογένεια, παρμένο το σκηνικό από ελληνική ταινια πραγματικα
 
Μπακαλόγατος, ο Χατζηχρήστος στα κόκκινα ίσως είναι η καλύτερη κωμωδία όλων
Κάτι κουρασμένα παλικάρια με μέγα Λάμπρο και Διονύση
Τζένη Τζένη, ...Γκορτσος Γκορτσος
Θα σε κάνω βασίλισσα, ο Βέγγος δίνει ρεσιτάλ
Πατέρα κάτσε φρόνιμα, Τζανετάκος Προύσαλης και φυσικά ο Λάμπρος κεντανε.
Το ανθρωπάκι, Καλογήρου Βουτσάς σε ρεσιτάλ
Πολυτεχνίτης και ερημοσπιτης, Βέγγος σε ανεπανάληπτα σκηνικά.

Και δεκάδες άλλες
 
1. Αλίμονο στους νέους

2. Ένας βλάκας και μισός

3. Ο ζηλιαρόγατος

4. Της κακομοίρας

5. Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός

6. Η θεία απ'το Σικάγο

7. Η σωφερίνα

8. Το ξύλο βγήκε απ'τον παράδεισο

9. Χτυποκάρδια στο θρανίο

10. Τα κίτρινα γάντια

Άλλαξα την Κάλπικη λίρα από το θέμα των 10 ταινιών που αγαπάμε περισσότερο, με τον Ένα βλάκα και μισό και όπως είχα πει και εκεί στη θέση τους θα μπορούσαν να ήταν πολλές άλλες.
 
Αν επρεπε να ξεχωρισω 10 αγαπημενες καθαρα κωμωδιες (και οχι κομεντι) αντιπροσωπευτικα απο μεγαλους πρωταγωνιστες:

Τα κιτρινα γαντια
Οι κυριες της αυλης
Η θεια απο το Σικαγο
Ο ζηλιαρογατος
Η χαρτοπαιχτρα
Φωναζει ο κλεφτης
Θα σε κανω βασιλισσα
Ο Κλεαρχος, η Μαρινα κι ο κοντος
Ο Ηλιας του 16ου
Ενα εξυπνο εξυπνο μουτρο

Bonus:Ο τρελος τα'χει 400

Βεβαια ειναι και πολλες πολλες αλλες
 
Μια ερώτηση να κάνω.. πως δεν έχει σκεφτεί κάποιο καλοπαιδο να κανει αγγλικούς υπότιτλους σε καποιες απο αυτες τις εξαιρετικές κωμωδιες; Νόμιμα πάντα... Σκεφτειτε τον ΠΑΠΑΤΡΕΧΑ σε αγγλόφωνο κοινο... Κρίμα ειναι τέτοιοι κωμικοι να μένουν εντός συνόρων...
 
1. Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες.
2. Της κακομοίρας.
3. Ο Ζηλιαρόγατος.
4. Η θεία από το Σικάγο.
5. Η κυρά μας η μαμή.
6. Θου Βου επιχείρηση γης Μαδιάμ.
7. Ο Ηλίας του 16ου.
8. Η χαρτοπαίχτρα.
9. Ο παπατρέχας.
10. Πράκτωρ 007.
 
1. Ο Ηλίας του 16ου.
2. Οι γαμπροί της ευτυχίας.
3. Ο ζηλιαρόγατος.
4. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
5. Ο παπατρέχας.
6. Η σωφερίνα.
7. Η καφετζού.
8. Η χαρτοπαίχτρα.
9. Στουρνάρα 288.
10. Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες.

11. Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο.
 
Μια ερώτηση να κάνω.. πως δεν έχει σκεφτεί κάποιο καλοπαιδο να κανει αγγλικούς υπότιτλους σε καποιες απο αυτες τις εξαιρετικές κωμωδιες; Νόμιμα πάντα... Σκεφτειτε τον ΠΑΠΑΤΡΕΧΑ σε αγγλόφωνο κοινο... Κρίμα ειναι τέτοιοι κωμικοι να μένουν εντός συνόρων...
Ωραία ιδέα!
 
Μια ερώτηση να κάνω.. πως δεν έχει σκεφτεί κάποιο καλοπαιδο να κανει αγγλικούς υπότιτλους σε καποιες απο αυτες τις εξαιρετικές κωμωδιες; Νόμιμα πάντα... Σκεφτειτε τον ΠΑΠΑΤΡΕΧΑ σε αγγλόφωνο κοινο... Κρίμα ειναι τέτοιοι κωμικοι να μένουν εντός συνόρων...


Δεν πιστεύω πως είναι ζήτημα "καλόπαιδου" ούτε φυσικά πως δεν το σκέφτηκε κανείς ως τα τώρα και το σκεφτήκαμε εμείς εβδομήντα χρόνια μετά. Καθόλου τυχαία, την εποχή που άνθιζε το ελληνικό σινεμά οι ταινίες που κατάφεραν να κάνουν κάτι στο εξωτερικό δεν ήταν κωμωδίες. Με εξαίρεση το Κυριακάτικο Ξύπνημα και το Ποτέ την Κυριακή τα οποία βέβαια ανήκουν σε άλλη κατηγορία για διάφορους λόγους.
Αυτό που εννοούμε εμείς όμως όταν μιλάμε για ελληνική κωμωδία αμφιβάλλω αν θα έπιανε έξω. Κύριο εμπόδιο η γλώσσα. Μετά τα ήθη. Πως στην ευχή να βγάλουν γέλιο σ έναν ξένο; Πως να μεταφραστούν τα λογοπαίγνια του Ζήκου; "Σας μερσό μανταμ, ορεν ντουβάρ";
Ή πως να καταλάβει ο Άγγλος το άγχος του Βέγγου να παντρέψει τις αδερφές του; Ή τα απειρα λογοπαίγνια της ταινίας;
" Ιεροψάλτης αριστερός, των Αγίων Θεοδώρων"
"Α θεοδωρακικός δηλαδή, το ίδιο κάνει"

Οι περισσότερες από τις ατάκες που έμειναν στην ιστορία θα πήγαιναν χαμένες. Ακόμα και της Βουγιουκλάκη το "είναι καλός ο πρόεδρος; μάλακός;" "χμμ, μαλακοφέρνει..."

Υπάρχουν βεβαίως κωμωδίες αυτές των καταστάσεων που θα μπορούσαν να μεταφραστούν. Ας πούμε ο φίλος μου ο Λευτεράκης. Αλλά κι αυτές θα χάναν στη μετάφραση. Τελικώς το αποτέλεσμα θα έδειχνε μάλλον παρωχημένο και θα υποτιμούσε και τους ηθοποιούς και τους σεναριογράφους. Κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί δεν είχαμε ηθοποιούς που θα μπορούσαν να σταθούν έξω, είχαμε και πολλούς μάλιστα. Συμβαίνει γιατί οι ταινίες στόχευαν σε ελληνικό κοινό. Η δομή τους ήταν τέτοια, τα σενάρια ήταν τέτοια. Πως θα μπορούσε ένας Ευρωπαίος του 2020 να κατανοήσει τα αμόρφωτα φτωχοκόριτσα που δούλευαν υπηρέτριες και το άγχος τους να φτιάξουν την προίκα τους και τόσα άλλα;
 
Συμφωνώ απολύτως με την karapiperim. Ήταν η πρώτη μου σκέψη, όταν είδα το σχόλιο περί μεταφράσεως, ότι τα λογοπαίγνια της ελληνικής γλώσσας αποκλείεται να αποδωθούν επιτυχημένα στα αγγλικά ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Η πρώτη ατάκα που μου ήρθε και σκεφτόμουν πώς μπορεί να μεταφραστεί ήταν: "Πήγαινε μέσα!!" "Έστω... θα υποκύψω"... "Να υποκύψεις στα τραύματά σου να ησυχάσουμε!" από τους "Γαμπρούς της Ευτυχίας".
 
ΤΟ ΕΙΧΑΤΕ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ?

Βλεπω αυτη την στιγμη την ταινια "καημοι στην φωτωχογειτονια" του 1965..Ιδιο κονσεπτ ακριβως με "της κυριες της αυλης" του 1966 η πολεον αγαπημενη μου κωμμωδια..Φαινεται πως το σεναριο του βρασιβανοπουλου το διαφοροποιησε ο γιαννουκακης και με τον ντινο δημοπουλο κανανε μια ποιο βελτιωμενη ταινια.Γιατι ομολογουμενως ρηγοπουλος με ηλιοπουλο εχουν διαφορα χαωδη μεταξυ τους..Αλλα αν κανετε το κοπο και της95147808_733925570695107_2619327595497390080_n.jpg δειτε θα δειτε παρα πολλα κοινα..
 

Συνημμένα

  • 94888429_750065835527943_3939600619597201408_n.jpgDDDD.jpg
    94888429_750065835527943_3939600619597201408_n.jpgDDDD.jpg
    107 KB · Προβολές: 2
Δεν πιστεύω πως είναι ζήτημα "καλόπαιδου" ούτε φυσικά πως δεν το σκέφτηκε κανείς ως τα τώρα και το σκεφτήκαμε εμείς εβδομήντα χρόνια μετά. Καθόλου τυχαία, την εποχή που άνθιζε το ελληνικό σινεμά οι ταινίες που κατάφεραν να κάνουν κάτι στο εξωτερικό δεν ήταν κωμωδίες. Με εξαίρεση το Κυριακάτικο Ξύπνημα και το Ποτέ την Κυριακή τα οποία βέβαια ανήκουν σε άλλη κατηγορία για διάφορους λόγους.
Αυτό που εννοούμε εμείς όμως όταν μιλάμε για ελληνική κωμωδία αμφιβάλλω αν θα έπιανε έξω. Κύριο εμπόδιο η γλώσσα. Μετά τα ήθη. Πως στην ευχή να βγάλουν γέλιο σ έναν ξένο; Πως να μεταφραστούν τα λογοπαίγνια του Ζήκου; "Σας μερσό μανταμ, ορεν ντουβάρ";
Ή πως να καταλάβει ο Άγγλος το άγχος του Βέγγου να παντρέψει τις αδερφές του; Ή τα απειρα λογοπαίγνια της ταινίας;
" Ιεροψάλτης αριστερός, των Αγίων Θεοδώρων"
"Α θεοδωρακικός δηλαδή, το ίδιο κάνει"

Οι περισσότερες από τις ατάκες που έμειναν στην ιστορία θα πήγαιναν χαμένες. Ακόμα και της Βουγιουκλάκη το "είναι καλός ο πρόεδρος; μάλακός;" "χμμ, μαλακοφέρνει..."

Υπάρχουν βεβαίως κωμωδίες αυτές των καταστάσεων που θα μπορούσαν να μεταφραστούν. Ας πούμε ο φίλος μου ο Λευτεράκης. Αλλά κι αυτές θα χάναν στη μετάφραση. Τελικώς το αποτέλεσμα θα έδειχνε μάλλον παρωχημένο και θα υποτιμούσε και τους ηθοποιούς και τους σεναριογράφους. Κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί δεν είχαμε ηθοποιούς που θα μπορούσαν να σταθούν έξω, είχαμε και πολλούς μάλιστα. Συμβαίνει γιατί οι ταινίες στόχευαν σε ελληνικό κοινό. Η δομή τους ήταν τέτοια, τα σενάρια ήταν τέτοια. Πως θα μπορούσε ένας Ευρωπαίος του 2020 να κατανοήσει τα αμόρφωτα φτωχοκόριτσα που δούλευαν υπηρέτριες και το άγχος τους να φτιάξουν την προίκα τους και τόσα άλλα;
Συμφωνώ με τα περισσότερα... αλλά
1. Πολλες ελληνικες ταινίες συμφωνούν με τη νοοτροπία του Ευρωπαϊκού νότου... κωμωδιες καταστασεων έχουν και οι Γάλλοι και οι Ιταλοι.
2. Το εμπόδιο των λογοπαιγνιων είναι γνωστό. Ο Μπενι Χιλ για παράδειγμα έχανε πολύ στην ελληνική μεταφραση. Γενικά το θέμα της μεταφρασης ειναι το σημαντικότερο. Ο Παπατρεχας ομως βασίζεται και στην αστεία εικόνα που είναι υπεραρκετη... Η το ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΧΕΙ Ο ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ...
Απλά θέλει πολλή δουλειά και διασυνδέσεις...
 
Στην καρδιά μου πρώτος ο Φωτόπουλος
GDSShZ0XQAA1ewL.jpeg
 
Πίσω
Μπλουζα