O πρώτος μου καφές

[D@redevil]

ερωτηση προς Μαριάννα : με 6-7 καδεφες δεν σε έπιανε τρέμουλο στα χέρια, το έχω ακούσει από αρκετούς που πίνουν τόσους καδεφες την μέρα, εκτος και αν ειναι ελληνικός!!! βασικά να πιω τρεις την μέρα, εχω μια ξυνίλα στο στομάχι...για τον φρεντο επίσης εχω ακούσει οτι ειναι δυνατός, ο εσπρέσσο αν και λίγος σου προκαλεί νεύρα! ο φρεντοκαπουτσίνο τουλάχιστον εχει μπόλικη κρέμα!

Και όμως όχι!

4-6 φραπέδες τη μέρα είναι στανταράκι & είμαι μια χαρά! Όχι μόνο δεν τρέμουν τα χέρια μου, αλλά μπορώ να πω ότι είμαι σε μια ευχάριστη υπερδιέργερση (yup, ντοπάρομαι! ).

Ωστόσο, αν θες να με ξεκάνεις, να ξέρεις: κέρνα με ένα εσπρεσσάκι! Αξία ανεκτίμητη! (θα με μαζεύετε από το πάτωμα με ταχυπαλμίες!...)

Και για να είμαι με το ένα πατουσάκι σχεδόν ontopic, ας πω ότι έχω ανάμνηση από καλοκαίρια που ήμουν στη γιαγιά μου, να κάθεται στο μπαλκόνι να πιει ένα καφέ (ελληνικό φυσικά) και "να πιει" κι ένα τσιγάρο (όπως συνήθιζε να λέει!)....

Έκλεβα κι από εκεί καφέ, αλλά δε μ' άρεζε!

 

[αριαδνη]

Στις φλέβες σου δεν ρέει αίμα αλλά καφείνη ! Για το εσπρεσσο το έχω δει και εγω, ειναι δυνατός!

Τελικά οι κακές συνήθειες δεν είναι κακές συνήθειες αν ολα γίνονται με μέτρο...και σίγουρα μένει η απόλαυση χωρις παρενέργειες! ας πούμε μια χαρά ειναι να πιεις δυο καδεφες την μέρα και να κάνεις και 5-6 τσιγάρα αλλά κανείς δεν κρατά το μέτρο !

 

[misha]

Απο μικρός έπινα απο καμιά τζούρα καφέ αλλά συστηματικά άρχισα απο τα δεκαπέντε να πίνω καφέ και ως τώρα συνεχίζω αδιαλείπτως να πίνω έναν καφε καθε μέρα με το πρωϊνό ξυμπνημα οπωσδήποτε γιατί αλλιώς τα νεύρα μου γίνονται κρόσια παλιότερα ανεχόμουν και δύο καφέδες.

Ξεκίνησα με φραπέ γλυκό χωρίς γάλα και για μικρές περιόδους έπινα ελληνικό και άλλες γαλλικό καφέ φίλτρου γλυκό χωρίς γάλα ενώ τώρα πια ανέχομαι μόνο το νεσκαφέ γλυκό χωρίς γάλα ο οποίος μου αρέσει καλύτερα απο το φραπέ γιατι καμιά φορά ο φραπέ μου προκαλούσε πονοκεφάλους.

Αυτά απο εμένα. #)

 

[krios]

Στα 14 ο πρώτος μου καφές. Από τα 19 και μετά ανακάλυψα πως με βοηθάει στις ημικρανίες κι έτσι ξεκίνησα να πίνω έναν την ημέρα. Καραβίσιος καφές, νες σκέτος ανακατεμένος απλά μέσα σε νερό. Τώρα αν μου πει κανείς για απόλαυση θα έλεγα έναν εσπρέσο. Λίγος μεν, δυνατός δε!

 

[mantw]

Ο πρώτος μου καφές ήταν στις πανελλήνιες της τρίτης λυκείου, ένας φραπές μέτριος made by me! Μέχρι τότε δεν είχα την ανάγκη ή την περιέργεια να πιω, την έβγαζα αξιοπρεπώς με τα κοινά ροφήματα. Έκτοτε όμως, χτυπάω άνετα 2 εσπρεσάκια την ημέρα και μια κανάτα γαλλικό...χεχε

 

[Rygar]

Οκ ο γαλλικός τραβιέται σε αρκετές κούπες, αλλα 2 εσπρεσάκια εμενα θα μου προκαλούσαν παρκινσον για αρκετές ώρες!

 

[Rakeesh]

Προσφατα διαβασα οτι η πεποιθηση οτι τα παιδια δεν πρεπει να πιουν καφε γιατι θα σταματησει την αναπτυξη τους, δεν ισχυει. Ισως ομως υπαρχει αλλος λογος υγειας που πινουμε καφε οταν μεγαλωσουμε.

Σημερα όταν πιω, τον πινω παντα γλυκο, και παντα με γάλα, και αν υπάρχουν, κατα προτιμιση με Ιταλογενή παρελκομενα (αφρόγαλο, σαντιγυ, κανέλες, κακάο, σιρόπι, παγακια κλπ)

Φετος στις διακοπες εκανα εξαιρεση. Αν και η πρωτη μου προτιμηση για πρωινο ειναι η σοκολατα, ειδα οτι το πιο φτηνο πραγματ στον καταλογο ειναι ο ελληνικος! Ετσι στη διαρκεια των διακοπων καθιερωθηκε ο ελληνικος (λογω οικονομιας) και μαλιστα μέτριος (λόγω διαιτας).

 

[mantw]

Κι όμως rygar, ούτε νευρικότητα ούτε αϋπνία, τίποτα, έχω πάθει ανοσία φαίνεται! Και τους πίνω και σκέτους, φαρμάκι!

 

[WalkerYannis]

Δοκίμασα λίγο στο σπίτι μου.

Ποτέ δε μου άρεσε!

Αν έχω πιει στη ζωή μου 20!

 

[prisma]

Δοκίμασα λίγο στο σπίτι μου. Ποτέ δε μου άρεσε!

Αν έχω πιει στη ζωή μου 20!

Kαφές forever! Ζήτω η Βραζιλία!!!! :animlaugh:

Απλά παλιά έπινα 6-7 την ημέρα τώρα τους έχω περιορίσει σε δύο (αναθεματισμένη ηλικία!!!!).

 

[johnny19818]

Το πρώτο καφεδάκι μου ήταν ένας Nescafe φραππέ που ήπια στη Δ' δημοτικού. Μάλλον όμως έπεσε λειψή η ζάχαρη και ο καφές ήταν φαρμάκι.

 

[Clemence]

Ο πρώτος μου καφές σίγουρα ήταν σε πτήση της ΟΑ, γιατί όλες μου οι αναμνήσεις από τα ταξίδια μου μικρή συνοδεύονταν πάντα από το υπέροχο άρωμα καφέ και πάντα ευχόμουν να είχα την ηλικία να με ρωτήσει κι εμένα η αεροσυνοδός αν θα πάρω) Τελικά δεν έμαθα ποτέ τι καφές ήταν εκείνος και γιατί μοσχομύριζε. Τα τελευταία χρόνια δε μυρίζει καθόλου, δεν πίνεται, μέχρι που πρόσφατα πέτυχα και πτήση ΟΑ εσωτερικού που δεν είχαν καφέ να προσφέρουν! Δυσκολεύομαι να το πιστέψω ότι το είδα και αυτό!

 

[Crimson Moonlight]

Πίνω μόνο ελληνικο σκέτο κι αυτό όταν πάω να μου πούν το φλυτζάνι.

 


Όταν ήμουν 13 αποφάσισα ότι έπρεπε να μάθω να πίνω καφέ για να μην μείνω πίσω απ' τους συνομίληκους. Δοκίμασα πρώτα έναν καπουτσίνο. Χάλια-πολύ γλυκός. Μετά ελληνικό, χωρίς ζάχαρη καλός ήταν. Μετά φραπέ που επίσης τον βρήκα καλό, σκέτο φυσικά. Τον εσπρέσσο ωραίο. Ένα που μοιάζει με φραπέ επίσης καλό. Αλλά πέρα απ' τις δοκιμές και τις περιπτώσεις μαντικής που γράφω παρα πανω δεν πίνω ποτέ καφέ. Μπορώ να πιώ μονο εντελώς σκέτο (2 κουταλιές καφέ+νερό) γιατί μ' αναγουλιάζει αν είναι έστω και λίγο γλυκός, και μετά κοιμάμαι σε τρείς μέρες. Αλλά δεν μου αρέσει και τόσο ωστε να φλερτάρω με την αϋπνία. Προτιμώ χυμό κι ας με λένε μωρό!

 

[ΦΖΠ1]

Λόγω της υπερδιαφήμισης (αλλά και του μονοπωλίου), Nescafe Frappe. Εντάξει, λόγω Νέας Σμύρνης, "Άδωνι" και "Γαλαξία" τότε, (αλλά και Λέντζου, για τους Παγκρατιώτες) δύσκολο ήταν να ξεκινήσεις από το "Λουμίδη" των Χαυτείων...

"Κάνε μια στάση, πιες και συ Nescafe Frappe", έλεγε το σλόγκαν. Παλιά τον καφέ τον έπινες "κάνοντας στάση", σαν τα μαστόρια. Μετά έγινε τρόπος ζωής κι εξάρτηση. Γι αυτό άλλωστε, μετά το '95 κυρίως, η μεγάλη ποικιλία ειδών και τα καταστήματα, που κυρίως πια νομίζω ότι δίνουν τον καφέ στο χέρι, για έξω.

Και ο καφές πίνεται πια παράλληλα με την εργασία, οδηγώντας, περπατώντας κλπ.

Τη δεκαετία του '90 υπήρχε ο επιχειρησιακός ισχυρισμός "Ο καφές ποτέ δε χάνει", κι ανοίγαν όλοι καφετέριες. Το πρωτοέζησα στη Φωκίωνος, που συστάδες ολόκληρες μαγαζιών μετατράπηκαν και κόλλησαν το ένα δίπλα στο άλλο. Αργότερα είχαμε και τις γνωστές πρώτες αλυσίδες, αλλά και την "αλλαγή πλεύσης" στις υπάρχουσες : το Everest στο Κολωνάκι, π.χ., έγινε γνωστό πρώτα από τα τρομερά του σάντουιτς, και ο "Γρηγόρης" από τις τυρόπιτες, σε αντίθεση με Starbucks, Mikel, Coffeeway κλπ., που ξεκίνησαν με όχημα τον καφέ.

Όσο για τα "καφέ", ενώ στην αρχή ξεκίνησαν απρόσωπα, μετά δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στη φίρμα του καφέ που σέρβιραν, γι αυτό και τοποθετούσαν μικρές φωτεινές πινακίδες "Illy", "Segafreddo" κλπ., ως "κράχτη" για αυτούς που πια άρχιζαν και ξεχώριζαν τον καφέ που τους πάει.

Λόγω της υπερζήτησης αλλά και της ζητούμενης ταχύτητας, ο καφές πλέον βιομηχανοποιείται : ειδικά εμπορικά γάλατα για το αφρόγαλα, κρέμες σε σκόνες κλπ. Ο καφές, τουλάχιστον "στο χέρι", υποβαθμίζεται σταδιακά σε ποιότητα, αλλά κι εσύ από την πλευρά σου, τον πίνεις πλέον σα νερό...

 

[viking4a]

Τους πρώτους μου καφεδες δεν τους έπινα, αλλά τους ΕΤΡΩΓΑ, κυριολεκτικά!! Χαχα!!

Θα ήμουν πιθανών 6-7 χρονών...

Οποτε πήγαινα στην γιαγιά μου να την δω καμιά μέρα (με πήγαιναν και μ'αφηναν εκεί οι γονείς μου κι έφευγαν για δουλειές), έλεγα -παρακαλούσα - γύρω στο απογευματάκι που ήταν κι η ώρα να φτιάξει ελληνικό ή γιαγιά μου γι'αυτην, να κάνει και για μένα...

Έτσι κι αυτή έφτιαχνε τον πιο light ελληνικό που θα μπορούσε (πολλή ζάχαρη και γάλα-η δε βάζουν γάλα? -, φαντάζομαι) κι ύστερα μου τον έφερνε.. Αλλά το καλό δεν ήταν αυτό... Το καλύτερο ήταν τα κουλουράκια βουτύρου που τον συνόδευαν και τα βουτούσα μέσα στον καφέ, αυτά ρουφούσαν γεύση και μαλακωναν κι εγώ μετά το έβαζα στο στόμα μου και το ρουφούσα σαν νέκταρ σιγα-σιγα, να το ευχαριστηθωωωωωω!!! Γιαμ, τώρα το θυμήθηκα και σχεδόν μου τρέχουν τα σάλια, αισθάνομαι την μυρωδιά...

Το κακό ήταν ότι μετά από λίγη ώρα, τα κομματάκια που τυχόν έπεφταν μέσα στον καφέ, γέμιζαν το ποτηράκι και άρα σήμανε η λήξη αυτής της γευστικής απόλαυσης...

Υ. Γ. Δε πίνω γενικά καφέδες όπως οι περισσότεροι, που το έχουν συνήθεια κάθε μέρα, η ακόμα χειρότερα, που δεν μπορούν χωρίς, ειδικά το πρωί και καλά για να ξυπνήσουν που λένε.. Αν πάω για καφέ με παρέα, Οκ, θα πάρω είτε κάνα φραπέ όταν έχει ζέστες, είτε διπλό ελληνικό στα κρύα, τίποτα άλλο..

 

[Rakeesh]

Παντως κακα τα ψεμματα, το οτι οι περισσοτοι και καλα δεν μπορουν να ξυπνησουν χωρις καφε, νομιζω ειναι θεμα εξαρτησης του οργανισμου απο την καφεινη

Εγω παντως τωρα στα γεραματα καθιερωσα τον καφε, μονο και μονο επειδη διαβασα τα οφελιμα χαρακτηριστικα της καφεινης :Ρ

 

[αριαδνη]

Δεν εχω πιει ποτε ελληνικο καφε αν και η μανα μου παντα επινε δυο ελληνικους την μερα και φυσικα δεν μου χουν πει ποτε φλυτζανι να πω την αληθεια φοβαμαι κιολας ασε καλυτερα και αν σου βρουν κατι ασχημο μετα το βαζεις με τον νου σου...

Εγω τον καφε ποτε δεν τον ηπια για να ξυπνησω. Δεν τα παω και τοσο καλα με τον υπνο ειμαι και υποτασικη και ο καφες παντα μου εδινε δυναμη. Τωρα πια καλυτερα να μην φαω παρα να μην πιω καφε! Τσιγαρα δεν κανω και δεν μου αρεσει το καπνισμα καθολου γιατι ακουω κοσμο που λεει πως πινει καφε μονο και μονο για ν αναψει τσιγαρο. Αγαπησα τον καφε απο τις αδελφες μιας συμμαθητριας . Πηγαινα στο σπιτι τους εβλεπα το σεικερ και ετσι δοκιμασα . Εναν αγγλο που ειχαμε στο φροντηστηριο θα μουν τοτε 8 -9 ειχε εθιστει και αυτος στον φραπε τετοια λοιπον η γευση του.

 

[domniki]

Καφέ είχα δοκιμάσει πολύ μικρή, όταν έπινε η γιαγιά μου και της ζητούσαμε να πιούμε κ'εμείς Μας έβαζε λίγο στο πιατάκι του καφέ...μμμ....είχε υπέροχη γεύση και μυρωδιά. Επινε φυσικά ελληνικό γλυκό

Φραπέ δοκίμασα για πρώτη φορά το καλοκαίρι μετά τις Πανελλήνιες. Είχαμε πάει στην Πλατεία Αριστοτέλους με τις φίλες από το φροντιστήριο, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου, και ούτε μου αρέσει.

Έχω δοκιμάσει καφέ μόκα με σαντιγύ, από τα Starbucks. Είναι εσπρέσσο με σοκολάτα. Πολύ γευστικός, αλλά με χτυπάει στα νεύρα ο εσπρέσσο και έχω ταχυπαλμίες μετά, οπότε απορρίπτεται. Επίσης είναι και πανάκριβος!

Τώρα, αν πιω καφέ, πίνω μόνο ελληνικό, μέτριο και ελαφρύ, γιατί ο καφές με πειράζει στο νευρικό σύστημα. Αν πιώ καφέ μετά τις 6 το απόγευμα, δεν μπορώ να κοιμηθώ με τίποτα το βράδυ. Ούτε φυσικά κατάλαβα ποτέ αυτό που λένε πολλοί: ότι δεν μπορούν να ξυπνήσουν το πρωί αν δεν πιουν καφέ. Το έτερο μου ήμισυ πίνει 7-8 φραπέ την ημέρα και απορώ μαζί του.

Έξω σε καφετέρια πίνω καφέ (ελληνικό φυσικά) μόνο αν ξέρω ότι τον φτιάχνουν σε μπρίκι, κανονικά, και όχι αυτούς τους απαίσιους που φτιάχνουν στις εσπρεσιέρες. Συγκεκριμένα απολαμβάνω ελληνικό καφέ στην Καφέδρα, στο Μαρούσι, που τον φέρνουν στο μπρικάκι του, με τον δίσκο του, και με γλυκό του κουταλιού Ο Wally πρέπει να ξέρει τι εννοώ.

 

[Aardvark]

Δεν θυμαμαι τον πρωτο μου καφε,αυτο που μου εχει μεινει στην μνημη ειναι η πρωτη μου μπυρα,η στιγμη της μεταβασης απο τον καθιερωμενο χυμο στο πρωτο "αντρικο" ποτο και η απορια αν μας κοιτανε περιεργα οι περαστικοι.


"Σημερα θα πιουμε μπυρα!"

 

[αριαδνη]

Δομνικι αυτο που παθαινεις ειναι κριση πανικου. Παθαινουν πολυ απο τον καφε δεν εισαι η μονη κυριως αν δεν ειναι και καλης ποιοτητας εσυ δεν εισαι για φραπε τουλαχιστον να σε ρωτησω κι με τον ελληνικο παθαινεις ετσι;. Βεβαιως την κριση πανικου μπορει καποιος να την παθει και χωρις να πιει καφε και χει ασχημα συμπτωματα πολυ ασχημα.