O πρώτος μου καφές

[sunset89]

Όταν ήμουν πολύ μικρή ( γύρω στα 6) έπινα μία απειροελάχιστη ποσότητα, μικρότερη από γουλιά, σε φλιτζανάκι μινιατούρα (κανονικά αυτό ήταν διακοσμητικό φαντάζομαι), που μου βαζε η γιαγιά για να μην παραπονιέμαι.

Κανονικά ξεκίνησα να πίνω μετά την Α' Γυμνασίου, από ελληνικούς μέχρι φραπέ. Και από το λύκειο μέχρι σήμερα πρέπει να είναι ελάχιστες οι ημέρες που δεν έχω καταναλώσει έστω έναν μικρό ελληνικό. Ω, ναι, μπορεί να μην καπνίζω, αλλά το καφεδάκι θα το τιμήσω ποικιλλοτρόπως!

 

[boomer]

Σε ηλικία 12 ετών ''χτύπησα'' επισήμως το πρώτο μου φραπόγαλο!! Μέχρι να φτάσω αυτή την ηλικία έπινα από τον καφέ των δικών μου όταν δεν έβλεπαν!! χαχαχα

 

[BETTY BOOP]

Δεν θυμάμαι πότε ήπια καφέ, γενικά δεν είμαι φαν του αθλήματος! Σπάνια να πιω καφέ γιατί μου φέρνει εκνευρισμό και συχνοουρία. Σε περιόδους εξετάσεων βέβαια ούτε λόγος! Γενικά τη βγάζω με γάλα και ρόφημα σοκολάτας. Αν πιω καφέ θα πιω ντεκαφεινέ (λίγη ποσότητα) και με γάλα.

 

[Ethaniel]

καφες... τι υπεροχο πραγμα :Ο

Πινω τουλαχιστον 2 μεγαλες κουπες καφε φιλτρου καθε απογευμα καθως και 1 φραπε το πρωι στη δουλεια... ειδικα τωρα που εχουμε "πολυ δουλεια" μπορει να πιω και 2...

Τον πρωτο καφε, τον ηπια σε μια εκδρομη του γυμνασιου. Ειχε παρει ολη η παρεα σπαστο φραπε απο το περιπτερο, ετσι για να κανουμε το κομματι μας...

Φυσικα κανεις δεν ειχε ξαναπιει ουτε φτιαξει. Ετσι η πρωτη μου αποπειρα ηταν αποτυχημενη... Αντι να βαλω λιγο νερο και να το χτυπησω, εγω το γεμισα ολο το ποτηρι με νερο και βγηκε κατι σαν μπουγαδονερο...

ακομα και τωρα που γραφω, πινω καφε.

 

[Wally]

Πρωτη Γυμνασιου, πρωτη κοπανα (δεν πρεπει να ειχε τελειωσει ο Σεπτεμβρης ) φραπε μετριο με γαλα στα Βρυλωνια πισω απο το Φλοκα. Τον ηπια σε 3 ρουφηξιες και μετα εψαχνα να σηκωσω φορτηγα, λεωφορεια και να μετακινησω οικοδομικα τετραγωνα απο την υπερενταση που μου δημιουργησε!

 

[pooky(1)]

Κάπου στο γυμνάσιο. Πριν να τελειώσει και να μπει το λύκειο. Φυσικά φράππα πάντα γλυκιά ποτέ με γάλα. Από τότε δεν υπάρχει μέρα που να μη τιμήσω το καφέ. Σε περίπτωση χρεωκοπίας, (με τη βούλα γιατί ανεπίσημη έχει γίνει καιρό τώρα) δεν με ενδιαφέρει αν τη βγάλω με φρυγανιές και λάδάκι του Θεού. Αλλά θα πεθάνω αν δεν έχουμε καφέ. Γι' αυτό και στόκαρα προμήθειες για κανά 18άμηνο.

 

[Wally]

Χαχαχαχα! Θα σου ερχομαστε με κανα παξιμαδι να μας ψηνεις το καφε της παρηγοριας! Μνημοσυνο style

 

[Metalcandyman]

Και γω θα φερω τα κολυβα

 

[bspus]

Σε περίπτωση χρεωκοπίας, (με τη βούλα γιατί ανεπίσημη έχει γίνει καιρό τώρα) δεν με ενδιαφέρει αν τη βγάλω με φρυγανιές και λάδάκι του Θεού. Αλλά θα πεθάνω αν δεν έχουμε καφέ. Γι' αυτό και στόκαρα προμήθειες για κανά 18άμηνο.

Θα βγαζεις τα Mac σου στη μαυρη αγορα για λιγα κιλα καφε εκαστο

 

[Maddog]

Θα βγαζεις τα Mac σου στη μαυρη αγορα για λιγα κιλα καφε εκαστο

Μπα, σε αυτή την περίπτωση θα φανεί πόσο υπερτιμημένα είναι τα Mac. Ούτε 100 γραμμάρια καφέ δεν θα του βγάζουνε στην ανταλλαγή.

 

[Rakeesh]

Πρεπει πρωτη φορα να δοκιμασα ελληνικο, γλυκο, και μου αρεσε πολυ (στην ουσια μου αρεσε η ζαχαρη). Παιχτηκε μαλιστα ενα σκηνικο. Ενα βραδυ που γυρνουσαμε απο μια ταβερνα, περναμε απο το σπιτι ενος τρελου θειου μου και χαιρετιομαστε, και λεει 'δεν περνατε για ενα καφεδακι;' κι εγω πεταγομαι και λεω οτι θελω. Μας βαζει μεσα και αρχιζει να ετοιμαζει και για καποιο λογο νευριασε ο πατερας μου

Ποτε ποτε τα πρωινα μου εβαζαν λιγο καφε στο γαλα, ετσι για την αλλαγη.

Εντωμεταξυ παντα ειχα περιεργεια με το φραπε και τί γεύση μπορεί να έχει. Εμφανισιακα ηταν μαγευτικος, με τον αφρό και το σοκολατί χρώμα, και περιμενα να 'μεγαλωσω' για να μπορω να το απολαυσω με ασφαλεια. Τον πρωτο μου φραπε πρεπει να τον ηπια στα 20-21.

Κατα τα αλλα πινω σπανια και δεν εχω μπει στο τριπακι της υπερέντασης οπου εχουν μπει ολοι οι Ελληνες, που δεν μπορουν να ζησουν χωρις 3 φραπεδες (ή έναν που τον γλύφουν όλη μερα) αλλιως δεν ξυπνανε. Και ποτε ποτε τους κοροιδευω (σορρυ Ethaniel και Pooky ). Σημερα όταν πιω, τον πινω παντα γλυκο, και παντα με γάλα, και αν υπάρχουν, κατα προτιμιση με Ιταλογενή παρελκομενα (αφρόγαλο, σαντιγυ, κανέλες, κακάο, σιρόπι, παγακια κλπ)

 

[Alucard]

Άλλοι αρχίζουν το τσιγάρο στο στρατό. Εγώ άρχισα τους καφέδες.

 

[D@redevil]

Νομίζω ότι αντί για αίμα στις φλέβες μου κυλάει καφές!

Θυμάμαι ότι έπινα καφέ από τα 6-7 μου, καθώς η συγχωρεμένη η γιαγιά μου έβαζε πάντα 1 μικρή κουταλιά στο πρωινό γάλα.

Όταν προσπαθούσα να ξυπνήσω το μπαμπά μου τα απογεύματα, μου έλεγε να ττου φτιάξω ένα καφέ. Εννοείται ότι πάντα δοκίμαζα.

Επισήμως καφέ δικό μου, ήπια στα 13 μου. Φραπόγαλο, με μπόλικη ζάχαρη & ακόμα περισσότερο γάλα. Συνήθεια που έμελλε να με ακολουθεί μέχρι και μερικά χρόνια πριν, όπου οι συνάδελφοι μου έλεγαν ότι δεν πίνω καφέ, αλλά γαλακτομπούρεκο!

Δεν έχει παρά 2-3 χρόνια που συνειδητοποίησα ότι πίνω γύρω στους 4-6 καφέδες τη μέρα & ότι -εκτός όλων των άλλων, θα κατέληγα και με ζάχαρο. Οι καφέδες παραμένουν τόσοι ακριβώς (καμιά φορά αγγίζω και τους 7!), αλλά πλέον μόνο με γλυκαντικά (και αυτό όχι πάντα...)

Οπότε είμαι coffee-junkie, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται! Μπορώ να πιω όλους τους καφέδες και είναι η πρώτη μου επιλογή (μπορώ να ζήσω μόνο με καφέ, λέμε! Κυριολεκτικά! ). Συνήθως πίνω νες το χειμώνα και φραπέ το καλοκαίρι. Για μένα οι εποχές αλλάζουν ανάλογα με τον καφέ. Αν πίνω ζεστό, τότε έχουμε χειμώνα.

Κι εδώ ερχόμαστε στο αστείο του πράγματος! Ενώ πίνω τόσους καφέδες τη μέρα, αρκεί ένας μικρούλης Espresso για να μην κοιμηθώ 2 μέρες (ναι, σωστά διαβάσατε!), να έχω ταχυπαλμίες (& αρρυθμίες), σφίξιμο στο στομάχι και υπερδιέγερση. Ειδικά όταν κατέβαινα σε αγώνες ή ήθελα πολύ γερές προπονήσεις, ήταν must ένα espressάκι!

Γενικά έχω ροπή στις "κακές συνήθειες". Μέχρι και πριν 5 μήνες, κάπνιζα σα φουγάρο. Μέχρι πριν μερικά χρόνια, ήταν must τα ξίδια. Πλέον η μόνη ευχαρίστηση που μου έχει μείνει, είναι ο καφές. Αυτός, δεν κόβεται - τέλος!

 

[maroussi mz]

Τζουρες απο τον ελληνικο των γονιων μου επινα απο τα 6 μου. Αλλα δικο μου γυρω στα 15. Φυσικα φραππε που εκεινη την εποχη τον εφερναν στις καφετεριες με το ποτηρι μεσα σε μια μεταλικη "θηκη" η οποια ειχε ενα πιαστρακι στη μια πλευρα προφανως για να μη λειωνουν τα παγακια αν επιανες το ποτηρι καθε τρεις και λιγο.. Σημερα πινω συνηθως εναν το πρωι για να ανοιξει το ματι κι εναν το απογευμα. Σχεδον ποτε φραππε γιατι μου χαλαει το στομαχι. Φιλτρου, ελληνικο η εσπρεσσο και το καλοκαιρι φρεντο.

 

[cloud]

Για τον πρώτο καφέ, όπως και το πρώτο αλκοόλ, ούτε που θυμάμαι...

Και τα 2 από μικρός δεν είχα πρόβλημα μία στο τόσο να πιω ένα μικρό ποτήρι κρασί η μπύρα, η καφέ.. Και όχι, δεν έπαθα ούτε τίποτα κακό, αλλά ούτε και "εξάρτιση". Και ακόμα και σήμερα, ούτε αλκοόλ πίνω πολύ, αλλά ούτε και καφέ (2-4 την εβδομάδα, και αν!).

 

[Thor]

Από τότε που ήμασταν μικροί με τον αδερφό μου ήταν η καλύτερή μας να χτυπήσει το τηλέφωνο όταν έπινε φραπέ η μητέρα μας. Συνήθως τον άφηνε στο τραπέζι για να απαντήσει στο τηλέφωνο και όταν επέστρεφε το ποτήρι είχε μόνο αφρό (και αν ) (το ίδιο κάναμε και με τον ελληνικό αλλά προτιμούσαμε το φραπέ γιατί όπως ορμούσαμε να τον πιούμε και ο ελληνικός μας έκαιγε τη γλώσσα αυτή). Τώρα πια σπάνια πίνω φραπέ (το μοναδικό προτέρημα που του βρίσκω είναι η ευκολία παρασκευής ). Άλλο σκηνικό που θυμάμαι είναι που αραιώναμε με νερό το κατακάθι του ελληνικού από ξεχασμένα στο νεροχύτη φλιτζανάκια και "πίναμε καφέ" (ανταλλάσσαμε και αντισώματα καθώς τα φλιτζανάκια ξεχνιόνταν συνήθως κατά τη διάρκεια επισκέψεων από θείους, γείτονες ή συμπεθέρους). Η "κατά λάθος" χρήση του νες καφέ στο γάλα αντί για κακάο ήταν επίσης συχνό φαινόμενο. Οπότε κάπως έτσι έγινα ο καλοκάγαθος, καθόλου νευρικός ή αγχώδης άνθρωπος που όλοι αγαπάνε . Πραγματικά δικό μου καφέ πρώτη φορά άρχισα να πίνω στις τελικές εξετάσεις της πρώτης λυκείου για να μην νυστάζω τα μεσημέρια και να κάτσω να διαβάσω. Με το που τον τελείωνα πήγαινα για ύπνο με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ και να αναγκάζομαι να βλέπω Εμμανουέλλες στον ΑΝΤ1 #) . Έτσι σήμερα είμαι εθισμένος στον καφέ (όχι υπερβολικά πράγματα 2-3 την ημέρα) και κινηματογραφόφιλος .

 

[Kambia]

Έχω κλείσει τα 35 και δεν έχω πιει ποτέ καφέ! Δεν τον μπορώ με τίποτα! Καμιά φορά όμως μου αρέσει η μυρωδιά του ελληνικού ή του αραβικού καφέ To κλασικό που με ρωτάνε όλοι είναι πως ξυπνάω το πρωϊ. Μια χαρά σας πληροφορώ.

 

[Rinus Cesar]

Ο πρώτος καφές ήταν στα φοιτητικά μου χρόνια, ως πρωτοετής φοιτητής !!! Φραπές γλυκός με γάλα και παγάκια και με την πρώτη ρουφηξιά ... έπαθα πλάκα : "πω πωωω ... τι απόλαυση είναι αυτήηηη .... τι ωραίο πράγμαααα" !!! Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή καθαυτή η "φραπεδιά" αλλά και η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα", το εν γένει "σκηνικό" πέριξ της φραπεδιάς : Καφετέρια στην πλατεία Ναυαρίνου στο ίδιο τραπεζάκι με τους συμφοιτητές, δηλαδή την πρώτη φοιτητοπαρέα που σχηματίσθηκε / η ανεμελιά των φοιτητικών χρόνων αμέσως μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις / στο τραπέζι κουβέντες για τα πλέον χαλαρωτικά, ανώδυνα, ακίνδυνα κλπ θέματα / περατζάδα στην πλατεία Ναυαρίνου από το ετερόκλητο πλήθος, αποτελούμενο από σαλονικιές κουκλάρες :flower: :flower:, φοιτητοπαρέες, μέχρι τους πλανόδιους μουσικούς του δρόμου .... εεε, μετά απ' όλα αυτά δεν ήθελε και πολύ η "φραπεδιά με ζάχαρη και γάλα" να αναχθεί σε .... νο 1 απόλαυσή μου #) !!!

[Έχω, μάλιστα, την εντύπωση ότι εκεί στη Σαλονίκη οι καφετέριες [άντε, καφετερίες, να μη χαλάσω το χατήρι στους Σαλονικιούς συμφορουμίτες :flower: ] φτιάχνουν πιο ωραίο φραπέ απ' ό,τι οι καφετέριες της Αθήνας !!! Τους ωραιότερους φραπέδες της ζωής μου τους έχω πιει στο Juke Box και στο Mod's της Ναυαρίνου, στη βεράντα του Τόττη κλπ ... Μήπως, ομως, αυτό συνέβαινε επειδή αυτοί οι φραπέδες είναι συνδυασμένοι με τα φοιτητικά μου χρόνια ??? ] ???

Πάντως, τον πρώτο μου φραπέ τον ήπια ... σχεδόν μονορούφι, μια κι έξω !!! Τόσο πολύ μου άρεσε που ... τον ρούφηξα με βουλιμία !!! Σιγά - σιγά, όμως, κατάλαβα ότι το να πίνεις φραπεδάκι είναι .... σαν ιεροτελεστία ένα πράγμα !!! Αργά - αργά, συνδυασμένος με ... μπόλικη κουβέντα [συνήθως αερολογία], με το χρόνο να κυλάει χαλαρά και χωρίς τύψεις περί "χασίματός" του και άλλα συναφή που χαρακτηρίζουν τις συνήθειές μας ως "νεοέλληνες" [τις οποίες, προσωπικά ... τις βρίσκω "μια χαρά" :flower: :flower: ... ] ...

 

[serano915]

Εγώ πάντως δεν θυμάμαι να "κλέβω" γουλιές από τα φλιτζάνια των μεγάλων, όπως οι περισσότεροι εδώ μέσα. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι έμαθα να φτιάχνω ελληνικό πολύ μικρή, γύρω στα 8-9 από τον συγχωρεμένο το παππού μου που ήταν καφετζής έτσι την έμαθα καλά την τέχνη! Κάθε απόγευμα εγώ του έφτιαχνα τον καφέ του, μέχρι που "έφυγε" όταν ήμουν 11.

Τον πρώτο μου καφέ τον ήπια στην α' γυμνασίου όταν είχαμε πρωτοπάρει καφετιέρα και μου άρεσε ο φίλτρου. Η μάνα μου φώναζε αλλά εγώ κάθε μεσημέρι πριν το σχολείο καλούσα τη φίλη μου να πιούμε καφέ και μετά φεύγαμε για το σχολείο. Εννοείται ότι έπλενα σχολαστικά τα φλιτζάνια και την καφετιέρα να μη μας πάρει χαμπάρι η μάνα μου. Παραδόξως τώρα δεν μου αρέσει καθόλου ο "γαλλικός". Είναι πολύ ξενέρωτος για τα γούστα μου.

Τώρα, αγαπημένος μου καφές είναι ο ελληνικός διπλός (σε κουβά δηλαδή για να τον απολαμβάνω όσο μπορώ περισσότερο). Στη δουλειά αναγκαστικά πίνω φραπέ, δυνατό κι αυτόν. Αλλά αν μπορώ τον αποφεύγω.

Γενικά όμως αν και μου αρέσουν τα περισσότερα φρεντουτσινο, φραπουτσίνο και λοιπά εις -ίνο δεν τα θεωρώ καφέ. Αν θέλω καφέ θα τον φτιάξω με τα χεράκια μου (στη σουπιέρα αν γίνεται ) και θα τον απολαύσω. Ένα χούι που δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι πριν από μερικά χρόνια ότι είχα είναι ότι αν δεν τον φτιάξω τον καφέ μου μόνη μου, δεν μπορώ να τον ευχαριστηθώ. Αν ήταν δυνατόν σε κάθε καφετέρια που πάω να μπω μέσα να φτιάξω μόνη μου τον καφέ μου θα το έκανα!

 

[αριαδνη]

Η πρώτη μου επαφή με τον καφέ, ήταν από μικρή ηλικία( δεν τον δοκίμαζα), απλά έβλεπα τα μεγαλύτερα αδελφια των συμμαθητριών μου να φτιάχνουν φραπέ και ένιωθα κάπως ειδικά μου άρεσε το σέικερ που ανεβοκατέβαινε! στα 16 ήπια τον πρώτο φραπέ και κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να ζήσω χωρις την γεύση του αλλά και πάλι μόνο περιοδικά, όποτε βγαίναμε..απο τα 19 συστηματικά με 2-3 φραπέδες την μέρα και αλλη τόση κοκα-κολα΄..ώσπου με πέθανε το στομάχι μου! και μέτα για κάμποσο καιρό το εριξα στον γαλλικό( πολύ ελαφρυς ο άτιμος, για καλοκαιρι που ειναι και μεγάλη η μέρα δεν λέει με τίποτα, είναι όμως φιλτρου)!

ερωτηση προς Μαριάννα : με 6-7 καδεφες δεν σε έπιανε τρέμουλο στα χέρια, το έχω ακούσει από αρκετούς που πίνουν τόσους καδεφες την μέρα, εκτος και αν ειναι ελληνικός!!! βασικά να πιω τρεις την μέρα, εχω μια ξυνίλα στο στομάχι...για τον φρεντο επίσης εχω ακούσει οτι ειναι δυνατός, ο εσπρέσσο αν και λίγος σου προκαλεί νεύρα! ο φρεντοκαπουτσίνο τουλάχιστον εχει μπόλικη κρέμα!