Overacting σε ελληνικές ταινίες.

Δεν ήθελα να βάλω και δεύτερο κλιπ από την ίδια ταινία, αλλά καθόμαστε με τη @domniki , της έδειξα αυτή τη σκηνή και μου είπε πως δεν γίνεται να μην μπει εδώ! Ετοιμάστε για ιδεολογική αερόμπικ.
 
Δεν ήθελα να βάλω και δεύτερο κλιπ από την ίδια ταινία, αλλά καθόμαστε με τη @domniki , της έδειξα αυτή τη σκηνή και μου είπε πως δεν γίνεται να μην μπει εδώ! Ετοιμάστε για ιδεολογική αερόμπικ.
Αδιανόητες εικόνες .... ούτε χίλιες λέξεις δεν φτανουν για να τις περιγράψουν!!!!
 
Αν και μπορεί να θεωρηθώ ιερόσυλος...:whistle::whistle::whistle:

Καθόλου ιερόσυλος. Οι δύο πρώτες σκηνές που σκέφτηκα, είναι αυτές που ήδη αναφέρατε. Το "όχι άλλο κάρβουνο" και ο μονόλογος της Αλίκςη στο "Η αγάπη μας".

Εγώ θα αναφερθώ στο overacting μιας κωμικής ηθοποιού που είναι ίσως η κορυφαία του είδους στην Ελλάδα. Η Ρένα Βλαχοπούλου. Ενώ είναι καταπληκτική με όλη τη σημασία της λέξεως, ποτέ δεν κατάλαβα την ανάγκη σε κάθε, μα κάθε ταινία της, να κάνει μια σκηνή απαραιτήτως που χορεύει ατσούμπαλα, που την σηκώνουν πάνω κάποιοι μαντραχαλάδες και αυτή κουτρουβαλάει με το κεφάλι κάτω και κάνει άγαρμπες κολοτούμπες, μαζεύοντας τις φούστες της γύρω από τους μηρούς της και περπατώντας σαν πίθηκος. Δε μπόρεσα να καταλάβω πώς επέλεγε να γυρίσει τέτοιες σκηνές σε κάθε ταινία και σε τι εξυπηρετούσαν αυτές οι σκηνές που κατά τη γνώμη μου πάντα, ήταν εντελώς γελοίες και κακόγουστες. Τόσο αντίθετες με την όλη της κωμική, αξεπέραστη παρουσία αλλά με το ταλέντο της.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Εγώ θα αναφερθώ στο overacting μιας κωμικής ηθοποιού που είναι ίσως η κορυφαία του είδους στην Ελλάδα. Η Ρένα Βλαχοπούλου. Ενώ είναι καταπληκτική με όλη τη σημασία της λέξεως, ποτέ δεν κατάλαβα την ανάγκη σε κάθε, μα κάθε ταινία της, να κάνει μια σκηνή απαραιτήτως που χορεύει ατσούμπαλα, που την σηκώνουν πάνω κάποιοι μαντραχαλάδες και αυτή κουτρουβαλάει με το κεφάλι κάτω και κάνει άγαρμπες κολοτούμπες, μαζεύοντας τις φούστες της γύρω από τους μηρούς της και περπατώντας σαν πίθηκος. Δε μπόρεσα να καταλάβω πώς επέλεγε να γυρίσει τέτοιες σκηνές σε κάθε ταινία και σε τι εξυπηρετούσαν αυτές οι σκηνές που κατά τη γνώμη μου πάντα, ήταν εντελώς γελοίες και κακόγουστες. Τόσο αντίθετες με την όλη της κωμική, αξεπέραστη παρουσία αλλά με το ταλέντο της.
Αυτού του είδους σωματική κωμωδία ήταν πολύ χαρακτηριστική στην εποχή της. Αν δεις αντίστοιχες κωμωδίες του εξωτερικού, θα δεις παρόμοια πράγματα, πχ. Λουσίλ Μπωλ. Επιπλέον εδώ όταν κάτι γινόταν χαρακτηριστικό ενός ηθοποιού, έπρεπε να μπαίνει σε κάθε ταινία! Δεν γινόταν να μην μπει, το ζητούσε και το κοινό.
 
Το ζητάει το κοινό η έτσι τους βολεύει να πιστεύουν ; Το κοινό απλά απολαμβάνει τον αγαπημένο του πρωταγωνιστή δείχνοντας συγκατάβαση κ ανοχή στις γνωστές σε πολλές ταινίες σεναριακές σαχλαμαρίτσες .
 
Τελευταία επεξεργασία:
Το ζητάει το κοινό η έτσι τους βολεύει να πιστεύουν ; Το κοινό απλά απολαμβάνει τον αγαπημένο του πρωταγωνιστή δείχνοντας συγκατάβαση κ ανοχή στις γνωστές σε πολλές ταινίες σεναριακές σαχλαμαρίτσες .
Θα συμφωνήσω.
 
Αυτού του είδους σωματική κωμωδία ήταν πολύ χαρακτηριστική στην εποχή της. Αν δεις αντίστοιχες κωμωδίες του εξωτερικού, θα δεις παρόμοια πράγματα, πχ. Λουσίλ Μπωλ. Επιπλέον εδώ όταν κάτι γινόταν χαρακτηριστικό ενός ηθοποιού, έπρεπε να μπαίνει σε κάθε ταινία! Δεν γινόταν να μην μπει, το ζητούσε και το κοινό.

Για την Λουσίλ Μπωλ δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη γιατί έχω δει ελάχιστα δείγματα δουλειάς της και αυτό πολύ παλιά. Παρόλα αυτά, αυτό το είδος της υπερβολικής κωμωδίας δεν μου αρέσει. Δεν ξέρω αν ταίριαζε αυτό το στυλ στο δικό της τρόπο παιξίματος αλλά στη Βλαχοπούλου δεν ταίριαζε καθόλου. Πάρε ας πούμε για παράδειγμα το "Μια τρελή, τρελή σαραντάρα". Για μένα η εν λόγω σκηνή στο κέντρο είναι εντελώς χάλια και δεν ταιριάζει στην υπόλοιπη ταινία. Και δε λέω ότι ήταν εύκολο. Πιστεύω ότι θέλει τον τρόπο του για να γίνει και αυτό το κακό θέαμα. Εννοείται ότι πάντα μιλάω για το δικό μου γούστο και αυτό που αρέσει σε μένα. Το τι αρέσει στους άλλους, είναι σεβαστό. Το ανέφερα επειδή μιλάμε για overacting.
 
Κι όμως, το ζητούσε το κοινό της να είναι έτσι μουρλοκαμπέρω στις κινήσεις, όπως και της Βουγιουκλάκη ζητούσε την ξανθιά γατούλα. Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για κοινό και ηθοποιους που είχαν μεγαλύτερη εξοικείωση με το θέατρο και την επιθεώρηση. Πολλά από αυτά που μας φαίνονται υπερβολικά (όχι μόνο το overacting) είναι γιατί εξυπηρετούσαν ένα άλλο είδος ηθοποιίας. Τώρα είναι απλά cringe

Edit: για τους ίδιους λόγους πάντα απορούσα τι τα ήθελαν τα χορευτικά μέσα στις ταινίες. Κάποιο σκοπό είχαν όλα προφανώς στην εποχή τους.
 
Edit: για τους ίδιους λόγους πάντα απορούσα τι τα ήθελαν τα χορευτικά μέσα στις ταινίες. Κάποιο σκοπό είχαν όλα προφανώς στην εποχή τους.

Εξαρτάται τι εννοείς "χορευτικό". Όταν πρόκειται για μιούζικαλ, το χορευτικό είναι αναπόσπαστο μέρος. Αν κάτι έχω λατρέψει από το Αμερικάνικο σινεμά, αυτό είναι κάποια υπέροχα μιούζικαλ με υπέροχα τραγούδια και εξαιρετικά δύσκολες και πανέμορφες χορογραφίες. Στα ελληνικά μιούζικαλ, τα τραγούδια είναι πολύ ωραία, αλλά οι χορογραφίες είναι πολύ απλοϊκές και βαρετές.

Τώρα αν μιλάς για όλες τις εγχώριες παραγωγές όπου οι ήρωες βρίσκουν πάντα ένα λόγο για να πάνε σε νυχτερινό κέντρο και να δούνε ένα χορευτικό ζευγάρι πριν απολαύσουν τον τραγουδιστή, εκεί το πράγμα αλλάζει. Όντως, οι χορευτικές σκηνές είναι βαρετές. Αυτό πρέπει να είναι παγκόσμια αποκλειστικότητα των ελληνικών ταινιών και φυσικά ήταν η καλύτερη διαφήμιση για τα τραγούδια. Ξέφυγα λίγο από το θέμα.
 
Καθόλου ιερόσυλος. Οι δύο πρώτες σκηνές που σκέφτηκα, είναι αυτές που ήδη αναφέρατε. Το "όχι άλλο κάρβουνο" και ο μονόλογος της Αλίκςη στο "Η αγάπη μας".

Εγώ θα αναφερθώ στο overacting μιας κωμικής ηθοποιού που είναι ίσως η κορυφαία του είδους στην Ελλάδα. Η Ρένα Βλαχοπούλου. Ενώ είναι καταπληκτική με όλη τη σημασία της λέξεως, ποτέ δεν κατάλαβα την ανάγκη σε κάθε, μα κάθε ταινία της, να κάνει μια σκηνή απαραιτήτως που χορεύει ατσούμπαλα, που την σηκώνουν πάνω κάποιοι μαντραχαλάδες και αυτή κουτρουβαλάει με το κεφάλι κάτω και κάνει άγαρμπες κολοτούμπες, μαζεύοντας τις φούστες της γύρω από τους μηρούς της και περπατώντας σαν πίθηκος. Δε μπόρεσα να καταλάβω πώς επέλεγε να γυρίσει τέτοιες σκηνές σε κάθε ταινία και σε τι εξυπηρετούσαν αυτές οι σκηνές που κατά τη γνώμη μου πάντα, ήταν εντελώς γελοίες και κακόγουστες. Τόσο αντίθετες με την όλη της κωμική, αξεπέραστη παρουσία αλλά με το ταλέντο της.
και ομως αυτες οι σκηνες ηταν επιλογη της ρενας βλαχοπουλου,σπανια να το ζηγαγε ο σκηνοθετης,,πιστευω οτι το εκανε οταν το σεναριο το θεωρουσε αδυναμο και ηθελε να δωσει στιγες γελιου,,εστω και ετσι
αυτο δεν ξερω αν ειναι οβερακτιβ η παρακτιβ
 
Οι χορευτικές σκηνές έδιναν δικαιολογία να δείξουν πρακτικά γυμνές ηθοποιές για οφθαλμόλουτρο στο σεξουαλικά λιμασμένο κοινό της επαρχίας κυρίως. Πού θα βλέπανε γυναικάρες σαν την Προκοπίου, την Καραγιάνη, ή την Φοντάνα με μπικινάκια να χορεύουν με τον τρόπο που χόρευαν? Σε πολλές σκηνές σε κέντρα μάλιστα δεν κρατούσαν ούτε τα προσχήματα, μια που στους τίτλους έγραφαν "στριπ τηζ τάδε". ("διεθνούς φήμης ατραξιόν" συνήθως). Το πιο προωθημένο χορευτικό αυτού του είδους είναι το οριεντάλ πρώτο μέρος του "Γκιουλινάρ" με την Προκοπίου και τον Σειληνό στο "Εμίρης και ο κακομοίρης" του 1964, που έιναι πρακτικά σοφτ πορνό ειδικά για την εποχή. Δεν είναι μόνο η Προκοπίου αλλά και το σχεδόν ανύπαρκτο σλιπάκι του Σειληνού που αφήνει πολύ λίγα στη φαντασία - πράγμα προοδευτικό, να μπανίσουν και λίγο οι κυρίες και δεσποινίδες, όχι μόνο οι κύριοι. Γενικά όλο αυτό το τραγούδι/χορευτικό δεν είναι βαρετό, παρόλο που δεν προσφέρει τίποτε στην ιστορία, δηλαδή δίνει μια δικαιολογία στον Πάντζα να ξαναβρεί την Προκοπίου και να ζήσουν αυτοί καλά κι ο Κάππης με τον Παράβα-Φίφη καλύτερα (άλλο ασυνήθιστο για ταινία της εποχής), αλλά θα μπορούσε να έλειπε.

Οπότε δεν ήταν καθόλου βαρετά τόοοτε.

Αλλά για τη Βλαχοπούλου και τα μπουφόνικα χορευτικά της, το είχα παρατηρήσει κι εγώ και συμφωνώ ότι ήταν αταίριαστα με το κωμικό ταλέντο της.
 
Θα γράψω μόνο για ηθοποιούς που μου αρέσουν αλλά σε κάποιο μικροσημείο το χάσανε. Ο ένας είναι ο Λευτέρης Βουρνάς στο Κοροιδάκι της Πριγκιπέσσας που λέει στο Σταύρο οτι τον είπε η Ελένη του ξοφλημένο. Με φυσικό παίξιμο πάντα ο Βουρνάς και συγκρατημένος, σε αυτό το σημείο το χάνει. Ίσως δεν του άρεσε η ατάκα όπως ήταν γραμμένη.
Ίδια περίπτωση ο Αλεξανδράκης στο Ένα κορίτσι για δύο, όταν μιλάει με το Βουτσά και του λέει οτι σπούδασε φιλοσοφία κλπ ως άλλος Φάουστ για να συνεχίσει με έναν μονόλογο που στην κορύφωση του αποκαλεί τον εαυτό του βλάκα. Επίσης έδειχνε να δυσφορεί με το κείμενο, να μην μπορεί να τα πει, και πάνω σε αυτό να κάνει τρελό overacting. Καθόλου τυχαία οι Δημόπουλος-Σακελάριος στο Οι Ουρανοί Είναι Δικοί Μας και στο Εκείνες που δεν Πρέπει να Αγαπούν αντίστοιχα, τον άφησαν χωρίς δραματικό μονόλογο αν και θα ταίριαζε και στις δύο ταινίες και βγάλανε το φίδι απ την τρύπα οι συμπρωταγωνίστριες του. Δεν μπορούσε ο Αλέκος να λέει τέτοια πράγματα, και το απέδειξε και στους Εχθρούς που λέει κι ο Atanasio παραπάνω, αλλά αυτό δεν το πιάνω διότι το overacting του Αλεξανδράκη ήταν από τις καλές στιγμές της ταινίας.
 
Αυτό...
ΟΧΙ (1969)
Παρότι ήταν αληθινό το εν λόγω γεγονός στα οχυρά, ο Πρέκας εδω τα έδωσε όλα...
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αν και μπορεί να θεωρηθώ ιερόσυλος...:whistle::whistle::whistle:
Κλασικός Φώσκολος...

Δεν ήθελα να βάλω και δεύτερο κλιπ από την ίδια ταινία, αλλά καθόμαστε με τη @domniki , της έδειξα αυτή τη σκηνή και μου είπε πως δεν γίνεται να μην μπει εδώ! Ετοιμάστε για ιδεολογική αερόμπικ.
Η Κατιάνα Μπαλανίκα μήπως εδώ το παρακάνει σε σημείο όπου η ταινία ψιλογίνεται ροζ;;; :gun::gun:

Αυτό...
ΟΧΙ (1969)
Παρότι ήταν αληθινό το εν λόγω γεγονός στα οχυρά, ο Πρέκας εδω τα έδωσε όλα...
...σε βαθμό υστερίας.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Δεν ξερω αν εχετε δει ποτε την ταινια του 1964, Ο ανηφορος, με Καλογεροπουλου και Φερτη.
Δεν ειναι καμια ταινια αξιωσεων, αλλα δεν ειναι κιολας και κανενα μελο του σωρου. Εχει ενδιαφερουσα υποθεση, πολυ ξεχωριστη σε σχεση με τις αλλες, αξιοπρεπη σκηνοθεσια και συν τοις αλλοις ειναι μια ταινια που μου αρεσει γιατι μεταξυ αλλων την εχω συνδεσει με καποιες εφηβικες μου αναμνησεις.
Μητερα της Ξενιας Καλογεροπουλου στο εργο ειναι η Μαρια Αλκαιου. Μια ηθοποιος την οποια εχω δει μονο σε δυο - τρεις ταινιες. Δεν εκανε και πολλες, ειναι η αληθεια. Το σεναριο στον Ανηφορο τη θελει φτωχια, δυστυχισμενη, αρρωστη και καποια στιγμη ετοιμοθανατη. Η ερμηνεια της ομως δεν ειναι καθολου πειστικη. Υπερβολικη και παραξενη. Κανει κατι περιεργες εκφρασεις με το προσωπο της, κατι εντελως αταιριαστες κινησεις με τα χερια της και γενικα παιζει σαν κουρδισμενη. Και στην κορυφωση δραματικων σκηνων αντι να προκαλεσει συγκινηση, προκαλει μονο γελιο.
Αν τυχει ποτε να δειτε την εν λογω ταινια, θα καταλαβετε τι εννοω γιατι αν δεν το δεις, δεν μπορεις ακριβως να ξερεις.
Εχω δει υπερβολικες ερμηνειες στη ζωη μου, αλλα τετοιο πραγμα δεν μου εχει ξανατυχει.
 
Πρόσφατα ξαναείδα την ταινία, ο Θόδωρος και το δίκαννο. Η ηθοποιός που έκανε την αδελφή του πιλότου-γαμπρού, μου φάνηκε αχρείαστα υπερβολική στο παίξιμο της.
 
Δεν ξερω αν εχετε δει ποτε την ταινια του 1964, Ο ανηφορος, με Καλογεροπουλου και Φερτη.
Δεν ειναι καμια ταινια αξιωσεων, αλλα δεν ειναι κιολας και κανενα μελο του σωρου. Εχει ενδιαφερουσα υποθεση, πολυ ξεχωριστη σε σχεση με τις αλλες, αξιοπρεπη σκηνοθεσια και συν τοις αλλοις ειναι μια ταινια που μου αρεσει γιατι μεταξυ αλλων την εχω συνδεσει με καποιες εφηβικες μου αναμνησεις.
Μητερα της Ξενιας Καλογεροπουλου στο εργο ειναι η Μαρια Αλκαιου. Μια ηθοποιος την οποια εχω δει μονο σε δυο - τρεις ταινιες. Δεν εκανε και πολλες, ειναι η αληθεια. Το σεναριο στον Ανηφορο τη θελει φτωχια, δυστυχισμενη, αρρωστη και καποια στιγμη ετοιμοθανατη. Η ερμηνεια της ομως δεν ειναι καθολου πειστικη. Υπερβολικη και παραξενη. Κανει κατι περιεργες εκφρασεις με το προσωπο της, κατι εντελως αταιριαστες κινησεις με τα χερια της και γενικα παιζει σαν κουρδισμενη. Και στην κορυφωση δραματικων σκηνων αντι να προκαλεσει συγκινηση, προκαλει μονο γελιο.
Αν τυχει ποτε να δειτε την εν λογω ταινια, θα καταλαβετε τι εννοω γιατι αν δεν το δεις, δεν μπορεις ακριβως να ξερεις.
Εχω δει υπερβολικες ερμηνειες στη ζωη μου, αλλα τετοιο πραγμα δεν μου εχει ξανατυχει.
δεν την θυμαμαι την ταινια καθολου τωρα αλλα μου κανει εντυπωση γιατι ηταν μια εξαιρετικη ηθοποιος,θελω πολυ να το δω αυτο που λετε,δεν λεω προς θεου οτι δεν ισχυει γιατι εφοσον δεν την θυμαμαι δεν εχω αποψη στη προκειμενη σκηνη
 
Πίσω
Μπλουζα