Retro ΚΤΕΛ

Νομίζω ότι έχει να κάνει περισσότερο με το ψηφιακό σήμα. Για παράδειγμα σε σύγχρονο επιβατικό αυτοκίνητο που έχω , η τηλεόραση πιάνει κανονικά στην εθνική οδό. Δεν ξέρω αν έχει κάνει με αποκωδικοποιητές ή κάτι άλλο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σε πολλά κτελ η συντρηπτική πλειοψηφία του στόλου είναι παλιά αυτοκίνητα που πολύ αμφιβάλω αν οι τηλεοράσεις τους λειτουργούν πια.
 
Στο ΚΤΕΛ Ηρακλείου-Λασιθίου που χρησιμοποιώ εδώ στην Κρήτη τα περισσότερα λεωφορεία είναι ολοκαίνουρια και πολυτελή. Τηλεοράσεις όμως δεν έχουν. Στα ΚΤΕΛ Αττικής τις λίγες φορές που έχω πάει το ίδιο. Τα εισιτήρια βγαίνουν ή απ τον οδηγό ή απ τον εισπράκτορα ή το ταμείο και είναι όντως θερμικές αποδείξεις κανονικές. Δεν έχουν όμως πια αριθμό θέσεως αλλά μετράνε τους επιβάτες και αν περισσεύουν πολλοί βάζουν ένα έξτρα λεωφορείο. Μέχρι και φως μικρό προβολέα έχουν σε κάθε θέση! Για το επιβατικό αυτοκίνητο φαντάζομαι θα έχει καλύτερη πιο σύγχρονη τεχνολογία και καλύτερη κεραία από τα παλιά ΚΤΕΛ με οθόνη CRT.Αν προσέξατε παλιά στα πλοία καθώς έμπαινε το πλοίο στον Σαρωνικό χαλούσε η αναλογική εικόνα, μετά καθώς πλησίαζε κάποια νησιά έφτιαχνε λίγο, καθώς έμπαινε στον κόλπο του Ηρακλείου ήταν σχεδόν καλή κλπ. Τώρα με την ψηφιακή ή πιάνει καμπάνα φυσικά ή καθόλου. Πολύ συχνά στα πλοία έπιανε με χιόνι κλπ. Θυμάμαι σε μερικές εκδρομές ο οδηγός του λεωφορείου έβαζε κασέτα!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πολλές φορές που περίμεναν για κάποιο λόγο οι οδηγοί, εισπράκτορες και συνοδοί. ή κοιμόνταν μέσα, ή έβλεπαν οι ίδιοι τηλεόραση από τα κανάλια ή βίντεο.

Πολλά από αυτά χρησιμοποιούνταν ως εκδρομικά και κατά την διάρκεια της αναμονής ή περιήγησης του γκρούπ έβλεπαν τηλεόραση. Τα λεωφορεία αυτά είχαν μια κυκλική εξωτερική κεραία για υποτίθεται καλύτερη λήψη.

Εδώ ένα παλαιότερης δεκαετίας του 60. Φωτογραφία από την Κρήτη.

*Σημείωση προς διαχειριστές. Νομίζω ότι υπάρχει αντίστοιχο θέμα και καλό είναι να συμπτυχθούν τα νήματα.
 
Eγώ πάντως είχα προλάβει μια ειδική κεραία στην οροφή των πούλμαν. Ήταν σαν οκτάγωνο ή εξάγωνο, χαμηλού υψους. Μπορεί κάποιοι να τη θυμόσαστε. Δε θύμιζε τις κεραίες τηλεόρασης των σπιτιών, αλλά πάλι, έμοιαζε για κεραία τηλεόρασης. Ήταν τοποθετημένη στο σημείο πάνω από τη θέση του οδηγού (μπροστά-μπροστά), και στον άξονα του οχήματος.

Κι απ' όσο βλέπω, και οι σύγχρονες κεραίες, κάτι τέτοιοι χαμηλοί δίσκοι είναι.

Όσον αφορά τα πλοία, πραγματικά το σήμα ενώ θα περίμενε κανείς στην ψηφιακή εποχή να υπάρχει αλληλεπικάλυψη σήματος (π.χ. το σήμα από Αττική φτάνει μέχρι Μύκονο), τελικά βλέπει κανείς αυτές τις διακοπές που λέτε, και μάλιστα κοντά σε στεριές...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Uskoke είπε:
ποια κανάλια Johny; οι τηλεοράσεις αυτές έπαιζαν μόνο βίντεο. Είναι αδύνατον το λεωφορείο να κάνει λήψη τηλεοπτικών σταθμών μιας και κινείται, φυσικά, και θα ήθελε ή δορυφορικό πιάτο με αυτόματο tracking, πράγμα φυσικά πανάκριβο, ή πολύ ισχυρή πολυκατευθυντική κεραία σαν αυτήν που που έχουν τα πλοία! και πάλι δύσκολο μιας και μπορεί να μην πιάνει σε κάποια σημεία της εθνικής (οποιασδήποτε εθνικής). απ' όσο ξέρω μόνο βίντεο παίζανε. που να κάθεται ο οδηγός να διαλέγει κασέτες κλπ. μπορεί και να λυπόντουσαν το ρεύμα που καίνε οι τηλεοράσεις (δεν πληρώνουν το ρεύμα φυσικά αλλά επιβαρύνει τον δυναμό του λεωφορείου και αυξάνει την κατανάλωση πετρελαίου).
Μην το λες. Εγώ από διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη έβλεπα κανονικά με το Game Gear μου τηλεόραση γιατί παρακολουθούσα μια σειρά και δεν ήθελα να τη χάσω. Και αυτό το 2012 που είχε ακόμη αναλογικό σήμα. Βέβαια το βίντεο ήταν πιο βολικό σίγουρα.
 
με το game gear;είχα την εντύπωση ότι τα ΚΤΕΛ δεν μπορούσαν να πιάσουν τηλεόραση.φυσικά όπως πάντα μπορεί να κάνω λάθος.εγώ θυμάμαι κατά καιρούς είχα δει διάφορες φορητές τηλεοράσεις και επί αναλογικού σήματος (και μάλιστα έγχρωμες) με πρώτη και καλύτερη αυτή του Θείου (Sir Clive Sinclair!) η οποία φυσικά ήταν Α/Μ. Σε λεωφορείο δεν θυμάμαι να είχα δει επίγεια τηλεόραση, θυμάμαι όμως τις κασέτες και δη τηλεοράσεις CRT.
 
Από τότε που γεννήθηκα μέχρι το 1986 που πήραμε αυτοκίνητο, όπως και στη δεκαετία του '90 που σπούδαζα, έχω ζήσει όλων των ειδών τα κτελ ακόμη και τα λεωφορεία του ΟΣΕ. Όποιος έχει εμπειρία από ταξίδια μεταξύ Αθήνας/Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας ξέρει ότι όσο καλό και να ήταν το λεωφορείο και ο οδηγός του, υπήρχε πάντα ένα κομμάτι του ταξιδιού που μπορούσε να σου χαλάσει όλη τη μέρα. Το Ρίο-Αντίριο! Δεν πα να έβρεχε, να είχε πολικό ψύχος, να ήταν χαράματα ή μεσάνυχτα, να ήσουν άρρωστος, να είχες δυο τρία μωρά μαζί, να ήσουν 90 χρονών, έπρεπε υποχρεωτικά να κατέβεις από το λεωφορείο και να μπεις στο ferry boat. Πολύ περισσότερο αν τη διαδρομή την έκανες συχνά λόγω δουλειάς, συγγενών κάτω από τ' αυλάκι ή στην Αθήνα ή λόγω μαθημάτων (πχ. είχα συμμαθητές που πήγαιναν ωδείο στην Πάτρα!) Το πέρασμα κρατούσε 20 λεπτά, αν είχε αέρα 30, αν το λεωφορείο έμπαινε πριν από άλλα οχήματα μπορεί και ένα 45λεπτο. Μεγάλη φασαρία. Δε θέλω βέβαια να σκεφτώ τι τραβούσαν οι άνθρωποι που πήγαιναν Κέρκυρα - Αθήνα όπου ζούσαν το μαρτύριο εις διπλούν! Η γέφυρα που υπάρχει πια έσωσε πολλούς ταξιδιώτες κι ακόμη δε θα ξεχάσω όταν την πέρασα με το δρομολόγιο Καλαμάτα-Γιάννενα μία μέρα αφότου εγκαινιάστηκε, όπου όλοι οι επιβάτες του λεωφορείου είχαν σηκωθεί όρθιοι, χειροκροτούσαν και χοροπηδούσαν μες στην τρελή χαρά.
 
Αυτή είναι η φωτογραφία που είχα ξεχάσει να βάλω στη συγκεκριμένη δημοσίευση και είναι στην οδό Ιουλιανού και Πατησίων το 1983.
Πηγή bus-planet.com
T&C-109-07.jpg
 
Εγώ ταξιδεύω αρκετά με το ΚΤΕΛ, κυρίως το καλοκαίρι, όταν πηγαίνω προς Ναύπλιο, με σκοπό την παρακολούθηση παράστασης στην Επίδαυρο (ναι, παίρνω το ΚΤΕΛ που φεύγει 19.30 από το Ναύπλιο, βλέπω την παράσταση και μετά μας γυρνάει πίσω στο Ναύπλιο, όπου διανυχτερεύω). Τα τωρινά οχήματα είναι καλά, τα παλιότερα όμως... Πήγαινες άνθρωπος και έβγαινες από εκεί σαν να είχες πάει να πολεμήσεις στη Μέση Ανατολή. Τα παλιά οχήματα είχαν ανύπαρκτο κλιματισμό, άβολα καθίσματα και χοροπηδούσαν στις στροφές, τόσο που μέχρι να φτάσεις έκανες τάμα στην Παναγία της Τήνου. Ευτυχώς με τα τωρινά οχήματα πηγαίνεις σαν άνθρωπος....
 
Βρέθηκε και φωτογραφία από το λεωφορείο που περιγράφω στο ποστ της πρώτης σελίδας. Βέβαια αυτό δείχνει να πηγαίνει στα Λακώνια (το χωριό του τραγουδιστή Γιάννη Χαρούλη) και στις Τάπες αλλά είναι ακριβώς το ίδιο.
 

Συνημμένα

  • 48367470_2227144620858409_7085003082551001088_o.jpg
    48367470_2227144620858409_7085003082551001088_o.jpg
    397,4 KB · Προβολές: 9
Τώρα βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι ακριβώς αλλά τα παλιά λεωφορεία στην Σκόπελο που ένωναν τη Χώρα με τις παραλίες και το άλλο λιμάνι του νησιού, την Γλώσσα ήταν σαν αυτό... Φυσικά είχε εισπράκτορα... Ακόμα και σήμερα έχουν που τα λεωφορεία είναι πια πούλμαν... Το χειρότερό μας ήταν να μπούμε εκεί μέσα το καλοκαίρι με το κόσμο! Α πα πα!
 
Τα λεωφορεία του Κτελ Αττικής τότε είχαν στη μεσαία πόρτα θέση για τον εισπράκτορα.

Αυτο παρεμεινε και στην Θεσαλλονικη για τα αστικα το '90.

Το ΚΤΕΛ ηταν και το πρωτο μας ''σχολικο'' το οποιο μπηκε μετα απο πολλες πιεσεις αφου υπηρχαν και συμφεροντα της εποχης να μην υπαρχει, μεχρι μεσα του '70 απλα δεν ειχαν τα παιδια τροπο να πανε Γυμνασιο-Λυκειο με σχολικο απο τα χωρια,εαν ενδιαφερει η ιστορια να σας την πω.
 
Εγώ σαν φοιτητής στο Αγρίνιο χρησιμοποιούσα για τέσσερα χρόνια πολύ συχνά τα ΚΤΕΛ για να πάω στην πόλη της φοίτησης μου. Τα συναισθήματα μου και οι εμπειρίες μου έχουν και θετική και αρνητική διάσταση. Θετική γιατί είναι συνδεδεμένα με τα όμορφα και ανέμελα χρόνια της ζωής μου τα φοιτητικά. Και αρνητικά γιατί από ένα σημείο και πέρα η κούραση και η μονοτονία των επαναλαμβανόμενων παραστάσεων φθείρει.
Από εμπειρίες αμέτρητες. Όταν σε κάθε ταξίδι συνυπάρχεις με πολύ μεγάλο αριθμό συνταξιδιωτών αντιμετώπίζεις μια μικρογραφία της κοινωνίας με κάθε λογής χαρακτήρες. Κωμικοτραγικά σκηνικά όπως τσακωμοί επιβατών μεταξύ τους για ψύλλου πήδημα, άκομψες παραξενιές και ενέργειες ανάγωγων επιβατών όπως ρεψίματα, εξαερισμοί παχέος εντέρου που μετέτρεπαν το λεωφορείο σε θάλαμο αερίων, μεγαλόφωνες συζητήσεις ανθρώπων γύρω σου λες και είσαι σε προεκλογική συκέντρωση, σεξουαλικές παρενοχλήσεις παντός είδους, μέχρι και χέρι αποτόλμησαν να απλώσουν κάποιοι ανώμαλοι σε νεαρές υπάρξεις, αναγκαστική ανοχή στο κατά κανόνα κιτς ρεπερτόριο μουσικής του οδηγού, βρώμικοι συνεπιβάτες που αγνοούσαν την λέξη σαπούνι και η τελευταία τους επαφή με νερό ήταν στην κολυμπήθρα, δικαιοληγημένα απρόποπτα όπως να τύχει να κάνει έμετο από την ζαλάδα του κάποιος συνεπιβάτης, αναγκαστική διακοπή του ταξιδιού γιατί κάποιος φουκαράς του έτυχε να κάνει βαριά εξαγωγή εσωτερικών αποβλήτων στην φύση και άλλα πολλά που γράφεις ολόκληρο τόμο.
Στα θετικά των ΚΤΕΛ είναι οι υπέροχες φυσικές ομορφιές που απολαμβάνεις κατά την διάρκεια του ταξιδιού που κυριολεκτικά σε αδειάζουν από τις εικόνες της μίζερης τσιμεντούπολης και σε γεμίζουν με όμορφα συναισθήματα.
 
Το λεωφορείο είναι μάρκας Büssing με την χαρακτηριστική μάσκα στην κορυφή της οποίας υπήρχε ο λέων του Braunschweig. Μετά την εξαγορά-συγχώνευση με την ΜΑΝ διατηρήθηκε το όνομα της δεύτερης και το έμβλημα από τότε είναι ο λέων του Braunschweig.

 
Πίσω
Μπλουζα