Retro "απαγορευμένες" ταινίες

manos426f είπε:
Όσο για το "Salo" του Pasolini,θα συμφωνήσω με τον exetlaios.Eίναι μάλλον η καλύτερη διαχρονικά απόδειξη επιλεκτικής αντιμετώπισης έργων συγκεκριμμένων σκηνοθετών.Αν η ταινία ήταν π.χ του Deodato (που γύρισε το Cannibal Holocaust,όπως προείπαμε") θα είχε φάει ΤΟ κράξιμο και ΤΗΝ απαγόρευση !

Επίσης,στο "Cannibal Holocaust" οι διάφορες "ενοχλητικές" σκηνές είναι απλά διάσπαρτες μέσα στην ταινία.Aντιθέτως,το "Salo" είναι όλο αποτελούμενο από τέτοιες...!! :xm: :xm:

Δε λέω,το έχω δει το "Salo" (πώς αλλιώς θα μιλούσα γι' αυτό άλλωστε τώρα...) κι έχω προσπαθήσει να....φτάσω σ' αυτό που θέλει εν τέλει (δήθεν ; ) να πει ο σκηνοθέτης,αλλά όσο και να προσπάθησα δε παύει τελικά για μένα να είναι μια εντελώς υπερβολική ταινία,βασιζόμενη καθαρά στα πάσης φύσεως αίσχη που προβάλλει,σε σημείο να καταντά αφόρητα κουραστική. :(
Καλά αν αρέσει σε κάποιον ή όχι μια ταινία είναι φυσικά τελείως υποκειμενικό, ιδίως όταν μιλάμε για μια ταινία τόσο προκλητική και σοκαριστική όπως το Salo.

Αλλά νομίζω ότι πας στην άλλη άκρη, κάνοντας αυτό που κατηγορείς ότι κάνουν κάποιοι "σοβαροί" κριτικοί κινηματογράφου, οι οποίοι έχουν μάθει ότι 5-10 σκηνοθέτες είναι ποιοτικοί και εκθειάζουν τις ταινίες τους ενώ αντίθετα ρίχνουν στα βάραθρα οτιδήποτε δεν είναι "αναγνωρισμένο".

Δηλαδή αν το Salo ήταν του Deodato και είχε κατηγορηθεί ως σκουπίδι θα το εκθείαζες και αν το Cannibal Holocaust ήταν το Pasolini θα το κατηγορούσες ως ψευτοκουλτούρα. :D

Καλό είναι να παρακολουθούμε "without prejudice" και να κριτικάρουμε μια ταινία για αυτό που είναι, και όχι με βάση τη φιλολογία γύρω από αυτή.

Πάντως ο Παζολίνι δεν είναι καθόλου τυχαία τεράστιο μέγεθος στον κινηματογράφο. Έχει γυρίσει αριστουργήματα τα οποία προκάλεσαν και δημιούργησαν αντιδράσεις. Και το πλέον προκλητικό του φιλμ ήταν το Salo, το οποίο τότε δίχασε κριτικούς και θεατές (όχι ακόμα και τώρα δεν έχει καθολική αναγνώριση).

Προσωπικά θεωρώ ότι η τέχνη πρέπει να ρίχνει χαστούκι στον θεατή για να το ξυπνήσει. Αυτό κάνει ο Παζολίνι με το έργο του πολύ επιτυχημένα. Και είναι άδικο να τον καταδικάσουμε επειδή δείχνει "αίσχη".
 
Kαμία σχέση όμως φίλε Leon....

Καταρχήν εγώ δεν έχω συμφέροντα από την όποια κριτική ασκώ,ούτε το παίζω τίποτα,σαν κάτι "σοβαρούς" κριτικούς ταινιών.

Από 'κει και πέρα,δεν εκθειάζω όλα τα λεγόμενα σκουπίδια.Δε ξέρω καν πώς κατέληξες στο συγκεκριμμένο συμπέρασμα.

Αν το Salo ήταν του Deodato,θα έλεγα τα ίδια φυσικά.Απλά μαζί με εμένα το ίδιο θα κάνανε κι οι σοβαροί "κριτικοί",αυτή είναι η διαφορά.... ;)

Επίσης,προτού παρακολουθήσω την ταινία,δεν είχα ακούσει σχεδόν το παραμικρό.Μετά έψαξα για τον Pasolini να δω το σόι τύπος ήταν...

Τώρα,το πόσο τεράστιος είναι,αυτό κι αν είναι υποκειμενικό.Αν το Salo θεωρείται αριστούργημα,τότε sorry,αλλά δεν είναι καθόλου τεράστιος.Δεν τον καταδικάζω καθόλου,θα ήμουν άδικος αν έκανα κάτι τέτοιο,αλλά μη φτάνουμε στο άλλο άκρο -όπως κι εσύ λες- ε,όχι και αριστούργημα το Salo.....
 
OK, mea culpa. Πάντως είναι άδικο να κρίνεις ένα σκηνοθέτη από μία ταινία, ιδίως κάποιον που έχει προσφέρει τόσα αριστουργήματα στην 7η τέχνη (και φυσικά συμπεριλαμβάνω το Salo) όπως τα Μamma Roma, To κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, το Δεκαήμερο, τον Οιδίποδα, τη Μήδεια και άλλες.
 
Σύμφωνοι φίλε Leon,απλά επειδή μάλλον δεν ήμουν πολύ σαφής,να πω ότι δε κρίνω -ακόμη- τον Pasolini ως σκηνοθέτη,διότι έχω δει μόνο το "Salo" και το "Il decameron" από ταινίες του

(btw κι αυτό δε το θεωρώ τιποτα σπουδαίο...)

Τη συγκεκριμμένη ταινία έκρινα... ;)
 
Τι Salo και ξεσάλω.... Τι υψηλή τέχνη και κουραφέξαλα.

Δεν πιάνει μία κανένα Σάλο μπροστά στις cult ταινίες των '80s με τραβεστί.

Αυτές κι αν ήταν απαγορευμένες...........
 
δεν ξερω, αλλά αδυνατώ να δω το βαθύτερο νόημα που <<αχνοφαίνεται>> στην ταινία salo. ίσως να φταίει το γεγονός οτι στην εποχή μας, πολλές απο τις σκηνές, δεν ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας, αλλά της πραγματικότητας (δυστυχώς)
 
ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

manos426f είπε:
Juanita,δυστυχώς χωρίς να το ξέρεις,αυτό που λες,μόνο σε ανέκδοτο φέρνει....Δε πιστεύω ότι καμία εφημερίδα θα έδινε την ταινία αυτή στις μέρες μας,πλην ίσως καμίας Μακεδονικής !

Βλέπεις,καταπιάνεται με "δύσκολο" για την εποχή μας θέμα !

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε τ' ότι,όπως έμαθα,είναι ίσως η μοναδική ελληνική ταινία που δεν έχει προβληθεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση,από το 1974 που βγήκε !!!

Anyway,όχι,δε θα τη βρεις σε εφημερίδα,ούτε θα τη δεις ποτέ στην TV,μόνο σε καμιά βιντεοκασσέτα θα τη δεις

(μια και ούτε σε DVD έχει βγει !!! )
Πρόκειται και κατα τη δική μου άποψή μου για μια θρυλική ταινία, σπουδαία παραγωγή με πολλή συγκίνηση. Αξίζει να τη δει ο καθένας. Έμεινε στην ιστορία και για τη σπουδαία και πολύ γνωστή μουσική του Γιάννη Σπανού. Το cd με τη μουσική κυκλοφόρησε ξανά το 2006 για 1η φορά μετά απο 32 χρόνια απο την κυκλοφορίας του δίσκου!!!

Η ταινία υπάρχει σε dvd και την έχω και εγω σε dvd. Αλλά και απο το διαδίκτυο μπορούσε πέρυσι τουλάχιστον να την κατεβάσει κάποιος. Γνωρίζω επιπλέον 1 βιβλιοπωλείο και 1 παλαιοπωλείο εδώ στη Θεσσαλονίκη που την πουλάνε σε dvd.

Μου είπανε ότι έχει προβληθεί στην τηλεόραση 1 φορά, το 1978.

Όσον αφορά την απαγόρευση, πάλι απο πληροφορίες, υπήρξε αίτημα απο γείτονα χώρα γι΄ αυτό, δεδομένου ότι θίγεται απο τα ιστορικά γεγονότα της ταινίας.
 
δεν ξερω, αλλά αδυνατώ να δω το βαθύτερο νόημα που <<αχνοφαίνεται>> στην ταινία salo. ίσως να φταίει το γεγονός οτι στην εποχή μας, πολλές απο τις σκηνές, δεν ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας, αλλά της πραγματικότητας (δυστυχώς)
Το Salo ήταν ένα κράτος - μαριονέτα, όπως η κυβέρνηση του Βισσύ στην Γαλλία, που δημιουργήθηκε μετά την πτώση του Μουσολίνι, και ενώ στην Ιταλία, μαινόταν ακόμα ο πόλεμος μεταξύ Συμμάχων και Γερμανών (παρεπιπτόντος μεταξύ των Συμμάχων και ελληνικές δυνάμεις. Δείτε και αυτό για την πόλη Ρίμινι κατα τον Β' ΠΠ). Μάλλον ήθελε να φτιάξει μια αλληγορία για την άνοδο του νεο - φασισμού στην Ιταλία, την δεκαετία του '70. Πάντως για να πω την μαύρη αλήθεια δεν άντεξα να την δώ ως το τέλος. :xm:
 
Πίσω
Μπλουζα