Πω πω τι μου θυμισατε τωρα με τον κουμπαρα του ταχυδρομικου ταμιευτηριου....Τον μισουσα!!!!
recry2:
Οταν μου τον φερανε, ηταν χακι, τον θυμαμαι καλα, εκανα (ας πουμε) αρκετη χαρα.
Μετα ομως που ζητησα το κλειδι (μεχρι τοτε νομιζα οτι το ειχε η μαμα μου) βρηκα οτι ειχε αυτο το ανελεητο bug:
το κλειδι το ειχε το ταχυδρομειο!!!! Θυμαμαι ειχα φρικαρει!!!!:burn: Και μαλιστα ειχα θυμωσει παρα πολυ γιατι δεν αντεχα την ιδεα οτι καποιος αλλος (το κατεστημενο μου μεσα...) ειχε το κλειδι του
δικου μου κουμπαρα!!!!
Οι γονεις μου δουλευανε ολη μερα και κανεις δεν μπορουσε να παει στο ταχυδρομειο να μου τον ξεκλειδωσει.
Πηρα λοιπον κι εγω το κατσαβιδι κρυφα, ενω κοιμοντουσαν ολοι, και θυμαμαι ξεχαρβαλωσα την κλειδαρια. Ειχε ενα πλαστικο κομματι μεσα σε ενα μεταλλικο ανοιγμα. Θυμαμαι καλα οτι, και που την ξεχαρβαλωσα, δεν ειχα κανενα απολυτως αποτελεσμα.
Η μονη λυση ηταν να παρω πιο λεπτο κατσαβιδι (ή μηπως μαχαιρι???? Πω πω....πως δεν εκοψα κανενα χερι τοτε....που να ξεραν οι δικοι μου τι εκανα εκεινο το μεσημερι!!!!) και αφου το βαλω στην κοχη που εκανε η βαση (που ηταν απο πιο μαλακο μεταλλο) και το υπολοιπο κουτι, να το χρησιμοποιησω σαν μοχλο.
Ετσι καταφερα να βγαλω απο το τρισαθλιο κουμπαρα μου τα λιγοστα φραγκοδιφραγκα που ειχα μαζεψει.
Αν και ο πραγματικος θησαυρος εκεινης της ημερας ηταν το οτι δεν εκοψα κανα δαχτυλο....