H αλήθεια είναι ότι φαινομενικά θα διάλεγε κανείς τη Ζωη Λάσκαρη. Έχει παίξει σε πολλές ταινίες με κοντότατο μίνι, αλλά αν προσέξετε, επειδή τα πόδια της, ναι μεν ατελείωτα αλλά είχαν και μια "στραβομάρα", μια θλάση τύπου "ψαλίδι" μετά το γόνατο, συνήθως κρύβει τις γάμπες με ψηλές μπότες. Στις πιο παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, με πιο μάξι φούστα και ψηλό τακούνι (π.χ. "Βουτσάς-πατέρας του ο Πλατής-γυρισμένη στη θεσσαλονίκη-μου διαφεύγει το όνομα"), το σύνολο βγαίνει ωραιότερο απ' ότι π.χ. στις "Θαλασσιές της χάντρες", πολλώ δε μάλλον στον "Αστερισμό της παρθένου". Ε, ψιλοχάλαγε σιγά-σιγά η Ζωίτσα...
Άρα λοιπόν τι;
Αν και πάλι δούμε τα πόδια ως αντικείμενο στο οποίο εστίασε η ταινία, τότε τον τίτλο κερδίζει η Έλενα Ναθαναήλ. Χωρίς κι αυτή να έχει τα τέλεια πόδια (ψιλο-"παρένθεση" ήταν, αν δείτε ειδικά την εισαγωγή του "Αναζήτισις..." με τη σιλουέττα της στην παραλία), ωστόσο θέλησε να τα δείξει, της χάρισαν πολλά πλάνα, όπως η σκηνή που πατάει στα παπούτσια του Λάκη Κομνηνού, το ντους στην "Αναζήτησι", το συρτάκι στην "Επιχείρησι Απόλλων", μέσα από τα οποία η Έλενα, μόνο και μόνο γιατί τα περιποιήθηκε και δεν τα φοβήθηκε, όπως άλλες (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε), κερδίζει δικαιωματικά τον τίτλο!
Δεν έχετε παράπονο από την τεκμηρίωση, έτσι; Άντε, να σας εξηγήσω και το υπονούμενο. Μιλάμε για την Αλίκη, η οποία είχε κόμπλεξ με τα πόδια της. Και όχι άδικα, είχε λίγο χοντρές γάμπες, που δείχναν και πιο άσχημες λόγω του χαμηλού της ύψους. Γι αυτό και, όπως έχουν εξομολογηθεί κάποιοι σκηνοθέτες, υπήρξαν σκηνές που τα πόδια της "ντουμπλαρίστηκαν" από πόδια άλλης ηθοποιού (ή ίσως και άλλης ειδικότητας...).
Επεξήγηση όρων :
-"Ψαλίδι", δηλαδή πόδια που πλησιάζουν μεταξύ τους στα γόνατα, και αποκλίνουν πιο κάτω.
-"Παρένθεση", το ακριβώς αντίθετο. Τα πόδια απέχουν το περισσότερο στο σημείο του γόνατου, όπως τα σκέλη μιας παρένθεσης. Θα μπορούσαν να λέγονται και "Δομάζος"...
Άρα λοιπόν τι;
Αν και πάλι δούμε τα πόδια ως αντικείμενο στο οποίο εστίασε η ταινία, τότε τον τίτλο κερδίζει η Έλενα Ναθαναήλ. Χωρίς κι αυτή να έχει τα τέλεια πόδια (ψιλο-"παρένθεση" ήταν, αν δείτε ειδικά την εισαγωγή του "Αναζήτισις..." με τη σιλουέττα της στην παραλία), ωστόσο θέλησε να τα δείξει, της χάρισαν πολλά πλάνα, όπως η σκηνή που πατάει στα παπούτσια του Λάκη Κομνηνού, το ντους στην "Αναζήτησι", το συρτάκι στην "Επιχείρησι Απόλλων", μέσα από τα οποία η Έλενα, μόνο και μόνο γιατί τα περιποιήθηκε και δεν τα φοβήθηκε, όπως άλλες (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε), κερδίζει δικαιωματικά τον τίτλο!
Δεν έχετε παράπονο από την τεκμηρίωση, έτσι; Άντε, να σας εξηγήσω και το υπονούμενο. Μιλάμε για την Αλίκη, η οποία είχε κόμπλεξ με τα πόδια της. Και όχι άδικα, είχε λίγο χοντρές γάμπες, που δείχναν και πιο άσχημες λόγω του χαμηλού της ύψους. Γι αυτό και, όπως έχουν εξομολογηθεί κάποιοι σκηνοθέτες, υπήρξαν σκηνές που τα πόδια της "ντουμπλαρίστηκαν" από πόδια άλλης ηθοποιού (ή ίσως και άλλης ειδικότητας...).
Επεξήγηση όρων :
-"Ψαλίδι", δηλαδή πόδια που πλησιάζουν μεταξύ τους στα γόνατα, και αποκλίνουν πιο κάτω.
-"Παρένθεση", το ακριβώς αντίθετο. Τα πόδια απέχουν το περισσότερο στο σημείο του γόνατου, όπως τα σκέλη μιας παρένθεσης. Θα μπορούσαν να λέγονται και "Δομάζος"...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: