Tα '80s που δεν αγαπήσαμε

[Leon]

'Οσο νοσταλγικά και να τα δούμε, σίγουρα υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν μας άρεσαν από εκείνη την εποχή. Ποια ήταν αυτά και πως τα βλέπετε τώρα;

Προσωπικά:

Μόδα: Πραγματικά ελεεινή. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται η πιο κιτς δεκαετία. Τα πιο πολλά που μας πάσαραν τότε και ήταν του "συρμού", ήταν πραγματικά γελοία. Άσε τα κουρέματα.

Τώρα: Απλά τα βλέπω και γελάω. Μα τόση κακογουστιά;

Heavy Metal: Πραγματικά τη σιχαινόμουν αυτή τη μουσική και τη θεωρούσα τελείως για τα μπάζα. Κορόιδευα τους φίλους μου που άκουγαν "τέτοια εκτρώματα" και "σκέτο θόρυβο".

Τώρα: Είναι σαν τις παιδικές ασθένειες. Αν δεν τις κολλήσεις μικρός, μετά τις περνάς πολύ χειρότερα. Τώρα με Metal πορώνομαι!

Hard Rock και λοιπές ποζεριές: Αυτό και αν το σιχαινόμουν! Ο λόγος που όταν με ρωτούσαν τι μουσική ακούς δεν έλεγα Ροκ ήταν γιατί ερχόταν η απάντηση "Α...Deep Purple και τέτοια, ε;"

"Ε όχι ρε φίλε! Ούτε Deep Purple, ούτε τέτοια!". Συγκροτήματα όπως Deep Purple, Aerosmith, Def Leppard, Motley Crue, AC/DC, Scorpions (ιδίως αυτούς) κτλ τα μισούσα μετά μανίας. Αυτή η macho αισθητική μου καθόταν στο στομάχι. Να μου λείπουν οι Rock "ήρωες"! Η μόνη φωτεινή εξαίρεση ήταν η Led Zeppelin.

Τώρα: Συνεχίζω να τα σιχαίνομαι, αλλά τώρα είμαι σαφώς πιο καλμαρισμένος. Τους τότε μισητούς Guns 'n' Roses τους ακούω πολύ ευχάριστα!

Ελληνικές Βιντεοταινίες: H αποθέωση της κακογουστιάς, του κιτς, της χυδαιότητας. Προσβάλλουν τη φιλοκαλία και τη νοημοσύνη μου. Εννοείται ότι τις σνόμπαρα τελείως.

Τώρα: Είναι αυτό που λένε "it's so bad, it's good". Πλέον είναι cult! Τις παρακολουθώ μετά μανίας και έχω απενοχοποιηθεί πλήρως που διασκεδάζω με τέτοια "σκουπίδια".

Κρατική Τηλεόραση: Ανάμεικτα συναισθήματα: πολλές καλές εκπομπές αλλά και πολλά ότι να'ναι. Συχνά δεν βλεπόταν με τίποτα.

Τώρα: Άμα ήξερα τι θα επακολουθούσε με την ιδιωτική τηλεόραση και τη σημερινή τηλεοπτική λαίλαπα, θα ήμουν 200% ικανοποιημένος!

 

[Rakeesh]

Εγω δεν αντεχα με τιποτα τη mainstream παιδικη κουλτουρα, τα νεανικα τραγουδια, καποιες νεανικες εκπομπες κλπ. Οταν κατι ενιωθα οτι γινεται mainstream (δεν ξερω πως) αρχιζα να το αντιπαθω οπως πχ το Μικυ Μαους αλλαζε αισθητικη και αρχισε να διαφημιζει το επομενο τευχος.

Επισης θυμαμαι πολυ αρρωστημενα τους Σεπτεμβρηδες στο νησι οταν η τιβι εδειχνε ολη την ωρα διαφημισεις σχολικων και παιχνιδιων.

Κατα τα αλλα δεν ειχα καποιο ποιοτικο κρητηριο. Οτιδηποτε αλλο το καταπινα ανετα. Και βιντεοταινιες, και απαραδεκτες εκδοσεις κομικς κλπ

 

[circleag]

Γιατι εμενα παντως μου αρεσαν ολα εκεινη την εποχη...

 

[Leon]

και απαραδεκτες εκδοσεις κομικς κλπ

Ναι, ούτε εμένα με πείραζε που οι μισές σελίδες ήταν ασπρόμαυρες και οι άλλες μισές έγχρωμες (ή ακόμα χειρότερα ασπρόμαυρες-πορτοκαλί, μπλιαχ) μέχρι που άρχισα να παίρνω τις Αμερικάνικες εκδόσεις και είδα το φως το αληθινό. Για τις μεταφράσεις...άστο καλύτερα...Ακόμα Χουλκ τον λέμε.

 

[ChrisTOS]

Μόδα: Εξακολουθεί να μου προκαλεί εκνευρισμό. Είναι απίστευτα απαράδεκτη. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι... δεν έπρεπε να φάω...

 

[Leon]

Ακόμα και τα "σοβαρά" ντυσίματα ήταν απαράδεκτα. Αυτά τα φούξια ή λαχανί ταγέρ με τις βάτες δεν παίζονταν.

 

[Λορένα]

Και εμένα η μόδα, δεν μου άρεσε.

Διότι, όταν ήμουν μια σταλιά κοριτσάκι στα '80ς ήταν στην μόδα ρουχα για μεγάλες ηλικίες (από τότε σιχάθηκα τα ψώνια )

Θυμάμαι πως ήμουν αναγκασμενη να φορω, ρουχα με βατες, ταγιερακια (μιλαμε για ρουχα πιο "καλά"), και γενικότερα ρουχα μικρογραφίες απο ρουχα μεγαλων. (μονιμα με νευρα ξεκινουσα για γαμους και λοιπές κοινωνικες εκδηλωσεις οταν εβλεπα τα ρουχα που μου ειχε ετοιμα η μαμα).

Μην πω για τα αθλια (στην εφαρμογη) τζιν. Γι΄αυτο και όλο με φορμες ημουν

Και.. τωρα που εγινα μεγαλο κοριτσάκι τα ρουχα σχεδιάζονται σχεδον.. για παιδακια δημοτικου (αν κρινω απο τα μεγεθη), μην πω για το στυλ (αλλος καημος αυτος )

Μα.. να μην μπορω να συμβαδισω ΜΙΑ φορα με την μοδα βρε παιδι μου.. :xm:

Στα μαλλιά ευτυχως την ειχα γλιτωσει γιατι τα ειχα μονιμα μακρια.

 

[spyros_s]

Λαϊκισμός και Ισοπέδωση: Σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας. Η δεκαετία του '80 είναι η πλέον ένοχη για τη σημερινή κατάντια.

 


Τώρα: Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο ακόμα να εκλείψει και ακόμα κουβαλάμε αυτό το κουσούρι.

Σε αυτό θα διαφωνήσω...πρόκειται για δεκαετία που κατοχυρώθηκαν εργασιακά δικαιώματα τα οποία απλά πριν δεν υπήρχαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην χώρα μας η μηνιαία άδεια ..."τα μπάνια του λαού" κ.α. Επίσης έπεσαν -έστω και λαθεμένα αλλά έπεσαν- χρήματα στην ελληνική αγροτιά! Θυμάσαι πως ήταν παλαιότερα;

Ο λαϊκισμός που αναφέρεις μάλλον ήταν κατάλοιπο από την επταετία και γενικότερα από την ανάγκη του κόσμου για αλλαγή και βελτίωση των συνθηκών της ζωής του.

Τότε ο κόσμος είχε ιδανικά και όνειρα κάτι που δεν έχουμε πλέον. Το σχόλιο μου δεν είναι πολιτικό αλλά απάντηση στην άποψη σου που για μένα ισοδυναμεί με την λογική του μετά Χριστού προφήτη!

Ήταν ισοπέδωση που είχαν όνειρα όσοι έμπαιναν στο πανεπιστήμιο; Ήταν ισοπέδωση που κάποιος άνοιγε επιχείρηση και το πιθανότερο ήταν να φάει ένα κομμάτι ψωμί; Από το 2000 και μετά υφίσταται κάτι τέτοιο στους πολίτες της χώρας μας αν όχι της υφηλίου;

Η δεκαετία του 80 είχε έναν ρομαντισμό που δεν υφίσταται πλέον...αυτό δεν είναι λαικισμός και ισοπέδωση! Να κρίνεις με βάση την γνώση της τότε κοινωνικής κατάστασης για να είσαι αντικειμενικός με τις πράξεις και συμπεριφορές των πολιτών του τότε και όχι με το μυαλό του ανθρώπου που βίωσε τις 2 επόμενες δεκαετίες και ξέρει τι πήγε στραβά! Φιλικά πάντα!

Στα υπόλοιπα συμφωνώ μερικώς! Στο θέμα της μόδας ταυτίζομαι μαζί σου όπως επίσης και στο θέμα της εμφάνισης των μεταλάδων. Ακόμα και τώρα γελάω όταν βλέπω το μακιγιάζ τους σε διάφορα κλιπς. Ευτυχώς για μένα απλά τους ακούω πλέον και εκεί δεν σχολιάζω...απλά απολαμβάνω! Η μουσική των 80'ς είναι η ακλύτερη όλων των εποχών για μένα σε όλα τα είδη μουσικής!

Στα υπόλοιπα σου σχόλια η απόψεις μας είναι παραπλήσιες.

 

[Leon]

Φίλε spyros_s το πήγες πολιτικά το πράγμα, ενώ έγραψα για την κοινωνική διάσταση του θέματος που φυσικά είχε αντίκτυπο και στην πολιτική, χωρίς όμως να υπονοώ μια συγκεκριμένη πολιτική παράταξη.

Πάντως καλού κακού, γιατί είναι μάλλον αδύνατο να μιλήσουμε για το ένα διαχωρίζοντάς το από το άλλο (δηλαδή την κοινωνία από την πολιτική), τη συγκεκριμένη παράγραφο την έσβησα.

 

[spyros_s]

Φίλε λεόν....συγνώμη αλλά το σχόλιο δεν ήταν πολιτικό αλλά μάλλον κοινωνιολογικό!

Δεν έπρεπε να σβήσεις κάτι διότι κατάλαβα το σκεπτικό σου. Η βασική ιδέα όσον έγραψα ήταν ότι ο κόσμος τότε είχε ανάγκη για αλλαγή στην ζωή του και είχε ακόμα ελπίδες και όνειρα για το μέλλον. Αυτά πλέον δεν υφίστανται και δεν εστιάζω στα πρασινομπλε η μπλεπράσινα χρώματα πολιτικών σχηματισμών.

Δεν υπήρχε λαικισμός αλλά μάλλον σημάδια μετάβασης στις νέες συνθήκες που ερχόταν! Υπήρξαμε γενιά με όνειρα και φιλοδοξίες...ίσως μία από τις τελευταίες που το έκανε! Κοίτα τώρα...όνειρο των πάντων είναι να μπουν στο δημόσιο και να γίνουν στελέχη των σωμάτων ασφαλείας για το σίγουρο μισθό. Αυτό είναι ισοπέδωση! Φυσικά και θέλω να επαναφέρεις το σχόλιο σου διότι στο φόρουμ μας δεν έχουμε τέτοιες αντιπαραθέσεις!

 

[Leon]

Σύμφωνοι, αλλά άστο καλύτερα, γιατί μπορεί να παρεκτραπεί το πράγμα.

Πάντως, μια πολύ ενοχλητική νοοτροπία της εποχής, που εν μέρει ισχύει ακόμα, ήταν η υιοθέτηση ξένων προτύπων με ένα πολύ αλλοιωμένο τρόπο, δίνοντας ένα απίστευτα κιτς αποτέλεσμα. Η λανθασμένη κατανόηση ορισμένων πραγμάτων και η αδυναμία ομαλής ένταξής τους στην Ελληνική κοινωνία οδήγησαν σε τραγελαφικές καταστάσεις. Αυτό ισχύει από το ντύσιμο και τη μουσική, μέχρι...το φεμινισμό.

Ήταν τόσο ραγδαίες οι εξελίξεις και οι αλλαγές τα τελευταία χρόνια (σε όλα τα επίπεδα, και φυσικά και στο οικονομικό) που οι υποδομές της Ελληνικής κοινωνίας, η κουλτούρα της και το επίπεδο μόρφωσής της, δεν της επέτρεψαν να τις αφομοιώσει. Νομίζω ότι ο Χάρρυ Κλυνν με τον Τραμπάκουλα αποτύπωσε τέλεια αυτό το φαινόμενο.

 

[Juanita]

Δεν μπορώ να προσδιορίσω τί δε μου άρεσε...

Σίγουρα με χαλούσε πολύ ο φανατισμός στα γήπεδα... Όχι πως είχα κανέναν ενδοιασμό να πάω μόνη μου στο γήπεδο αλλά εκνευριζόμουν όταν άκουγα ιστορίες διαφόρων συμβάντων λίγο πιό κοντά ή λίγο πιό μακριά μου. :xm:

Για τα δικά μου μουσικά γούστα, η δεκαετία '80 δεν είχε πολλά διαμαντάκια να ανακαλύψει κανείς (πέρα ίσως από Κατσιμιχαίους, Τερμίτες, Αρβανιτάκη) οπότε η στροφή προς την ποπ - ροκ της εποχής ήταν αναπόφευκτη...

 

[Leon]

Σίγουρα με χαλούσε πολύ ο φανατισμός στα γήπεδα... Όχι πως είχα κανέναν ενδοιασμό να πάω μόνη μου στο γήπεδο αλλά εκνευριζόμουν όταν άκουγα ιστορίες διαφόρων συμβάντων λίγο πιό κοντά ή λίγο πιό μακριά μου. :xm:

Μακάρι να είχε μείνει στην δεκαετία του '80 αλλά τα πράγματα δεν άλλαξαν αργότερα (ίσως μόνο προς το χειρότερο).

 

[spyros_s]

Leon και όμως μου έδωσες ιδέα! Στα 80's με χάλαγε ο πολιτικός φανατισμός με τα πράσινα-μπλε- κοκκινα καφενεία και το μίσος για τους αντιπάλους. Θυμάμαι τις τεράστιες συγκεντρώσεις και τα αυτοκίνητα με τις σημαίες τα σήματα των κομμάτων και τις φάτσες των πολιτικών σε αφίσες η οποίες ήταν παντού τις μέρες των εκλογών. Πραγματικά γελοίο θέαμα με τα δικά μας δεδομένα!

Αν και έμμεσα προαναφέρθηκε αλλά πλέον με κάνει να σκάω στα γέλια επίσης για τα 80's ήταν οι περμαναντ στις γυναίκες λες και είχαν βάλει το χέρι στην πρίζα! Φρικτή αισθητική...

Επίσης η διακόσμηση των αυτοκινήτων με πολλών λογιών αξεσουάρ- απο το περίφημο "μπαμπά μην τρέχεις" μέχρι πολλών ειδών λασποτήρες ανακλαστήρες και αυτοκόλλητα από ταξίδια που δεν έγιναν ποτέ σε συνδυασμό με 3 σειρές φώτων ομίχλης. Τα αυτοκίνητα ήταν κινούμενοι πολυέλαιοι τότε...Ήταν ο καιρός που το αυτοκίνητο θεωρείτο επένδυση και ήταν κοινωνικό απωθημένο!

Θα σκεφτώ και άλλα!

 

[PhreakeR]

κάτι παππούτσια ονόματι πονυ που φτάνανε ως το γόνατο (π λέει ο λόγος)

πολύχρωμα σακάκια (αξέχαστο χρώμα ανοιχτό κόκκινο προς το τέλος των 80ς ήτανε της μόδας) θυμάμαι τα πουλούσαμε στο μαγαζί με ρούχα που είχαμε και φεύγανε μανιωδώς...

αυτά κυρίως...

 

[Rakeesh]

Χμμμ.. ειχαμε παθει μια πορωση με την εννοια και τη λεξη "Ευρωπη". Θυμαμαι διαφορες εταιρειες που περιλαμβαναν αυτο το ονομα. Πχ Εκδοσεις "Ευρωπη", Ευρωπαϊκη Ασφαλιστικη, Ευρωδυναμικη (τα ονοματα ειναι φανταστικα αλλα ρεαλιστικα).

Η εντυπωση που εδιναν, ηταν οτι η εταιρεια ειχε "ακρες" στο εξωτερικο η καποιο affiliation τελος παντων με το οραμα της ενωμενης Ευρωπης. Τωρα το αν οντως καποιες απο αυτες ηταν πολυεθνικες δεν ξερω, αλλα τωρα μου φαινεται οτι ηταν εντελως ακυρα, λογω τρεντισμου

 

[tsalk]

Σίγουρα με χαλούσε πολύ ο φανατισμός στα γήπεδα... .

Συμφωνώ απόλυτα με αυτή την άποψη περί φανατισμού στα γήπεδα, όπως επίσης και ο πολιτικός φανατισμός που αναφέρθηκε επίσης και πιο πάνω.

Επίσης δεν μου άρεσε η τηλεόραση (κρατική) ιδίως τα δύο-τρία τελευταία χρόνια της παντοκρατορίας τους. Ήταν άθλια τα 2 κανάλια τότε (1988-1990)

 

[mimidon]

Γιατί προσωπικά μου άρεσε η δεκαετία; Όσο το σκέφτομαι, ήμουν πολύ ανέμελος και αδιάφορος σαν πιτσιρικάς τότε (του 80 παλικάρι)... Ακόμη και το μαλλί, το θεωρούσα δεδομένο της εποχής (ούτε που ήξερα τι σήμαινε μόδα για αρκετά χρόνια!).

 

[exetlaios]

...κάποιος άνοιγε επιχείρηση και το πιθανότερο ήταν να φάει ένα κομμάτι ψωμί;...

Μόνο "κομμάτι" ; Δούλευε μόνο ο πατέρας (και σχόλαγε και στις 3)

και με το μισθό του συντηρούσε γυναίκα, 3 παιδιά και έχτιζε και εξοχικό !

 

[exetlaios]

...κάποιος άνοιγε επιχείρηση και το πιθανότερο ήταν να φάει ένα κομμάτι ψωμί

Μόνο "κομμάτι" ; Δούλευε μόνο ο πατέρας (και σχόλαγε και στις 3)

και με το μισθό του συντηρούσε γυναίκα, 3 παιδιά και έχτιζε και εξοχικό !

.. ειχαμε παθει μια πορωση με την εννοια και τη λεξη "Ευρωπη".

Υπήρχε και η ατάκα θαυμασμού " Ευρώπη γίναμε ! " για κάποια καινοτομία.