Tα '80s που δεν αγαπήσαμε

spyros_s είπε:
Leon και όμως μου έδωσες ιδέα! Στα 80's με χάλαγε ο πολιτικός φανατισμός με τα πράσινα-μπλε- κοκκινα καφενεία και το μίσος για τους αντιπάλους. Θυμάμαι τις τεράστιες συγκεντρώσεις και τα αυτοκίνητα με τις σημαίες τα σήματα των κομμάτων και τις φάτσες των πολιτικών σε αφίσες η οποίες ήταν παντού τις μέρες των εκλογών. Πραγματικά γελοίο θέαμα με τα δικά μας δεδομένα!
Πράγματι έτσι είναι αλλά τα πράγματα δεν άλλαξαν επειδή ανέβηκε το πολιτικό επίπεδο των πολιτών. Απλά επικρατεί μια επικίνδυνη απαξίωση της πολιτικής και μια απολιτίκ στάση γιατί πολύ κόσμος έχει απογοητευτεί.

Τουλάχιστον τότε, παρά τον απίστευτο φανατισμό, την ανύπαρκτη πολιτική παιδεία και τον άκρατο λαϊκισμό, υπήρχε ένα ενδιαφέρον για τα κοινά, έστω και σε αυτή τη μορφή που φυσικά δεν μου άρεσε καθόλου.
 
Ψάχνω να βρω κάτι που δε μου άρεσε στα 80s και πραγματικά δε βρίσκω τίποτα...

Ίσως να φταίει το τρυφερό της ηλικίας...
 
Kαταρχην ωραιο νημα. Ας πουμε και μερικα αρνητικα για να ειμαστε εντος πραγματικοτητας.

1 Επισης σιχαινομουν αυτον τον κενο πολιτικο φανατισμο της εποχης. Αποφασεις του παροντος παιρνονταν με βαση τα κομπλεξ του εμφυλιου απο την πλειονοτητα των πατεραδων-παππουδων, οι οποιοι επηρεαζαν απολυτα την πολιτικη κατευθυνση των μελων της οικογενειας. Φυσικα παιζαν και εξαιρεσεις με τα συνεπακολουθα οικογενειακα.

2 Περα απο την πολυ καλη (σε σχεση με επειτα) παιδικη ζωνη και εξαιρεσεις σε σειρες η τηλεοραση 8 στις 10 δεν βλεποταν. Βαρετες εκπομπες με αδιαφορους παρουσιαστες, πολιτικες συζητησεις ανεκδοτα μιας και ο οικοδεσποτης μονο αερα δεν εκανε στους πολιτικους της κυβερνησης. Οι νεες ταινιες δεν προβαλονταν ποτε, ενω παρτυ καναμε αν προβαλονταν εργα της τρεχουσης δεκαετιας. Διαρκως διακοπες ενω ζουσαμε με τον τρομο απεργιας της ΠΟΣΠΕΡΤ (ναι απο τοτε το θυμαμαι).

3 Η μοδα με τα μπλεηζερ με σηκωμενα μανικια και τεραστιες βατες. Μην ξεχασουμε και τα σκαρπινια, ουτε τα ψηλοκαβαλα παντελονια.

4 Μεσα Μαζικης Μεταφορας. Ο απολυτος εφιαλτης. Το λεωφορειο περναγε καθε 100 χρονια και χωρις κανενα προγραμμα πολλες φορες. Με τα τοτε δεδομενα κινησης και τα σημερινα δρομολογια, θα ημασταν Αγγλια.

5 Τηλεφωνο. Πολυ φθηνοτερο απο σημερα, αλλα για να το βαλεις επρεπε να κανεις επικληση στο Σατανα και στο ελληνικο δημοσιο, πραγματα που σε πολλες περιπτωσεις ταυτιζονται. Θεικα τα μπλεξιματα στις γραμμες ή η ποιοτητα της συνομιλιας οταν μιλαγες με κατι παραεξω απο Αθηνα.

6 Γραφειοκρατια. Ναι δεν ηταν μονο συμπτωμα του 80, αλλα βασιλευε ακομη. Τραγικες καταστασεις σε υπηρεσιες δημοσιου που για οσους ξεχνουν θυμιζουν οι ταινιες. Πολλα πραγματα σημερα παραμενουν αθλια, αλλα και αρκετα εχουν διορθωθει σε υποφερτο βαθμο.

7 Αστυνομικες αρχες. Ναι δεν εχουμε βελτιωθει και πολυ αλλα αν τοτε εβρισκες αστυνομικο που να μιλαει εστω και ελαχιστα ανθρωπινα, ενιωθες οτι ανακαλυψες την Αμερικη.

8 Ραδιοφωνο. Κρατικο με οτι συνεπαγοταν.

9 Αυτοκινητα. Ανθεκτικοτερα μεν λογω απλουστερης τεχνολογιας αλλα πολυ ακριβοτερα.

10 Προκαταληψεις και μη ανοχη σε οτιδηποτε ξεφευγε λιγο απο τα στεγανα. Ενα παιδι με μακρυα μαλλια αυτοματα θεωρουνταν αλητης. Σκουλαρικι και τατουαζ? Τουλαχιστον μαχαιροβγαλτης. Για να εργαστεις πολλες φορες σημαινε πως επρεπε να ''σοβαρευτεις'' ακομη και οταν δεν επιβαλοταν καποιος κωδικας ενδυσης απο το επαγγελμα. Κοπελες που ειχαν 2-3 σχεσεις ηταν αυτοματα τσουλαρες ενω τα παιδια χωρισμενων ηταν δακτυλοδεικτουμενα. Παιδια με μαθησιακες δυσκολιες (οχι διανοητικα προβληματα) χαρακτηριζονταν ως ''χαζα'' και παει περα.

11 Η κομπινα εγινε εθνικο σπορ.

12 Ο εφιαλτης των ΕΛΤΑ. Εστελνες το γραμμα και οποτε πηγαινε.

13 Ο αποηχος του πολιτικου τραγουδιου και των μορφωματων του που κατεστρεψε καθε απομεινασα ευκαιρια για αληθινο ροκ.

Ομως για να μην μας μαυρισω την καρδια, θα ηθελα να απαριθμησω και μερικα καλα της δεκαετιας που δεν υπαρχουν πια.

1 Το 80 για διαφορους λογους ηταν η εποχη μια οικονομικης ανθησης για τον απλο πολιτη. Σιγουρα αυτο ειχε συνεπειες κακες για σημερα, αλλα επισης το οτι πολλοι εχουμε ενα κεραμυδι το χρωσταμε στις σπαταλες κοινωνικες πολιτικες της εποχης.

2 Οταν ειχες ενα καλο πτυχιο σε εφαρμοσμενο επαγγελμα, ειχες πολλες πιθανοτητες για μια καλη δουλεια.

3 Ο μισθος ειχε αντικρυσμα στην αγορα, ενω πληρωνοσουν στο ακεραιο για τις ωρες δουλειας σου. Σημερα η υπερωρια ειναι μια αναμνηση για τους περισσοτερους και η ελαστικη εργασια ή υπερεργασια ή οπως βαπτιζουν την τζαμπα εργασια εχει γινει καθεστως. Στις περισσοτερες περιπτωσεις εργαζοταν μονο ο πατερας και η μητερα φροντιζε το σπιτι. Το αποτελεσμα ηταν πολυ πιο δεμενες και ισορροπημενες οικογενειες απο αυτες που θα κανουμε εμεις.

4 Τα ενοικια ηταν φθηνα. Τοσο ωστε καποιους απλα δεν τους συνεφερε να ξεκινησουν διαδικασια αγορας ή χτισιματος (το δημοφιλεστερο) σπιτιου. Μια τακτικη που πολλοι πληρωνουν σημερα με την ιλιγγιωδη αυξηση του κοστους σπιτιου.

5 Καλοκαιρινες διακοπες για πολλους σημαινε 20ημερες διακοπες με ολη την οικογενεια σε καποιο μερος της Ελλαδας οχι απαραιτητα το χωριο. Σημερα αν ειμαστε καλα παιδακια θα παρουμε 2 εβδομαδες το καλοκαιρι, απο τις οποιες θα κανουμε ουσιαστικες διακοπες την μια στην καλυτερη. Εννοειται οτι για αυτη την βλασφημια εναντιον της εργασιας θα μας φυγει ο κωλος τον επομενο μηνα.

6 Περισσοτερη ασφαλεια. Μπορουσες να τριγυρνας πιτσιρικας τα ξημερωματα στο κεντρο της πολης και να μην σου συμβει απολυτως τιποτα παρα τις υστεριες της μαμας.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Διαφωνώ εν μέρει με τη δεύτερη πρόταση του 3 στα θετικά. Αλλα δεν μπορώ να συμφωνίσω περισσότερο με όλα τα υπόλοιπα.
 
Για το μόνο λόγο που μου φταίνε τα '80s είναι οι βάτες και τα ρούχα από δερματίνη. (Μου φταίνε και γιατί κάποιες μουσικές από τότε - ίσως χαζές - με συγκινούν με ένα τρόπο πολύ παράξενο που πονάει και με ξαναγυρίζουν στην εποχή των αληθινών πολύ δυνατών συναισθημάτων...)
 
joe είπε:
1 Επισης σιχαινομουν αυτον τον κενο πολιτικο φανατισμο της εποχης. Αποφασεις του παροντος παιρνονταν με βαση τα κομπλεξ του εμφυλιου απο την πλειονοτητα των πατεραδων-παππουδων, οι οποιοι επηρεαζαν απολυτα την πολιτικη κατευθυνση των μελων της οικογενειας. Φυσικα παιζαν και εξαιρεσεις με τα συνεπακολουθα οικογενειακα.
θα συμφωνησω απολυτα ,αν και αργησα να το συνειδητοποιησω και λογω ανωριμοτητας, αλλα και μια και ετυχε να ειχα κρατηθει μακρια απο οτιδηπωτε ειχε να κανει με κομματικοποιηση με οποιοδηπωτε κομμα ...

Αλλα θα διαφωνησω με την λεξη κομπλεξ-συμπλεγματα.Μια σημαντικη πλειοψηφια ειχε δυστηχως βιωματα και μαλιστα αρκετοι σε ευαισθητες ηλικιες και οχι κληρομημενα απο τους γονεις τους απλα κομπλεξ/συμπλεγματα/αγκυλωσεις κενα βιωματων.

Οι πολιτικοι ξεροντας τα "κουμπια" τους, απλα τα πατουσαν ...

joe είπε:
2 Περα απο την πολυ καλη (σε σχεση με επειτα) παιδικη ζωνη και εξαιρεσεις σε σειρες η τηλεοραση 8 στις 10 δεν βλεποταν. Βαρετες εκπομπες με αδιαφορους παρουσιαστες, πολιτικες συζητησεις ανεκδοτα μιας και ο οικοδεσποτης μονο αερα δεν εκανε στους πολιτικους της κυβερνησης. Οι νεες ταινιες δεν προβαλονταν ποτε, ενω παρτυ καναμε αν προβαλονταν εργα της τρεχουσης δεκαετιας. Διαρκως διακοπες ενω ζουσαμε με τον τρομο απεργιας της ΠΟΣΠΕΡΤ (ναι απο τοτε το θυμαμαι).
+1 κι εδω

joe είπε:
10 Προκαταληψεις και μη ανοχη σε οτιδηποτε ξεφευγε λιγο απο τα στεγανα. Ενα παιδι με μακρυα μαλλια αυτοματα θεωρουνταν αλητης. Σκουλαρικι και τατουαζ? Τουλαχιστον μαχαιροβγαλτης. Για να εργαστεις πολλες φορες σημαινε πως επρεπε να ''σοβαρευτεις'' ακομη και οταν δεν επιβαλοταν καποιος κωδικας ενδυσης απο το επαγγελμα. Κοπελες που ειχαν 2-3 σχεσεις ηταν αυτοματα τσουλαρες ενω τα παιδια χωρισμενων ηταν δακτυλοδεικτουμενα. Παιδια με μαθησιακες δυσκολιες (οχι διανοητικα προβληματα) χαρακτηριζονταν ως ''χαζα'' και παει περα.
Θα συμφωνησω μετα λυπης μου κι εδω , μια και δυστηχως σκεφτομουν με τον ιδιο τροπο και αντιμετωπιζα με προκαταληψη ανθρωπους και καταστασεις ...

joe είπε:
13 Ο αποηχος του πολιτικου τραγουδιου και των μορφωματων του που κατεστρεψε καθε απομεινασα ευκαιρια για αληθινο ροκ.
Ως ενα βαθμο θα συμφωνησω κι εδω.

joe είπε:
Ομως για να μην μας μαυρισω την καρδια, θα ηθελα να απαριθμησω και μερικα καλα της δεκαετιας που δεν υπαρχουν πια.

1 Το 80 για διαφορους λογους ηταν η εποχη μια οικονομικης ανθησης για τον απλο πολιτη. Σιγουρα αυτο ειχε συνεπειες κακες για σημερα, αλλα επισης το οτι πολλοι εχουμε ενα κεραμυδι το χρωσταμε στις σπαταλες κοινωνικες πολιτικες της εποχης.

2 Οταν ειχες ενα καλο πτυχιο σε εφαρμοσμενο επαγγελμα, ειχες πολλες πιθανοτητες για μια καλη δουλεια.

3 Ο μισθος ειχε αντικρυσμα στην αγορα, ενω πληρωνοσουν στο ακεραιο για τις ωρες δουλειας σου. Σημερα η υπερωρια ειναι μια αναμνηση για τους περισσοτερους και η ελαστικη εργασια ή υπερεργασια ή οπως βαπτιζουν την τζαμπα εργασια εχει γινει καθεστως. Στις περισσοτερες περιπτωσεις εργαζοταν μονο ο πατερας και η μητερα φροντιζε το σπιτι. Το αποτελεσμα ηταν πολυ πιο δεμενες και ισορροπημενες οικογενειες απο αυτες που θα κανουμε εμεις.

4 Τα ενοικια ηταν φθηνα. Τοσο ωστε καποιους απλα δεν τους συνεφερε να ξεκινησουν διαδικασια αγορας ή χτισιματος (το δημοφιλεστερο) σπιτιου. Μια τακτικη που πολλοι πληρωνουν σημερα με την ιλιγγιωδη αυξηση του κοστους σπιτιου.

5 Καλοκαιρινες διακοπες για πολλους σημαινε 20ημερες διακοπες με ολη την οικογενεια σε καποιο μερος της Ελλαδας οχι απαραιτητα το χωριο. Σημερα αν ειμαστε καλα παιδακια θα παρουμε 2 εβδομαδες το καλοκαιρι, απο τις οποιες θα κανουμε ουσιαστικες διακοπες την μια στην καλυτερη. Εννοειται οτι για αυτη την βλασφημια εναντιον της εργασιας θα μας φυγει ο κωλος τον επομενο μηνα.

6 Περισσοτερη ασφαλεια. Μπορουσες να τριγυρνας πιτσιρικας τα ξημερωματα στο κεντρο της πολης και να μην σου συμβει απολυτως τιποτα παρα τις υστεριες της μαμας.
Οντως (+1) ....
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
joe είπε:
4 Μεσα Μαζικης Μεταφορας. Ο απολυτος εφιαλτης. Το λεωφορειο περναγε καθε 100 χρονια και χωρις κανενα προγραμμα πολλες φορες. Με τα τοτε δεδομενα κινησης και τα σημερινα δρομολογια, θα ημασταν Αγγλια.
Αν έχεις δει το μετρό και τους δρόμους του Λονδίνου σε rush hour, θα λες "πάλι καλά που δεν είμαστε Αγγλία". ;)
 
Maddog είπε:
Αν έχεις δει το μετρό και τους δρόμους του Λονδίνου σε rush hour, θα λες "πάλι καλά που δεν είμαστε Αγγλία". ;)
Οκ το αλλαζω με Ολλανδια ;)

Μιλαμε το τραμ εκει παει μαλλιοκουβαρα μεσα στο Αμστερνταμ..
 
Η πλάκα ήταν με το τι γινόταν πριν τα εισιτήρια στα λεωφορεία. Πέρναγες μπροστά από τον οδηγό και έριχνες το αντίτιμο του εισιτηρίου σε κέρματα. Το τι κουμπιά και καπάκια από μπύρες έβρισκαν μέσα στον "κουμπαρά" δεν λέγεται! :D
 
Και επισης εγραφαν "χωρις εισπρακτορα".
 
krios είπε:
(Μου φταίνε και γιατί κάποιες μουσικές από τότε - ίσως χαζές - με συγκινούν με ένα τρόπο πολύ παράξενο που πονάει και με ξαναγυρίζουν στην εποχή των αληθινών πολύ δυνατών συναισθημάτων...)
..........
 
Leon είπε:
Η πλάκα ήταν με το τι γινόταν πριν τα εισιτήρια στα λεωφορεία. Πέρναγες μπροστά από τον οδηγό και έριχνες το αντίτιμο του εισιτηρίου σε κέρματα. Το τι κουμπιά και καπάκια από μπύρες έβρισκαν μέσα στον "κουμπαρά" δεν λέγεται! :D
Η μεγάλη πλάκα ήταν με το κατοστάρικο που το κόβαμε στη μέση και ρίχναμε το μισό στο πήγαινε και το υπόλοιπο στο ...έλα! :)
 
Alucard είπε:
Αγαπητέ δεν περιμένω να καταλάβει κανείς αν οι τελίτσες σου σημαίνουν κάτι τέτοιο. Είναι πολύ προσωπική αίσθηση
 
krios είπε:
Αγαπητέ δεν περιμένω να καταλάβει κανείς αν οι τελίτσες σου σημαίνουν κάτι τέτοιο. Είναι πολύ προσωπική αίσθηση

Ήθελα να γράψω πως με εκφράζει το κείμενο σου χωρίς να χαλάσω το post γράφοντας περιττά λόγια.

Απλά το σύστημα δε με αφήνει αν δε γράψω κάποιους χαρακτήρες.
 
Alucard είπε:
Ήθελα να γράψω πως με εκφράζει το κείμενο σου χωρίς να χαλάσω το post γράφοντας περιττά λόγια. Απλά το σύστημα δε με αφήνει αν δε γράψω κάποιους χαρακτήρες.
Εντάξει, παίρνω πίσω το υφάκι μου ζητώντας σου συγνώμη. #)

Σίγουρα υπερεκτιμώ αυτή την αίσθηση και είχα την εντύπωση ότι μόνο εγώ νιώθω έτσι. Χαίρομαι που κάνω λάθος...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ανέκαθεν έψαχνα αυτό το συναίσθημα που ερχόταν μαζί με τις ευχάριστες αναμνήσεις.

Όντως είναι πόνος.

Παράξενο…
 
Alucard είπε:
Ανέκαθεν έψαχνα αυτό το συναίσθημα που ερχόταν μαζί με τις ευχάριστες αναμνήσεις.
Όντως είναι πόνος.

Παράξενο…

Χαρμολύπη θα το έλεγα...
 
Θυμάμαι που φορούσαμε φορεματάκια κοντά με κολάν απο κάτω - να φαίνεται- αλα Μπέβερλυ Χίλς 90210...τα μαλλιά μας ήταν να μην πώ πως, με το κοκκοράκι μπροστά ή φιλαριστά και χωρίστρα στην μέση..τότε πρέπει να εμφανίστηκαν και οι αντάυγειες τις οποίες όταν τις βλέπω κάτι παθαίνει το νευρικό μου σύστημα, είναι τόοοοοοοοοοοοοοσο ρετρό κι ακόμη αντάυγειες κάνουν οι γυναίκες. Το δε θέμα με τα κόμματα ήταν το κάτι άλλο, πολύ φανατισμός..μας ρωτούσαν οι γείτονες τι ψηφίζουμε και είμασταν παιδάκια του δημοτικού, μάλιστα σε κάποια τάξη με έιχε χαστουκίσει ο δάσκαλος γιατί αρνήθηκα να ζωγραφίσω τι ψηφίζουν οι γονείς μου κι έγινε το έλα να δείς μετά. Απο τότε ακόμη ,απέχω απο την πολιτική, τις εκλογές κτλ κτλ...

Επίσης επειδή μεγάλωσα σε χωριό, το να βγαίνεις με κάποιο αγόρι ή να σε δουν με κάποιον σε καθιστούσε αυτόματα κορίτσι σαν κι αυτές τις γυναίκες στις οποίες αναφέρεται η Βίσση στο τελευταίο της σουξέ και υπήρχε ως εκ τούτου η τάση τα παιδάκια που τελείωναν το γυμνάσιο, αντε μετα βίας το Λύκειο να βρίσκονται αρραβωνιασμένα (τώρα είναι παντρεμένες, χωρισμένες φυσικά με 2-3 παιδιά το λιγότερο η κάθε μία). Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα, οχι πως δεν έχουν ψιλοξεφύγει φυσικά, αλλά δεν επικρατεί κι εκείνο το χάλι η κοπελίτσα να ναι παντρεμένη και όταν λείπει ο άντρας της να βγαίνει στον δρόμο και να παίζει "μήλα"...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Αυτό που με ενοχλούσε στα 80᾽ς πιο πολύ και μου άφησε και τα οποια τραυματα έχω ήταν τα κατάλοιπα συντηριτισμου και ῾ἠθικολογίας῾᾽ της εποχής. Οποιος ήταν έστω και ελάχιστα διαφορετικός (σε ντύσιμο, καταγωγή,δεξιότητες, συμπεριφορά)στιγματίζοταν και ηταν δαχτυλοδειχτουμενος. Αν η οικογενειακή σου κατάσταση ήταν περίεργη αμέσως θεωρουσαν τα χειρότερα (ειχες και καλά ψυχολογικά προβλήματα, θα έπεφτες στα ναρκωτικά σίγουρα κ.α. τραγικά), αν έπαιρνες διαζύγιο σήμαινε πως είσαι ή πόρνη (θέλεις άλλους) ή χαζή (δεν μπορείς να τον κρατήσεις), η χηρεία σήμαινε κοινωνική αποπομπή και μαυρα για μια ζωή, αν έβγαινες με αγόρια χωρίς να θέλεις να αποκατασταθείς ήσουν η Ξαβιέρα Χολάντερ τουλάχιστον,το ίδιο και αν απλώς δουλευες σε μπαρ (δειτε και το καλτ ῾᾽Το κοριτσι του μπαρ῾᾽ για του λογου το αληθές!). Ας μη μιλήσουμε δε αν ήσουν γκει... Το κουτσομπολιο ήταν σε ημερήσια διάταξη. Βέβαια εγώ έμενα σε επαρχία. Η πλάκα είναι πως ενώ εγώ τράβηξα τα μυρια όσα και μεγάλωσα με ῾᾽το τι θα πει η γειτονιά῾᾽ λίγα χρόνια μετά κανείς δεν έδινε σημασία ακόμα και αν έβλεπαν τα τέρατα. Επίσης και παράλληλα με τα παραπάνω τότε άρχισε η κομπίνα να νομιμοπιειται στη συνήδειση του κόσμου. Το να κλέψεις και να ξεγελάσεις ακόμα και τον φίλο ή τον συγγενη έγινε κοινωνικά αποδεκτό και το να έχεις χρήματα με κάθε μέσο αυτοσκοπος. Βεβαια στα 90ς αυτό ξέφυγε τελείως και ολοι ήθελαν απλά να βολευτούν αλλά αυτό ξεκίνησε στα 80ς και μιλάω καθαρά κοινωνιολογικά και όχι πολιτικά. Βέβαια υπήρχε ακόμα ῾᾽γειτονιά῾᾽ για να κουτσομπολέψει και ολοι πίστευαν πως το μέλλον θα ήταν υπέρλαμπρο και μας περίμενε. Η γενιά μου μεγάλωσε με γαλλικά, πιάνο, μπαλέτο και την ιδέα πως ο κόσμος τους ανηκει ειδικά αν σπουδάσουν για να πέσουν μετά στα 700 ευρώ και στο έλεος του καθενα που τους έταζε μονιμοποιηση. Τοτε ξεκινησε και το καταραμένο φετιχ με το δημόσιο. Εγώ είχα την πολυτέλεια να μην πέσω στην παγίδα αλλά βλέπω άλλους... Τώρα οσον αφορά τα άλλα η μοδα είναι παρεξηγημένη, σύμφωνοι ολο το ανσαμπλ ήταν τραγικο αλλά επιμέρους στοιχεία ειναι ωραία. Βέβαια κάποια πράγματα δεν σώζονται με τίποτα,βρήκα (και κατέστρεψα) πριν από μερικά χρόνια φωτος μου με εμπριμέ κολάν, άκομψο τεράστιο πουλοβερ με κομμενο λαιμό και ωμο έξω (ειχα δει και το Flashdance και επηρεάστικα!)κτένισμα φράντζα κοκοράκι και τα υπολοιπα μαλλιά να κρεμονται σε μυτες και κοθορνους.
 
Domenica ακόμα έτσι είμαστε μέσα μας σαν κοινωνία. Εγώ ζω σε γειτονιά της Αθήνας εν έτη 2010, και μια ζωή ήμασταν στρουμφοχωριό με την πολύ κακή έννοια. Ακόμα έτσι είμαστε. Απλά τώρα κάνουμε πως το έχουμε σκεπάσει. Εγώ εμμένω στην άποψη που είχα εκφέρει και στο θέμα του Γκιωνάκη πως είμαστε ψευτοπουριτανοί, ένας λαός-γέρος. Και στην ανάγκη, επειδή το φάγαμε στην μαπα, σήμερα προκειμένου να το σκεπάσουμε και να το αποτινάξουμε απο πάνω μας επειδή όντως ίσχυε, παρουσιάζουμε το οξύμωρο του να οδεύουμε σιγά σιγά προς το άλλο άκρο. Γιατί η Ελληνική κοινωνία πάντα μου έβγαζε την αίσθηση πως είναι μια κοινωνία που είναι άσπρο/μαύρο, δυσκολευόμενη να βρει το γκρίζο.

Το λέω αυτό, γιατί ετοιμαζόμουν να γράψω τα ίδια για το τι δεν μου άρεσε τότε, και τα έγραψες εξαίρετα και με κάλυψες. Ήταν κάτι που δεν μου άρεσε σε αυτή την εποχή.

Επίσης δεν μου άρεσαν γενικά τα πληροφοριακά στεγανά της τότε κοινωνίας. Επειδή είχα ενδιαφέροντα και λάτρευα να μαθαίνω και να παρακολουθώ αυτά που μου αρέσουν, στην Ελλάδα του 80 ήταν δύσκολο. Έλειπαν πράγματα.

Επίσης η μόδα. Θεέ μου η μόδα...
shok.gif
 
Πίσω
Μπλουζα