Οντως έχεις δίκιο να προσθέσω και εγώ την έλλειψη πληροφορίας. Αν ανακάλυπτες κάτι και σου άρεσε ξεκίναγες ολόκληρη σταυροφορία για να βρεις περισσότερα ειτε αυτό ήταν σε μουσικη, ειτε σε τέχνη, είτε συγγραφέας είτε απλώς μάρκα ρούχου. Η γνώση παρεχοταν μαζικά από κάτι εγκυκλοπαιδείες άθλιες και πανάκριβες από πλασιέ (εγώ ειχα την ῾᾽Για σας παιδιά῾᾽ και τωρα την έχει κάνει η αδερφή μου κομοδίνο ουτε στο Μοναστηράκι δεν την αγόραζαν οταν προσπάθησα να την πουλησω 1 ευρώ τον τόμο!) Μερικοί ειχαν και την Πάπυρος, Λαρους, Μπριτάνικα αλλά λίγοι! Τα περιοδικά,οι εφημερίδες και οι δάσκαλοι, καθηγητές είχαν κύρος το ίδιο και η τηλεόραση και γενικά δεν πολυαμφισβητούσες αυτά που σου έλεγαν γιατί δεν ήταν εύκολο να τα διασταυρώσεις. Αυτό ήταν και από τα μεγάλα σοκ όταν δηλαδή ανακάλυψα πως πολλά από αυτά που μου έλεγαν ήταν λάθος. Και δεν εννοώ εδώ τίποτα περί προοδευτικών απόψεων αλλά για απλες, αντικειμενικες πληροφορίες. Γενικά η γνώση και ενημέρωση ειχαν κάτι το ολοκληρωτικό και πατερναλιστικό. Βέβαια πολλοί το νοσταλγούν αυτό γιατί είχε κἀτι το καθησυχαστικό όσο και να επαναστατούσες απέναντι στους μεγλύτερους και τα μιντια έλεγες ῾᾽αυτοί ξέρουν κάτι που εγώ δεν ξέρω!῾᾽.