Tι σας "Φόβιζε μικρούς" στην τηλεόραση

Kι εγώ μια φρίκη την έτρωγα με το "Παρασκήνιο" επίσης φοβόμουν και τη "Σκουπιδόμαζα" από το Φραγκλ Ροκ και κάτι βουνά που γίνονταν λύκοι κι έβγαζαν φωτιές από το στόμα από κάποια κινούμενα σχέδια με ένα αγόρι που το έλεγαν Ρούι, δεν ξέρω πώς ήταν ο τίτλος. Πάντως, όταν πήγαινα στο χωριό μου, με το που σουρούπωνε δεν ήθελα να βγαίνω έξω γιατί φοβόμουν μήπως οι απέναντι βουνοκορφές έκαναν το ίδιο!

Άλλη τρομακτική στιγμή (αλλά όχι στην τηλεόραση) ήταν όταν η μαμά μου έθετε σε λειτουργία το μπλέντερ. 'Εκλεινα τα αφτιά μου και έτρεχα να κρυφτώ!
 
Η Ελληνική ταινία "Αγγελος" με τον Μιχάλη Μανιάτη. Γενικά φοβόμουν τα τραβεστί έτσι όπως βάφονταν. Ακόμα και τώρα με σοκάρει το θέαμα...
 
οι αρχοί έναρξης της σειρας' τιμόθεος κώνστας 'καθως ένας άνδρας ντυμένος στα μαυρα με μάσκα και καλυμμένο πρόσωπο έβγαινε και γυρω του η ατμόσφαιρα ηταν γεμάτη καπνούς, αποπνικτική!και τωρα που το σκέφτομαι...μετα η φρουτοπια και το κλίμα αγωνιας που ειχε και μετά η σειρα η πενταμορφη και το τέρας, δεν μπορουσα με τιποτα να την δω και φυσικά ο 'χατζηεμαννουηλ', ακόμα και σημερα δυσκολευομαι να το παρακολουθήσω αυτο το σηριαλ! σε καθηλωνε!
 
Το Παρασκήνιο μου έκανε εντύπωση με την... ,υστηριακή μουσική του, αλλά δεν με φόβιζε... Αυτά που με φόβιζαν ήταν:

- Η Αρχαία Σκουριά (μουσική), που ειπώθηκε και πιο πάνω

- Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (λέπρα, Σεΐζης)

- Όταν είδα την ταινία "Εφιάλτης" που έδειχνε μια ψυχοπαθή να εκτελεί με ψαλίδι

- Όταν είδα το επεισόδιο "Τα παπούτσια της νεκρής" στο "Στα σύνορα της φαντασίας"

και βέβαια ό,τι είχε θρίλερ, αποκεφαλισμό και αίμα: αν το έλεγε ο τίτλος, έβλεπα όλη την ταινία με δισταγμό και πάντα έκλεινα τα μάτια με την παλάμη μου στο επίμαχο σημείο που έδειχνε (ή και δεν έδειχνε) τον αποκεφαλισμό.

Τέτοιες ήταν οι ταινίες "Κρόμβελ", "Δαντών" (1982), "Ο Κολόμπο στη λαιμητόμο" από τη σειρά "Επιθεωρητής Κολόμπο" (μπρρ..... έκοβε ανάποδα!).

Και από τις κλασικές ταινίες φυσικά "Αόρατος άνθρωπος", "Λυκάνθρωπος" και "Τα πουλιά".

Τον τρόμο του τρόμου όμως τον είχα στις αρχές της δεκαετίας του ' 90 όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά η ταινία "Αραχνοφοβία" με τον Τζεφ Μπρίτζες. Είναι η σκηνή που δείχνει ένα αφυδατωμένο πτώμα κάποιου επιστήμονα που το είχαν φάει οι αράχνες... Δεν θυμάμαι άλλες λεπτομέρειες, αν θυμάται κανένας, ας τις παραθέσει αλλά όχι λινκ με βίντεο με τη σκηνή αυτή, παρακαλώ.... Θα φρικάρω ξανά!
 
Δηλώνω κι εγώ ένας από τους φέροντες ψυχικά τραύματα από το σήμα του "Παρασκηνίου" και έχω αρκετά συνομήλικα φιλαράκια που λένε το ίδιο. Η μουσική, ειδικά στο σημείο - γέφυρα που γίνεται υποβλητική με τον ήχο σαν χορωδία, σε συνδιασμό με τον οπερατέρ που στρέφεται με την κάμερα προς τον θεατή φάνταζε στα παιδικά μου μάτια σαν ένα εξώκοσμο τέρας που έστρεφε το όπλο του εναντίον μου. Με στοιχειώνει μέχρι και σήμερα! Μάλιστα, πριν λίγες μέρες πέτυχα την εκπομπή στην τηλεόραση και έκατσα να δω με το ζόρι το σήμα. Πάλι κάτι ένιωσα σαν ανησυχία.

Επίσης, κι εμένα μου φαινόταν τρομακτική ώρες-ώρες η "Φρουτοπία". Κάτι οι γροτέσκ κούκλες - λαχανικά, κάτι η αόριστα τρομαχτική ατμόσφαιρα - υπόθεση, με έκαναν να βλέπω τη σειρά μόνο και μόνο επειδή τη συγκεκριμένη ώρα δεν είχε κάτι άλλο εναλλακτικό για να δω. Για τις επαναλήψεις ούτε λόγος να κάτσω να δω έστω και λίγο.

Από ταινίες που είχα δει στην τηλεόραση, είχα τρομάξει πολύ όταν φανερώθηκαν οι εξωγήινοι στις "Στενές επαφές τρίτου τύπου". Τόσο πολύ, που είχα κλείσει τα μάτια μου για να μην βλέπω. Επίσης, είχα βρει πολύ τρομαχτικό το όλο concept του "Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες" όπου ο Φρέντι Κρουγκερ σε σκότωνε όταν κοιμόσουν και έβλεπες όνειρα. Εξίσου τρομαχτική/αηδιαστική ήταν η σκηνή στα "Σαγόνια του καρχαρία" όπου ο έμπειρος θαλασσόλυκος είναι μισοφαγωμένος από τον καρχαρία. Ακόμα, τρομαχτικό τότε αλλά μάλλον γελοίο σήμερα είναι το όλο σκηνικό με τον Τσάκι, την κούκλα του σατανά. Τέλος, μου είχε φανεί πολύ τρομαχτικό όταν ο Δημήτρης Χορν μιλούσε με τον αόρατο διάβολο στην ταινία "Αλίμονο στους νέους" για πουλήσει την ψυχή του. Περνούσα και μια παιδική αρρώστια τότε, είχα και πυρετό και ήταν μια εμπειρία πολύ τρομακτική!

Και το κερασάκι στην τούρτα: θυμάμαι κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80 ότι στην ΕΡΤ και στις ειδήσεις των 9 είχαν πει σαν είδηση ότι στο Μπερεσνόι της τότε ΕΣΣΔ είχαν κάνει την εμφάνισή τους εξωγήινοι. Μάλιστα, ο παρουσιαστής είχε αναφέρει ότι είχαν 3 μάτια και το τρίτο βρισκόταν στο μέτωπο, δείχνοντας με το δάχτυλό του το ακριβές σημείο στο δικό του μέτωπο. Δεν ξέρω αν ήταν πρωταπριλιά ή οτιδήποτε άλλο, αλλά είχα φοβηθεί τόσο που έκτοτε όποτε έβλεπα σήμα για έκτακτο δελτίο ειδήσεων, φοβόμουν ότι θα ανακοίνωναν κάτι παρόμοιο. Μπρρρ!

Edit: μετά από πρόχειρη έρευνα, βρήκα ότι μάλλον πρόκειται για το Βορονέζ κοντά στη Μόσχα, το 1989. Κλασική μούφα, αλλά να το πουν και στην κρατική τηλεόραση... http://www.blackvault.com/wiki/index.php/Voronezh,_Russian_Federation_(9-27-1989)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
May I insert myself into this topic ???? even if I'm not talking about Greek television, but Italian one... take a look at this videoclip... this was the ending trasmission signature tune of the Rai in the 70's and 80's decades... many childrens were afraid of it (I wasn't afraid, and I have never understood why there was need to be afraid of this tune...) However, here it is...

http://www.youtube.com/watch?v=vH4PbfkguD8&feature=related

And this is another opening tune of a marvellous broadcasting of Rai in the 70's and 80's... also here, children were afraid of it (while I was not, plus, on the contrary, I liked this tune... the "Chanson Baladee")

 
εμένα αυτό που με φόβιζε πολύ και το θυμάμαι έντονα ήταν η φρουτοπία..ενώ μου άρεσε με έκανε και κρυβόμουνα κι όλας..λίγο οι κούκλες..λίγο η μουσική..αν δεν ήταν και η αδερφή μου στο δωμάτιο τη΄ν έβλεπα με κλειστά μάτια... :/ /emoticons/unsure@2x.png 2x" width="20" height="20" />
 
Eμενα με φοβιζε η Τηλεοραση,οπως ηταν ασπρομαυρη με γκριζα κουμπια που εξειχαν ετοιμα να σε κατασπαραξουν και δυο κεραιες στην κορυφη σαν κερατα. :(
 
Xωρίς δεύτερη σκέψη ο Mumm-Ra απο τους κατα τα άλλα απίστευτους Thundercats.

To κακό παραέγινε μόλις ο Πατέρας μου και η Μητέρα μου διαπίστωναν πως τα βράδια έκλαιγα και άμα άκουγα κάποιο θόρυβο έξω στο μπαλκόνι, νόμιζα πως ήταν ο mumm-ra. (ok ήμουν πολύ μικρος)
 
franco είπε:
May I insert myself into this topic ???? even if I'm not talking about Greek television, but Italian one... take a look at this videoclip... this was the ending trasmission signature tune of the Rai in the 70's and 80's decades... many childrens were afraid of it (I wasn't afraid, and I have never understood why there was need to be afraid of this tune...) However, here it is...
http://www.youtube.com/watch?v=vH4PbfkguD8&feature=related

And this is another opening tune of a marvellous broadcasting of Rai in the 70's and 80's... also here, children were afraid of it (while I was not, plus, on the contrary, I liked this tune... the "Chanson Baladee")

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
well actually I like them both (offcourse throught the eyes of an adult) especialy the first one has cool design for the time.
 
Λοιπον παιδια μιας και πιασαμε τις φοβιες...

Μου ειναι αδυνατον να δω την ταινια ''Τα πουλια'' του Χιτσκοκ. Αλλα αδυνατον λεμε. Ειχα δει καποιες σκηνες μικρος και απο τοτε μου εχει μεινει κουσουρι. Για την ακριβεια φοβαμαι/σιχαινομαι γενικως τα πουλια, με μια εξαιρεση τα σπουργιτακια τα οποια ειναι φατσουλες και τα λυπαμαι το χειμωνα σε σημειο να ριχνω στην αυλη ψιχουλακια. Αλλα και αυτα δεν μπορω να με πλησιασουν.

Περιεργως το εχω ακουσει και απο αλλους αυτο. Πιστευω πως το θεμα οφειλεται στην ταινια. Α ρε Χιτσκοκ... μας εκαψες το μυαλο...
 
Με φόβιζε μια διαφήμιση του Κουρτάκη (Βγαίνει από διαλεγμένο σταφύλι...)

και μια ακόμη,με το απορρυπαντικό πλυντηρέξ
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
thebest20 είπε:
Με φόβιζε μια διαφήμιση του Κουρτάκη (Βγαίνει από διαλεγμένο σταφύλι...)
και μια ακόμη,με το απορρυπαντικό πλυντηρέξ
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Οκ υπαρχουν και χειροτερα απο μενα :D
 
Εμένα παιδιά με φόβιζε μια σκηνή από μια ταινία του Λ.Ντε Φινέ αλλά δεν ξέρω αν ήταν κάπως έτσι ή το μυαλό μου από τα χρόνια την έχει ξεχάσει. Πάντως θυμάμαι έναν τύπο να περπαταέι στην αμμουδιά και να διαλύεται (κυριολεκτικά), να του φεύγουν χέρια, πόδια. Πραγματικά με φόβιζε.
 
nasos o είπε:
Η Ελληνική ταινία "Αγγελος" με τον Μιχάλη Μανιάτη. Γενικά φοβόμουν τα τραβεστί έτσι όπως βάφονταν. Ακόμα και τώρα με σοκάρει το θέαμα...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
βρε α να χαθεις..ομοφοβικε..

θα ελεγα αν ημουν πολιτικως ορθος..

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ!χεχεχεχε...
 
Με φόβιζε και μια διαφήμιση με κουπόνια της Απογευματινής για μια συλλογή με cds...μάλλον λόγω της Κατερίνας Στανίση,που είχε μερικά τραγούδια της η συλλογή,την αντιπαθούσα παλιά!
 
Ευχαριστω πολυ τον φιλο saboter που μου θυμισε τον παιδικο εφιαλτη μου. την μουσικη απο την Αρχαία Σκουριά εψαχνα πολυ καιρο να την βρω ακομα και σημερα μου δημιουργει παραξενα συναισθήματα. :eek:
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα