Tι σας "Φόβιζε μικρούς" στην τηλεόραση

το Lullaby και με εμενα με φοβιζε παρα πολυ! Καθως και τα trailer του Friday the 13th που εβαζε το Mtv!
 
Eμενα με τρομαζε μια ...διαφημιση αρωματος, εκει γυρω στα τελη 70'ς αρχες 80'ς.

Δυστυχως το ονομα του αρωματος δεν το θυμαμαι. Η διαφημιση εδειχνε κατι αλλοκοτες

σκηνες οπως πχ μια γυναικα να περπαταει μαζι με πανθηρες και ελεγε (στο περιπου):

"τα ονειρα σας εχουν ενα αρωμα, το ..."

Θυμαται κανεις μηπως το ονομα του αρωματος η/και την συγκεκριμενη διαφημιση;

Επισης οπως και πολλους αλλους με τρομοκρατουσε η μουσικη εισαγωγη απο την Βρετταννικη σειρα "Thriller".

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Οι τίτλοι έναρξης της σειράς Οι αυθαίρετοι με την υποβλητική μουσική και το επεισόδειο από το σημείο όπου είχε βάλει φωτιά η Ζανέτ στο εργοστάσιο...!!!
 
Ακριβώς το ίδιο ήθελα να πω κι ε΄γω. Οι τιτλοι από τους αυθαίρετους με φόβιζαν και μα΄λλον γιαυτό δεν εχω κάτσει να δω τη σειρά ποτέ. Ακόμα και τώρα που παώ να δω καποιες σκηνες στο ιντερνετ, κάτι με ποιανει και το αλλαζω.
 
Εμένα με φόβιζαν οι παλιάτσοι γενικά... οπότε λογικά και με τους παλιάτσους στην tv θα κατουριόμουν :p
 
Εμένα με τρομοκρατούσε το "Φόνος χωρίς ταυτότητα" και η σατανική Άσπα Αγγελίδου (την έπαιζε η Βούρτση)!! Άμα δεν διέταζε να σκοτώσουν και κάποιο σε κάθε επεισόδιο δεν μπορούσε........

Επίσης η Στέφανι Φόρεστερ!!!!!!! Πα πα πα! την έβλεπα και στον ύπνο μου να με κυνηγάει επειδή και καλά κάπου έκρυβα τη Μπρουκ!!!!!

Να πάω σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο??????
 
Εμένα με είχαν ψιλοφοβήσει κάτι διαφημίσεις στις αρχές με μέσα δεκαετίας του '90. Η μια ήταν η διαφήμιση της αιμοδοσίας με ένα κοριτσάκι που ζωγράφιζε ξαπλωμένο στο πάτωμα και η εικόνα ήταν γκρι και σκοτεινή, μια άλλη ήταν ένα κοινωνικό διαφημιστικό που είχε γυρίσει ο ΑΝΤ1 (αν δεν κάνω λάθος) ένα καλοκαίρι (ή του '94 ή του '95) όπου είχαν αυξηθεί οι πνιγμοί στη θάλασσα από ανθρώπους που έκαναν μπάνιο φαγωμένοι και έδειχνε ένα πιάτο να βουλιάζει στον πάτο της θάλασσας και μια βαριά φωνή να λέει "φαγητό και κολύμπι δεν πάνε μαζί", όπως επίσης μια διαφήμιση για τα ναρκωτικά με δύο νέους που στέκονταν πλάτη στους θεατές, κάτι περίεργα γραφικά της εποχης και το σλόγκαν "όχι στα ναρκωτικά, πειτε ναι στη ζωή". Όλες οι κοινωνικές διαφημίσεις ήταν κάπως τρομακτικές, η αλήθεια είναι...
 
Εκτός απο το 2ο, τα υπόλοιπα όλα μου έχουνε μείνει ανεξίτηλα.

Ειδικά η σειρά με τα ναρκωτικά,.... θυμάμαι χαρακτηριστικά την περίοδο που είχε συγχωρεθεί ο παππούς μου και κοιμόμουνα στο σπίτι της για παρέα.

Ένα βράδυ λοιπόν, η γιαγιά μου ήτανε στο ντιβάνι κι εγώ καθόμουνα στο πάτωμα, και μόλις τέλειωσε ακουγότανε μιά γυναικεία φωνή μιας νεαρής κοπέλας να φωνάζει βοήθεια

και να λέει η γιαγιά μου "Παναγία μου".

Θυμάμαι οτι είχα χεστεί πάνω μου.
 
Με τρόμαζε απίστευτα ο "Άνθρωπος Δίχως πρόσωπο", ελληνική σειρἀ του 1972. Επίσης, φοβόμουν πολύ με τους τίτλους αρχής του "Παράξενου ταξιδιώτη".
 
καλησπερα,πρωτο ποστ!εγω θυμαμαι μια διαφημιση με κοινωνικο μυνημα εναντια στο aids οπου εμφανιζοταν μια οθονη γεματη προφυλακτικα και αμεσως μετα σε μαυρο φοντο η λεξη αυτη η οποια συνοδευοταν απο βαρια αντρικη φωνη!!!δεν ξερω αλλα καθε βραδυ εβαζα την μαμα μ να ψαξει να βρει στην ντουλαπα το aids!γυρω στο 95 ηταν αυτη η διαφημιση!
 
Πρώτο μου ποστ στο forum (και πραγματικά εγώ και η γυναίκα μου καταχαρήκαμε με αυτή την ανακάλυψη)

Πέρα λοιπόν από το περίφημο ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ με τρόμαζε και η μουσική του κομματιού "ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ"

Επίσης με φόβιζαν οι σύλωνες από το galactica, ειδικά η μεταλλική φωνή τους.

Τα ντάλεκ από τον doctor Who.

Ένα επεισόδιο από το SPACE 1999 (διαστημική βάση άλφα) όπου κυνηγούσε τους πρωταγωνιστές ένα τέρας και ότι και να έκαναν ήτανε στο κατόπι τους.

Τέλος, μου έμεινε ο Φούντας, γιατί ενώ έβλεπα ένα επεισόδιο από τηλεοπτική σειρά όπου ήτανε πρωταγωνιστής έγινε ο ένας από τους 2 μεγάλους σεισμούς στη Θεσσαλονίκη.
 
Η διαφήμιση με τα ναρκωτικά που έδειχνε τη τάξη και τους μάθητες να αναφωνούν "παρών/παρούσα", όταν δε ερχόταν η στιγμή να αναφωνήσει το "παρών" ένα παιδί, έδειχνε το άδειο θρανίο και τη καρέκλα να πέφτει και να χτυπάει με τη πλάτη το πάτωμα. Είδα ότι υπάρχει και σχετικό θέμα.

Διαφήμιση για ναρκωτικά
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Θυμάστε τη Ροζαλία και τον Τιμολέοντα από τη Χιλιοποδαρούσα. Δείτε και το παρακάτω βίντεο (μόνο η Ροζαλία). Είναι να μην τους φοβάσαι?http://www.youtube.com/watch?v=zxTeQEz8HXs
 
Ας μιλήσω για πράγματα που "κατά παραγγελία" με φόβιζαν, κι όχι για απρόβλεπτα, που θα τύχαινε να πέσω επάνω τους, όπως φωτογραφίες από εγκλήματα.

Επειδή είμαι κάπως πιο παλιός, αρχικά με φόβιζε το σήμα της εκπομπής "Οι δίκαιοι" με το Θάνο Λειβαδίτη, όπου υπήρχε ένα αγαλματάκι της Θέμιδος αριστερά στο πλάνο, σε ασπρόμαυρο. Με φόβιζε ο τρόπος με τον οποίο φαινόταν.

Μετά, η φρικώδης και με στροφές που "έχαναν" μουσική που είχε για σήμα ο "Μεθοριακός σταθμός".


Πηγαίνοντας σε ελληνικές ταινίες, το πιο παλιό ήταν οι μαυροφορεμένες πριν από το "Άνοιξε πέτρα" της Μαρινέλλας στην ταινία "Γοργόνες και Μάγκες.

Αμέσως μετά, ο ήχος από τις φυσαλλίδες και η όλη εξέλιξη της σκηνής με την Έλενα Ναθαναήλ (μην πούμε περισσότερα, καταλάβατε). Επίσης το graphic με τους εφιάλτες της στην ίδια ταινία.

Και τέλος, το φρικτότερο όλων, στην ταινία "Η ζούγκλα των πόλεων" η στιγμή που το βαρούλκο λιώνει το χέρι του Κώστα Πρέκα (ακόμα και τώρα που το γράφω ανατριχιάζω)...

(υπάρχουν κομμάτια της ταινίας στο youtube αλλά αυτή τη σκηνή, σε πρόχειρο ψάξιμο, δεν τη βρήκα).

Παιδιά, μιλάμε για εποχές που τα πάντα παίζονταν στην τηλεόραση χωρίς "σήματα' για μικρά παιδιά, έτσι;
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
panp είπε:
Πηγαίνοντας σε ελληνικές ταινίες, το πιο παλιό ήταν οι μαυροφορεμένες πριν από το "Άνοιξε πέτρα" της Μαρινέλλας στην ταινία "Γοργόνες και Μάγκες.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Και μένα με φόβιζε αυτή η σκηνή, όπως και άλλες παρόμοιες σκηνές που έβλεπα παραμορφωμένα πρόσωπα, όπως στο Διάστημα 1999, σε ένα επεισόδιο που ο σταθμός έχει στοιχειωθεί από κάποιους που είχαν αρρωστήσει από μια ασθένεια σαν λέπρα, και τους είχαν εγκαταλείψει κάπου για να μην κολλήσουν οι άλλοι.

Επίσης η μουσική από τη Ζώνη του Λυκόφωτος, κάποια επεισόδια από τα Απίστευτα και Όμως Αληθινά με φαντάσματα, και τα γυναικοειδή στη Βιονική Γυναίκα.

Γενικά επίσης ήθελα να βλέπω ταινίες τρόμου ακατάλληλες για την ηλικία μου και μετά φοβόμουν να πάω για ύπνο και κοίταζα γύρω γύρω μήπως κρύβεται ο δολοφόνος ή το τέρας.

Το Παρασκήνιο δεν με φόβιζε και μου φαίνεται περίεργο πως φόβιζε τόσο πολλούς.

Θυμήθηκα και άλλη ταινία που μου προξένησε φόβο όταν την είδα πιτσιρικάς (διαφορετικού είδους φόβο, πραγματικό και όχι απόκοσμο) και από τότε ακόμα και σήμερα δεν μου αρέσει να ταξιδεύω με τρένα...η επίμαχη σκηνή λοιπόν από το "πέρασμα της Κασσάνδρας"
[ame=

[MEDIA=youtube]v72kceqZ8W0[/MEDIA]
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Όλες οι κοινωνικές διαφημίσεις ήταν κάπως τρομακτικές, η αλήθεια είναι...

Επειδή και η κατάσταση της κοινωνίας είναι τρομακτική...

Clemence είπε:
λοιπόν, σίγουρα δε μου άρεσε η μουσική του παρασκηνίου, αλλά δεν τη φοβήθηκα ποτέ! αντίθετα το ''μας συγχωρείτε διακοπή'' με έκανε να χλωμιάζω άμεσα και για πολύ ώρα, μάλλον το είχα συνδέσει με κυπριακά ή ελληνοτουρκικά. επίσης για πολύ καιρό δε μου έφευγε απ΄το νου μια σκηνή απ΄τους τίτλους έναρξης του ολοκαυτώματος, που οι ναζί έσπρωχναν έναν κόσμο να μπει και να χωρέσει όπως-όπως σ΄ένα ξύλινο σπιτάκι (εκκλησία μάλλον?) και αμέσως μετά του έβαζαν φωτια ... απαράδεκτο ...
ένα επεισόδιο των χαρτ και χαρτ που η πρωταγωνίστρια γλύτωνε την τελευταία στιγμή τα μάτια της από ένα μηχάνημα που σε καθίζουν οι οφθαλμίατροι για να εξετάσουν τα μάτια (σχισμοειδής λυχνία) αλλά στο συγκεκριμένο κάποιοι κακοί είχαν βάλει σουβλιά και θα της τα έβγαζαν με τρόμαξε πολύ περισσότερο απ΄τον Ρωμανό. που ΔΕΝ τον ακούμπησαν στα μάτια αλλά του τα κατέστρεψαν μόνο πλησιάζοντας τους πολύ πυρακτωμένο σίδερο (χεχε τα έψαχνα από τότε τα ιατρικά, τί να πω) ... ανθρωπιστές κατά βάθος οι βυζαντινοί ...

η μουσική τέλους της ζώνης του λυκόφωτος με ανατριχιάζει ακόμα, και από επεισόδια εκείνο με την ατομική βόμβα που έμεινε μετέωρη και την μόνη κατοικο της γης με μία πιθανότητα να παρέμβει να μήν ξέρει τι να κάνει ...

ένα επεισόδιο της hummer house of mysteries που με αρρώστησε (εκτός απ΄το childs' play, το άλλο με το υπερφυσικό tatoo και εκείνο με την διαθήκη σε βίντεο) ήταν το czech mate ... μάλλον ταυτίστηκα υπερβολικά με την σύζυγο χμμμμ

από σκηνές από εγκλήματα η μόνη που με τάραξε ήταν και η πρώτη που κατέγραψα: το πτώμα του aldo moro στο πορτ μπαγκαζ απο ψηλά! από εγκλήματα που δεν είδα σκηνή, έχασα για χρόνια τον ύπνο μου με εκείνο στην εκάλη με τον ταϋλανδο μπρρρρρρρρρ
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αυτή η σκηνή με το Ολοκαύτωμα έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη μου... Εκκλησία ήταν επειδή ως γνωστόν ο άμαχος πληθυσμός στην απέλπιδα προσπάθειά του να σωθεί έτρεχε στις εκκλησιές και στους ναούς (παλαιώτερα) θεωρώντας - αλλοίμονο - οτι ο εχθρός θα σεβαστεί την ιερότητα του χώρου. Και επειδή ως γνωστόν στον πόλεμο από τα αρχαία χρόνια (βλέπε Άλωση Τροίας κλπ.) δεν υπάρχει κανενός είδους σεβασμός για την ανθρώπινη ζωή (νέου, γέρου, γυναίκας, παιδιού, βρέφους, εγκύου, κοπέλλας κλπ.) πιάνονταν λοιπόν στη φάκα... "Βούτυρο στο ψωμί" των ανα τις εποχές μακελλάρηδων...

Επιβλητική και η μουσική του "Συμβολαιογράφου"...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Οι κούκλες απο τα παραμύθια του κουτιού το Κάπως κάπου κάποτε [απαπαπαπαπα] κ η κούκλα του σατανά [γενικά είχα ένα θέμα με τις κούκλες]
 
Δε θυμάμαι να με τρομάζει κάτι ιδαίτερα. Γιατρέ έχω πρόβλημα??? ::)
 
εγω θυμαμαι ενα παιδικο οπου ηταν χειμωνας και ενα παιδακι εκανε πατιναζ. ξαφνικα ακουγοταν ενα μαγευτικο ασμα και μεσα στην ομιχλη εμφανιζοταν ενα μπλε πλασμα που μοιαζε με super sayian goku μονο που ηταν μπλε και ειχε ασπρα μαλλια. στην αρχη δεν ηταν τρομακτικο. το πλασμα ηταν χαμογελαστο αλλα οταν ειδε το κοριτσακι που εκανε πατιναζ αρχισε να το κυνηγαει και μολις του κλεισε το δρομο κοιταζονταν και οι 2 για καποια δευτερολεπτα και ξαφνικα ακουγεται ενας θορυβος σαν να σπαει κατι και το παιδακι αρχισε να παγωνει. σας θυμιζει τιποτα?
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα