Xάρρυ Kλυνν - Διασκεδαστικότερο LP?

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Wally
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Πατάτες στο τελείως χαλαρό,κορυφαία στιγμή η ομιλία του τότε γάλλου πρόεδρου Ντέστέν με τα διαλύτικά στην ομιλία του!

ΥΓ Νομίζω ότι θα έπρεπε να μπεί και το ''Γρανίτα από τζατζίκι'' του 91 με τα επικά του τραγούδια . Τώρα διαπίστωσα πως θυμάμαι ακόμα τους στίχους από το Θα θελα να ΄χα!!!
 
Νομίζω εξαιρετικά επίκαιρο είναι το απόσπασμα από το "Πατάτες" όπου ο Χάρρυ σατιρίζει την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και ο τότε Γάλλος πρόεδρος λέει στα Ελληνικά με ερασμιακή προφορά "Τα ντικά μας ντικά μας και τα ντικά σας ντικά μας" και ο Καραμανλής που υποτίθεται μεταφράζει τα μασάει και λέει κατί σαν "τα σα μα και τα σα μασατα"... :)
 
"Με λογια και λογια και λογια


σε φερανε τουμπα ξανα



κι ενω σου την καναν λαμογια



παλι τους πιστεψες



μαλακά, πιο μαλακά



παλι τους πιστεψες πιο μαλακα"





Που μπορω να κανω μια παραγγελια για αυτην την στροφη εκτυπωση σε Τ-shirt; Δεν φευγει ποτε απο την μοδα και φοριεται και σε ολες τις χωρες!!! :D
 
Παρότι ψήφισα το Natin Fatin, μου άρεσε πολύ κι η τελευταία του δουλειά, The X-Klynn Files. Αυτό όμως που μου έχει μείνει στη μνήμη, είναι η απελπισμένη κραυγή του Έλληνα φιλόλογου: "Ξυπνήστεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε" κι η απάντηση του μαθητή: "Σιγά ρε θείο, θα χυθεί το γάλα ρε, πω,πω..."
 
Η αλήθεια είναι ότι τις "Πατάτες" είχα σε κασέτα πιτσιρικάς και την είχα λιώσει, αλλά λίγο μεγαλύτερος (τέλη Δημοτικού - αρχές Γυμνασίου) έπεσε στα χέρια μου το Δοξάστε με και το θεωρώ πολύ πιο χαρακτηριστικό σε ατάκες. Ωστόσο οι Πατάτες είναι μακράν πιο ψαγμένο πολιτικά.

Λοιπόν απόσπασμα από το ΟΥΦ...Ο:

Δημοσιογράφος: Τα όντα αυτά ήταν εν κινήσει ή εν στάσει?

Τραμπάκουλας: Ήταν 5-6!

Δημοσιογράφος: Ήταν άντρες ή γυναίκες?

Τραμπάκουλας: Αυτό δεν μπορώ να το πω μετά βεβαιότητος διότι φορούσαν παντελόνια.

Δημοσιογράφος: Οπλοφορούσαν?

Τραμπάκουλας: Σου είπα παιδάκι μου, παντελόνια φορούσαν!

Αλλά το αγαπημένο μου ever είναι Το Μεγάλο Ντέρμπι!

"... η μπάλα χτυπάει στην αριστερή κάθετη δοκό, επανέρχεται στον αγωνιστικό χώρο, περνάει κάτω από τα πόδια αμυνομένων κι επιτιθεμένων, για να βρει το κεφάλι του επερχόμενου διαιτητού και να καρφωθεί, αγαπητοί μου ακροατές, στα δίχτυα του ανήμπορου Κερβέρογλου!"

ΚΟΡΥΦΑΙΟ γιατί πείτε μου πώς γίνεται η μπάλα να περασει κάτω από πόδια και να βρει κεφάλι!

ΚΟΡΥΦΑΙΟ για το όνομα του τερματοφύλακα ΚΕΡΒΕΡΟΓΛΟΥ!

ΚΟΡΥΦΑΙΟ γιατί η επιλογή των λέξεων δεν είναι τυχαία. Στον προφορικό λόγο, οι λέξεις που περιέχουν "ρ", δημιουργούν ξεχωριστό ήχο και άρα και εντύπωση. Προσέξτε:

για να βΡει το κεφάλι του επεΡχόμενου διαιτητού και να καΡφωθεί, αγαπητοί μου ακΡοατές, στα δίχτυα του ανήμποΡου ΚεΡβέΡογλου

Τώρα όσο για τον τραυλό εκφωνητή στη συνέχεια η περιγραφή δυστυχώς αδύνατη. Ένα σημείο μόνο: "...βρίσκει καλή θέση κι εξαπολύει ένα χμπψπφ-πολύ δυνατό σ-σούτ!..."
 
To Μεγάλο Ντέρμπι είναι όντως πολύ καλό. :D

Αν και δεν το θυμάσαι απόλυτα σωστά, λέει ότι η μπάλα περνάει "ανάμεσα" και όχι "κάτω" από τα πόδια των παιχτών.

Κορυφαίο και το όνομα του διαιτητή, κ. Δαρμένος. :darkglasses:

Εμένα πάντως το αγαπημένο μου είναι το "Μονομαχία στις Σέρρες Μάντρες". Βαθύτατα πολιτικό και πολύ έξυπνα φτιαγμένο.

Γκαούτσο Κώτσο δαγκωτό λοιπόν:

(φωνή Καραμανλή) "Λαέ της Σέρρες Μάντρες. Λαέ της Σέρρες Μάντρες. Ησυχάστε! Ησυχάστε! Δεν ήρθα εδώ μόνος μου. Ήρθα γιατί με καλέσατε. Να έχετε όμως υπόψιν σας πως αν φύγω, θα ξανάρθουν οι Ντάλτον. Σκεφτείτε λοιπόν: ή εγώ ή οι Ντάλτον. Επαναλαμβάνω: θα μείνω αν το θελήσετε. Ίσως όμως να μείνω ακόμα και αν δεν το θελήσετε."

Ή αυτό εδώ:

"Κατόπιν τούτου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δικαιωθούμε. Εντός το πολύ της επομένης 20ετίας όλα τα σημερινά σας προβλήματα θα έχουν λυθεί ή θα τα έχετε ξεχάσει."

Και φυσικά άπαιχτη είναι όλη η "μονομαχία" με τον Αντρίκο. :)
 
...το αφιερωμα στο Γιωργο Σουρη (1982) δεν το μνημονευει κανεις..Δεν πηρε καλες κριτικες ειναι αληθεια και ειναι καθε αλλο παρα "ευπεπτο" χιουμορ.

Ο Βασιλης Τριανταφυλλιδης ειναι μεγαλος θαυμαστης του και συναμα ο μοναδικος μεσα σε εναν αιωνα που τον πλησιασε τοσο πολυ..

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΘΑΝΑΤΟ!!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δύο από τα αγαπημένα μου τραγούδια από τις δουλειές του Χάρρυ Κλύν.

[video=youtube;-vR8PQXlJ1k]

 
Όλα ήταν ανεπανάληπτα και προφητικά. Τι να πρωτοθυμηθείς; "Ίσως μείνω ακόμα κι αν δεν το θελήσετε"; (Για Δέσιμο) και μετά ο Καραμανλής έγινε πρόεδρος της δημοκρατίας; "Ρεπόρτερ:Τι ξέρετε για την ΕΟΚ; Τσιγγάνος: Πατάτες!". Το τραγούδι "Κουλτουριάρικο" από τις Πατάτες; Τον Διγενή Αντύπα; Ή το ανεπανάληπτο διάγγελμα του προέδρου της δημοκρατίας στο "Τίποτα"; "Πανελληνίδες, Πανέλληνες, πανελληνόπουλα.Αθηναίες. Αθηναίοι. Κρήτες και Μακεδόνες. Πομάκοι και Ακαρνάνες.... ....Βαβυλώνιοι, Χεταίοι.... αγάδες, πασάδες, ντερβισάδες, ουινκ τριαλαριλαρό!" Και πετάγεται ο δημοσιογράφος ψιθυριστά στον διπλανό του: "Ποιοί είναι αυτοί οι τριαλαριλαρό ρε; " "Ξέρω γω; Κάπου στην Ασία θα είναι ή γύρω από την Σπάρτη..." Και μετά, το παράπονο του συμπατριώτη μου: "Για τους Λαρσινούς δεν είπι τίπουτα! Ιμείς δεν είμαστι Έλληνις;" Και βέβαια η αθάνατη Λαϊστέρα! Ποιός Σαμπρέλ τώρα, ποιός Ρουβάς και ποιά Παπαρίζου... Απολαύστε τα!

Θα μπορούσα να γράφω επί ώρες για το φαινόμενο Κλυνν και για τις ατάκες του. Σταματάω εδώ, για να μην ξεχειλώσω το νήμα :)
 
Πατάτες. Τις προτιμώ!
 
Τί μου θυμήσατε τώρα; Ο father μου (hardcore Κλυνν fan) είχε πολλές κασέτες με τραγούδια και σκετσάκια, on the road τύπου κασέτα.

Μας την έβαζε κάθε φορά που μας πηγαινο-έφερνε στην παραλία. Το μόνο που θυμάμαι είναι οτι σε κάποια φάση έγινε κατακλυσμός και ο Τραμπάκουλας βρέθηκε σε μια σκεπή και κάτι τέτοια. Πρέπει να ψάξω να τις βρω, αν και (τρελή ειρωνεία θα ήταν αν έγινε αυτό που νομίζω) το παλιό μας toyota starlet (...'φτιαγμένο' πεντάστερο) είχε βρεθεί κανα δυό φορές σε κάτι τρελές πλημμύρες και στην τελευταία, ο father δεν το πρόλαβε, μπήκε νερό παντού μέσα και τα κατέστρεψε όλα... Άρα δεν ξέρω αν τις έχει ακόμα.Το starlet δυστυχώς 'απεβίωσε' μιας και σκούριασε μέχρι και ο σκελετός :o

Τέσπα, ψηφίζω "Μαλακά, πιο μαλακά" γιατί το είχαμε μάθει απέξω :P

Μιας και μιλάμε για Χάρρυ Κλυνν αυτό που με έκανε και με κάνει ακόμα να λιώνω είναι...

"Με λένε Αρτέμη..." :boss:

 
Wally είπε:
Ο πρωτος δισκος του Χαρυ Κλυνν που ακουσα ηταν το "Για Δεσιμο", κασετα σε ενα επικο ghettoblaster της θειας μου.
Εντυπωση παντως κανει τοσο η (φυσιολογικη) καμψη εμπνευσης του Κλυνν οσο και το αποτομο τελος του ενδιαφεροντος του κοινου στην αρχη της δεκαετιας του 90 για αυτο το ειδος που μεχρι τοτε γινοταν πλατινενιο.
Εμμ, ηταν ο πρωτος που ακουσες γιατι ηταν και ο πρωτος που κυκλοφορησε! ;)

Τωρα οσον αφορα την καμψη του, δε νομιζω οτι οφειλεται τοσο στο περασμα των χρονων, οσο στη διακοπη της συνεργασιας του Χαρρυ με τον καυστικο και απολαυστικο Γιαννη Κακουλιδη, και την απαρχη της συνεργασιας του με εναν συγγραφεα-σεναριογραφο (ο Θεος να τον κανει) ο οποιος εγραφε κειμενα και για κατι απιθανες αρπαχτες (λεγε με "επιθεωρηση") που στερουνται στοιχειωδους χιουμορ και στοχασμου.

Ασχετο, αλλα γιατι παραλειφθηκε απο τη δημοσκοπηση το "Γρανιτα απο τζατζικι" (τελευταια συνεργασια με Κακουλιδη);
 
Πολύ δύσκολη επιλογή μεταξύ Δοξάστε Με και Natin Fatin. Αλλά η Ωρα της Λυκομιφών-Τσαχπίν έκανε τη διαφορά. Το γέλιο που έχω ρίξει με το συγκεκριμένο δεν το έχω ρίξει με τίποτα άλλο από ΧΚ!

Λείπουν 2-3 αλμουμάκια πάντως. Το Τζατζίκι και τα Harry Klynn Files είναι τα 2 που μου έρχονται άμεσα στο μυαλό. Ίσως να είναι και κανα άλλο.

Edit: Η Λυκομιφών έχει επίσης την ιστορική σημασία ότι ήταν το πρώτο sampling που έκανα ποτέ, με δανεικό sampler στην 500άρα!
 
δεν ξέρω αν φεύγω off topic πάντως ο δίσκος του που τραγουδά Σουρή είναι σήμερα τόσο επίκαιρος όσο τότε που έγραψε ο Σουρής. αν προσέξετε τους στίχους θα δείτε ότι εδώ και 1,5 αιώνα τίποτα δεν άλλαξε ουσιαστικά στην ψυχοσύνθεσή μας, στην πολιτική, στους πολιτικούς, κλπ

ένας διαχρονικός (σατυρικός) ποιητής και δίσκος

κάτι ακόμα που είναι άξιο προβληματισμού/μελέτης είναι και η πορεία του χάρρυ κλυνν (αλλά και γενικότερα της σάτιρας) σε βάθος χρόνου.

έχοντας ακούσει αρκετές φορές όλους (νομίζω) τους δίσκους του αρκετές φορές, είναι εμφανής η διαφορά που υπάρχει στον τρόπο με τον οποίο έβγαινε γέλιο παλιά αλλά και πιο πρόσφατα. στο παρελθόν υπήρχε έντονα πολιτική σάτιρα και ένα ελαφρύ σεξουαλικό υπονοούμενο κάποιες φορές. στην πορεία αυτό άλλαξε, το σεξουαλικό σχόλιο έπαψε να αποτελεί την εξαίρεση και σίγουρα έπαψε να είναι υπονοούμενο.

αναρωτιέμαι τελικά αν εμείς (το κοινό) "πλάσαμε" τον καλλιτέχνη ή αυτός εμάς
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Περα απο το "Γρανιτα απο τζατζικι" και το "Χ-Klynn files ανάποδα", παραλειφθηκε και το (σχετικα αδιαφορο) αλμπουμ "Αποκαλυψις" που κυκλοφορησε μετα το "Ραντεβου με την εισαγγελια".
 
Πίσω
Μπλουζα