Ρετροτρομακτικές ιστορίες και καταστάσεις που βιώσαμε

[αριαδνη]

Πάντως σε τόσα ορυχεία που έχω επισκεφθεί τίποτα το περίεργο δεν συνέβει.

Δεν πήγες στο σωστο λένε ότι είναι αυθεντικό, δεν ξέρω μπορεί να φτιαχτεί κάτι τέτοιο;μπορεί να ήταν και ο αέρας που κουνάγε την αλυσίδα;

 

[telonio]

Για να μετακινηθούν σε τόσο μεγάλο βαθμό τέτοιες χοντρές αλυσίδες χρειάζετε τρομερός αέρας (κάτι σαν τουρμπίνα τουλάχιστον). Γιατί έχουν αρκετά μεγάλο βάρος. Αν φύσαγε τόσο πολύ (που είναι αδιανόητο τέτοιος αέρας μέσα σε στοά) σίγουρα ο άνθρωπος που γυρνούσε το βίντεο θα το καταλάβαινε και με το παραπάνω. Το θέμα είναι πως από τα βίντεο δεν μπορείς ποτέ να σίγουρος πως αυτό που βλέπεις ή ακούς είναι αλήθεια. Είμαστε στην ψηφιακή εποχή και πολύ εύκολα μπορείς να φτιάξεις ψηφιακά ότι θέλεις. Δεν λέω βέβαια πως το βίντεο είναι ψεύτικο, αλλά κατάλαβες τι εννοώ.

 

[αριαδνη]

Για να μετακινηθούν σε τόσο μεγάλο βαθμό τέτοιες χοντρές αλυσίδες χρειάζετε τρομερός αέρας (κάτι σαν τουρμπίνα τουλάχιστον). Γιατί έχουν αρκετά μεγάλο βάρος. Αν φύσαγε τόσο πολύ (που είναι αδιανόητο τέτοιος αέρας μέσα σε στοά) σίγουρα ο άνθρωπος που γυρνούσε το βίντεο θα το καταλάβαινε και με το παραπάνω. Το θέμα είναι πως από τα βίντεο δεν μπορείς ποτέ να σίγουρος πως αυτό που βλέπεις ή ακούς είναι αλήθεια. Είμαστε στην ψηφιακή εποχή και πολύ εύκολα μπορείς να φτιάξεις ψηφιακά ότι θέλεις. Δεν λέω βέβαια πως το βίντεο είναι ψεύτικο, αλλά κατάλαβες τι εννοώ.

Aκουσε και ψιθύρους λέει τι να πω, αλήθεια η hoax σίγουρα ένας ειδικός μπορεί να απαντήσει

https://www.google.com/amp/s/www.wideopenroads.com/horton-mine/amp/

 

[telonio]

Ειδικός για μεταφυσικά δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση. Και ακόμη αν λέει κάποιος ποιός είναι τότε απλά κοροιδεύει τους αδαείς. Ειδικά δεν υπάρχει κανείς να σου πει συμβαίνει ακριβώς αυτό σε αυτή την περίπτωση.

Πάντως στις περισσότερες περιπτώσεις που συμβαίνει κάποιο "μεταφυσικό" γεγονός, κατά 90% μπορεί να εξηγηθεί και να καταρριφθεί ο μύθος που το περιβάλλει. Ξενέρα μεγάλη, το γνωρίζω, δεν περιλαμβάνει συνήθως τίποτα το συναρπαστικό παρά το φαντάστικο και τρομακτικό στο μυαλό και μόνο. Και εγώ πριν μερικές δεκαετίες εξερευνούσα στοιχειωμένα σπίτια, στοές τεχνητές και μη και σπήλαια. Ειδικά δε σε πόσα σπήλαια έχω μπει και καλά ήταν στοιχειωμένα με φαντάσματα, δαίμονες, πύλες της κολάσεως και χίλια δυο τρομακτικά πράγματα, έχω χάσει το μέτρημα. Αν σε όλα αυτά υπήρχε όντως κάτι μεταφυσικό, δεν ήμουν σε όλες τις περιπτώσεις μόνος μου, μόνο μια φορά είχα την εντύπωση πως έγινε κάτι περίεργο, ποτέ δεν είδαμε κάτι περίεργο ακόμη και νύχτα που είμασταν μέσα μέχρι το πρωί.

Αυτό που μου συνέβει ήταν μια στιγμή που ήμουν μόνος μου στην είσοδο ενός σπηλαίου στην Μάνη και άκουσα κάτι, αλλά και πάλι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος πως ήταν κάτι μεταφυσικό.

 

[αριαδνη]

Ειδικός για μεταφυσικά δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση. Και ακόμη αν λέει κάποιος ποιός είναι τότε απλά κοροιδεύει τους αδαείς. Ειδικά δεν υπάρχει κανείς να σου πει συμβαίνει ακριβώς αυτό σε αυτή την περίπτωση.

Πάντως στις περισσότερες περιπτώσεις που συμβαίνει κάποιο "μεταφυσικό" γεγονός, κατά 90% μπορεί να εξηγηθεί και να καταρριφθεί ο μύθος που το περιβάλλει. Ξενέρα μεγάλη, το γνωρίζω, δεν περιλαμβάνει συνήθως τίποτα το συναρπαστικό παρά το φαντάστικο και τρομακτικό στο μυαλό και μόνο. Και εγώ πριν μερικές δεκαετίες εξερευνούσα στοιχειωμένα σπίτια, στοές τεχνητές και μη και σπήλαια. Ειδικά δε σε πόσα σπήλαια έχω μπει και καλά ήταν στοιχειωμένα με φαντάσματα, δαίμονες, πύλες της κολάσεως και χίλια δυο τρομακτικά πράγματα, έχω χάσει το μέτρημα. Αν σε όλα αυτά υπήρχε όντως κάτι μεταφυσικό, δεν ήμουν σε όλες τις περιπτώσεις μόνος μου, μόνο μια φορά είχα την εντύπωση πως έγινε κάτι περίεργο, ποτέ δεν είδαμε κάτι περίεργο ακόμη και νύχτα που είμασταν μέσα μέχρι το πρωί.

Αυτό που μου συνέβει ήταν μια στιγμή που ήμουν μόνος μου στην είσοδο ενός σπηλαίου στην Μάνη και άκουσα κάτι, αλλά και πάλι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος πως ήταν κάτι μεταφυσικό.

Eννοω ένας εξπερ στους υπολογιστές να το επεξεργαστεί να δούμε είναι αυθεντικό η hoax . Αποκλείεται να μην υπάρχει. Μην πας σε τέτοια μέρη χωρίς ανθρώπους δίπλα σου και εξοπλισμό, όχι ότι θα σου την πέσουν πνεύματα αλλά ετοιμόρροπα είναι τα ορυχεία μην γίνει τίποτα. Όσο για τις σπηλιές και κει προσοχή δεν ξέρεις πότε θα παγιδευτείς. Γενικά δεν είναι να ρισκάρεις. Καλά οι σπηλιές της Αμερικής είναι πολύ πιο επικίνδυνες, δεν το συζητάμε τώρα.

 

[αριαδνη]

@telonio αυτό το περιστατικό έχει πέσει στην αντίληψη σου

M Cave and the Unexplained Disappearance of Kenny Veach – Nevada Magazine

| Experience Nevada

nevadamagazine.com

 

[telonio]

Eννοω ένας εξπερ στους υπολογιστές να το επεξεργαστεί να δούμε είναι αυθεντικό η hoax . Αποκλείεται να μην υπάρχει. Μην πας σε τέτοια μέρη χωρίς ανθρώπους δίπλα σου και εξοπλισμό, όχι ότι θα σου την πέσουν πνεύματα αλλά ετοιμόρροπα είναι τα ορυχεία μην γίνει τίποτα. Όσο για τις σπηλιές και κει προσοχή δεν ξέρεις πότε θα παγιδευτείς. Γενικά δεν είναι να ρισκάρεις. Καλά οι σπηλιές της Αμερικής είναι πολύ πιο επικίνδυνες, δεν το συζητάμε τώρα.

Γνωρίζω πολύ καλά τι να κάνω σε οποιοδήποτε σπήλαιο και σε κάθε έκτακτη περίπτωση. Ήμουν και εκπαιδευτής σπηλαιολογίας κάποτε. Οπότε όπως καταλαβαίνεις είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτό το περιβάλλον.

Για το link με τον τύπο που χάθηκε η βαλίτσα μπορεί να πάει αρκετά μακριά. Καταρχήν τα παλιά ορυχεία έχουν ασταθές τοιχώματα και πάντα είναι ρίσκο μερικά τμήματα που είναι ήδη εντελώς σαθρά και έτοιμα να πέσουν. Έχω εμπειρία από αρκετά ορυχεία και περιπτώσεις που μερικούς τόνους βράχου βαστούσαν σάπια ξύλα ή ακόμη να πατάς στο έδαφος και να υποχωρεί τμηματικά από την διάβρωση στο από κάτω επίπεδο. Επίσης τα ορυχεία είναι πραγματικοί λαβύρινθοι και συνήθως αποτελούνται από μερικά επίπεδα. Δηλαδή αν χαθείς είναι πολύ απίθανο να βρεις την έξοδο ή ακόμη να σε βρει κάποιο συνεργείο διάσωσης. Συνεπώς θα μείνεις για πάντα εκεί μέσα, όπως και έχουν μείνει εδώ για πάντα άνθρωποι στις μεταλλευτικές στοές του Λαυρίου.
Χαρτογράφηση να έχεις για να ξέρεις που είσαι ανά πάσα στιγμή είναι τρομερά απίθανο να βρείς. Ο τύπος μπορεί να έπεσε σε κάποιο φρεάτιο αερισμού ή μεταφοράς υλικών, μπορεί να χάθηκε στις στοές και να πέθανε αφού του τελείωσαν οι προμήθειες ή πολύ απλά να έφυγε για κάποια άλλη περιοχή ή χώρα για τους δικούς του λόγους και να σκηνοθέτησε τον θάνατό του. Ακόμη, αναφέρει το άρθρο πως ενώ είχε εντοπίσει στο παρελθόν την είσοδο του ορυχείου, δεν μπορούσε να την βρεί εύκολα την δεύτερη φορά. Αυτό είναι απόλυτα λογικό ειδικά σε ένα ξερό τοπίο όπως αυτή εκεί η έρημο που όλα μοιάζουν. Εδώ εγώ έψαχνα κάποτε μια είσοδο σπηλαίου που είχα ήδη επισκεφθεί μια φορά στο όρος Αιγάλεω, πήγα 3 φορές για να την βρω ξανά, γιατί όλα έμοιαζαν τρομερά σε εκείνο το σημείο.

Γενικά τα παλιά ορυχεία έχουν αυτονόητα μεγάλους φυσικούς κινδύνους. Κανονικά δεν χρειάζονται ιστορίες με φαντάσματα για να μην τα επισκέπτεται ο κόσμος.

 

[αριαδνη]

@telonio αν είσαι σπηλαιολόγος πάω πάσο τότε. Και να σου πω αν υπήρχε μεταφυσική δραστηριότητα σε σπηλιές, ορυχεια και κατακόμβες εσύ θα ήσουν ο πρώτος που θα ξερες , αλοιμονο σε τόσα σπήλαια πηγες, κάτι δεν θα τυχαινε. Τώρα ο τύπος λέει βρήκε μια σπηλιά σε σχήμα Μ μπήκε μέσα και άρχισε όλο το σώμα του να δονείται ( έχει ανεβάσει και σχετικό βίντεο με την εμπειρία του)
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρουμε τι απέγινε. Τώρα δεκάδες ψάχνουν αυτήν την σπηλιά και ανεβάζουν και βίντεο από την έρημο. Σίγουρα το χόμπι αυτό αν το κάνεις ερασιτεχνικά έχει σοβαρους κινδύνους αληθινούς και όχι μεταφυσικούς.

 

[Metalcandyman]

Είχε γίνει viral το βιντεάκι πριν από χρόνια, λένε πως είναι αυθεντικό. @Metalcandyman τι πιστεύεις δείχνει υπερφυσική δραστηριότητα;

Αριαδνη πραγματα που εχω δει και βιωσει δεν πιστευα στα ματια μου που λεει ο λογος οχι να πιστεψω διαφορα απο βιντεακια στο youtube που εχουμε δει τοσα χρονια απο χρονοταξιδιωτες,πνευματα,φαντασματα,τερατα,εξωγηινους,ιπταμενους δισκους μεχρι και αγγελους η τελος παντων καποιο καλο ον που σωζει ανθρωπους οπως ενα βιντεο παρα πολυ γνωστο που παει να περασει καποιος με ενα οχημα τωρα μηχανακι ηταν δεν θυμαμαι ακριβως και περναει ενα αμαξι η φορτηγο και εκει που παει να τον κανει χαλκομανια το ον που λεω που στο βιντεο φαινεται σαν ενας απλος ανθρωπος μεσα σε μια λαμψη τηλεμεταφερεται απο την ακρη του δρομου στο οχημα λιγο πριν το χτυπησει το αλλο οχημα και τον τηλεμεταφερει σωο και αβλαβη στην ακρη του δρομου και μετα με σκυμμενο κεφαλι συνεχιζει τον δρομο του.Απο βιντεακια στο youtube λοιπον προσωπικα δεν πιστευω τιποτα και οσο για το βιντεο αυτο με το ορυχειο εγω θα σε πω το ποιο απλο.Ποιος με λεει εμενα πως δεν υπηρχε και αλλο ατομο μαζι με τον τυπο που και καλα εξερευνουσε ο οποιος ηταν συνενοημενος απο πριν μπηκε μεσα στο ορυχειο εδεσε με χοντρη πετονια την αλυσιδα και αρχισε να την κουναει;θα μου πεις αν κουνουσε την αλυσιδα καποιος πισω απο τον συγκεκριμενο τυπο η οριζοντιομενος στο εδαφος για να μην φαινεται η αλυσιδα θα κουνιοταν μπρος πισω και οχι αριστερα δεξια αλλα και για αυτο εχω εξηγηση και ειναι το ποιο απλο πραγμα να γινει αν μπηκε καποιος απο πριν εστησε ολο το σκηνικο και μετα μπηκε ο δηθεν εξερευνητης.Τελος παντων για να μην τα πολυλογω οπως ειπα απο βιντεακια στο youtube δεν πιστευω απολυτως τιποτα.

 

[αριαδνη]

Αριαδνη πραγματα που εχω δει και βιωσει δεν πιστευα στα ματια μου που λεει ο λογος οχι να πιστεψω διαφορα απο βιντεακια στο youtube που εχουμε δει τοσα χρονια απο χρονοταξιδιωτες,πνευματα,φαντασματα,τερατα,εξωγηινους,ιπταμενους δισκους μεχρι και αγγελους η τελος παντων καποιο καλο ον που σωζει ανθρωπους οπως ενα βιντεο παρα πολυ γνωστο που παει να περασει καποιος με ενα οχημα τωρα μηχανακι ηταν δεν θυμαμαι ακριβως και περναει ενα αμαξι η φορτηγο και εκει που παει να τον κανει χαλκομανια το ον που λεω που στο βιντεο φαινεται σαν ενας απλος ανθρωπος μεσα σε μια λαμψη τηλεμεταφερεται απο την ακρη του δρομου στο οχημα λιγο πριν το χτυπησει το αλλο οχημα και τον τηλεμεταφερει σωο και αβλαβη στην ακρη του δρομου και μετα με σκυμμενο κεφαλι συνεχιζει τον δρομο του.Απο βιντεακια στο youtube λοιπον προσωπικα δεν πιστευω τιποτα και οσο για το βιντεο αυτο με το ορυχειο εγω θα σε πω το ποιο απλο.Ποιος με λεει εμενα πως δεν υπηρχε και αλλο ατομο μαζι με τον τυπο που και καλα εξερευνουσε ο οποιος ηταν συνενοημενος απο πριν μπηκε μεσα στο ορυχειο εδεσε με χοντρη πετονια την αλυσιδα και αρχισε να την κουναει;θα μου πεις αν κουνουσε την αλυσιδα καποιος πισω απο τον συγκεκριμενο τυπο η οριζοντιομενος στο εδαφος για να μην φαινεται η αλυσιδα θα κουνιοταν μπρος πισω και οχι αριστερα δεξια αλλα και για αυτο εχω εξηγηση και ειναι το ποιο απλο πραγμα να γινει αν μπηκε καποιος απο πριν εστησε ολο το σκηνικο και μετα μπηκε ο δηθεν εξερευνητης.Τελος παντων για να μην τα πολυλογω οπως ειπα απο βιντεακια στο youtube δεν πιστευω απολυτως τιποτα.

Kαι πενήντα χρόνια να περνούσαν αυτό δεν θα το σκεφτόμουν , καλά λες όλα γίνονται και μάλιστα φαίνεται και φυσιολογικό

 

[Metalcandyman]

Kαι πενήντα χρόνια να περνούσαν αυτό δεν θα το σκεφτόμουν , καλά λες όλα γίνονται και μάλιστα φαίνεται και φυσιολογικό

Eτσι ακριβως ειναι.Αν καποιος σε δωσει πιθανες λυσεις/απαντησεις σε τετοια paranormal και καλα πραγματα απευθειας ολα φαινονται φυσιολογικα και δεν υπαρχει τιποτα μεταφυσικο και δεν εγραψα τυχαια την χοντρη πετονια γιατι και αντοχη εχει και ενοειται πως δεν φαινεται στην καμερα.Φυσικα δεν τα αποριπτω ολα αυτα εξαλου εγω το ανοιξα αυτο το θεμα και εχω γραψει πολλα πραγματα απλα δεν πιστευω τιποτα που παρουασιαζονται σε βιντεακια στο youtube.Καποια στιγμη που θα εχω ορεξη θα γραψω μια εμπειρια μου σε ενα ορυχειο αν μπορω να το πω ετσι εδω στην περιοχη μου που δεν πιστευα αυτα που εζησα και ευτυχως που ειχα και αλλο ατομο μαζι γιατι ειχαμε παει για αλλη δουλεια.

 

[αριαδνη]

Eτσι ακριβως ειναι.Αν καποιος σε δωσει πιθανες λυσεις/απαντησεις σε τετοια paranormal και καλα πραγματα απευθειας ολα φαινονται φυσιολογικα και δεν υπαρχει τιποτα μεταφυσικο και δεν εγραψα τυχαια την χοντρη πετονια γιατι και αντοχη εχει και ενοειται πως δεν φαινεται στην καμερα.Φυσικα δεν τα αποριπτω ολα αυτα εξαλου εγω το ανοιξα αυτο το θεμα και εχω γραψει πολλα πραγματα απλα δεν πιστευω τιποτα που παρουασιαζονται σε βιντεακια στο youtube.Καποια στιγμη που θα εχω ορεξη θα γραψω μια εμπειρια μου σε ενα ορυχειο αν μπορω να το πω ετσι εδω στην περιοχη μου που δεν πιστευα αυτα που εζησα και ευτυχως που ειχα και αλλο ατομο μαζι γιατι ειχαμε παει για αλλη δουλεια.

Εννοείται να την γράψεις και @telonio αν θελήσει να μας πει για την εμπειρία στην σπηλιά στην Μάνη αν δεν τον φέρουμε σε δυσκολη θέση βέβαια

 

[LadyNaty]

Εγώ δεν έχω να διηγηθώ κάτι τόσο έντονο, αλλά μπορώ να επαναφέρω κάποια πράγματα από τη μνήμη μου.
Ιστορία νούμερο 1: Τη δεκαετία του 80, παραθερίζαμε οικογενειακά σε ένα τουριστικό θέρετρο των Χανίων, τον Κάτω Σταλό. Είχε μία υπέροχη παραλία με άμμο (αν και η θάλασσα ήταν συνήθως από "κυματώδης" έως "τρικυμιώδης") και μου άρεσε συχνά να κάνω βόλτα εκεί. Εκεί λοιπόν στην παραλία εκτός από τα σπίτια και τα διάφορα rooms / apartments to let (μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες δεν υπήρχαν τότε εκεί) υπήρχε ένα σπίτι με έναν μεγάλο κήπο που έβλεπε στον δημόσιο δρόμο (τότε δεν υπήρχε ακόμα ο ΒΟΑΚ), ενώ η πίσω πλευρά του (ουσιαστικά μια δεύτερη πρόσοψη) έβλεπε στη θάλασσα. Το σπίτι, πρέπει να είχε χτιστεί γύρω στη δεκαετία του 60, αλλά τη δεκαετία το 80 ήταν ήδη παρατημένο, μισογκρεμισμένο και, φυσικά, ακατοίκητο. Εμείς οι μικρές (οι αδελφές μου και εγώ) το λέγαμε "το στοιχειωμένο σπίτι" και γενικά αποφεύγαμε να περνάμε από μπροστά του. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα δει τίποτε περίεργο, αλλά η αίσθηση που μου έκανε όταν τύχαινε να περάσω από εκεί ήταν αυτή του απόκοσμου, του ανατριχιαστικού. Πίστευα μάλιστα ότι επειδή έβγαζε αυτή την αίσθηση, το είχαν παρατήσει και γι' αυτό κανένας δεν έκανε καμιά προσπάθεια ούτε να το ανακαινίσει, ούτε να το γκρεμίσει και να φτιάξει κάτι άλλο στη θέση του. Επέστρεψα στον Σταλό κάποια χρόνια αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 90 και αναζήτησα το "στοιχειωμένο σπίτι". Προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν το είχαν γκρεμίσει, το είχαν όμως ανακαινίσει και το είχαν χωρίσει σε τρία studios, τα οποία ήταν προς ενοικίαση. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το περίεργο: από τα τρία studios μόνο το ένα ήταν νοικιασμένο (έμεινα αρκετές ημέρες και το παρακολουθούσα), ενώ τα άλλα δύο ήταν κενά. Προφανώς η απόκοσμη αίσθηση θα εξακολουθούσε να υπάρχει.
Ιστορία νούμερο 2: και η δεύτερη ιστορία μου σχετίζεται με διακοπές. Το 1983 παραθέρισα με τους γονείς μου στην πόλη της Ρόδου, σε ένα σπίτι που μας είχε παραχωρήσει κάποιος φίλος του πατέρα μου. Μας άρεσε πολύ να κάνουμε βόλτες στην κεντρική συνοικία της πόλης (το Νιοχώρι) και μου άρεσε τα βράδια να περνάω από έξω απ' τις ντισκοτέκ που ήταν γεμάτες Σκανδιναβούς τουρίστες, αλλά και Αθηναίους παραθεριστές σαν και εμάς. Θυμάμαι τα τραγούδια που άκουγα απ' έξω που μου έδιναν μια αίσθηση ξενοιασιάς. Πέρασαν πολλά χρόνια, δεκαετίες μέχρι το 2010 που ξαναπήγα στην πόλη της Ρόδου. Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις έφτασα, ήταν να κάνω μια βόλτα στα στενά. Κι ένα περίεργο πράγμα: αν και οι ντισκοτέκ είχαν κλείσει πριν από δύο (ή και λίγο παραπάνω) δεκαετίες και είχαν δώσει τη θέση τους σε διάφορα μαγαζιά ή εστιατόρια, εγώ κάθε φορά που περνούσα μπροστά από ένα μαγαζί που στα 80ς είχε υπάρξει ντισκοτέκ, σαν να ξανάκουγα πάλι τα τραγούδια του 1983, σαν να ξανάβλεπα τους Σκανδιναβούς απέξω να περιμένουν να πληρώσουν την είσοδο για να μπουν κι ένιωθα κάπως περίεργα.
Ιστορία νούμερο 3: Αυτή συνέβη στην Αθήνα, στην περιοχή του Καλλιμάρμαρου. Επειδή γενικά μου αρέσει να περπατώ στην πόλη και να γνωρίζω τους κρυμμένους θησαυρούς της, κάπου στη δεκαετία του 90, ένα ανοιξιάτικο απόγεμα (μάλλον εν μέσω διακοπών του Πάσχα) είπα να περπατήσω την οδό Άγρας, συν τοις άλλοις για να δω από κοντά το σπίτι του ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Ανέβηκα σιγά-σιγά και έφτασα μέχρι εκεί. Έμεινα να το κοιτάω. Ήταν τόσο διαφορετικό από τις πολυκατοικίες που ήταν γύρω του! Ήταν κλειστό (κατά πάσα πιθανότητα η προγονή του, η Άννα Λόντου, είχε πάψει να κατοικεί εκεί). Κάποια στιγμή αισθάνθηκα σαν ένα σφίξιμο. Και τότε σαν να μου φάνηκε ότι άκουσα τη φωνή του Σεφέρη (έτσι όπως την ακούμε από τα ντοκυμαντέρ της δεκαετίας του 60) να απαγγέλλει ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του, την "Ελένη". Τρόμαξα, κι ενώ ήθελα να συνεχίσω το περπάτημά μου στην οδό Άγρας, άρχισα να κατεβαίνω προς τη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Να σημειωθεί ότι μέχρι τώρα, δεν ξαναεπιχείρησα να περπατήσω στον συγκεκριμένο δρόμο.

 

[telonio]

Το είχα κάνει post το 2012 στην πρώτη σελίδα. Αν και δεν είναι τόσο συναρπαστική ιστορία όπως αυτές που περιγράφει ο φίλος Βασίλης.

Ρετρό σκηνικό επίσκεψη σε σπήλαιο στη Μάνη. Συγκεκριμένα στο σπήλαιο Βατσινίδη. Εγώ και ένας φίλος μου μπαίνουμε μέσα στο σπήλαιο για να τραβήξουμε φωτογραφίες. Ιστορικές αναφορές το θέλουν να είναι κρυσφήγετο Ελλήνων από τους τούρκους. Έβγαλα κανα δυό φωτογραφίες (χάλια μαύρα από την αντανάκλαση του ήλιου στο νερό) και είπαμε να φύγουμε. Η είσοδος είναι ελαφρώς κατηφορική. Ανεβαίνοντας λοιπόν, θυμάμαι που βγαίνει μπροστά μου ο φίλος μου. Ακριβώς στην είσοδο του σπηλαίου απλώνω το χέρι μου να πιάσω έναν βράχο για να κρατηθώ και το χέρι μου ακουμπάει τον διπλανό βράχο και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ακούω ψιθιριστά αλλά καθαρά το όνομά μου πίσω μου, μέσα από το σπήλαιο. Σταματώ, γυρίζω και κοιτώ το σκοτάδι πίσω μου. Δεν ένιωθα τρόμο και ήμουν απόλυτα σίγουρος πως δεν υπήρχε άνθρωπος μέσα στο σπήλαιο. Κοντοστάθηκα για λίγο και μετά συνέχισα την άνοδο προς το αυτοκίνητο. Δεν είπα τίποτα γιατί πίστεψα πως απλά άκουσα έναν φυσικό ήχο που μου φάνηκε σαν το όνομά μου. Δεν έχω δα και κανένα περίεργο όνομα.

Δυο τρία χρόνια μετά, και ενώ πηγαίναμε μια διαδρομή με τον συγκεκριμένο φίλο με το αμάξι, πως τα φέρνει η συζήτηση του αναφέρω το γεγονός. Του λέω μάλλον ήταν ο ήχος από το μπλουζάκι ήταν που σύρθηκε στον βράχο. Μου λέει έκπληκτος πως ήταν καλοκαίρι και φορούσαμε και οι δύο κοντά μπλουζάκια οπότε δεν μπορεί να ήταν ήχος από την μπλούζα επάνω στον βράχο.

Όπως και να έχει δεν πιστεύω πως απαραίτητα ήταν μεταφυσικό γεγονός. Δεν μπορώ να το εξηγήσω απόλυτα, αλλά ίσως άκουσα κάποιο φυσικό ήχο και είχα την εντύπωση πως ήταν το όνομά μου. Ποιός ξέρει..

 

[Uskoke]

Μου το 'πε η μάνα μου μια βδομάδα πριν πεθάνει ο πατέρας μου ήταν νύχτα και σταματάει απότομα και της λέει: "σε μια βδομάδα θα γίνει κάτι τρομερό και θα απαλλαχτείς από μένα" και σε μια βδομάδα πέθανε!! τώρα είχε κάποια προαίσθηση; ποιος ξέρει;

 

[αριαδνη]

Εγώ δεν έχω να διηγηθώ κάτι τόσο έντονο, αλλά μπορώ να επαναφέρω κάποια πράγματα από τη μνήμη μου.
Ιστορία νούμερο 1: Τη δεκαετία του 80, παραθερίζαμε οικογενειακά σε ένα τουριστικό θέρετρο των Χανίων, τον Κάτω Σταλό. Είχε μία υπέροχη παραλία με άμμο (αν και η θάλασσα ήταν συνήθως από "κυματώδης" έως "τρικυμιώδης") και μου άρεσε συχνά να κάνω βόλτα εκεί. Εκεί λοιπόν στην παραλία εκτός από τα σπίτια και τα διάφορα rooms / apartments to let (μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες δεν υπήρχαν τότε εκεί) υπήρχε ένα σπίτι με έναν μεγάλο κήπο που έβλεπε στον δημόσιο δρόμο (τότε δεν υπήρχε ακόμα ο ΒΟΑΚ), ενώ η πίσω πλευρά του (ουσιαστικά μια δεύτερη πρόσοψη) έβλεπε στη θάλασσα. Το σπίτι, πρέπει να είχε χτιστεί γύρω στη δεκαετία του 60, αλλά τη δεκαετία το 80 ήταν ήδη παρατημένο, μισογκρεμισμένο και, φυσικά, ακατοίκητο. Εμείς οι μικρές (οι αδελφές μου και εγώ) το λέγαμε "το στοιχειωμένο σπίτι" και γενικά αποφεύγαμε να περνάμε από μπροστά του. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα δει τίποτε περίεργο, αλλά η αίσθηση που μου έκανε όταν τύχαινε να περάσω από εκεί ήταν αυτή του απόκοσμου, του ανατριχιαστικού. Πίστευα μάλιστα ότι επειδή έβγαζε αυτή την αίσθηση, το είχαν παρατήσει και γι' αυτό κανένας δεν έκανε καμιά προσπάθεια ούτε να το ανακαινίσει, ούτε να το γκρεμίσει και να φτιάξει κάτι άλλο στη θέση του. Επέστρεψα στον Σταλό κάποια χρόνια αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 90 και αναζήτησα το "στοιχειωμένο σπίτι". Προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν το είχαν γκρεμίσει, το είχαν όμως ανακαινίσει και το είχαν χωρίσει σε τρία studios, τα οποία ήταν προς ενοικίαση. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το περίεργο: από τα τρία studios μόνο το ένα ήταν νοικιασμένο (έμεινα αρκετές ημέρες και το παρακολουθούσα), ενώ τα άλλα δύο ήταν κενά. Προφανώς η απόκοσμη αίσθηση θα εξακολουθούσε να υπάρχει.
Ιστορία νούμερο 2: και η δεύτερη ιστορία μου σχετίζεται με διακοπές. Το 1983 παραθέρισα με τους γονείς μου στην πόλη της Ρόδου, σε ένα σπίτι που μας είχε παραχωρήσει κάποιος φίλος του πατέρα μου. Μας άρεσε πολύ να κάνουμε βόλτες στην κεντρική συνοικία της πόλης (το Νιοχώρι) και μου άρεσε τα βράδια να περνάω από έξω απ' τις ντισκοτέκ που ήταν γεμάτες Σκανδιναβούς τουρίστες, αλλά και Αθηναίους παραθεριστές σαν και εμάς. Θυμάμαι τα τραγούδια που άκουγα απ' έξω που μου έδιναν μια αίσθηση ξενοιασιάς. Πέρασαν πολλά χρόνια, δεκαετίες μέχρι το 2010 που ξαναπήγα στην πόλη της Ρόδου. Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις έφτασα, ήταν να κάνω μια βόλτα στα στενά. Κι ένα περίεργο πράγμα: αν και οι ντισκοτέκ είχαν κλείσει πριν από δύο (ή και λίγο παραπάνω) δεκαετίες και είχαν δώσει τη θέση τους σε διάφορα μαγαζιά ή εστιατόρια, εγώ κάθε φορά που περνούσα μπροστά από ένα μαγαζί που στα 80ς είχε υπάρξει ντισκοτέκ, σαν να ξανάκουγα πάλι τα τραγούδια του 1983, σαν να ξανάβλεπα τους Σκανδιναβούς απέξω να περιμένουν να πληρώσουν την είσοδο για να μπουν κι ένιωθα κάπως περίεργα.
Ιστορία νούμερο 3: Αυτή συνέβη στην Αθήνα, στην περιοχή του Καλλιμάρμαρου. Επειδή γενικά μου αρέσει να περπατώ στην πόλη και να γνωρίζω τους κρυμμένους θησαυρούς της, κάπου στη δεκαετία του 90, ένα ανοιξιάτικο απόγεμα (μάλλον εν μέσω διακοπών του Πάσχα) είπα να περπατήσω την οδό Άγρας, συν τοις άλλοις για να δω από κοντά το σπίτι του ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Ανέβηκα σιγά-σιγά και έφτασα μέχρι εκεί. Έμεινα να το κοιτάω. Ήταν τόσο διαφορετικό από τις πολυκατοικίες που ήταν γύρω του! Ήταν κλειστό (κατά πάσα πιθανότητα η προγονή του, η Άννα Λόντου, είχε πάψει να κατοικεί εκεί). Κάποια στιγμή αισθάνθηκα σαν ένα σφίξιμο. Και τότε σαν να μου φάνηκε ότι άκουσα τη φωνή του Σεφέρη (έτσι όπως την ακούμε από τα ντοκυμαντέρ της δεκαετίας του 60) να απαγγέλλει ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του, την "Ελένη". Τρόμαξα, κι ενώ ήθελα να συνεχίσω το περπάτημά μου στην οδό Άγρας, άρχισα να κατεβαίνω προς τη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Να σημειωθεί ότι μέχρι τώρα, δεν ξαναεπιχείρησα να περπατήσω στον συγκεκριμένο δρόμο.

Να σου πω πως ανατριχιασα με την τρίτη περίπτωση, με την φωνή του Σεφέρη . Δυνατή εμπειρία

 

[foutix]

@LadyNaty ενδιαφέρον το ποστ σου, αλλά έχω κάποιες παρατηρήσεις.

Για την 1η ιστορία στη Κρήτη γιατί θεωρείς οτι τα αλλά 2 δωμάτια έμειναν ξενοίκιαστα για κάποιο μυστήριο λόγο; Το ενδεχόμενο κάποιας ακύρωσης ή η έλλειψη τουριστικής κίνησης δεν είναι στο τραπέζι;

Για τη δεύτερη ιστορία στη Ρόδο, νομίζω ότι είχες μια συνηθισμένη εμπειρία νοσταλγίας, καθως θυμήθηκες όμορφες στιγμές με όλα τα μέλη της οικογένειες 30 χρόνια μετά.

Για την τρίτη ιστορία σχετικά με το Σεφέρη, θα κάνω μια βόλτα μετά το καλοκαίρι από εκεί

 

[αριαδνη]

Μήπως η κοπέλα είχε ρωτήσει για τα σπίτια στην Κρήτη και της έδωσε κάποιος αυτήν την εξηγηση

 

[αριαδνη]

Το είχα κάνει post το 2012 στην πρώτη σελίδα. Αν και δεν είναι τόσο συναρπαστική ιστορία όπως αυτές που περιγράφει ο φίλος Βασίλης.

Ρετρό σκηνικό επίσκεψη σε σπήλαιο στη Μάνη. Συγκεκριμένα στο σπήλαιο Βατσινίδη. Εγώ και ένας φίλος μου μπαίνουμε μέσα στο σπήλαιο για να τραβήξουμε φωτογραφίες. Ιστορικές αναφορές το θέλουν να είναι κρυσφήγετο Ελλήνων από τους τούρκους. Έβγαλα κανα δυό φωτογραφίες (χάλια μαύρα από την αντανάκλαση του ήλιου στο νερό) και είπαμε να φύγουμε. Η είσοδος είναι ελαφρώς κατηφορική. Ανεβαίνοντας λοιπόν, θυμάμαι που βγαίνει μπροστά μου ο φίλος μου. Ακριβώς στην είσοδο του σπηλαίου απλώνω το χέρι μου να πιάσω έναν βράχο για να κρατηθώ και το χέρι μου ακουμπάει τον διπλανό βράχο και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ακούω ψιθιριστά αλλά καθαρά το όνομά μου πίσω μου, μέσα από το σπήλαιο. Σταματώ, γυρίζω και κοιτώ το σκοτάδι πίσω μου. Δεν ένιωθα τρόμο και ήμουν απόλυτα σίγουρος πως δεν υπήρχε άνθρωπος μέσα στο σπήλαιο. Κοντοστάθηκα για λίγο και μετά συνέχισα την άνοδο προς το αυτοκίνητο. Δεν είπα τίποτα γιατί πίστεψα πως απλά άκουσα έναν φυσικό ήχο που μου φάνηκε σαν το όνομά μου. Δεν έχω δα και κανένα περίεργο όνομα.

Δυο τρία χρόνια μετά, και ενώ πηγαίναμε μια διαδρομή με τον συγκεκριμένο φίλο με το αμάξι, πως τα φέρνει η συζήτηση του αναφέρω το γεγονός. Του λέω μάλλον ήταν ο ήχος από το μπλουζάκι ήταν που σύρθηκε στον βράχο. Μου λέει έκπληκτος πως ήταν καλοκαίρι και φορούσαμε και οι δύο κοντά μπλουζάκια οπότε δεν μπορεί να ήταν ήχος από την μπλούζα επάνω στον βράχο.

Όπως και να έχει δεν πιστεύω πως απαραίτητα ήταν μεταφυσικό γεγονός. Δεν μπορώ να το εξηγήσω απόλυτα, αλλά ίσως άκουσα κάποιο φυσικό ήχο και είχα την εντύπωση πως ήταν το όνομά μου. Ποιός ξέρει..

Το χω πάθει και εγώ αυτό τελονιο κάνα δυο φορές να νομίζω πως με φωναζουν με το όνομα μου και να γυρίζω και να μην βλέπω κανέναν. Αλλά θα μου πεις άλλο να είσαι σε κόσμο μέσα που μπορεί κάποιος να φώναξε το ίδιο όνομα και άλλο σε ορυχείο

 

[LadyNaty]

@LadyNaty ενδιαφέρον το ποστ σου, αλλά έχω κάποιες παρατηρήσεις.

Για την 1η ιστορία στη Κρήτη γιατί θεωρείς οτι τα αλλά 2 δωμάτια έμειναν ξενοίκιαστα για κάποιο μυστήριο λόγο; Το ενδεχόμενο κάποιας ακύρωσης ή η έλλειψη τουριστικής κίνησης δεν είναι στο τραπέζι;

Για τη δεύτερη ιστορία στη Ρόδο, νομίζω ότι είχες μια συνηθισμένη εμπειρία νοσταλγίας, καθως θυμήθηκες όμορφες στιγμές με όλα τα μέλη της οικογένειες 30 χρόνια μετά.

Για την τρίτη ιστορία σχετικά με το Σεφέρη, θα κάνω μια βόλτα μετά το καλοκαίρι από εκεί

Έλλειψη τουριστικής κίνησης σε τουριστικό προάστιο στη μέση της τουριστικής σεζόν (τέλος Ιουλίου-αρχές Αυγούστου) ήταν out of the question, καθώς και τα τρία στούντιο είχαν απευθείας θέα θάλασσα. Ακύρωση θα μπορούσε να συμβεί στο ένα και όχι στα δύο από τα τρία.
Δεν ήταν εμπειρία νοσταλγίας, γιατί το ένιωθα κάθε φορά που περνούσα έξω από τα συνηθισμένα μαγαζιά. Στις συγκεκριμένες ντισκοτέκ άντε να είχα πάει δύο ή τρεις φορές, όταν είχαν έρθει τα ξαδέλφια μου, διότι οι γονείς μου δεν μας συνόδευαν εκεί και εγώ ήμουν μόλις 12.