Ρετροτρομακτικές ιστορίες και καταστάσεις που βιώσαμε

[foutix]

Πολλοί πρακτικοί λόγοι θα μπορούσαν να εξηγήσουν το θέμα στην Κρήτη. Από ακύρωση μέχρι μη λειτουργικότητα δωματίων, πχ στα υδραυλικά ή στα ηλεκτρολογικά ή βλάβες επίπλων κτλ. Τεσπα

 

[αριαδνη]

Έλλειψη τουριστικής κίνησης σε τουριστικό προάστιο στη μέση της τουριστικής σεζόν (τέλος Ιουλίου-αρχές Αυγούστου) ήταν out of the question, καθώς και τα τρία στούντιο είχαν απευθείας θέα θάλασσα. Ακύρωση θα μπορούσε να συμβεί στο ένα και όχι στα δύο από τα τρία.
Δεν ήταν εμπειρία νοσταλγίας, γιατί το ένιωθα κάθε φορά που περνούσα έξω από τα συνηθισμένα μαγαζιά. Στις συγκεκριμένες ντισκοτέκ άντε να είχα πάει δύο ή τρεις φορές, όταν είχαν έρθει τα ξαδέλφια μου, διότι οι γονείς μου δεν μας συνόδευαν εκεί και εγώ ήμουν μόλις 12.

Δηλ.ειναι σαν όραμα όλο αυτό που βλέπεις; Είναι σαν να μπαίνεις σε άλλη διάσταση σαν να λέμε;

 

[AEON]

Να τονίσω ότι από όσα αναγράφονται στις δημοσιεύσεις, αν προκύπτουν αξιόποινες πράξεις (έστω πραγματοποιηθείσες στο απώτερο παρελθόν και νομικά παραγραφείσες) δεν εκφράζουν σε καμία περίπτωση το Forum, πάρα μόνο το μέλος που τις δημοσίευσε.

Επίσης συνίσταται προς όλα τα μέλη να αποφεύγεται η δημοσίευση στις ενότητες των αναμνήσεων ενεργειών που ενδέχεται να τα βάλουν σε νομικές περιπέτειες ή είναι ηθικά αμφίβολες ή συνιστούν αρνητικό παράδειγμα για τους υπολοίπους.

 

[Metalcandyman]

Λοιπον να ξερετε πως η ιστορια θα διαγραφει και ο λογος που γραφω αυτο το post ειναι για να μην νομιζεται πως το εκανε ο AEON με δικη του παρεμβαση σαν ο κακος μπατσος του forum.Εγω το ζητησα γιατι αυτα που δεν ηθελα να γινουν και τα εγραφα στον προλογο αυτα ακριβως εγιναν.Τα λεμε.

 

[AEON]

Ουφ, έσβησα πολύ πράμα. Μια που είναι απλά removed from public view θα κάτσω αργότερα να τα διαβάσω με την ησυχία μου.

 

[Metalcandyman]

Ουφ, έσβησα πολύ πράμα. Μια που είναι απλά removed from public view θα κάτσω αργότερα να τα διαβάσω με την ησυχία μου.

 

[αριαδνη]

Ωχ τι έπαθα , δεν πρόλαβα να τα διαβασω

 

[Uskoke]

Ωχ τι έπαθα , δεν πρόλαβα να τα διαβασω

ούτε εγώ....

 

[αριαδνη]

Προχθές τα είδα και ήταν πολλά τα γραφόμενα αλλά δεν μπορουσα να τα διαβάσω και τρελαίνομαι για κάτι τέτοια

 

[marysuz73]

γιατί ρε παιδιά να σβηστεί? ευτυχώς που πρόλαβα και τη διάβασα.

 

[RIO]

Πρέπει να μπει καινούργια ιστορία για να αναπληρώσει την σβησμένη...

 

[αριαδνη]

Πρέπει να μπει καινούργια ιστορία για να αναπληρώσει την σβησμένη...

Φυσικά και θέλουμε, Μπίλυ ακούς; Μακάρι να ΧΑ μια μεταφυσική ιστορία να πω . Αχ δεν μπορεί να έχει ο κάθε τριτοδευτερος στο εξωτερικό μια μεταφυσική ιστορία να διηγηθεί και μεις εδώ που εγγενηθη ο Πάνας να μην έχουμε τίποτα. Ο Μπίλυ μας βγάζει ασπροπροσωπους όλους.

 

[αριαδνη]

γιατί ρε παιδιά να σβηστεί? ευτυχώς που πρόλαβα και τη διάβασα.

Αν έχει διασωθεί μας την στέλνει σε πμ.

 

[marysuz73]

Ο παππούς μου ήταν έτσι όπως ο Μπίλυ. "Έβλεπε" πράγματα. Δεν το έχει ο καθένας αυτό. Αν θέλετε, κάποια στιγμή, και σας ενδιαφέρει θα σας τις πω. Είναι αρκετές.

 

[αριαδνη]

Ο παππούς μου ήταν έτσι όπως ο Μπίλυ. "Έβλεπε" πράγματα. Δεν το έχει ο καθένας αυτό. Αν θέλετε, κάποια στιγμή, και σας ενδιαφέρει θα σας τις πω. Είναι αρκετές.

Το ρωτάς , έννοειται. Εδώ εγώ γράφω ιστορίες άσχετων

 

[marysuz73]

Ξεκινάω λοιπόν...

Ο παππούς μου, εκ μητρός, γεννήθηκε στις 11/11/1911 (δεν ξέρω μήπως κι αυτό παίζει κάποιο ρόλο ή είναι απλή σύμπτωση) σε ένα ορεινό μέρος της Πάρου.

Από πολύ μικρή ηλικία αντιλαμβανόταν πράγματα που εμείς οι "απλοί" άνθρωποι αγνοούσαμε. Εκείνα όμως τα χρόνια, και χωρίς να έχει ακούσει καν τις έννοιες "παραφυσικά/μεταφυσικά" κλπ, εκείνος το θεωρούσε φυσιολογικό. Πολύ αργότερα, σε ηλικία από 40 και μετά, συνειδητοποίησε ότι ήταν "ξεχωριστός".

Ένα από τα πρώτα περιστατικά ήταν ο θάνατος της αδελφής του. Είχε ταλαιπωρηθεί από τη γνωστή επάρατη ασθένεια αρκετό καιρό και όταν πια "βάρυνε", και έγινε φανερό ότι θα «έφευγε», αποφάσισε ο παππούς μου να πάει να φέρει τους γονείς της (ναι, ζούσαν ακόμη…).

Εκείνα τα χρόνια, μιλάμε για περίπου το 1959-1960, στην Πάρο δεν είχε εγκατασταθεί ακόμη το ρεύμα στο οδικό δίκτυο το οποίο και αυτό βρισκόταν σε πρωτόγονη κατάσταση. Δεν υπήρχε άσφαλτος, ο δρόμος ήταν απλά τσιμενταρισμένος και σε αρκετά σημεία κακοτράχαλος. Άρα μιλάμε για μια διαδρομή που την έκανε με μουλάρι, μέσα στη νύχτα και στο απόλυτο σκοτάδι. Βαρύς χειμώνας εν τω μεταξύ και ο παππούς φορούσε μια βαριά στρατιωτική χλαίνη που την είχε από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο για να κρατήσει όσο γινόταν το κρύο.

Ξεκινάει λοιπόν και δεν είχε προλάβει να κάνει τα πρώτα μέτρα με το μουλάρι και του πέφτει η χλαίνη από την πλάτη του πάνω στο σαμάρι του ζώου… του φάνηκε αρκετά παράξενο γιατί όπως προ είπα η χλαίνη είναι βαρύ ύφασμα κι επιπλέον δε φύσαγε καθόλου απλά έκανε κρύο. Τέλος πάντων, τη σήκωσε, την ξαναφόρεσε και συνέχισε το δρόμο του. Στα μισά της διαδρομής, ξανά το ίδιο. Σαν ένα χέρι (έτσι ένιωσε από ότι είπε μετά) να του τραβούσε τη χλαίνη και αυτή να πέφτει πάνω στο σαμάρι. Ταυτόχρονα αισθανόταν και μια άυλη παρουσία κοντά του, δηλαδή σαν κάποιος να βρισκόταν κοντά ή δυο μάτια να τον κοιτάνε και να τον παρακολουθούν. Κάνει ακόμα μερικά μέτρα και ξαφνικά το ζώο στηλώνει και δεν κάνει βήμα. Όσο κι αν προσπαθούσε ο παππούς, το ζώο δεν ξεκινούσε. Είχε τεντωμένα τα αυτιά του, ήταν σφιγμένο το σώμα του και δεν υπάκουγε στις παραινέσεις του παππού. Ο παππούς κατέβηκε από το μουλάρι και προσπάθησε να το κάνει να κινηθεί με τα χαλινάρια. Εκείνην ακριβώς τη στιγμή, η χλαίνη ξανάπεσε, στο έδαφος αυτήν τη φορά. Και τότε ο παππούς κατάλαβε. Αρχίζει και σταυροκοπιέται και ψιθυρίζει «Θεός σχωρέσου αδελφή μου…»

Από τη στιγμή εκείνη και μετά το ζώο ηρέμησε, ησύχασε, σταμάτησε το σώμα του να είναι σφιχτό και ακίνητο και επανήλθε στα κανονικά του. Ο παππούς το οδήγησε πίσω στο χωριό όπου και συνάντησε ανθρώπους με φανάρια οι οποίοι είχαν βγει για να τον ειδοποιήσουν ότι η αδελφή του τελικά πέθανε λίγα λεπτά αφότου είχε ξεκινήσει. Ο παππούς μου τότε ήταν 48 χρονών και μέχρι που έφυγε από τη ζωή το 2003 πίστευε ακράδαντα ότι η ψυχή της αδελφής του είχε «τρέξει» να τον ειδοποιήσει.


Θα επανέλθω με νέα ιστορία σε λίγες ημέρες.

 

[αριαδνη]

Παιδιά δεν ξέρω αν σας έχει επισκεφτεί ποτέ μωρά που για μένα πρέπει να είναι κρίσεις πανικού καλυμμένες , καμουφλαρισμένες. Τώρα κάποιοι λένε πως έχουν δει άνδρες κυρίως ,μαύρες σκιές που τους πατούν και δεν αναπνεουν.

 

[Bajar]

Παιδιά δεν ξέρω αν σας έχει επισκεφτεί ποτέ μωρά που για μένα πρέπει να είναι κρίσεις πανικού καλυμμένες , καμουφλαρισμένες. Τώρα κάποιοι λένε πως έχουν δει άνδρες κυρίως ,μαύρες σκιές που τους πατούν και δεν αναπνεουν.

Πολλά μωρά με έχουν επισκεφτεί κατά καιρούς με πιο σημαντικό το ανιψάκι μου που είναι το πιο γλυκό και καλόβολο μωρό του κόσμου. Ούτε κρίσεις πανικού μου προκαλεί ούτε τίποτα, μόνο απέραντη χαρά κάθε φορά που το βλέπω.

Αν πάλι εννοείς τη Μόρα, ναι, κι αυτή με έχει επισκεφτεί παμπολες φορές και όχι δε νοιώθω καμία χαρά όταν έρχεται όχι όμως και κρίση πανικού. Η υπνική παράλυση, όπως είναι η επιστημονική ονομασία του φαινομένου αυτού είναι κάτι που συμβαίνει σε πολύ κόσμο και συχνά σχετίζεται με το στρες, την έλλειψη ύπνου, το αν κοιμάται κάποιος σε ύπτια θέση ή αν παίρνει ουσίες. Λένε οι ειδικοί ότι μπορεί να είναι και κληρονομικό και επίσης ότι στους έφηβους συμβαίνει συχνότερα.
Προσωπικά ως έφηβη δεν είχα την τύχη (ατυχία) να με επισκεφτεί. Άρχισε αυτό το βιολί από τότε που μετακόμισα στο σπίτι που μένω τώρα. Στην αρχή τρόμαζα, ειδικά όταν ένοιωθα να μου σφίγγει το λαιμό και νόμιζα ότι θα πεθάνω, από τη στιγμή όμως που διάβασα περί τίνος πρόκειται και ότι γι' αυτό που συμβαινει φταίω αποκλειστικά εγώ που είμαι κουκουβάγια και ο ύπνος μου είναι ότι να 'ναι, έχει πάψει να με τρομάζει.
Θα ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω για τη Μόρα (ή Μορμώ ή Λάμια), καθώς είναι ένα από τα αγαπημένα μου λαογραφικά θέματα και υπάρχει αρκετό υλικό από μύθους, παραδόσεις και προφορικές μαρτυρίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αλλά επειδή υπάρχει η επιστημονική εξήγηση δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το κάνω.
Ωστόσο η εμπειρία αυτή είναι πράγματι τρομακτική για τον πολύ κόσμο και δικαίως αναφέρεται στο παρόν θρεντ.

 

[αριαδνη]

Μια δυο φορές να με έχει επισκεφτεί χωρίς σκιά βεβαίως και ήταν όντως τρομακτικό, μάλλον μια πρέπει να ήταν τελικά σε πολύ μικρότερη ηλικία. Όπως τα λες υπνική παράλυση. Το να νιώθεις ότι πέφτεις σε γκρεμό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, όπως και η κρίση πανικού που επίσης έχω πάθει στον ύπνο, τρία διαφορετικά πράγματα. Βεβαίως λένε πως είναι θηλυκός δαίμονας που έρχεται στα αγοράκια, δεν ξέρω το γιατί.

 

[Bambinella]

Πολλά μωρά με έχουν επισκεφτεί κατά καιρούς με πιο σημαντικό το ανιψάκι μου που είναι το πιο γλυκό και καλόβολο μωρό του κόσμου. Ούτε κρίσεις πανικού μου προκαλεί ούτε τίποτα, μόνο απέραντη χαρά κάθε φορά που το βλέπω.

Και δε μου λες....ολα τα μωρα ηταν μωρα η και λιιιιγο μεγαλυτερα;