BLACK SABBATH...Επανασύνδεση!!!

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Metalcandyman
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης


[h=1]Black Sabbath enters Billboard album chart at No. 1[/h]




  • Email

    Share
    118










Μετα απο σαραντακαμποσα χρονια εχουν παλι Νο1...Νομιζω οτι αυτο δεν προκειται να ξανασυμβει.. Δεν θα το καταφερει καμμια μπαντα.Ε,και δειχνει οτι υπαρχει ελπιδα..rock is not dead...
Όταν μιλάμε για τη μεγαλύτερη μπάντα του σύμπαντος, έτσι είναι...
 
«Ευχαριστούμε Ozzy Osbourne»: Άπαντες παρόντες στην ιστορική αποχαιρετιστήρια συναυλία των θρύλων της metal, Black Sabbath

42.000 άνθρωποι παρόντες, κορυφαίοι καλλιτέχνες της ροκ και μέταλ σκηνής, ο μαύρος φτερωτός θρόνος του Ozzy και η ιστορία των Sabbath που «έκλεισε» αλλά δεν θα σβήσει ποτέ



Διαβάστε και το thread για τον Ozzy Osbourne.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Είχα το προνόμιο να είμαι στο Bίλα Park προχθές...Η λέξη Α Ν Α Τ Ρ Ι Χ Ι Λ Α είναι πολύ λίγη για να περιγράψει τι νιώσαμε όσοι έιμασταν εκεί. Όταν ο Όζυ τραγούδησε το I am coming home, όλο το στάδιο (εκτός από μένα :D) έκλαιγε, εμένα απλά μου μπήκε ένα σκουπιδάκι και στα δύο μάτια...To War Pigs το τραγούδησε όλο το στάδιο, σαν να ήθελε να βοηθήσει τον Όζυ, που η ψυχή του είναι τόσο τεράστια, που υπερνικούσε τα προβλήματα που του δημιουργεί το Πάρκινσον..Ο κόσμος το ένιωσε από την πρώτη στιγμή αυτό και τα έδωσε όλα..Στο Paranoid o Όζυ μας φωνάζει: you can get crazy for last time...Εκεί υπήρξε ένα μείγμα τρέλας, όπως μας ζήτησε ο πρίγκηπας του σκότους, δακρύων χαρμολύπης, χαράς γιατί είματαν μέρος του μεγαλύτερου event στην ιστορία της Μέταλ, λύπης γιατί ξέραμε πως βλέπαμε την μπάντα που μας χάρισε τη μουσική που αγαπάμε για τελευταία φορά on stage, όλους μαζί όπως έπρεπε, μαζί με την Thunder, Bill Ward, ευγνωμωσύνης για όλη τη μουσική που μας χάρισαν..Το Μπέρμιγχαμ σκοτείνισε για τελευταία φορά, αλλά η μουσική παρακαταθήκη που άφησαν είναι για πάντα...Τα πρώτα έξι άλμπουμ τους θα εξακολουθούν να με συντροφεύουν και κάθε Κυριακή, που έιναι η μόνη μέρα που μπορώ να κοιμηθώ το μεσημέρι θα με κοιμίζουν γλυκά, σαν να ήταν νανουρίσματα....
 
Μια ολόκληρη εποχή, μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας προχθές, μπήκε μια τελεία. Όχι ότι θα ξεχαστούν έτσι εύκολα όλοι αυτοί οι εμβληματικοί μουσικοί, το έργο τους, ήρθε για να μείνει, δεν θα ξεχαστεί έτσι εύκολα.

Όσον αφορά το προχθεσινό, πέραν από την άκρως συγκινητική εμφάνιση του Όζι και της κλασικής τετράδας, ήταν πραγματικά όνειρο το ότι είδαμε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες, μαζί σε μία συναυλία. Ποιος να το φανταζόταν ότι μέσα σε μια μέρα, θα βλέπαμε Slayer, Anthrax, Pantera, Metallica, Tool, Steven Tyler, Sammy Hagar και πόσους άλλους ακόμα εμβληματικούς μουσικούς, ήταν τρελό το προχθεσινό.

Για μένα, βλέποντας και τον Οζζαρο καθηλωμένο και παράλληλα να είναι σα θηρίο στο κλουβί, πιστεύω αυτή τη φορά ότι όντως μπήκε τελεία, σε συναυλιακό επίπεδο, αυτό ήταν.

Όλοι όσοι συμμετείχαν, ήθελαν να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους σε Οζι και Σάμπαθ και όπως δήλωσαν σχεδόν όλοι, χωρίς Όζι και Σάμπαθ, δεν θα υπήρχαν όλα αυτά τα συγκροτήματα της μέταλ που είδαμε προχθές, δεν το λες και λίγο....
 
Αυτό το θρεντ έχει καταντήσει ίδιο μ΄εκείνο το άλλο που έχει τίτλο "Διαλύονται οι Σκόρπιονς".
 
Οι πραγματικοί Black Sabbath ήταν με τον Ronnie James DIO.

Τότε πρωτο-έπαιξαν καθαρό heavy metal καθώς ο Iommi ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι έπαιξαν heavy metal
Ελεγε οτι παίζουμε αποκρυφιστικό "occult" hard rock. Κάτι που είχαν παίξει παλαιότερα οι Coven

O Ozzy και ο Geezer Butler το παραδέχθηκαν ότι ναι "έπαιξαν heavy metal". (ότι και να λέει ο Ιommi στο ξεπουλημένο BBC...)

Αυτό που ακούσαμε στο Heaven and Hell δεν θα ξεπεραστεί ούτε από τους ίδιους.

mrvinyliosrecords.gr-black-sabbath-heaven-and-hell-2xlp-black-sabbath--heaven-and-hell-2lp-bmg.jpg
 
... ανοίγεις θέμα κατηγορίας: "καυτή πατάτα"...
Θα συμφωνήσω μαζί σου, κυρίως γιατί λατρεύω τον Dio, τόσο με τους Sabbath & με τους Rainbow, όσο και στην μετέπειτα προσωπική του καριέρα (τουλάχιστον μέχρι το Lock up the wolves). Και από συνθετικές ικανότητες, και από στιχουργικές αλλά και από φωνητική εκφραστικότητα, σκηνική παρουσία, φωνητικές ικανότητες.... τα πάντα όλα, ο Ronnie ήταν στο ΤΟΡ 3.
Επίσης, όντως το Heaven and Hell ήταν απλά ο καλύτερος δίσκος τους με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ από όλους τους υπόλοιπους.
Αλλά, υπάρχει ένα αλλά, η επιδραστικότητα των Sabbath με τον Ozzy στα φωνητικά, εκεί στις απαρχές της Heavy μουσικής, ήταν τόσο τεράστια που δεν μπορεί να "σβήσει", όσα χρόνια και αν περάσουν.
Τον Ozzy τον πρωτογνώρισα με τα τραγούδια Paranoid & Never Say die, και αμέσως μετά με τα Bark at the moon και Ultimate sin, συμπαθητικοί δίσκοι, τους ακούω και τώρα, αλλά μάλλον θα πω "μέχρι εκεί". Ούτε η χροιά της φωνής του με ενθουσίασε ποτέ, ούτε οι μουσικές του ικανότητες, ούτε καν η σκηνική του παρουσία [την κατατάσσω στην κατηγορία που έχω ονομάσει: "Καίτη Γαρμπή"].... :whistle:
Επίσης με χάλαγε πάρα πολύ όλο αυτή η κατάχρηση με τις ουσίες.... θυμάμαι ότι είχαν πάει στη Μόσχα, μαζί με ένα κάρο άλλα συγκροτήματα - κάπου στις αρχές των 90ς - οι μισοί μουσικοί που συμμετείχαν ήταν χρήστες σκληρών ουσιών, κανείς δεν είπε τίποτα, .... ο Ozzy είχε να ανακοινώσει - και καλά μαγκιά - ότι βάλανε στη ζούλα ναρκωτικά στο αεροπλάνο που τους μετέφερε και ήταν μόνιμα "έτσι" και "αλλιώς" και "κουκουρούκου"...
Γενικά, αν θυμάμαι κάτι από τον Ozzy [ως "τελικό συμπέρασμα" / ως επίγευση που μου άφησε] ήταν η εμμονή του με το: "Let's get crazy", και το "βούρ στις σκόνες και στο πιοτό".
Ενώ αν με ρωτήσεις για τον Dio, θα σου πω ότι μου έμεινε η φωνάρα του, η σκηνική του παρουσία, οι τραγουδάρες του, οι απίστευτες συνεργασίες του με τεράστιους μουσικούς-παιχταράδες και ένα σωρό καταπληκτικά αλμπουμς μουσικής.:ylsuper:
...
..
.
... και τώρα βαράτε με ελεύθερα.... :bash:
 
Γιατι να σε βαρέσει κάποιος Rocka Rolla? Επειδή τα λές έτσι όπως τα ζήσαμε :wave:

Yπάρχουν πολλές παρανοήσεις σχετικά με την γεννηση του Heavy Metal ... Κάποιοι εντελώς λανθασμένα είπαν ότι το ομωνυμο των Black Sabbath ήταν ο πρώτος δίσκος heavy metal.

Kάτι που δεν συναύδει με την πραγματικότητα

Η απαρχή του Heavy Metal ήταν το NWOBHM περίπου το 1979 που έθεσε ηχητικά τις αξίες του metal ηχοχρώματος
Diamond Head , Def Lepaard μα κυρίως Saxon ,Iron Maiden, Judas Priest και Venom

Το NWOBHM έδειξε τον δρόμο στους Black Sabbath πως να παίξουν metal... και ειδικότερα ο Ronnie James DIO

Mην ξεχνάμε ότι καμιά heavy metal μπάντα δεν στηρίχθηκε από τους Black Sabbath , ποτέ δεν είχαν support heavy metal συγκροτήματα
εκείνη την περιόδο

ο Οzzy ωραία φωνή αλλά εν γενει η στάση του με τα reality μου θύμιζε μεσημεριανό ξεκατίνιασμά

Για τον Iommi τα είπαμε...Ας κάνει τον σταυρό του που τον στήριξαν τόσο οι μεταλλάδες που εκείνος δεν στήριξε ποτέ....

για τον κοντούλη τι να πώ... ψυχή και σώμα μεταλλάς....ευθύς....χαρισματικός....δοτικός με τις μικρες μπάντες

Στην σκηνή ένοιωθες ρίγος συγκίνησης με τις κορώνες του

Εάν μπορούσε ένας...ΕΝΑΣ μόνο άνθρωπος να ενσωματώσει τις metal ηχητικές και ηθικές αξίες αυτός ήταν ο DIO.

 
Να το θέσουμε διαφορετικά. Οι Sabbath με Οζι είναι επιδραστικοί όχι επειδή ο Οζι είναι φωνάρα, έχει να κάνει με τη φάση που είχαν βγει και συνδέθηκε το όνομα του με τους Black Sabbath. Ήταν καινοτόμοι για την τότε εποχή και αυτή την καινοτομία, την πιστώθηκε η γνωστή τετράδα. Αν δεν συνυπήρχαν αυτοί οι τέσσερις, την τότε δεδομένη χρονική περίοδο, δεν θα κάναμε αυτή την κουβέντα τώρα....

Υπήρχε ζωή μετά τον Οζι στους Σάμπαθ; Ξεκάθαρα υπήρχε, ήταν ο Dio, ήταν ο Gillan και ο Tony Martin. Ναι, εμπορικά μπορεί να μην έφτασαν τα επίπεδα της σόλο πορείας του Οζι, παρόλα αυτά, έχουν τουλάχιστον αξιόλογες δουλειές, άσχετα που δεν έκαναν μεγάλο ντου εμπορικά και δεν ακούστηκαν.

Απλώς, μην ξεχνάμε ότι οι metal fans, δεν είναι ιδιαίτερα δεκτικοί στις αλλαγές, είχαν συνηθίσει τον Οζι, δεν δέχθηκαν κάποιον άλλο. Τώρα αποθεώνουμε τον Dio, τότε όμως, είχε φάει πολύ κράξιμο, όπως αντίστοιχα και όλοι οι διάδοχοι.

Βέβαια, αν δεν υπήρχε το διαζύγιο Σάμπαθ με Οζι, δεν θα είχαμε την ευκαιρία πέρα από κάποια πολύ δυνατά άλμπουμ από Σαμοαθ, να ακούσουμε και μερικές σπουδαίες στιγμές στη σόλο δισκογραφία του Οζι. Η σκηνική του παρουσία για να είμαι ειλικρινής, δεν μου κάνει κλικ, με τα "Let's get f*ing crazy" η κάτι παραπλήσιο, να πετάει κουβάδες με νερό και να πηγαινοέρχεται από τη μία άκρη της σκηνής στην άλλη.

Παρόλα αυτά, η ιστορία είχε μια άλλη άποψη...
 
Πίσω
Μπλουζα