Ενα πολύ ωραίο επιτραπέζιο είναι και ένα που έχει κάρτες με τις δέκα δημοφιλέστερες απαντήσεις. Νομίζω ότι λεγεται σουπερ τεν. Πρέπει να πεις π.χ. δέκα πόλεις της Γαλλίας, δέκα βασιλιάδες της Ευρώπης παλιούς και νέους, δέκα ποδοσφαιρικές ομάδες της Αγγλίας κ.λ.π. Δεν το είχα ποτέ εγώ, το είχε ένα φιλικό ζευγάρι αλλά είχαμε περάσει πολύ ωραίες βραδυές με αυτό.
Ειρήσθω εν παρόδω, υπάρχει δυνατότητα να παίξεις αυτό το παιχνίδι ανά πάσα στιγμή. Υπάρχει η εφαρμογή "Πες βρες" σε android και είναι ακριβώς αυτό το παιχνίδι. Δέκα δημοφιλείς απαντήσεις για μια κατηγορία, και κάθε απάντηση έχει μάλιστα και τη δική της βαρύτητα στη βαθμολογία. Όσο πιο "σπάνια" είναι η απάντηση, τόσους περισσότερους βαθμούς κερδίζεις. Το κακό είναι ότι μερικές φορές μπορεί να σου τύχει μια δύσκολη κατηγορία (π.χ. αθλητικά) και στην αντίπαλη ομάδα μια εύκολη, και επειδή είναι συγκεκριμένος αριθμός γύρων, δε μπορείς να αλλάξεις κατηγορία, όπως στο επιτραπέζιο. Αλλά είναι ωραία φάση για παιχνίδι! Νομίζω ότι το επιτραπέζιο λεγόταν Top 10 και είχε κυκλοφορήσει γύρω στα τέλη 90's - αρχές 2000.
Τα αγαπημένα μου είναι το Taboo και το Pictionary. Από την πρώτη στιγμή που ήρθαν Ελλάδα (αρχές του '90) έφαγα τρελό κόλλημα και με τα δύο γιατί είχαν να κάνουν με λέξεις. Το δεύτερο ειδικά είχε πολλή πλάκα αν έπαιζε κάποιος που το χέρι του δεν έπιανε και πολύ από σχέδιο, καλή ώρα.
Προσυπογράφω για το Pictionary... Ειδικά σε αυτούς που δεν πιάνει το χέρι τους, είναι αποθέωση που μετά σου αποκρυπτογραφούν αυτό που εννοούσαν όταν ζωγράφιζαν... Καλπάζει η φαντασία!
Για το Taboo απλά είναι θρύλος των επιτραπέζιων. Το ζήτημα, όμως, και για τα δύο είναι πάντα η σύσταση της παρέας και οι ομάδες. Αν τα άτομα δε γνωρίζονται και πολύ καλά μεταξύ τους, το παιχνίδι είναι σκέτο Βατερλώ. Αλλά αν η παρέα έχει πολλούς κοινούς κώδικες επικοινωνίας, τότε πέφτει τρελό γέλιο! Επίσης, έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια και η έκδοση "Μεσάνυχτα με Taboo", που είναι μια πιο compact έκδοση του Taboo, αλλά με λέξεις περισσότερο αργκό ή λίγο σόκιν (μη φανταστείτε κάτι πάρα πολύ προσβλητικό), που σε δυσκολεύουν μεν να τις περιγράψεις, αλλά όπως είπα και πριν, αν έχεις κοινούς κώδικες επικοινωνίας με την παρέα, προβλέπεται τρελό γέλιο.
Πάντως το τρίπτυχο των επιτραπέζιων που λιώνω το τελευταίο διάστημα, λόγω καραντίνας, είναι:
1) Monopoly (έχω την έκδοση Θησαυροί της Ελλάδας και τη Χριστουγεννιάτικη, αμφότερες αγορασμένες από τη Shell, και είναι υπέροχες αισθητικά και πολύ προσεγμένες εκδόσεις)
2) κλασικό κι αγαπημένο Uno, και
3) Mensa... Ένα επιτραπέζιο της Κάισσα, που θυμίζει ντόμινο, αλλά με χρώματα και σχήματα. Πολύ απλό στους κανόνες, κι αυτό από μόνο του το κάνει εθιστικό! Στην ουσία στόχος είναι να μαζέψεις τους περισσότερους πόντους ανά χρώμα, βάζοντας τα κομμάτια σου στο ταμπλό, το οποίο είναι κυψελοειδές σε σχήμα. Μεγάλο μπόνους το πόσο όμορφο δείχνει σαν εικόνα, με όλα τα σχήματα και τα χρώματα. Συνίσταται και για άτομα που γενικά δεν τρελαίνονται με τα επιτραπέζια.
Εύφημος μνεία και για τη Monopoly Deal (αντικαθιστά το Uno μια στις τόσες), που είναι κάπως πολύπλοκη στην αρχή να τη μάθεις, αλλά όταν τη μάθεις, κολλάς.